Το θυμάμαι σαν χθες... εκείνο το πρωινό που δέχθηκα ένα αίτημα φίλιας στο Facebook, είχα - δεν είχα ένα μήνα που έκανα εκπομπή σε web radio, μου έστειλες την πρώτη δισκογραφική δουλειά της «Μορφίνης», «Cante Tsiko» και από το όνομα και μόνο μου κίνησε την περιέργεια, όταν δε είδα και τις συμμέτοχες μπορώ να το παραδεχθώ ότι ψάρωσα!
«Magic de Spell», «Υπόγεια Ρεύματα» και δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να το ακούσω προσεκτικά. Πάνε σχεδόν 2,5 χρονιά άλλα θυμάμαι καθαρά τις πρώτες μας συζητήσεις όχι μόνο για τη «Μορφίνη» αλλά για την ελληνική σκηνή και τη μουσική γενικότερα, πόσο πίστευες σε αυτή και ότι μπορεί να ξαναπάρει πάλι τα πάνω της.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μου είχες πει να έρθεις στην εκπομπή για συνέντευξη, τότε μου φάνηκε αστείο, ούτε που φανταζόμουν τον εαυτό μου σε αυτό το ρόλο... όμως ο δικός σου ρόλος θα ήταν καταλυτικός στη γέννηση της «Unknown Sound».
Λένε πως γνωρίζεις έναν άνθρωπο για λίγους μήνες και είναι σαν να τον ξέρεις όλη σου τη ζωή... έτσι ένιωθα εγώ από την αρχή που σε γνώρισα. Ήσουν ο πρώτος καλεσμένος που είχα στην εκπομπή, ειλικρινά εάν ήταν κάποιος άλλος δεν ξέρω εάν θα υπήρχε η «Unknown Sound», πίστεψες σε μένα από την πρώτη μέρα... πολύ καιρό πριν πιστέψω εγώ ο ίδιος.
Συζητούσαμε ότι μπορούσα να σκεφτώ για την επόμενη μέρα της Sound, τα φιλανθρωπικά live, τις συλλογές, τα «Studio Sessions», όλα αυτά γεννήθηκαν μέσα από τις βραδινές μας συζητήσεις.
«Μορφίνη», το μόνο συγκρότημα που ήρθε στην εκπομπή τόσες φορές και πάντα έπαιζε διαφορετικά τραγούδια και όχι από τον δίσκο που είχατε βγάλει... στο είχα σχολιάσει και γελάγαμε τότε...
Δεν θα ξεχάσω πότε τους καφέδες που πίναμε παρέα, τις σχεδόν καθημερινές συζητήσεις συνήθως αργά το βράδυ που ακόμα και τους τελευταίες μήνες, τους τόσο κρίσιμους για εσένα, έλεγες χαρακτηριστικά «άσε τα δικά μου», πες μου για την Unknown Sound, «Τι θα κάνουμε να πάει ακόμα καλύτερα; σε βλέπω χαλάρωσες, για πάμε λίγο δυνατά» και άλλα τέτοια...
Ακόμα ξεχνιέμαι, δεν το έχω συνειδητοποιήσει, υπάρχουν βράδια που μου έρχεται μια ιδέα, κάτι να κάνω και ασυναίσθητα πάω να σε πάρω τηλέφωνο ή να σου στείλω μήνυμα, μάλλον δεν θέλω να το συνειδητοποιήσω, ξέρω ότι παρακολουθείς από εκεί ψηλά και άφησες σε αυτόν εδώ το μάταιο κόσμο τα τραγούδια σου, δεν θα αφήσουμε να ξεχαστούν ούτε αυτά ούτε και εσύ...
Θα είσαι εδώ μαζί μας πάντα, γιατί
«Εγκαταλείπεις μόνο όταν πάψεις να κάνεις όνειρα»
Μπες μέσα μου και δες...
καθαρίζω τα τζάμια κάθε μέρα
σκουπίζω την αυλή
τινάζω το χαλάκι μπας και έρθεις... Προσμονή…
«Magic de Spell», «Υπόγεια Ρεύματα» και δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από το να το ακούσω προσεκτικά. Πάνε σχεδόν 2,5 χρονιά άλλα θυμάμαι καθαρά τις πρώτες μας συζητήσεις όχι μόνο για τη «Μορφίνη» αλλά για την ελληνική σκηνή και τη μουσική γενικότερα, πόσο πίστευες σε αυτή και ότι μπορεί να ξαναπάρει πάλι τα πάνω της.
Δεν πέρασε πολύς καιρός που μου είχες πει να έρθεις στην εκπομπή για συνέντευξη, τότε μου φάνηκε αστείο, ούτε που φανταζόμουν τον εαυτό μου σε αυτό το ρόλο... όμως ο δικός σου ρόλος θα ήταν καταλυτικός στη γέννηση της «Unknown Sound».
Λένε πως γνωρίζεις έναν άνθρωπο για λίγους μήνες και είναι σαν να τον ξέρεις όλη σου τη ζωή... έτσι ένιωθα εγώ από την αρχή που σε γνώρισα. Ήσουν ο πρώτος καλεσμένος που είχα στην εκπομπή, ειλικρινά εάν ήταν κάποιος άλλος δεν ξέρω εάν θα υπήρχε η «Unknown Sound», πίστεψες σε μένα από την πρώτη μέρα... πολύ καιρό πριν πιστέψω εγώ ο ίδιος.
Συζητούσαμε ότι μπορούσα να σκεφτώ για την επόμενη μέρα της Sound, τα φιλανθρωπικά live, τις συλλογές, τα «Studio Sessions», όλα αυτά γεννήθηκαν μέσα από τις βραδινές μας συζητήσεις.
«Μορφίνη», το μόνο συγκρότημα που ήρθε στην εκπομπή τόσες φορές και πάντα έπαιζε διαφορετικά τραγούδια και όχι από τον δίσκο που είχατε βγάλει... στο είχα σχολιάσει και γελάγαμε τότε...
Δεν θα ξεχάσω πότε τους καφέδες που πίναμε παρέα, τις σχεδόν καθημερινές συζητήσεις συνήθως αργά το βράδυ που ακόμα και τους τελευταίες μήνες, τους τόσο κρίσιμους για εσένα, έλεγες χαρακτηριστικά «άσε τα δικά μου», πες μου για την Unknown Sound, «Τι θα κάνουμε να πάει ακόμα καλύτερα; σε βλέπω χαλάρωσες, για πάμε λίγο δυνατά» και άλλα τέτοια...
Ακόμα ξεχνιέμαι, δεν το έχω συνειδητοποιήσει, υπάρχουν βράδια που μου έρχεται μια ιδέα, κάτι να κάνω και ασυναίσθητα πάω να σε πάρω τηλέφωνο ή να σου στείλω μήνυμα, μάλλον δεν θέλω να το συνειδητοποιήσω, ξέρω ότι παρακολουθείς από εκεί ψηλά και άφησες σε αυτόν εδώ το μάταιο κόσμο τα τραγούδια σου, δεν θα αφήσουμε να ξεχαστούν ούτε αυτά ούτε και εσύ...
Θα είσαι εδώ μαζί μας πάντα, γιατί
«Εγκαταλείπεις μόνο όταν πάψεις να κάνεις όνειρα»
Μπες μέσα μου και δες...
καθαρίζω τα τζάμια κάθε μέρα
σκουπίζω την αυλή
τινάζω το χαλάκι μπας και έρθεις... Προσμονή…
