Η Σοφία Αρβανίτη επιστρέφει στη δισκογραφία με έναν δίσκο που φέρει τον τίτλο «Αλαβαρντάχαλα». Σε αυτόν συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τον Ανδρέα Κατσιγιάννη ενώ και η ίδια μετέχει δημιουργικά.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί από τη Rain Music, δισκογραφική εταιρία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το τραγούδι της Αρβανίτη με το συνθέτη και ιδρυτή της Εστουδιαντίνας «Παλιοσκυλού» ξεχωρίζει σε πρώτη ακρόαση, για το πάντρεμα της μελωδίας με το στίχο, που έχει και αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, αλλά και για την ερμηνεία.
Η Σοφία Αρβανίτη εξηγεί και εξηγείται:
Επιστροφή στη δισκογραφία, Γιατί; Ποιοι οι λόγοι, οι αιτίες;
Εσωτερική ανάγκη για να βεβαιώνω την ύπαρξή μου, άλλωστε η έμπνευση ούρλιαζε μέσα στ’ αυτιά μου.
Τι σημαίνει ο τίτλος του άλμπουμ;
Αλαβαρντάχαλα είναι η παιδική μας ψυχή πού δεν εφησυχάζει, δεν βολεύεται και όταν πέσει στα πατώματα, ξανασηκώνεται στα πόδια της και όσο κι αν πληγώθηκε ξανακάνει όνειρα.
Συνεργασία με Κατσιγιάννη; Πώς προέκυψε;
Με τον Ανδρέα είχαμε προ ετών συστηθεί μέσω κοινού φίλου. Όταν έγραψα την «Παλιοσκυλού» είδα μπροστά μου την εικόνα του. Έτσι του τηλεφώνησα και του είπα ότι έγραψα ένα στίχο που μόνο αυτός μπορεί να μου γράψει την μουσική που ονειρεύομαι. Όντως ενθουσιάστηκε και μου έγραψε την μουσική σε ένα τραγούδι που για μένα προσωπικά είναι ύμνος. Επίσης, τον ευχαριστώ και για τη συμμετοχή του στο video clip, όπως επίσης και τον Πάνο Αρβανίτη, τον διεθνούς φήμης Έλληνα κιθαρίστα, για τη συνολική του παρουσία με ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες.
Πώς μια ροκού γίνεται σκυλού;
Όταν είναι παραδόπιστη φρικτή μήπως πιάσει την καλή, γίνεται.
Λάθη πολλά;
Γεύομαι την ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα, χωρίς φρένα και με έντονη παρόρμηση, οπότε τα λάθη σίγουρα δεν μπορείς να τα αποφύγεις, ναι.
Μετανιώνεις;
Θα έλεγα όχι τόσο ότι μετανιώνω, όσο ότι αποκτώ γνώση με το όποιο βέβαια κόστος που πονάει, αλλά μετά σαν να γεννιέσαι ξανά και αυτό είναι υπέροχο συναίσθημα.
Το θέμα των ημερών είναι η σεξουαλική παρενόχληση των καλλιτεχνών. Ως «ζουμερή» βίωσες ανάλογες καταστάσεις;
Βίωσα τέτοιες καταστάσεις περισσότερο στα μαθητικά μου χρόνια όπως αναφέρω και στους στίχους μου στο κομμάτι «Η Παλιοσκυλού».
Πίστευες ποτέ, όταν ήσουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πως θα έρθει η στιγμή που τα φώτα θα σβήσουν;
Πάντα το ήξερα αυτό και βεβαίως δεν ένιωσα ποτέ να είμαι στην πρώτη γραμμή.
Ποιοι σε σημάδεψαν;
Θαρρώ πως όλοι όσοι έπαιξαν ρόλο στη ζωή μου με σημάδεψαν και ήταν πολλοί. Πάντα ήμουν ακραία κοινωνική και ανθρωποκεντρική. Επένδυα πολύ πάνω τους, τους εμπιστευόμουν και τους θαύμαζα, νομίζοντας ότι είναι σπουδαίοι.
Τι σε φοβίζει;
Αν αξιοποιώ σωστά αλλά και με περιεχόμενο τον χρόνο μου που όλο και μικραίνει και με φόβο αξιολογώ το αν και πόσο θα μου επιτρέψω να συνεχίσω να εμπιστεύομαι.
Πού χρωστάς βαριά ευχαριστώ;
Στη φύση, στο σύμπαν, στο Θεό, στους γονείς μου, που είμαι γεννημένη σ’ ένα τόπο με τόσο βαριά ιστορία, γεμάτο ενέργειες από τους προγόνους μας. Όποιος, στις μέρες μας, έχει καταφέρει να μην αποβλακωθεί, έχει όλο αυτό το μεγαλείο να το συλλογίζεται και να το γεύεται.
Απωθημένα;
Ευτυχώς, κάτι που νομίζω ότι με έχει σώσει είναι πως συνήθως δεν παρελθοντολογώ και αυτό το κουτάκι του εγκεφάλου μου κάθε λίγο πετάει πράγματα.
Το μετά;
Το μετά είναι να δω την μικρή μου «Αλαβαρντάχαλα» να φτάνει εκεί που προορίζεται να φτάσει και να λυτρώσει τις ψυχές μας.
Αδυναμίες;
Μετά από τόση εμπειρία όσο και να λέω στον εαυτό μου να προσέχω, πάντα θα λαχταρώ να ζω και θα ζω στον υπερθετικό βαθμό, με το όποιο ρίσκο.
Ένα όνειρο;
Η μικρή μου «Αλαβαρντάχαλα» να μείνει πάντα παιδί.
Μια ευχή;
Εύχομαι να αντέχουμε ή ας γίνει επιτέλους κάτι.
Το άλμπουμ κυκλοφορεί από τη Rain Music, δισκογραφική εταιρία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Το τραγούδι της Αρβανίτη με το συνθέτη και ιδρυτή της Εστουδιαντίνας «Παλιοσκυλού» ξεχωρίζει σε πρώτη ακρόαση, για το πάντρεμα της μελωδίας με το στίχο, που έχει και αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, αλλά και για την ερμηνεία.
Η Σοφία Αρβανίτη εξηγεί και εξηγείται:
Επιστροφή στη δισκογραφία, Γιατί; Ποιοι οι λόγοι, οι αιτίες;
Εσωτερική ανάγκη για να βεβαιώνω την ύπαρξή μου, άλλωστε η έμπνευση ούρλιαζε μέσα στ’ αυτιά μου.
Τι σημαίνει ο τίτλος του άλμπουμ;
Αλαβαρντάχαλα είναι η παιδική μας ψυχή πού δεν εφησυχάζει, δεν βολεύεται και όταν πέσει στα πατώματα, ξανασηκώνεται στα πόδια της και όσο κι αν πληγώθηκε ξανακάνει όνειρα.
Συνεργασία με Κατσιγιάννη; Πώς προέκυψε;
Με τον Ανδρέα είχαμε προ ετών συστηθεί μέσω κοινού φίλου. Όταν έγραψα την «Παλιοσκυλού» είδα μπροστά μου την εικόνα του. Έτσι του τηλεφώνησα και του είπα ότι έγραψα ένα στίχο που μόνο αυτός μπορεί να μου γράψει την μουσική που ονειρεύομαι. Όντως ενθουσιάστηκε και μου έγραψε την μουσική σε ένα τραγούδι που για μένα προσωπικά είναι ύμνος. Επίσης, τον ευχαριστώ και για τη συμμετοχή του στο video clip, όπως επίσης και τον Πάνο Αρβανίτη, τον διεθνούς φήμης Έλληνα κιθαρίστα, για τη συνολική του παρουσία με ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες.
Πώς μια ροκού γίνεται σκυλού;
Όταν είναι παραδόπιστη φρικτή μήπως πιάσει την καλή, γίνεται.
Λάθη πολλά;
Γεύομαι την ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα, χωρίς φρένα και με έντονη παρόρμηση, οπότε τα λάθη σίγουρα δεν μπορείς να τα αποφύγεις, ναι.
Μετανιώνεις;
Θα έλεγα όχι τόσο ότι μετανιώνω, όσο ότι αποκτώ γνώση με το όποιο βέβαια κόστος που πονάει, αλλά μετά σαν να γεννιέσαι ξανά και αυτό είναι υπέροχο συναίσθημα.
Το θέμα των ημερών είναι η σεξουαλική παρενόχληση των καλλιτεχνών. Ως «ζουμερή» βίωσες ανάλογες καταστάσεις;
Βίωσα τέτοιες καταστάσεις περισσότερο στα μαθητικά μου χρόνια όπως αναφέρω και στους στίχους μου στο κομμάτι «Η Παλιοσκυλού».
Πίστευες ποτέ, όταν ήσουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πως θα έρθει η στιγμή που τα φώτα θα σβήσουν;
Πάντα το ήξερα αυτό και βεβαίως δεν ένιωσα ποτέ να είμαι στην πρώτη γραμμή.
Ποιοι σε σημάδεψαν;
Θαρρώ πως όλοι όσοι έπαιξαν ρόλο στη ζωή μου με σημάδεψαν και ήταν πολλοί. Πάντα ήμουν ακραία κοινωνική και ανθρωποκεντρική. Επένδυα πολύ πάνω τους, τους εμπιστευόμουν και τους θαύμαζα, νομίζοντας ότι είναι σπουδαίοι.
Τι σε φοβίζει;
Αν αξιοποιώ σωστά αλλά και με περιεχόμενο τον χρόνο μου που όλο και μικραίνει και με φόβο αξιολογώ το αν και πόσο θα μου επιτρέψω να συνεχίσω να εμπιστεύομαι.
Πού χρωστάς βαριά ευχαριστώ;
Στη φύση, στο σύμπαν, στο Θεό, στους γονείς μου, που είμαι γεννημένη σ’ ένα τόπο με τόσο βαριά ιστορία, γεμάτο ενέργειες από τους προγόνους μας. Όποιος, στις μέρες μας, έχει καταφέρει να μην αποβλακωθεί, έχει όλο αυτό το μεγαλείο να το συλλογίζεται και να το γεύεται.
Απωθημένα;
Ευτυχώς, κάτι που νομίζω ότι με έχει σώσει είναι πως συνήθως δεν παρελθοντολογώ και αυτό το κουτάκι του εγκεφάλου μου κάθε λίγο πετάει πράγματα.
Το μετά;
Το μετά είναι να δω την μικρή μου «Αλαβαρντάχαλα» να φτάνει εκεί που προορίζεται να φτάσει και να λυτρώσει τις ψυχές μας.
Αδυναμίες;
Μετά από τόση εμπειρία όσο και να λέω στον εαυτό μου να προσέχω, πάντα θα λαχταρώ να ζω και θα ζω στον υπερθετικό βαθμό, με το όποιο ρίσκο.
Ένα όνειρο;
Η μικρή μου «Αλαβαρντάχαλα» να μείνει πάντα παιδί.
Μια ευχή;
Εύχομαι να αντέχουμε ή ας γίνει επιτέλους κάτι.
