Μεσίστιες σημαίες και για την Εβίτα που πήδηξε στον γκρεμό, σέρνοντας στο φόρεμά της, τις φλόγες μιας χώρας κοντόφθαλμης, τραγικής.
Μεσίστιες σημαίες και για το κορίτσι που είχε όνειρα πολλά και έγιναν στάχτη.
Τα μάτια κλείνοντας θα έπεσε, αφού είδε πρώτα πατέρα και αδελφό αγκαλιά να πεθαίνουν. Εγκλωβισμένη στο μοιραίο οικόπεδο, γιατί η πρόσβαση στη θάλασσα είχε αποκοπεί. Αντίκρισε έντρομη τον πύρινο εφιάλτη, που επί χρόνια αρνούνταν να δουν, τα όργια των πολεοδομικών αυθαιρεσιών, χάριν της ικανοποίησης της εκλογικής πελατείας.
Η άναρχη δόμηση, έφραξε την ζωή.
Δεν ήταν μόνο η Εβίτα, που έφυγε από λάθη ανθρώπων. Ούτε τα λάθη, ήσαν μόνο οι πολεοδομικές παραβάσεις. Θα πρέπει να δούμε ψύχραιμα, αν έγιναν λάθη στον συντονισμό των δυνάμεων, αν υπήρχε σχέδιο, αν δόθηκε εντολή εκκένωσης και άλλα πολλά. Αλλά όλα αυτά, να τα δούμε όχι βγάζοντας τα μαχαίρια.
Αν δεν υπάρξει συναίνεση, ποτέ δεν θα μάθουμε από τα λάθη μας. Αν αρχίσει ξανά, ο ένας να κατηγορεί τον άλλον, σε μια παθιασμένη προσπάθεια προσεταιρισμού εκλογικής πελατείας, δεν θα κάνουμε τίποτα εκτός από έναν καυγά άγονο, και αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε σε μια άλλη 23η του Ιούλη.
Θα μπορέσουμε αυτή την φορά, πέρα από κομματικές έριδες, να βγάλουμε αντικειμενικά συμπεράσματα; Μακάρι. Τότε, ίσως για πρώτη φορά, να δούμε τον δρόμο για την Ελλάδα που θέλουμε. Και η Εβίτα, από ψηλά, θα σηκώσει το κύπελλο χαμογελώντας, γιατί αυτό, για την χαμένη πατρίδα της, θα είναι μια νίκη.
Μεσίστιες σημαίες και για το κορίτσι που είχε όνειρα πολλά και έγιναν στάχτη.
Τα μάτια κλείνοντας θα έπεσε, αφού είδε πρώτα πατέρα και αδελφό αγκαλιά να πεθαίνουν. Εγκλωβισμένη στο μοιραίο οικόπεδο, γιατί η πρόσβαση στη θάλασσα είχε αποκοπεί. Αντίκρισε έντρομη τον πύρινο εφιάλτη, που επί χρόνια αρνούνταν να δουν, τα όργια των πολεοδομικών αυθαιρεσιών, χάριν της ικανοποίησης της εκλογικής πελατείας.
Η άναρχη δόμηση, έφραξε την ζωή.
Δεν ήταν μόνο η Εβίτα, που έφυγε από λάθη ανθρώπων. Ούτε τα λάθη, ήσαν μόνο οι πολεοδομικές παραβάσεις. Θα πρέπει να δούμε ψύχραιμα, αν έγιναν λάθη στον συντονισμό των δυνάμεων, αν υπήρχε σχέδιο, αν δόθηκε εντολή εκκένωσης και άλλα πολλά. Αλλά όλα αυτά, να τα δούμε όχι βγάζοντας τα μαχαίρια.
Αν δεν υπάρξει συναίνεση, ποτέ δεν θα μάθουμε από τα λάθη μας. Αν αρχίσει ξανά, ο ένας να κατηγορεί τον άλλον, σε μια παθιασμένη προσπάθεια προσεταιρισμού εκλογικής πελατείας, δεν θα κάνουμε τίποτα εκτός από έναν καυγά άγονο, και αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε σε μια άλλη 23η του Ιούλη.
Θα μπορέσουμε αυτή την φορά, πέρα από κομματικές έριδες, να βγάλουμε αντικειμενικά συμπεράσματα; Μακάρι. Τότε, ίσως για πρώτη φορά, να δούμε τον δρόμο για την Ελλάδα που θέλουμε. Και η Εβίτα, από ψηλά, θα σηκώσει το κύπελλο χαμογελώντας, γιατί αυτό, για την χαμένη πατρίδα της, θα είναι μια νίκη.
