8 τραγούδια που συγκινούν

Λίγος Χατζιδάκις, τρεις Μποφίλιου, μία δόση από κραουνακικό Μητροπάνο και η συνταγή για σίγουρα δάκρυα συγκίνησης είναι έτοιμη.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα…

Η συγκίνηση είναι ένα συναίσθημα που μου προκαλείται πολύ συχνά. Είτε επειδή κάτι με κάνει να δακρύζω (επειδή μου ξυπνά μνήμες), είτε επειδή κάτι με συγκλονίζει (σπανιότερα). Η μουσική έχει τη δυνατότητα να προκαλεί συγκινήσεις κάθε είδους. Έχει γενικότερα την ικανότητα να επιδρά στο θυμικό, να σε κάνει άνω κάτω. Το ίδιο και οι στίχοι των τραγουδιών. Εστιάζοντας στα δάκρυα, τη νοσταλγία και την ένταση που δημιουργείται μέσα μου, έχω στο μυαλό μου κάποια τραγούδια που κατά τη γνώμη μου έχουν αυτή τη δράση, που τα ακούω και συγκινούμαι. Είναι εκείνα που με κάθε λέξη τους, με λίγες μόνο νότες τους, υγραίνουν τα μάτια και κάνουν την καρδιά να χτυπά, σαν να κοντεύει να σπάσει. Μιλούν για την οικογένεια, τους ανθρώπους σου, τη δύναμη της αγάπης, την εσωτερική πάλη, αλλά περισσότερο μιλούν για τον εαυτό σου μέσα από όλα τα παραπάνω.

Μαμά γερνάω

Με την μητέρα μου έχω σχέση αγάπης - μίσους, δείχνω σκληρή, όμως κάθε φορά που ακούω αυτό το τραγούδι προσπαθώ μάταια να συγκρατηθώ. Όλα τα δάκρυα της γης κυλούν ποτάμι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι φορές που αποφεύγω να το ακούσω, που το αλλάζω. Κι άλλες που επιδιώκω να αναμετρηθώ μαζί του. Και πάντα με νικά. Μαμά, πεινάω, μαμά φοβάμαι, μαμά γερνάω, η πορεία της σχέσης σου με τη μητέρα σου. Για όλους όσοι έχουν μία, αλλά και για όσους δεν έχουν πια ή για όσες είναι οι ίδιες μητέρες. Τάνια Τσανακλίδου σε μία εξαιρετικά συγκινητική ερμηνεία.

Εγώ μεγάλωνα για σένα


Δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει κάποιο ανάλογο περιστατικό, ίσως και να έχεις κάνει ένα πέρασμα από αυτό, ίσως πάλι να είναι έτσι όλη σου η ζωή. Ο βαθύς πόνος, η απελπισία, η απόλυτη παράδοση σε έναν άνθρωπο. Το μάταιο. Η μουσική του Θέμη. Η φωνή της Νατάσσας που διαλύει κάθε σου κύτταρο και το ενώνει πάλι. Είναι πολλά από τα τραγούδια της που με κάνουν να δακρύζω. Για του λόγου το αληθές το επόμενο. Και το μεθεπόμενο.

Δεμένη


Πιστεύω ότι αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να γραφτεί για μένα. Μου το είχε πει κι ένας φίλος πριν καλά - καλά το ανακαλύψω μόνη μου. Μιλάει για τον πατέρα που σε μεγαλώνει προστατευμένη, για τη μάνα που όσο πλησιάζεις στα χρόνια της της μοιάζεις. Αλλά κυρίως για τον εαυτό σου. Μέσα από εκείνους και μετά από εκείνους. Για σένα που έχεις μάθει να ανήκεις. Μία στον βοσκό, μια στο μαντρί και μια στον λύκο. Και που πρέπει να έρθει ο καιρός, να ωριμάσει και να μην ανήκεις πουθενά.

Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει


Δεν υπάρχει πιο αληθινός και απλός στίχος και ας έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια και να εμφανιστεί ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος για να τον πει. Και αν η μικρή σου καρδιά νιώθει πόνο τότε μην ανησυχείς, γιατί πάει να πει πως ψηλώνει. Και πια δεν θα είναι μικρή, αλλά μεγάλη. Και αν το σκεφτείς, μόνο μέσα από τον πόνο παίρνεις ύψος. Μπορεί δηλαδή να μην υπάρχει κι άλλος τρόπος.

Όταν έχω εσένα


«Όταν έχω εσένα, μπορώ και ονειρεύομαι ξανά, ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά και πιάνω μες τα χέρια μου τον κόσμο να τον φτιάξω». Τι άλλο χρειάζεσαι για να συγκινηθείς; Και αυτό το «λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο», ακούγεται σαν η πιο απλή έκφραση του κόσμου, ρέει γλυκά στα αυτιά, αγγίζει όλες τις ευαίσθητες χορδές. Γιατί μήπως αυτό που θέλουμε όλοι δεν είναι να έχουμε κοντά μας έναν άνθρωπο τα χρόνια μας να ενώσουμε; Ένα από τα πιο όμορφα - ερωτικά τραγούδια σε υπέροχη μουσική Σταμάτη Κραουνάκη. Δεν θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστή ερμηνεία από αυτή του Δημήτρη Μητροπάνου.

Όλα σε θυμίζουν


Θες επειδή ήταν από τα αγαπημένα του πατέρα μου; Θες γιατί εμπεριέχει εξορισμού μία νοσταλγία για οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει κάτι σε κάποιον; Ακόμη και αν αυτός που έφυγε δεν είναι ο πατέρας σου, αν είναι ένας φίλος, ο άνθρωπος της ζωής σου, όλα θα τον θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα. Δεν μπορείς να μη λυγίσεις ακόμη και αν είσαι από εκείνους τους «δυνατούς».

Το μινόρε της αυγής


Τα μινόρε πάντα είναι πιο θλιμμένα από τα ματζόρε. Και τούτο εδώ είναι το πιο θλιμμένο από όλα. «Ξύπνα μικρό μου κι άκουσε», λέει το τραγούδι. Μιλάει σε εκείνη ή εκείνον που αγαπά. Εμένα μου θυμίζει οποιονδήποτε μπορεί να σου λείπει. Το πιο συγκινητικό είναι η μουσική. Ολόκληρη ένας λυγμός. Ένα κομμάτι που έχει τραγουδηθεί από πολλούς, αυγές και δειλινά, έξω από πραγματικά και φανταστικά παραθύρια.

Οδός Ονείρων


Μία λατέρνα που γυρίζει και η φωνή του Μάνου Χατζιδάκι να αφηγείται την ιστορία του δρόμου που κατοικούμε, του μικρού κι ασήμαντου, του λυπημένου και τυραννικού, μα και απέραντα ευγενικού, με τα παιδιά, το χώμα, τις μητέρες και τις ελπίδες του, με τον αβάσταχτο τρυφερό ουρανό του. Η ποίηση είναι σπουδαίο πράγμα και η οδός ονείρων είναι ένα ποίημα για μένα. Θα δακρύζω όσες φορές κι αν το ακούω, γιατί κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή και γιατί κατοικώ κι εγώ στον ίδιο δρόμο.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!