«Οι επιρροές μας είναι σαφώς οι παλιότεροι μουσικοί της Ελλάδας, επώνυμοι και μη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είμαστε άνθρωποι του σήμερα. Ας πούμε ότι κρατάμε από τους παλιούς το μεράκι και την αγνότητα στον τρόπο που προσέγγιζαν τη μουσική και προσπαθούμε να το κάνουμε σημερινό» μας περιέγραψε ο Θωμάς Κωνσταντίνου, με τον οποίο μιλήσαμε, εν όψει της νέας δισκογραφικής δουλειάς που ετοιμάζουν και των εμφανίσεων τους στη Μουσική Σκηνή του «Πέραν» της Νέας Χαλκηδόνας.
Θωμά, τι θα παρουσιάσετε στις παραστάσεις που ξεκινάτε σύντομα;
Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε φέτος, περιλαμβάνει τραγούδια και οργανικούς σκοπούς που αγαπάμε ιδιαίτερα και ανήκουν στην κοινή μουσική παράδοση της ανατολικής Μεσογείου με κυριότερη αυτή της Ελλάδας. Θα βρισκόμαστε στο «Πέραν» της Νέας Χαλκηδόνας την Τετάρτη 26 & την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου & αργότερα, την Τετάρτη 7 & την Πέμπτη 8 Μαΐου.
Έχετε ήδη ξεκινήσει ηχογραφήσεις για καινούριο άλμπουμ. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό, τους συμμετέχοντες και πότε υπολογίζετε να κυκλοφορήσει.
Όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ, έτσι και σε αυτό θα καταγράψουμε το υλικό που ήδη παίζουμε για καιρό, επιλέγοντας αυτά που θεωρούμε πιο κατάλληλα. Αυτό που προέχει για εμάς είναι να μη χαθεί τίποτα από την αίσθηση του «ζωντανού» και του ομαδικού, όπως αυτό συμβαίνει στις παραστάσεις μας και που είναι βασικό χαρακτηριστικό της δουλειάς μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά θα έχουμε πολλές συμμετοχές από σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι: Χρόνης Αηδονίδης, Χάρις Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Burger Project, Νίκος Σαραγούδας, Γιασεμή Σαραγούδα, Γιάννης Κωνσταντίνου, Βαγγέλης Δήμουδης & Δημήτρης Καρασαββίδης. Η κυκλοφορία του άλμπουμ υπολογίζουμε να γίνει περίπου το καλοκαίρι.
Πώς θα περιγράφατε τη δουλειά και το ρεπερτόριό σας γενικότερα, σε κάποιον που δεν έχει τύχει να έρθει να σας ακούσει;
Θα ήταν βαρετό να πούμε σε κάποιον ότι αυτό που θα ακούσει είναι παραδοσιακή μουσική, διότι ο περισσότερος κόσμος έχει συνδέσει αυτή τη μουσική με τον συντηρητισμό και το φολκλόρ. Αυτό που εμείς κάνουμε, είναι να φτιάχνουμε μικρές μουσικές ιστορίες. Αντλούμε το ρεπερτόριο μας από την παράδοση, αλλά το αναμιγνύουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να κρατάμε πάντα το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο. Αυτό μπορεί να είναι ένας αυτοσχεδιασμός από κανονάκι που σε καθηλώνει και σε ηρεμεί, ένα γρήγορο ορχηστρικό γεμάτο ένταση, ένας καρσιλαμάς με νταούλι και κλαρίνο που σε ξεσηκώνει να χορέψεις, ένα τραγούδι γεμάτο ερωτικά πειράγματα, νοσταλγία για τη χαμένη πατρίδα, για τη ξενιτειά κλπ. Στοιχεία διαχρονικά στη μουσική και τη στιχουργική των Ελλήνων, που προέρχονται αποκλειστικά είτε από την παράδοση του απλού λαού, είτε από παλιούς ξεχασμένους και ανώνυμους πια μουσικούς του παρελθόντος.
Ποιες θα λέγατε ότι είναι οι επιρροές σας & πώς ήρθατε κοντά (μεταξύ σας) σχηματίζοντας τους ΤΑΚΙΜ;
Οι επιρροές μας είναι σαφώς οι παλιότεροι μουσικοί της Ελλάδας, επώνυμοι και μη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είμαστε άνθρωποι του σήμερα. Ας πούμε ότι κρατάμε από τους παλιούς το μεράκι και την αγνότητα στον τρόπο που προσέγγιζαν τη μουσική και προσπαθούμε να το κάνουμε «σημερινό». Αυτό που πάντα μας εντυπωσίαζε στους παλιούς μουσικούς ήταν το πόσο πρόσεχαν το ντύσιμο τους. Αυτό μας λέει πολλά για το πόση σημασία είχε γι’ αυτούς το να τους σέβονται και αυτό ξεκινούσε πρώτα απ’ όλα από την εμφάνιση τους. Είτε μιλάμε για τον Duke Elligton και τον Miles Davis, είτε για το Βασίλη Σούκα και το Γιάννη Βασιλόπουλο, για εμάς είναι το ίδιο πράγμα. Άνθρωποι κοσμοπολίτες στην εποχή τους, όπως η Ρόζα Εσκενάζυ και ο Ογδόντακης. Άνθρωποι που κυνηγήθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν, αλλά πάντοτε κρατούσαν ένα χαμόγελο για τον πελάτη, όσο άσχημα κι αν τους μιλούσε. Άνθρωποι αξιοπρεπείς. Οι ΤΑΚΙΜ πάντοτε γοητευόμασταν από την παραφιλολογία και τις αμέτρητες ιστορίες των παλαιότερων και είναι λογικό να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τη μουσική, την ίδια διάθεση για χιούμορ και κυρίως την ίδια ανάγκη για εκτόνωση μέσα από τη μουσική.
Είστε ικανοποιημένοι απ’ την απήχηση που έχει, ως τώρα, η δουλειά σας;
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι διότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στα live μας νέα παιδιά να έρχονται και να ξαναέρχονται να μας δουν με την ίδια ζέση που θα παρακολουθούσαν και μια ροκ συναυλία. Αυτό για εμάς είναι το σημαντικότερο απ’ όλα, διότι αποδεικνύεται έτσι πως δεν είναι το είδος της μουσικής, όσο ο τρόπος που την παρουσιάζεις που την κάνει δημοφιλή και «σημερινή».
Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα επιθυμούσατε να πραγματοποιήσετε;
Είμαστε αρκετά καλυμμένοι από όλες μας τις συνεργασίες μέχρι τώρα. Αυτό που επιθυμούμε και ευχόμαστε είναι να μπορούμε να μαζευόμαστε και να παίζουμε για όσα πιο πολλά χρόνια μπορούμε σαν αγαπημένοι φίλοι. Το γεγονός πως ο καθένας μας έχει τη δική του καριέρα ως επαγγελματίας μουσικός, μας κάνει να βλέπουμε τους ΤΑΚΙΜ ως το «ησυχαστήριο» μας και όχι ως ένα εργαλείο επαγγελματικής ανέλιξης.
Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας τι έχετε αποκομίσει και τι θυμάστε χαρακτηριστικά;
Δε νομίζω πως θα ξεχάσει ποτέ κανείς μας τη συνεργασία με τους Burger Project και συγκεκριμένα τον εικονικό γάμο του μπασίστα μας με το ντράμερ των Burger για τις ανάγκες της παράστασης στο GAZARTE, η οποία ξεκινούσε με τη «γαμήλια» πατινάδα. Ήταν μια συνεργασία γεμάτη χιούμορ, αλλά και με πολύ μουσικό ενδιαφέρον. Ακούγονταν ηπειρώτικα μοιρολόγια μαζί με μελωδίες των Clash, νησιώτικα μαζί με το Billie Jean του Μichael Jackson κλπ. Και κυρίως ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετώπιζαν τα παραδοσιακά στοιχεία, μουσικοί όπως οι Burger Project, μας απέδειξε για ακόμα μια φορά πόσο βαθιά και υποσυνείδητη είναι η ανάγκη του σύγχρονου Έλληνα να θυμάται από που έρχεται.
Τι θα λέγατε στον κόσμο που μας διαβάζει ως «πρόσκληση» για να έρθει να σας ακούσει;
Κάθε φορά που παίζουμε μετά από καιρό και εμείς και το κοινό νιώθουμε σαν οικογένεια που αντάμωσε ξανά. Φανταστείτε ένα οικογενειακό τραπέζι γεμάτο χαρά, γέλια και συγκίνηση. Μόνο έτσι περιγράφεται. Όποιος έρθει είναι καλοδεχούμενος και σίγουρα θα ξανάρθει!
