Ο ελληνικός κινηματογράφος του ’50 και του ’60 λειτούργησε στα κατοπινά χρόνια ως «κιβωτός»… Ένα σινεμά που σχεδόν στο σύνολό του κακοχαρακτηρίστηκε πήρε την εκδίκησή του μέσα από την τηλεόραση, όπου οι ίδιες και οι ίδιες ταινίες εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να βλέπονται από όλες τις ηλικίες, να αρέσουν, να διασκεδάζουν και να συγκινούν.
Βλέπετε ο κόσμος και ο χρόνος, οι μόνοι ίσως άξιοι και αδέκαστοι κριτές, έχουν άλλα κριτήρια.
Ακόμη και οι λίγο χοντροκομμένες και προχειρογραμμένες κωμωδίες του Λαμπρούκου στα τελευταία του έχουν αυτό το «κάτι».
Πως θα γινόταν διαφορετικά, όταν μιλάμε για τον ανεπανάληπτο Λάμπρο Κωνσταντάρα που έφυγε στις 28 Ιουνίου 1985!
Τυχεροί οι Έλληνες που τον απόλαυσαν στο σανίδι και στη μεγάλη οθόνη, άτυχοι όσοι δεν γεύτηκαν αυτό το προνόμιο.
Ευτυχώς υπήρξε η κινηματογραφική καταγραφή και πλέον το γυαλί… Δεν είναι και λίγο να απολαμβάνεις έναν τέτοιο Ηθοποιό!
Βλέπετε ο κόσμος και ο χρόνος, οι μόνοι ίσως άξιοι και αδέκαστοι κριτές, έχουν άλλα κριτήρια.
Ακόμη και οι λίγο χοντροκομμένες και προχειρογραμμένες κωμωδίες του Λαμπρούκου στα τελευταία του έχουν αυτό το «κάτι».
Πως θα γινόταν διαφορετικά, όταν μιλάμε για τον ανεπανάληπτο Λάμπρο Κωνσταντάρα που έφυγε στις 28 Ιουνίου 1985!
Τυχεροί οι Έλληνες που τον απόλαυσαν στο σανίδι και στη μεγάλη οθόνη, άτυχοι όσοι δεν γεύτηκαν αυτό το προνόμιο.
Ευτυχώς υπήρξε η κινηματογραφική καταγραφή και πλέον το γυαλί… Δεν είναι και λίγο να απολαμβάνεις έναν τέτοιο Ηθοποιό!
