Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Ο Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου δημιουργήθηκε στην Κρήτη τον 17ο αιώνα. Αποτελείται από 10.012 ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους ομοιοκατάληκτους στίχους. Κεντρικό θέμα του είναι ο έρωτας ανάμεσα σε δύο νέους, τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα. Την ίδια ώρα όμως ο ποιητής καταπιάνεται μαεστρικά και με ζητήματα όπως η τιμή, η φιλία, η γενναιότητα, η αυταπάρνηση και το κουράγιο.
Ο Ερωτόκριτος «έγραψε» δυναμικά και «έμεινε» στην λαϊκή παράδοση της Κρήτης και του τόπου μας. Τραγουδήθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ελλάδα χάρη στην μελοποίησή του από τον Χριστόδουλο Χάλαρη και τη χαρισματική ερμηνεία του από τον αθάνατο Νίκο Ξυλούρη.
Τα ‘μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
που ο κύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;
και πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Τα ‘μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
που ο κύρης σου μ' εξόρισε σ' τση ξενιτιάς τη στράτα;
και πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
