«Gold Shadow» είναι ο τίτλος της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του παιδιού θαύματος από το Ισραήλ, που ακούει στο όνομα Ασάφ Αβιντάν (Asaf Avidan). Για τους όλο και πιο λίγους που δεν γνωρίζουν τον ακούραστο «διάδοχο» του Leonard Cohen και της, κατά πολλούς τρόπους, Janis Joplin, πρέπει να πούμε ότι το παρατσούκλι «η πιο γυναικεία αντρική φωνή της μουσικής» δεν είναι άστοχο για τον 35χρονο Ασάφ.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Από προσωπική εμπειρία, γιατί μόνο αυτήν γνωρίζω, όταν άκουσα την πρώτη φορά την φωνή του Ασάφ στο ραδιόφωνο, ήταν μέσω της διασκευής του Reckoning Song (One Day) την οποία συνέστησε το 2012 στο ευρύτερο κοινό ο Γερμανός DJ Wankelmut. Δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω. Παγκόσμια επιτυχία, παγκόσμια περιοδεία. Ο Ασάφ, εκεί που πριν από μερικά χρόνια είχε πιάσει την κιθάρα του και την γρατζούναγε για να ξεπεράσει μια ερωτική απογοήτευση και να δώσει φωνή στα τεκτονικά, όπως τα διακωμωδεί πια, συναισθήματα που τον πνίγανε, ενέδωσε στο rhythm n' blues που τόσο του πάει και παράτησε τη στρωμένη καριέρα ως καρτούνιστ στο Τελ Αβίβ, για να συγκεντρωθεί στη μπάντα με την οποία έκανε τον πρώτο του δίσκο, Asaf Avidan & the Mojos.
Η περιοδεία για το προηγούμενο του άλμπουμ, «Different Pulses», τον έφερε στις Βρυξέλλες. Και μιας και τελευταία πολλά ακούγονται για την πόλη στην οποία μεγάλωσα και ζω, ας πούμε και τα καλά που συμβαίνουν στην βελγική πρωτεύουσα. Με αφορμή ένα άρθρο που ήθελα να γράψω στα ελληνικά για εκείνον, τον περίμενα μετά την συναυλία του. Οκτώβρης μήνας στις Βρυξέλλες και το πεζοδρόμιο κρύο, αλλά η γενναιοδωρία επί σκηνής του καλλιτέχνη άξιζε κάθε λεπτό αναμονής. Αυτή η πρώτη μας συνάντηση πριν από 2 περίπου χρόνια έδρασε ως πολλαπλασιαστής.
Στην ερώτηση μου «Ασάφ, πως και έχεις οργώσει Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Benelux αλλά δεν έχεις πάει ακόμη Ελλάδα»; Το βλέμμα του με κάρφωσε, κοίταξε αμήχανα τους συνεργάτες του. Μου χαμογέλασε «Αλήθεια, δεν ξέρω αλλά θα ήθελα πολύ να πάω. Έχω ακούσει ότι δεν παιζόσαστε στο φαί». Μια ματιά στη σωματική διάπλαση του Ασάφ, και λίγο προσοχή στους στίχους που γράφει, προδίδουν κατευθείαν ότι το κίνητρο του για να επισκεφθεί τη χώρα καταγωγής μου δεν είναι για να δοκιμάσει μουσακά και σουβλάκια.
Έκτοτε, συναντηθήκαμε μετά από κάθε συναυλία του που παρευρέθηκα την τελευταία διετία… και πάντα χαριτολογώντας του υπενθύμιζα ότι το ελληνικό του κοινό τον περιμένει αγωνιωδώς. Μέχρι που… η καινούργια του περιοδεία για το Gold Shadow τον ξαναέφερε πριν από 3 μήνες στις Βρυξέλλες, και γεμάτος περηφάνια, μου είπε: «Κλείσαμε για Αθήνα! Μου ήρθες αμέσως στο μυαλό…»! Η απόφαση να μπω σε αεροπλάνο για να ακούσω τον Ασάφ στην Τεχνόπολη πάρθηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων.
Θα θυμάμαι σαν όνειρο τη σκηνή στην Τεχνόπολη, όταν το πάνω από 1000 άτομα κοινό τον υποδέχθηκε. Η αμηχανία της πρώτης στιγμής μετά από τη μουσική εισαγωγή, όπου κιθάρα του και μικρόφωνο μπλέχτηκαν σε σημείο να πρέπει να επέμβει ο τεχνικός να τους χωρίσει, μετατράπηκε σιγά σιγά σε διάλογο, όπου το κοινό συμμετείχε και τραγούδαγε τη μία επιτυχία μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να μας έχει φέρει στο encore, να χοροπηδάμε για να νικήσουμε τη μάχη με τη βαρύτητα και να απελευθερωθούμε έστω και λίγα δευτερόλεπτα από τον πλανήτη Γή.
Με το που άναψαν τα φώτα, τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν. Επόμενο ήταν να μαζευτεί σιγά σιγά προς το backstage ένα αρκετά μεγαλούτσικο γκρουπ για να αποσπάσει αυτόγραφα. Και όταν πλησίασε ο Ασάφ, έκανε κάτι που δεν περίμενα: ήρθε κατευθείαν προς το μέρος μου λέγοντας «έχει προτεραιότητα αυτό το κορίτσι, είναι βασικά ένας από τους λόγους που είμαι εδώ σήμερα…».
Δεν έχω να προσθέσω κάτι, έμενα με έχει κερδίσει σε όλα τα σημεία… Αλήθεια, δεν σας ρώτησα: Εσάς ποιο τραγούδι του σας αρέσει πιο πολύ;
Hoist Up the Colors!
Love It or Leave It
Over My Head
Ode to My Thalamus
Cyclamen
Different Pulses
Conspiratory Visions of Gomorrah
The Labyrinth Song
Gold Shadow
A Part of This
The Jail That Sets You Free
Little Parcels of an Endless Time
My Tunnels Are Long and Dark These Days
Bang Bang
Growing Tall
-
Reckoning Song (One Day)
Hangwoman
Υ.Γ. Το παρακάτω άρθρο συνετάχθη μία μόλις ημέρα μετά την πρώτη συναυλία στις 24 Ιουνίου του Ασάφ Αβιντάν στην Αθήνα. Ο στόχος ήταν να μοιραστώ μια εμπειρία, πως νοιώθει κανείς δηλαδή όταν κάτι που θέλει πάρα πολύ γίνεται πραγματικότητα έπειτα από πολλαπλές προσπάθειες και υπομονή στην διαδικασία. Προφανώς και οι σημερινές εξελίξεις στην χώρα μου του δίνουν μια διάσταση που εύχομαι να μην παρεξηγηθεί γιατί, εκείνο το βράδυ στην Αθήνα, μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με πολύ κόσμο και να συμφωνήσουμε ότι τελικά, όποια και να είναι η προσωπική μας ιστορία, η μουσική μας ενώνει όλους.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ναυρίδης
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Από προσωπική εμπειρία, γιατί μόνο αυτήν γνωρίζω, όταν άκουσα την πρώτη φορά την φωνή του Ασάφ στο ραδιόφωνο, ήταν μέσω της διασκευής του Reckoning Song (One Day) την οποία συνέστησε το 2012 στο ευρύτερο κοινό ο Γερμανός DJ Wankelmut. Δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω. Παγκόσμια επιτυχία, παγκόσμια περιοδεία. Ο Ασάφ, εκεί που πριν από μερικά χρόνια είχε πιάσει την κιθάρα του και την γρατζούναγε για να ξεπεράσει μια ερωτική απογοήτευση και να δώσει φωνή στα τεκτονικά, όπως τα διακωμωδεί πια, συναισθήματα που τον πνίγανε, ενέδωσε στο rhythm n' blues που τόσο του πάει και παράτησε τη στρωμένη καριέρα ως καρτούνιστ στο Τελ Αβίβ, για να συγκεντρωθεί στη μπάντα με την οποία έκανε τον πρώτο του δίσκο, Asaf Avidan & the Mojos.
Η περιοδεία για το προηγούμενο του άλμπουμ, «Different Pulses», τον έφερε στις Βρυξέλλες. Και μιας και τελευταία πολλά ακούγονται για την πόλη στην οποία μεγάλωσα και ζω, ας πούμε και τα καλά που συμβαίνουν στην βελγική πρωτεύουσα. Με αφορμή ένα άρθρο που ήθελα να γράψω στα ελληνικά για εκείνον, τον περίμενα μετά την συναυλία του. Οκτώβρης μήνας στις Βρυξέλλες και το πεζοδρόμιο κρύο, αλλά η γενναιοδωρία επί σκηνής του καλλιτέχνη άξιζε κάθε λεπτό αναμονής. Αυτή η πρώτη μας συνάντηση πριν από 2 περίπου χρόνια έδρασε ως πολλαπλασιαστής.
Στην ερώτηση μου «Ασάφ, πως και έχεις οργώσει Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Benelux αλλά δεν έχεις πάει ακόμη Ελλάδα»; Το βλέμμα του με κάρφωσε, κοίταξε αμήχανα τους συνεργάτες του. Μου χαμογέλασε «Αλήθεια, δεν ξέρω αλλά θα ήθελα πολύ να πάω. Έχω ακούσει ότι δεν παιζόσαστε στο φαί». Μια ματιά στη σωματική διάπλαση του Ασάφ, και λίγο προσοχή στους στίχους που γράφει, προδίδουν κατευθείαν ότι το κίνητρο του για να επισκεφθεί τη χώρα καταγωγής μου δεν είναι για να δοκιμάσει μουσακά και σουβλάκια.
Έκτοτε, συναντηθήκαμε μετά από κάθε συναυλία του που παρευρέθηκα την τελευταία διετία… και πάντα χαριτολογώντας του υπενθύμιζα ότι το ελληνικό του κοινό τον περιμένει αγωνιωδώς. Μέχρι που… η καινούργια του περιοδεία για το Gold Shadow τον ξαναέφερε πριν από 3 μήνες στις Βρυξέλλες, και γεμάτος περηφάνια, μου είπε: «Κλείσαμε για Αθήνα! Μου ήρθες αμέσως στο μυαλό…»! Η απόφαση να μπω σε αεροπλάνο για να ακούσω τον Ασάφ στην Τεχνόπολη πάρθηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων.
Θα θυμάμαι σαν όνειρο τη σκηνή στην Τεχνόπολη, όταν το πάνω από 1000 άτομα κοινό τον υποδέχθηκε. Η αμηχανία της πρώτης στιγμής μετά από τη μουσική εισαγωγή, όπου κιθάρα του και μικρόφωνο μπλέχτηκαν σε σημείο να πρέπει να επέμβει ο τεχνικός να τους χωρίσει, μετατράπηκε σιγά σιγά σε διάλογο, όπου το κοινό συμμετείχε και τραγούδαγε τη μία επιτυχία μετά την άλλη, με αποτέλεσμα να μας έχει φέρει στο encore, να χοροπηδάμε για να νικήσουμε τη μάχη με τη βαρύτητα και να απελευθερωθούμε έστω και λίγα δευτερόλεπτα από τον πλανήτη Γή.
Με το που άναψαν τα φώτα, τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν. Επόμενο ήταν να μαζευτεί σιγά σιγά προς το backstage ένα αρκετά μεγαλούτσικο γκρουπ για να αποσπάσει αυτόγραφα. Και όταν πλησίασε ο Ασάφ, έκανε κάτι που δεν περίμενα: ήρθε κατευθείαν προς το μέρος μου λέγοντας «έχει προτεραιότητα αυτό το κορίτσι, είναι βασικά ένας από τους λόγους που είμαι εδώ σήμερα…».
Δεν έχω να προσθέσω κάτι, έμενα με έχει κερδίσει σε όλα τα σημεία… Αλήθεια, δεν σας ρώτησα: Εσάς ποιο τραγούδι του σας αρέσει πιο πολύ;
Setlist Gold Shadow Summer Tour – Athens 24 June 2015
Her LiesHoist Up the Colors!
Love It or Leave It
Over My Head
Ode to My Thalamus
Cyclamen
Different Pulses
Conspiratory Visions of Gomorrah
The Labyrinth Song
Gold Shadow
A Part of This
The Jail That Sets You Free
Little Parcels of an Endless Time
My Tunnels Are Long and Dark These Days
Bang Bang
Growing Tall
-
Reckoning Song (One Day)
Hangwoman
Υ.Γ. Το παρακάτω άρθρο συνετάχθη μία μόλις ημέρα μετά την πρώτη συναυλία στις 24 Ιουνίου του Ασάφ Αβιντάν στην Αθήνα. Ο στόχος ήταν να μοιραστώ μια εμπειρία, πως νοιώθει κανείς δηλαδή όταν κάτι που θέλει πάρα πολύ γίνεται πραγματικότητα έπειτα από πολλαπλές προσπάθειες και υπομονή στην διαδικασία. Προφανώς και οι σημερινές εξελίξεις στην χώρα μου του δίνουν μια διάσταση που εύχομαι να μην παρεξηγηθεί γιατί, εκείνο το βράδυ στην Αθήνα, μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με πολύ κόσμο και να συμφωνήσουμε ότι τελικά, όποια και να είναι η προσωπική μας ιστορία, η μουσική μας ενώνει όλους.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ναυρίδης
