Να τα πω;
Η Παναγιά ανέβηκε στο γαϊδουράκι πάλι
και μία φάτνη αναζητά έξω απ' το καρναβάλι
που στήνουμε οι ταλαίπωροι, λίγο για να χαρούμε
με τζιγκλ μπελ και σαματά να φάμε και να πιούμε.
Μια ανησυχία μέγιστη έπιασε τον "Ηρώδη"
μήπως αυτός κι ο θρόνος του σύντομα πάρουν πόδι
μιας και για θρόνο αδιάσειστο έχει το ψέμα μόνο
μα η Αλήθεια προκαλεί σεισμό, ξεβόλεμα και πόνο...
Γι' αυτό τρέμει κι ωρύεται και τονε πιάνει κρίση
που τα Χρηματιστήρια δείχνουν να τα 'χουν φτύσει.
Στων Media τα παράθυρα δες! την Αλήθεια ψάχνει
και πλέκει εντέχνως τον ιστό όπως και μια αράχνη.
Μέσ' από γνώμες ειδικών που αν το καλοσκεφτείτε
γυρεύουν την Αλήθεια σα να... καταζητείται!
Όχι για να την ζήσουμε μα για να την τσακώσουν
για να την κρύψουν και να πουν, αυτοί πως θα μας σώσουν.
Οι «Μάγοι» την ψυλλιάστηκαν στο μεταξύ και τρέχουν
το άστρο να διακρίνουνε μα πονοκέφαλο έχουν
μες στα εκατομμύρια τα ηλεκτρικά τα φώτα
και ‘κείνοι δυσκολεύονται πια να χαράξουν ρότα.
Οι «Φαρισαίοι» καρτερούν να έρθει ο Μεσσίας
μα όπως πάντοτε γι' αυτούς μεγίστης σημασίας
είναι κυρίως η δόξα τους κι η αυτοδικαίωσή τους
η εξουσία, τα λεφτά, η αυτοθέωσή τους.
Χαμός! Τί αναταραχή!... Ημέρες Χριστουγέννων...
βγήκανε τα βαγόνια μας απ' τις γραμμές των τραίνων.
Μήπως δεν είν' αυτή η γιορτή που ξέραμε ως τώρα;
Της γαλοπούλας του γνωστού του ρεβεγιόν με δώρα;
Και του χριστουγεννιάτικου δένδρου με τα λαμπιόνια;
Πού πήγανε τα έλκηθρα; Πού πήγανε τα χιόνια;
Τί έπαθε το καμπαναριό και βγήκε στα κανάλια;
Τί πανηγύρι να 'ναι αυτό που πέφτουνε κεφάλια;
Πάντα ο κόσμος χαίρονταν με τούτη την γιορτούλα
κι έστηνε γλέντια και χαρές μ' ωραία παρεούλα.
Καλά ήταν όλα ως εδώ στο ψέμα βολεμένα
μα ετούτα τα Χριστούγεννα, τρίζουν τα δεδομένα!
Απόψεις και συνέδρια, γνώμες και συζητήσεις,
μεγάλος προβληματισμός κι εκατοντάδες κρίσεις!
Χριστούγεννα δεν θέλαμε; Τί κάνουμε έτσι τώρα;
Θέλουμε την Αλήθεια μα όχι αυτή την ώρα;
Μου φαίνεται η φάτνη αυτή που ψάχνει η Παναγιά μας
δεν είναι πια στη Βηθλεέμ μα μέσα στη καρδιά μας
μακριά απ' της πόλης τη βουή και τα χυδαία φώτα
μες στης σιωπής τη σιγαλιά θα 'ρθει το Φως σαν πρώτα...
‘Οχι έτσι όπως νομίζουμε κι ως το 'χουμε συνήθεια
εκεί που σβήνει ο εαυτός έρχεται η Αλήθεια
θαρρείς πρωτοφανέρωτα με του Έρωτα τη φόρα
Ανάσταση και Γέννηση είναι την ίδια ώρα
χωρίς τα Πάθη του Σταυρού που Άλλος τον σηκώνει
κοίτα!... όπως νύχτωσε βαθειά, σε λίγο ξημερώνει!
Και εις έτη πολλά!
