Με αφορμή την επανέκδοση του τελευταίου του δίσκου και μια παράσταση στο Θέατρο Badminton την Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013, μιλήσαμε μαζί του.
Ο τελευταίος σας προσωπικός δίσκος τιτλοφορείται «Ημερολόγιο Ονείρων», με αφορμή τον οποίο ετοιμάζετε μια παράσταση στο Θέατρο Badminton. Μιλήστε μας για το δίσκο, αλλά και για το τι θα παρακολουθήσουμε στο Badminton.
Το «Ημερολόγιο Ονείρων» γεννήθηκε το 2006 όταν πήρα την παραγγελία να γράψω ένα έργο για ορχήστρα εγχόρδων, πιάνο & σαξόφωνο στα πλαίσια της «Πάτρα - Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2006». Φιλοδοξία μου ήταν να συνθέσω μουσική αποκλειστικά με το ένστικτο, σαν να την είχα ήδη ακούσει σε κάποιο όνειρο και απλώς έπρεπε να τη θυμηθώ. Έτσι αυτοσχεδίαζα στο πιάνο μελωδίες μέχρι κάτι να με συγκινήσει και να με σπρώξει δημιουργικά στην ολοκλήρωση μίας σύνθεσης. Ήταν μια ευχάριστη διαδρομή 3 μηνών, που έμαθα αρκετά για τον εαυτό μου και το απροσδιόριστο "κάτι" της μουσικής! Στο Badminton όπως και σε όλες μου τις συναυλίες προσπαθώ να μοιραστώ με το ακροατήριο τις μουσικές που με εκφράζουν και με συγκινούν, ελπίζοντας πάντα σε μια μοναδική εμπειρία.
Μέχρι τέλος Ιουλίου θα βρίσκεται σε επιλεγμένα δισκοπωλεία. Επίσης, θα υπάρχουν cd & βινύλια προς πώληση στις 24 Ιουλίου στο Μουσικό Προαύλιο του Badminton (10 ευρώ το cd, 20 ευρώ το βινύλιο). Στο site μου www.stavroslantsias.gr υπάρχουν όλες οι πληροφορίες και για παραγγελία μέσω internet. H απόφαση πάρθηκε μετά από αρκετά μηνύματα από φίλους του αναλογικού ήχου (audiophiles). Όλοι θεωρούσαν ότι μια τόσο προσεγμένη ηχητικά παραγωγή έπρεπε να βγει και σε βινύλιο.
Σε μια εποχή που ούτε οι ψηφιακοί δίσκοι πωλούνται εύκολα, θεωρείτε πως ένα βινύλιο θα βρει την αποδοχή από συλλέκτες;
Δεν θεωρώ ότι απευθύνομαι μόνο σε συλλέκτες, για αυτό άλλωστε μαζί με το βινύλιο συμπεριλαμβάνεται και το cd δωρεάν, όπως και download card. Για μένα σημασία έχει, εφόσον εκτιμά τη μουσική μου ο ακροατής, να του προσφέρω και ένα προσεγμένο προϊόν, ώστε να με υποστηρίξει αγοράζοντας το. Από τη στιγμή που χρηματοδοτώ μόνος μου πια τις παραγωγές μου με αυτό το τρόπο ο αγοραστής συμβάλλει στη πραγματοποίηση της επόμενης δισκογραφικής δουλειάς μου!
Δραστηριοποιείστε μόνος, αλλά και με τους Human Touch. Υπάρχουν άμεσα ανακοινώσιμα σχέδια, από πλευράς άλλων συναυλιών ή δισκογραφίας;
Συναυλίες κάνουμε αρκετές με Ηuman Touch και ήδη έχουμε υλικό για το επόμενο μας cd, προς το παρόν προσπαθούμε να μείνουμε δημιουργικοί και ενεργοί σε ένα γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας...
Επίσης, διαβάζω πως δραστηριοποιείστε και στη Γερμανία. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού κοινού, αν βρίσκετε πως υπάρχουν;
Πολύ ωραίες εμπειρίες οι συναυλίες στη Γερμανία σε προσεγμένους συναυλιακούς χώρους με υπέροχα πιάνα. Θα σας αναφέρω ένα περιστατικό που περιγράφει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ορχηστρική μουσική το Γερμανικό ακροατήριο. Μετά από μια συναυλία μου στο Konzerthaus Berlin καθώς βγαίναμε από τη μικρή αίθουσά μας ακούμε δυνατά χειροκροτήματα και φωνές από τη διπλανή, μεγάλη αίθουσα. Μπαίνουμε μέσα, όπου όλοι όρθιοι επευφημούσαν την ορχήστρα και χορωδία που παρουσίαζε έργα του Bach. Αυτή η συλλογική μουσική μνήμη από κορυφαίους συνθέτες της κλασσικής μουσικής (Bach, Beethoven και άλλους) πιστεύω ότι τους βοηθά να παρακολουθούν με ενδιαφέρον μουσικές φόρμες πέρα από το τραγούδι. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να μιλήσω γενικά, προσωπικά το ακροατήριο μου έχει φερθεί με σεβασμό και νομίζω με αφορμή τη κρίση μπαίνουμε σε μια εποχή πιο συνειδητών επιλογών στο τρόπο που ζούμε και τι μουσική ακούμε.
Έχετε διακριθεί στο εξωτερικό για το συνθετικό σας έργο. Θα ήθελα να μας πείτε λίγα λόγια για τα βραβεία αυτά.
Μάλλον αναφέρεστε σε κάποια βραβεία τον καιρό που σπούδαζα στην Αμερική στο Berklee College of Music, όπου κάθε χρόνο το κάθε τμήμα πρότεινε ένα μαθητή για κάποιο βραβείο στο όνομα καταξιωμένων μουσικών (Count Basie Jazz Master Award for Pianists 1989 & Quincy Jones Jazz Master Award for Arrangers 1990). Αισθάνθηκα πολύ ωραία διότι ήτανε μια επιβράβευση της προόδου μου και ήταν η πρώτη φορά που πίστεψα ότι αν δουλέψεις σκληρά αυτό κάποια στιγμή θα αναγνωρισθεί.
Μου δίνετε την ευκαιρία να αναφέρω τι μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του τελευταίου μου cd στο Los Angeles με τους Peter Erskine & Lars Danielsson. Καθ’ όλη τη διάρκεια των ηχογραφήσεων δεν άκουσα ούτε ένα κινητό να κτυπά -χωρίς να ζητηθεί όλοι τα είχανε κλείσει! Η επαγγελματικότητα των μουσικών και τεχνικών, κάτι που θεωρείται δεδομένο στην Αμερική, συνδυαζότανε με μια προσωπική δέσμευση στη συνολική προσπάθεια για το καλύτερο τελικό αποτέλεσμα. Εν ολίγοις, αυτοί οι θαυμάσιοι καλλιτέχνες με κάνανε να αισθανθώ ασφαλής, σε μια παρέα υψηλού επιπέδου μουσικών, κάτι που με απελευθέρωσε να παίξω πιάνο χωρίς άγχος και να ζήσω τη «στιγμή».
Πώς σχολιάζετε το κλείσιμο της ΕΡΤ μια που αυτό αποτελεί θέμα των ημερών;
Πραγματικά ένα σοκ για τον τρόπο που έγινε. Στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα διότι παρ’ όλα τα προβλήματα που είχε - όπως όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί - υπήρχαν άτομα που κάνανε τη δουλειά τους με πραγματικό μεράκι και άποψη. Ελπίζω σε αυτούς τους νέους καιρούς να βρούμε τη δύναμη όλοι μας να υποστηρίξουμε την αισθητική μας στην τέχνη, αλλά και την εργασία μας.
Σαφώς και πρόκειται για κοινότυπη ερώτηση, αλλά τι «σημαίνει» η μουσική για σας; Από πού πηγάζει η έμπνευση της δημιουργίας;
Επικοινωνία, έκφραση, επαφή, συγκίνηση, αλλά πάνω απ’ όλα τα συναισθήματα που δημιουργεί στον καθένα μας και δεν περιγράφονται με λόγια. Από μικρός ήμουνα εσωστρεφής και η μουσική ήταν ο ιδανικός τρόπος να κοινωνικοποιούμαι μέσα από τα διάφορα group που συμμετείχα. Η έμπνευση κατά τη γνώμη μου είναι πάντα παρούσα και μας αναμένει, εμένα με βοηθά αν έχω κάποιο στόχο και καθαρό μυαλό μακριά από προβλήματα της καθημερινότητας.
Για το κλείσιμο, μια ευχή ή προσωπική σας παρότρυνση προς τους αναγνώστες του www.ogdoo.gr που μας διαβάζουν.
Ευχή για υγεία πάνω από όλα και κουράγιο για να μην απογοητευόμαστε. Μπορούμε ακόμα να ονειρευτούμε τον κόσμο όπως θα τον θέλαμε και ξεκινώντας από τον εαυτό μας, να τον αλλάξουμε.
