μόνο με κάποια θρησκευτικά λατρευτικά σχήματα μπορούν να συγκριθούν. Αυτό ήταν το μπλουζ και οι καταραμένοι, αδικημένοι από ποια μοίρα, άραγε, που το μουρμούριζαν σαν λιτανεία, ξορκίζοντας την ταπείνωση και το θάνατο. Τέτοιες ξεχωριστές μορφές υπήρξαν στην ανατολική μεσόγειο οι ιέρειες του αραβικού τραγουδιού Φεϊρούζ και Ουμ Καλσούμ. Κάτι αντίστοιχο ήταν το δικό μας λαϊκό τραγούδι, ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης και όλη αυτή η μετάληψη και η μύηση στα μυστικά του ανθρώπινου καημού και τα πάθη της ρωμιοσύνης. Αυτό το τραγούδι, που η εκσυγχρονισμένη κοινή γνώμη και το νέο κοινωνικό status αποδιώχνουν σαν μίζερο και γκρινιάρικο, δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα σημαντικό κομμάτι του λαϊκού μας πολιτισμού, της πνευματικής μας παρακαταθήκης και της ιστορικής μας μνήμης.
