Στυλάτος χωρίς να του λείπει το Rock στοιχείο της εποχής του. Αυθάδης αρκετά, χωρίς όμως να του λείπει η καθώς πρέπει εικόνα από το κοινωνικό προφίλ του. O Freddie Mercury, η ψυχή των Queen που έδινε τα πάντα πάνω στην σκηνή, θα ζει για πάντα.
Ο Mercury ήταν ίσως από τους λίγους σταρ οποίος δεν ντρεπόταν να μιλήσει δημόσια για το ταλέντο του, δηλώσεις όπως «δε θα γίνω rock star, αλλά θρύλος», «πάντα πίστευα ότι θα γίνω σταρ, απλώς τώρα ο κόσμος συμφωνεί μαζί μου», ή «ο λόγος που είμαστε επιτυχημένοι είναι το ταλέντο μας» αποδεικνύουν τη διάσταση του χαρακτήρα του. Βέβαια όταν οι άλλοι μιλούσαν για τον ίδιο, τον παρουσίαζαν ως έναν άνθρωπο συνεσταλμένο. Αντιφατικό, αλλά ισχύει.
Πιστός στρατιώτης της μουσικής καθώς πίστευε πως οι συνθέσεις του υπηρετούν την τέχνη… «Μια συναυλία μας δεν είναι απλώς η ζωντανή απόδοση του δίσκου μας. Είναι ένα θεατρικό υπερθέαμα». Αυτή η δήλωση του Freddie Mercury χαρακτήριζε πλήρως τις live εμφανίσεις των Queen.
Οι Queen υπηρέτησαν πρωτίστως την τέχνη και μετά το Rock. Όλες τους οι εμφανίσεις ήταν ένα υπερθέαμα και όχι απλώς μία συναυλία. Η θεατρική παρουσία του Mercury πάνω στην σκηνή ήταν αυτή που ευθύνεται για την αλληλεπίδραση με το κοινό τους… Πολλοί έχουν γράψει κατά καιρούς ότι αυτός ήταν το συγκρότημα Queen. Τα υπόλοιπα μέλη, μπορεί να υπήρξαν σπουδαίοι μουσικοί, όμως θα έβαζες στοίχημα πως εάν δεν είχαν τον Φρέντι δίπλα τους, δεν θα είχαν γίνει ποτέ γνωστοί πέρα από τον οικογενειακό τους κύκλο. Αυτό όμως, το αφήνω στην κρίση σας.
Οι Queen κατάφεραν εξαιτίας του να δημιουργήσουν μουσική συνδυάζοντας άριστα το Rock στοιχείο με την Όπερα. Η φωνή του χαρισματικού αυτού frontman ήταν η ιδανική για τον πάντρεμά αυτό, το οποίο είχε τεράστια απήχηση στο κοινό της Rock σκηνής. Δεν το λες και λίγο αυτό, διότι, σύμφωνα με τα στάνταρ της εποχής, ήταν βαρύ για έναν ροκά τότε να ακούσει παράλληλα με το γρέζι της Gibson την αρμονία που δημιουργεί ο ήχος του πιάνου… Κι όμως οι Queen το τόλμησαν και το έκαναν με επιτυχία.
Ο Freddie Mercury δε φοβήθηκε το θάνατο. Περισσότερο φοβήθηκαν οι γύρω του, όλοι συμφωνούν σε αυτό. Περισσότερο φοβήθηκε η κοινωνία σε μια εποχή που δεν υπήρχαν φάρμακα για το AIDS και οι ακριβείς διαστάσεις του προβλήματος ήταν άγνωστες. Αλλά…
«Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;» (Το έλεγε πριν αποφασίσει να το κάνει στίχο)
Ο Mercury ήταν ίσως από τους λίγους σταρ οποίος δεν ντρεπόταν να μιλήσει δημόσια για το ταλέντο του, δηλώσεις όπως «δε θα γίνω rock star, αλλά θρύλος», «πάντα πίστευα ότι θα γίνω σταρ, απλώς τώρα ο κόσμος συμφωνεί μαζί μου», ή «ο λόγος που είμαστε επιτυχημένοι είναι το ταλέντο μας» αποδεικνύουν τη διάσταση του χαρακτήρα του. Βέβαια όταν οι άλλοι μιλούσαν για τον ίδιο, τον παρουσίαζαν ως έναν άνθρωπο συνεσταλμένο. Αντιφατικό, αλλά ισχύει.
Πιστός στρατιώτης της μουσικής καθώς πίστευε πως οι συνθέσεις του υπηρετούν την τέχνη… «Μια συναυλία μας δεν είναι απλώς η ζωντανή απόδοση του δίσκου μας. Είναι ένα θεατρικό υπερθέαμα». Αυτή η δήλωση του Freddie Mercury χαρακτήριζε πλήρως τις live εμφανίσεις των Queen.
Οι Queen υπηρέτησαν πρωτίστως την τέχνη και μετά το Rock. Όλες τους οι εμφανίσεις ήταν ένα υπερθέαμα και όχι απλώς μία συναυλία. Η θεατρική παρουσία του Mercury πάνω στην σκηνή ήταν αυτή που ευθύνεται για την αλληλεπίδραση με το κοινό τους… Πολλοί έχουν γράψει κατά καιρούς ότι αυτός ήταν το συγκρότημα Queen. Τα υπόλοιπα μέλη, μπορεί να υπήρξαν σπουδαίοι μουσικοί, όμως θα έβαζες στοίχημα πως εάν δεν είχαν τον Φρέντι δίπλα τους, δεν θα είχαν γίνει ποτέ γνωστοί πέρα από τον οικογενειακό τους κύκλο. Αυτό όμως, το αφήνω στην κρίση σας.
Οι Queen κατάφεραν εξαιτίας του να δημιουργήσουν μουσική συνδυάζοντας άριστα το Rock στοιχείο με την Όπερα. Η φωνή του χαρισματικού αυτού frontman ήταν η ιδανική για τον πάντρεμά αυτό, το οποίο είχε τεράστια απήχηση στο κοινό της Rock σκηνής. Δεν το λες και λίγο αυτό, διότι, σύμφωνα με τα στάνταρ της εποχής, ήταν βαρύ για έναν ροκά τότε να ακούσει παράλληλα με το γρέζι της Gibson την αρμονία που δημιουργεί ο ήχος του πιάνου… Κι όμως οι Queen το τόλμησαν και το έκαναν με επιτυχία.
Το τέλος…
Ο Freddie Mercury δε φοβήθηκε το θάνατο. Περισσότερο φοβήθηκαν οι γύρω του, όλοι συμφωνούν σε αυτό. Περισσότερο φοβήθηκε η κοινωνία σε μια εποχή που δεν υπήρχαν φάρμακα για το AIDS και οι ακριβείς διαστάσεις του προβλήματος ήταν άγνωστες. Αλλά…
«Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;» (Το έλεγε πριν αποφασίσει να το κάνει στίχο)
