Μάλιστα, υπερηφανευόμαστε ότι δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη σε άλλες γλώσσες, γι’ αυτό και είναι δύσκολο να εξηγήσουμε στους μη γνωρίζοντες την ελληνική γλώσσα τι ακριβώς σημαίνει το συναίσθημα αυτό. Να, όμως, που τελικά υπάρχουν περιπτώσεις που ξεχνάμε ό,τι ξέρουμε και αντιδρούμε εντελώς ψυχρά και άδικα και μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό, επηρεάζοντας αθώες ψυχές.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις, είναι εκείνη της άρνησης του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) στην παραχώρηση του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού για μία μέρα, ώστε να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση του συλλόγου «Ελπίδα» που περιθάλπει παιδιά με καρκίνο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Σύλλογος «Ελπίδα» κατάθεσε -σύμφωνα με ανακοίνωσή του- εντός των θεμιτών ημερομηνιών αίτηση, στην οποία ζητούσε μία ημερομηνία μέσα στον προσεχή Σεπτέμβρη, ώστε να πραγματοποιηθεί η συναυλία υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου και τη συνεργασία της «Παναθηναϊκής Ένωσης Γυναικών» με την αμέριστη βοήθεια της κ. Σίσσυς Παυλοπούλου. Παρών στη συναυλία θα ήταν ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης και πάνω στη σκηνή θα ήταν ο Στέφανος Κορκολής, παρέα με εκπληκτικούς τραγουδιστές και μουσικούς, ερμηνεύοντας έργα του μοναδικού μας Μίκη. Όμως, το ΚΑΣ δεν έδωσε τη δυνατότητα στον Σύλλογο και τους καλλιτέχνες να ολοκληρώσουν αυτήν τους την ιδέα που, αν μη τι άλλο, θα έδινε μια ανάσα ζωής τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όσο και σε ανθρωπιστικό, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει διαθέσιμη ημερομηνία για το Ηρώδειο μέσα στις 30 ημέρες του Σεπτεμβρίου...
Σίγουρα οι αιτήσεις που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα για εμφανίσεις στο Ωδείο ήταν πολλές. Σίγουρα, επίσης, οι καλλιτέχνες που θέλουν να εμφανιστούν εκεί είναι αμέτρητοι. Τέλος, σίγουρα το ΚΑΣ δέχεται πιέσεις για να προσφέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και μάλιστα, πιέσεις που εμείς οι απλοί λάτρεις της μουσικής δεν γνωρίζουμε. Όμως, αυτό που σίγουρα ΟΛΟΙ γνωρίζουμε είναι ότι, όταν πρόκειται για έναν αμιγώς φιλανθρωπικό σκοπό που στηρίζει εδώ και χρόνια τα παιδιά που υποφέρουν από ασθένειες που δεν τολμούμε εμείς οι υγιείς καν να ξεστομίσουμε, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για την οποιαδήποτε άρνηση / ακύρωση / ματαίωση, εκτός πια αν πρόκειται για αιτιολογία πάνω από τις ανθρώπινες δυνατότητες....
Η ελπίδα -με ή χωρίς εισαγωγικά- δεν πρέπει να σβήσει αν, φυσικά, θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι με φιλότιμο και αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αρνείται να δοθούν χρήματα μέσω της καλλιτεχνικής οδού σε εκείνους που έχουν ανάγκη την πραγματική στήριξη, άσχετα από οποιουδήποτε είδους σκοπιμότητες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές κ.λπ.). Είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί η λύση και η συναυλία αυτή θα γίνει σε κάποιον άλλο χώρο. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός της αναιτιολόγητης συμπεριφοράς κάποιων παραγόντων που κινούν τα ηνία της πολιτιστικής μας περιουσίας και μάλιστα, σε μια περίοδο που η αλληλοϋποστήριξη είναι απολύτως απαραίτητη.
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω. Ας ελπίσουμε το συγκεκριμένο γεγονός να είναι η τελευταία κηλίδα που σπιλώνει τη σχέση ανάμεσα στις αξίες της ζωής και τους δημόσιους φορείς. Ας ελπίσουμε ότι η ελπίδα θα νικήσει για μία ακόμα φορά.
Μία από αυτές τις περιπτώσεις, είναι εκείνη της άρνησης του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) στην παραχώρηση του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού για μία μέρα, ώστε να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση του συλλόγου «Ελπίδα» που περιθάλπει παιδιά με καρκίνο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Σύλλογος «Ελπίδα» κατάθεσε -σύμφωνα με ανακοίνωσή του- εντός των θεμιτών ημερομηνιών αίτηση, στην οποία ζητούσε μία ημερομηνία μέσα στον προσεχή Σεπτέμβρη, ώστε να πραγματοποιηθεί η συναυλία υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου και τη συνεργασία της «Παναθηναϊκής Ένωσης Γυναικών» με την αμέριστη βοήθεια της κ. Σίσσυς Παυλοπούλου. Παρών στη συναυλία θα ήταν ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης και πάνω στη σκηνή θα ήταν ο Στέφανος Κορκολής, παρέα με εκπληκτικούς τραγουδιστές και μουσικούς, ερμηνεύοντας έργα του μοναδικού μας Μίκη. Όμως, το ΚΑΣ δεν έδωσε τη δυνατότητα στον Σύλλογο και τους καλλιτέχνες να ολοκληρώσουν αυτήν τους την ιδέα που, αν μη τι άλλο, θα έδινε μια ανάσα ζωής τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όσο και σε ανθρωπιστικό, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει διαθέσιμη ημερομηνία για το Ηρώδειο μέσα στις 30 ημέρες του Σεπτεμβρίου...
Σίγουρα οι αιτήσεις που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα για εμφανίσεις στο Ωδείο ήταν πολλές. Σίγουρα, επίσης, οι καλλιτέχνες που θέλουν να εμφανιστούν εκεί είναι αμέτρητοι. Τέλος, σίγουρα το ΚΑΣ δέχεται πιέσεις για να προσφέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και μάλιστα, πιέσεις που εμείς οι απλοί λάτρεις της μουσικής δεν γνωρίζουμε. Όμως, αυτό που σίγουρα ΟΛΟΙ γνωρίζουμε είναι ότι, όταν πρόκειται για έναν αμιγώς φιλανθρωπικό σκοπό που στηρίζει εδώ και χρόνια τα παιδιά που υποφέρουν από ασθένειες που δεν τολμούμε εμείς οι υγιείς καν να ξεστομίσουμε, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για την οποιαδήποτε άρνηση / ακύρωση / ματαίωση, εκτός πια αν πρόκειται για αιτιολογία πάνω από τις ανθρώπινες δυνατότητες....
Η ελπίδα -με ή χωρίς εισαγωγικά- δεν πρέπει να σβήσει αν, φυσικά, θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι με φιλότιμο και αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αρνείται να δοθούν χρήματα μέσω της καλλιτεχνικής οδού σε εκείνους που έχουν ανάγκη την πραγματική στήριξη, άσχετα από οποιουδήποτε είδους σκοπιμότητες (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές κ.λπ.). Είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί η λύση και η συναυλία αυτή θα γίνει σε κάποιον άλλο χώρο. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός της αναιτιολόγητης συμπεριφοράς κάποιων παραγόντων που κινούν τα ηνία της πολιτιστικής μας περιουσίας και μάλιστα, σε μια περίοδο που η αλληλοϋποστήριξη είναι απολύτως απαραίτητη.
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι παραπάνω. Ας ελπίσουμε το συγκεκριμένο γεγονός να είναι η τελευταία κηλίδα που σπιλώνει τη σχέση ανάμεσα στις αξίες της ζωής και τους δημόσιους φορείς. Ας ελπίσουμε ότι η ελπίδα θα νικήσει για μία ακόμα φορά.
