Χρήστος Νινιός: «Για να σε θυμάται ο κόσμος πρέπει να υπάρχει διάρκεια»

Κάθε τραγούδι και μια επιτυχία! Πώς νιώθει το παιδί μέσα σου γι’ αυτό;
Εε, το παιδί σίγουρα υπάρχει. Χαίρομαι γι’ αυτό, αν και εγώ δεν το έχω αντιληφθεί ότι κάθε τραγούδι μου και μια επιτυχία. Πολύ με χαροποιεί όπως το θέτεις. Εγώ και το παιδί μέσα μου χαιρόμαστε πάρα πολύ γιατί ακόμη και τώρα εδώ που μιλάμε κάνω αυτό που αγαπώ, όποιες δυσκολίες και αν έχει. Και με άλλες τόσες ευχάριστες στιγμές που προσφέρει. Νιώθω τυχερός που το οικογενειακό και το φιλικό περιβάλλον με στηρίζει. Είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία μου.

Ένας «ρομαντικός ροκάς». Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα παρατσούκλι σου με βάση τις μουσικές επιλογές που εμφανίζεις στον κόσμο. Πιστεύεις σε εκφράζει σαν προσωπικότητα;
Σε αρκετά σημεία ναι, από την άποψη ότι ο ρομαντισμός είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της ζωής μου. Κυρίως στο πώς βλέπω τη ζωή, πώς αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα και ας τα κατανοώ διαφορετικά και τα χρωματίζω αλλιώς. Αυτό μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω να κάνω αυτό που κάνω, να σκέφτομαι, να λειτουργώ όπως είμαι. Τώρα το ροκ είναι στάση ζωής, πέρα από τα ακούσματα που μαζί τους μεγάλωσα και που μέχρι και σήμερα τα ακούω. Οπότε με καλύπτει αυτό το «παρατσούκλι», όχι όμως στα τετριμμένα ξενύχτια, πιόματα… Άρα ναι, γιατί όχι;

Καλά, τώρα έχεις και οικογένεια.
Αυτό είναι κάτι πρόσφατο. Από πέρσι το χειμώνα επέλεξα να περνάω περισσότερο χρόνο με το μωρό. Ξέρεις είναι κάτι που δεν θα το ξαναβρείς, είναι χρόνος που περνάει και που δεν αναπληρώνεται. Κάθε χρόνο θα είναι και άλλο πράγμα. Επειδή γνωρίζω ότι σταδιακά θα χάνω στιγμές, εύχομαι να χάνω στιγμές, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι θα ταξιδεύει η μουσική μου, όπως κι εγώ. Όταν φεύγω για συναυλία, στα μισά της διαδρομής σκέφτομαι το παιδί και λέω να γυρίσω πίσω. Είναι ο δικός μου διαρκής εσωτερικός πόλεμος. Και είναι κάτι που με κρατάει σε εγρήγορση.

Κλέβω μια φράση που ανέφερες σε μια συνέντευξή σου: «Όταν κάνεις μια επιτυχία το τραγούδι πάντα σε προσπερνά... Θέλει χρόνο να συνδυαστεί το όνομα με το τραγούδι και μετά θέλει επίσης χρόνο να συνδυαστεί το πρόσωπο με το όνομα και το τραγούδι»… Πώς είναι εφικτό να συνδυαστεί το όνομα με το τραγούδι ταυτόχρονα;
Αν ήξερα πώς είναι εφικτό θα το είχα ήδη κάνει (γέλια και των δύο). Σίγουρα παίζει ρόλο η οικονομική δυνατότητα του καθενός. Τι εννοώ με αυτό; Έχοντας μια οικονομική άνεση μπορείς να διαφημίσεις τη μουσική σου πιο καλά, πιο γρήγορα, πιο επιθετικά αν θες. Αφήνουμε το ρομαντικό κομμάτι έξω από αυτό. Αυτό είναι επιχείρηση. Ένα κρεοπωλείο να θες να ανοίξεις, χρειάζεσαι χρήματα για διαφήμιση. Αλλιώς περιμένεις να μπει ο πελάτης, να μείνει ευχαριστημένος και να μεταφερθεί από στόμα σε στόμα. Οπότε, είτε περιμένεις 3 χρόνια να διαδοθεί αργά και σταθερά ή δίνεις χρήματα και κάνεις μια στοχευμένη διαφήμιση εκεί που θες και όσο πρέπει. Με τη μόνη διαφορά ότι στη μουσική βιομηχανία, μπορεί ένα κομμάτι σου να παίξει στο ραδιόφωνο και αυτό θα βοηθήσει την κατάσταση, δεν θα την ξεκολλήσει όμως. Στο λέω από προσωπική πείρα με το «Γράμμα στο θεό». Λέγανε το όνομα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μπορέσει να σε τοποθετήσει σε μία θέση στη μνήμη του ο κόσμος. Δεν είναι θέμα επιτυχίας. Για να σε θυμάται θα πρέπει να υπάρχει διάρκεια. Χρειάζεται πρώτα από όλα να είναι ένα καλό τραγούδι, να υπάρχει timing και πολλή τύχη. Ένα χρόνο πίσω που το δειγμάτισα στις δισκογραφικές, αν θυμάμαι καλά, μου είχαν πει ότι δεν ήταν καν καλό κομμάτι και ότι σίγουρα δε λείπει από την εποχή. Δεν είναι κάτι που χρειάζεται. Ένα χρόνο μετά το παίζει ο Μελωδία.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα γκράφιτι της πόλης; Αν είχες σπρέι τι θα έγραφες στον άδειο τοίχο;
Τι θα έγραφα ε; Μου αρέσει πολύ αυτή η τέχνη. Δεν είναι όλα όμως τέχνη. Κάποια είναι βανδαλισμός. Κάποιοι έχουν την αισθητική και βρίσκουν εκείνο το «ελαττωματικό» σημείο της πόλης και το ομορφαίνουν. Δεν νομίζω να έγραφα κάτι γιατί δεν κάνω ούτε ωραία γράμματα, ούτε ζωγραφίζω καλά, ούτε είμαι άνθρωπος της ατάκας, ούτε πορεύομαι με αυτές.

Φανταζόμουν ότι θα έγραφες κάποιο στίχο σου.
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ίσως να έγραφα κάτι που έχει ειπωθεί από άλλο καλλιτέχνη. Εμένα άλλων είναι αυτά που με εκφράζουν και με δομούν σαν άνθρωπο.

Στη μέχρι τώρα μουσική διαδρομή σου, τι είναι αυτό που σε ικανοποίησε περισσότερο και τι σε απογοήτευσε;
Η απάντηση και στα δύο είναι οι άνθρωποι. Εκείνες οι συναυλίες που είχαν μια μαγεία από τον κόσμο με ικανοποίησαν περισσότερο. Με ικανοποίησαν οι άνθρωποι που γνώρισα. Έχω γνωρίσει πολύ καλούς ανθρώπους. Αυτούς που αγαπούν αυτό που κάνουν και αγαπούν και τους άλλους, όχι μόνο τον εαυτό τους. Απογοητεύεσαι από συμπεριφορές και σου μένει εκείνο το «παιδικό γιατί». Για ποιο λόγο; Αν το κατανοούσα δεν θα απογοητευόμουνα.

Ζούμε αρκετά έντονα την εποχή της «ανακατασκευής» παλιών τραγουδιών, αν μου επιτρέπεται η φράση. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό; Γιατί γυρίζουμε στις «σίγουρες» επιτυχίες;
Θα σου πω πώς το βλέπω εγώ, δεν γνωρίζω τον πραγματικό λόγο. Φαντάζομαι τους αρέσει και τέλος. Θεωρώ ότι γίνεται αυτό γιατί σου δίνει μια πρόσβαση στο να μπει και να παιχτεί στο ραδιόφωνο, που ένα δικό σου τραγούδι δεν θα την είχε. Στον προηγούμενο δίσκο είχα διασκευάσει το «Γυναίκα» του Χρήστου Θηβαίου. Είναι από τα πιο ωραία κομμάτια που έχουν γραφτεί κατά τη γνώμη μου, αλλά και ένα αντιεμπορικό κομμάτι. Δεν το έκανα για να παιχτεί. Όμως τα περισσότερα κομμάτια που διασκευάζονται ήταν ήδη παλιά hit. Και να σου πω την αλήθεια δεν βλέπω να έχει γίνει και κάποια διασκευή, μια επανεκτέλεση ίσως. Δεν έχει πειραχτεί η αρμονία της. Το θετικό που βρίσκω, όπως π.χ. στα «Σκέτα» του Σωκράτη Μάλαμα, είναι ότι υπάρχει ένα νέο κοινό ηλικιακά, το οποίο ενδεχομένως να μην τα άκουγε ποτέ, να μην τα ανακάλυπτε ποτέ στην πρώτη τους εκτέλεση, οπότε μέσα από αυτά που θα τα ακούσει λόγω ραδιοφώνου ή λόγω προβολών. Θα ψάξουν να ακούσουν π.χ. το «Τι σου ‘κανα και πίνεις», ποιος το είχε γράψει και ποιος το είπε πρώτα.

Θέλω με μια λέξη να μου χαρακτηρίσεις το κάθε τραγούδι σου, η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό όταν θα διαβάσεις τον τίτλο «Γράμμα στο θεό», «Καημός», «Παράλληλες ζωές», «Βάλε να πιώ».
«Γράμμα στο θεό» - ευγνωμοσύνη
«Καημός» - χαρά
«Παράλληλες ζωές» - αγαπημένο
«Βάλε να πιώ» - ecstasy

Η συνεργασία σου με τους Έτερον Ήμισυ έχει δημιουργήσει θετικές κριτικές. Θες να μας πεις δυο λόγια για τα ταλαντούχα αυτά παιδιά και για τη συνεργασία σας;
Ναι αμέ, πρώτα από όλα ό,τι και να κάνω με αυτά τα παιδιά θα ήθελα να έχει θετική κριτική, γιατί είναι πολύ θετικοί άνθρωποι και ταλαντούχοι. Με προσέγγισαν για να πούμε δύο τραγούδια, το «Ίσως» και την «Καμάρα» και, μόνο από το μήνυμα που μου έστειλαν στο facebook, ήμουν σίγουρος ότι θα είναι ωραία τα τραγούδια. Γιατί αυτά τα παιδιά είχαν μια ευαισθησία - ευγενική προσέγγιση μέσα από ένα τόσο άψυχο μέσω όπως η κοινωνική δικτύωση. Ξεκίνησα να έχω μια επαφή με τον Κωστα τον Ανετάκη και τον Σπύρο Μεντή, αλλά και με όλη την ομάδα. Συνάντησα μια ομάδα από εξαιρετικά παιδιά με καλοσύνη και αγάπη για αυτό που κάνουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι θετικές οι κριτικές, όχι όμως επειδή αρέσουν σε όλους. Επειδή η αύρα αυτών των ανθρώπων είναι θετική. Να μπεις να δεις όλα τα παιδιά και τα μουσικά όργανα που παίζουν. Θα ενθουσιαστείς.

Ο Χρήστος Νινιός με τον Αργύρη Λούλατζη τραγουδούν παρέα το «Ίσως», μια συνεργασία μου θέλαμε από καιρό, όλοι, να δούμε. Πώς προέκυψε;
Με τον Αργύρη κάνουμε αρκετό καιρό παρέα. Μάλιστα ετοιμάζω ένα κομμάτι που θα το πούμε παρέα, δεν γνωρίζω πότε θα βγει όμως. Η συνεργασία προέκυψε από τους Έτερον Ήμισυ, μου είπαν για τα δύο κομμάτια, είπαν ότι το «Ίσως» θέλανε να το κάνουν ντουέτο. Σκεφτόντουσαν τον Αργύρη, δεν γνώριζαν ότι κάνουμε παρέα. Τους είπα τέλεια, γιατί με τον Αργύρη έχω εξαιρετικές σχέσεις. Έτσι και έγινε.

Ο Γιώργος Νικηφόρος Ζερβάκης με τρεις προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό του, όπως κι εσύ. Συναντηθήκατε στη Feelgood Records και θα σας δούμε και ζωντανά στο Σταυρό του Νότου στις 9 Μαΐου. Πρωταγωνιστές οι κιθάρες, το λαούτο, ο τζουράς και η γκάιντα. Τι έχετε ετοιμάσει για εμάς;
Με τον Γιώργο είμαστε στη Feelgood παρέα, αλλά τον γνώριζα από πριν. Γνωριστήκαμε μέσω του Αργύρη. Είχαμε πάει για φαγητό το καλοκαιράκι και ήρθαν και μας βρήκαν ο Γιώργος με τους φίλους του, τους μουσικούς, πριν φύγουν με το καράβι πάλι για Κρήτη. Ο Γιώργος είναι από τα λίγα παιδιά που έχουν όλα τα καλά στοιχεία ενός κρητικού και έχει αποτινάξει όλα τα ελαττωματικά στοιχεία (αν μπορώ να το πω) της Κρήτης, είναι ένας αυθεντικός καλλιτέχνης. Θα παίξουμε δικά μου, του Γιώργου, αλλά και τραγούδια που αγαπάμε, πολλές αγαπημένες διασκευές. Επέλεξα να έχω έναν guest για να μπορούμε όλοι να το απολαύσουμε και, για μένα περισσότερο, να έχω χρόνο πάνω στη σκηνή με αυτόν που με τιμά και έρχεται. Εννοείται αν είναι κάποιος φίλος από κάτω θα ανεβαίνει στη σκηνή. Θα κινηθούμε στο δικό μας ύφος με διασκευές από Χαΐνηδες, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Τρύπες. Θα είναι ο Δρόσος Σκυλλάς στο νταούλι - μπεντίρ - καχόν, ο Άκης Μπαλλάς στο μπάσο, ο Μάριος Μούρμουρας στην κιθάρα, ο Νίκος Πασσαλίδης στο λαούτο - τζουρά και ο Γιώργος Μακρής στη γκάιντα και φλογέρα, ο Γιώργος με τη λύρα του και εγώ με την κιθάρα μου και όλοι μαζί με την καλή μας διάθεση.

Θα τα πούμε από κοντά πάλι στις 9 Μαΐου στο Σταυρό του Νότου Club για να διασκεδάσουμε.
Σας περιμένω με χαρά!