Όπως χαρακτηριστικά αναφέρω και στο Μουσικό Ημερολόγιο (εκδόσεις Ogdoo Music Group), o Γιώργος Κατσαρός υπήρξε πρωτοπόρος κιθαρωδός, ερμηνευτής και δημιουργός που έδρεψε δάφνες στην Αμερική και όχι μόνο. Λέγεται πως το ιδιόρρυθμο παίξιμό του στην κιθάρα εντυπωσίασε ακόμα και τον μεγάλο Andres Segovia.
Ο Αμοργιανός Θεολογίτης, όπως ήταν το πραγματικό επώνυμό του, στα σόλα του είχε ένα ξεχωριστό, ιδιόμορφο ύφος. Ενώ ακολουθούσε τη μελωδική γραμμή με τις κάτω χορδές, ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τις μπάσες χορδές της κιθάρας, με τρόπο που θύμιζε έντονα το ισοκράτημα στη βυζαντινή μουσική ή το «συνεχές» μπάσο στη μουσική μπαρόκ.
Χάρις την ευλογημένη παρέμβαση του Παναγιώτη Κουνάδη, το 1988, ο Γιώργος Κατσαρός - Θεολογίτης εμφανίζεται με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και στο θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη. Έτσι το ελληνικό κοινό είχε την τύχη να απολαύσει την τέχνη και την αιωνόβια σφραγίδα του σε παραδοσιακά και ρεμπέτικα τραγούδια, εμπλουτισμένα με greeklish (η καθομιλούμενη γλώσσα των Ελληνοαμερικανών) στοιχεία.
Το 1995, δύο χρόνια πριν φύγει αφήσει την τελευταία του πνοή στο Tarpon Springs της Φλόριντα, όπου ζούσε από το 1960, ήρθε και πάλι στην Ελλάδα παίζοντας και αποδεικνύοντας την αιώνια, μεστή μουσική Εφηβεία του.
Ο Αμοργιανός Θεολογίτης, όπως ήταν το πραγματικό επώνυμό του, στα σόλα του είχε ένα ξεχωριστό, ιδιόμορφο ύφος. Ενώ ακολουθούσε τη μελωδική γραμμή με τις κάτω χορδές, ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τις μπάσες χορδές της κιθάρας, με τρόπο που θύμιζε έντονα το ισοκράτημα στη βυζαντινή μουσική ή το «συνεχές» μπάσο στη μουσική μπαρόκ.
Χάρις την ευλογημένη παρέμβαση του Παναγιώτη Κουνάδη, το 1988, ο Γιώργος Κατσαρός - Θεολογίτης εμφανίζεται με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και στο θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη. Έτσι το ελληνικό κοινό είχε την τύχη να απολαύσει την τέχνη και την αιωνόβια σφραγίδα του σε παραδοσιακά και ρεμπέτικα τραγούδια, εμπλουτισμένα με greeklish (η καθομιλούμενη γλώσσα των Ελληνοαμερικανών) στοιχεία.
Το 1995, δύο χρόνια πριν φύγει αφήσει την τελευταία του πνοή στο Tarpon Springs της Φλόριντα, όπου ζούσε από το 1960, ήρθε και πάλι στην Ελλάδα παίζοντας και αποδεικνύοντας την αιώνια, μεστή μουσική Εφηβεία του.
