Είναι πολύ όμορφο να περνάς δημιουργικά τις μέρες σου, μα είναι ακόμη πιο όμορφο να κάνεις επoικοδομητικές συζητήσεις. Αν καταφέρεις να κάνεις και τα δύο, είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος. Το σαββατοκύριακο πέρασε αστραπιαία και την Καθαρά Δευτέρα μετά το πέταγμα του χαρταετού εντοπίσαμε τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη και μας μίλησε για εκείνον, την επερχόμενη δουλεία του, τις μελλοντικές του συνεργασίες και για το “Unknown Sound live” με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο στο Jazz Point την Παρασκευή 15 Μαρτίου.
Γράφεις μουσική και στίχους, κάνεις ενορχηστρώσεις και όταν πιάσεις το μπάσο σου χάνεσαι στον δικό σου κόσμο. Είσαι γενικά μια “ήρεμη δύναμη”. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου εσύ;
Το περιέγραψες τόσο ωραία που δύσκολα θα διακινδύνευα μια άλλη περιγραφή. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο να κάνω είναι να γράφω τραγούδια. Τότε νιώθω πραγματικά “ήρεμος” και “δυνατός”. Το ίδιο συμβαίνει όταν παίζω μπάσο και είμαι κομμάτι ενός ρυθμού που κυλάει. Έχω την τύχη να παίζω συχνά με εξαιρετικούς μουσικούς, οπότε χορταίνω αρκετά αυτή την αίσθηση. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να μεταφράζεται εξωτερικά, αλλά θα μείνω μάλλον στη δική σου κολακευτική περιγραφή (με τις ευχαριστίες μου, εννοείται).
Στο υπόγειο είναι ο επίγειος σου παράδεισος. Εκεί έχουν γραφτεί πολλά μουσικά “θαύματα” όχι μόνο δικά σου. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτές τις συναναστροφές;
Στο υπόγειο πέρασα πολλές έντονες στιγμές. Δούλεψα με πολλούς φίλους μουσικούς (τον Φάμελλο, τον Δημητριάδη, τον Μουζουράκη, τους Sidetrack, την Joanna Drigo και πολλούς ακόμα) κάνοντας, ως “ηχολήπτης”, μία δουλειά που δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έκανα. Ήταν ωραίο όσο κράτησε και με έμαθε αρκετά πράγματα. Έχω πια φύγει από το υπόγειο και έφτιαξα έναν μικρότερο, ισόγειο χώρο. Ήδη κυκλοφορεί το πρώτο single που ολοκλήρωσα εκεί, το “Μέτρα ως το δύο” του Μιχάλη Γεωργίου από το Ogdoo. Με τα δικά μου, τώρα, γράφω μια καινούρια δουλειά υπό τον τίτλο “ΦΛΟΞ”. Πάντα όταν κάνω τα δικά μου, υπάρχει μια στιγμή, πριν πατήσω το rec που νιώθω μια περίεργη, κάπως απειλητική μοναξιά. Κατά τα άλλα, μια χαρά....
Το παιδί που ήσουν κάποτε θα σε αναγνώριζε; Ποια είναι η καλύτερη σου ιστορία;
Αν συναντούσα κάπου τον έφηβο εαυτό μου, θα αναγνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Δε θα ήμασταν δυο ξένοι. Θυμάμαι ακόμα πώς ένιωθα τότε, και με κάποιο τρόπο ήξερα τότε πώς θα νιώθω μετά από χρόνια. Παρέμεινα συνεπής γιατί δεν ήξερα άλλο δρόμο να ακολουθήσω. Η καλύτερή μου ιστορία, είναι ότι ξεκίνησα να γράφω τραγούδια και συνεχίζω ακόμα με τον ίδιο ενθουσιασμό.
Θέλω να μας πεις για το βιντεοκλιπ από το τελευταίο σου τραγούδι «ποιος απ’ όλους είμαι εγώ».
Χαίρομαι που με ρωτάς, γιατί είναι κάτι που έφτιαξε για μένα ο φίλος μου Αντώνης-stoodio-Κατσικάρης και μου αρέσει πολύ. Είναι ένα lyric video, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα παλιό ξύλινο αλφάδι. Ήταν του πατέρα μου και η ύπαρξή του στο βίντεο με βοηθάει να στέκομαι ίσια και να θυμάμαι, πότε πότε, ποιος απ' όλους είμ εγώ...
Αν μπορούσες να παγώσεις τον χρόνο από υποχρεώσεις τι θα ήθελες να κάνεις;
Δε θα ήθελα να σταματήσει ο χρόνος. Θέλω να κάνω ακριβώς αυτό που κάνω τώρα. Να ζω δημιουργικά μεγαλώνοντας τα δύο παιδιά μου και γράφοντας τα τραγούδια μου. Κάθε στιγμή που περνάει είναι μια ευλογία.
Θα μας μαρτυρήσεις τίποτα για επερχόμενη δουλειά ή συνεργασία;
Χωρίς κανέναν δισταγμό! Έχω ήδη ξεκινήσει την ηχογράφηση του νέου μου άλμπουμ που θα λέγεται 'ΦΛΟΞ” και με αυτό το όνομα θα ονομάζεται συνολικά το project και στη live παρουσίασή του. Είναι τραγούδια γραμμένα για δύο φωνές, τη δική μου και μια γυναικεία και θα βασίζεται σε live looping, κάτι που μου έχει πυροδοτήσει έναν νέο ενθουσιασμό σε σχέση με τις ζωντανές εμφανίσεις. Είμαι τυχερός που βρήκα συνοδοιπόρο στη νέα αυτή πορεία την ηθοποιό/τραγουδίστρια Αρετή Πασχάλη. Επίσης, κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά, είναι ότι έγραψα ένα τραγούδι για τον Δάκη, που θαύμαζα πάντα ως τραγουδιστή, και εκείνος δέχτηκε να το τραγουδήσει. Θα κυκλοφορήσει σύντομα, και είναι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει ως τώρα.
Την Παρασκευή 15 Μαρτίου θα σε δούμε στο Jazz Point με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο στις βραδιές “Unknown Sound live”. Τι έχετε ετοιμάσει για εμάς;
Θα βρεθούμε στη σκηνή ο καθένας με την μπάντα του και για κάποια τραγούδια θα βρεθούμε μαζί στη σκηνή. Τόσο ο Βασίλης, όσο κι εγώ θα κάνουμε, με τον τρόπο του ο καθένας, ό,τι μπορούμε να δικαιώσουμε την επιλογή εκείνων που θα είναι εκεί την Παρασκευή το βράδυ για να μας ακούσει.
Γράφεις μουσική και στίχους, κάνεις ενορχηστρώσεις και όταν πιάσεις το μπάσο σου χάνεσαι στον δικό σου κόσμο. Είσαι γενικά μια “ήρεμη δύναμη”. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου εσύ;
Το περιέγραψες τόσο ωραία που δύσκολα θα διακινδύνευα μια άλλη περιγραφή. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο να κάνω είναι να γράφω τραγούδια. Τότε νιώθω πραγματικά “ήρεμος” και “δυνατός”. Το ίδιο συμβαίνει όταν παίζω μπάσο και είμαι κομμάτι ενός ρυθμού που κυλάει. Έχω την τύχη να παίζω συχνά με εξαιρετικούς μουσικούς, οπότε χορταίνω αρκετά αυτή την αίσθηση. Δεν ξέρω με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να μεταφράζεται εξωτερικά, αλλά θα μείνω μάλλον στη δική σου κολακευτική περιγραφή (με τις ευχαριστίες μου, εννοείται).
Στο υπόγειο είναι ο επίγειος σου παράδεισος. Εκεί έχουν γραφτεί πολλά μουσικά “θαύματα” όχι μόνο δικά σου. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτές τις συναναστροφές;
Στο υπόγειο πέρασα πολλές έντονες στιγμές. Δούλεψα με πολλούς φίλους μουσικούς (τον Φάμελλο, τον Δημητριάδη, τον Μουζουράκη, τους Sidetrack, την Joanna Drigo και πολλούς ακόμα) κάνοντας, ως “ηχολήπτης”, μία δουλειά που δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έκανα. Ήταν ωραίο όσο κράτησε και με έμαθε αρκετά πράγματα. Έχω πια φύγει από το υπόγειο και έφτιαξα έναν μικρότερο, ισόγειο χώρο. Ήδη κυκλοφορεί το πρώτο single που ολοκλήρωσα εκεί, το “Μέτρα ως το δύο” του Μιχάλη Γεωργίου από το Ogdoo. Με τα δικά μου, τώρα, γράφω μια καινούρια δουλειά υπό τον τίτλο “ΦΛΟΞ”. Πάντα όταν κάνω τα δικά μου, υπάρχει μια στιγμή, πριν πατήσω το rec που νιώθω μια περίεργη, κάπως απειλητική μοναξιά. Κατά τα άλλα, μια χαρά....
Το παιδί που ήσουν κάποτε θα σε αναγνώριζε; Ποια είναι η καλύτερη σου ιστορία;
Αν συναντούσα κάπου τον έφηβο εαυτό μου, θα αναγνωρίζαμε ο ένας τον άλλον. Δε θα ήμασταν δυο ξένοι. Θυμάμαι ακόμα πώς ένιωθα τότε, και με κάποιο τρόπο ήξερα τότε πώς θα νιώθω μετά από χρόνια. Παρέμεινα συνεπής γιατί δεν ήξερα άλλο δρόμο να ακολουθήσω. Η καλύτερή μου ιστορία, είναι ότι ξεκίνησα να γράφω τραγούδια και συνεχίζω ακόμα με τον ίδιο ενθουσιασμό.
Θέλω να μας πεις για το βιντεοκλιπ από το τελευταίο σου τραγούδι «ποιος απ’ όλους είμαι εγώ».
Χαίρομαι που με ρωτάς, γιατί είναι κάτι που έφτιαξε για μένα ο φίλος μου Αντώνης-stoodio-Κατσικάρης και μου αρέσει πολύ. Είναι ένα lyric video, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα παλιό ξύλινο αλφάδι. Ήταν του πατέρα μου και η ύπαρξή του στο βίντεο με βοηθάει να στέκομαι ίσια και να θυμάμαι, πότε πότε, ποιος απ' όλους είμ εγώ...
Αν μπορούσες να παγώσεις τον χρόνο από υποχρεώσεις τι θα ήθελες να κάνεις;
Δε θα ήθελα να σταματήσει ο χρόνος. Θέλω να κάνω ακριβώς αυτό που κάνω τώρα. Να ζω δημιουργικά μεγαλώνοντας τα δύο παιδιά μου και γράφοντας τα τραγούδια μου. Κάθε στιγμή που περνάει είναι μια ευλογία.
Θα μας μαρτυρήσεις τίποτα για επερχόμενη δουλειά ή συνεργασία;
Χωρίς κανέναν δισταγμό! Έχω ήδη ξεκινήσει την ηχογράφηση του νέου μου άλμπουμ που θα λέγεται 'ΦΛΟΞ” και με αυτό το όνομα θα ονομάζεται συνολικά το project και στη live παρουσίασή του. Είναι τραγούδια γραμμένα για δύο φωνές, τη δική μου και μια γυναικεία και θα βασίζεται σε live looping, κάτι που μου έχει πυροδοτήσει έναν νέο ενθουσιασμό σε σχέση με τις ζωντανές εμφανίσεις. Είμαι τυχερός που βρήκα συνοδοιπόρο στη νέα αυτή πορεία την ηθοποιό/τραγουδίστρια Αρετή Πασχάλη. Επίσης, κάτι που μου έδωσε μεγάλη χαρά, είναι ότι έγραψα ένα τραγούδι για τον Δάκη, που θαύμαζα πάντα ως τραγουδιστή, και εκείνος δέχτηκε να το τραγουδήσει. Θα κυκλοφορήσει σύντομα, και είναι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει ως τώρα.
Την Παρασκευή 15 Μαρτίου θα σε δούμε στο Jazz Point με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο στις βραδιές “Unknown Sound live”. Τι έχετε ετοιμάσει για εμάς;
Θα βρεθούμε στη σκηνή ο καθένας με την μπάντα του και για κάποια τραγούδια θα βρεθούμε μαζί στη σκηνή. Τόσο ο Βασίλης, όσο κι εγώ θα κάνουμε, με τον τρόπο του ο καθένας, ό,τι μπορούμε να δικαιώσουμε την επιλογή εκείνων που θα είναι εκεί την Παρασκευή το βράδυ για να μας ακούσει.
