Παντελής Θαλασσινός - «Το wi-fi καταστέλλει την επανάσταση!»

(PHOTOS) «Νιώθω ότι το μήνυμα της επανάστασης αιωρείται μέσα στην ψυχή και τα μυαλά όλων, απλά δεν υπάρχει αφορμή…»
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
02/12/2013

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Κίκα Α. Ρόκα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Χειμαρρώδης και καυστικός, αλλά και με χιούμορ ενίοτε, ο Παντελής Θαλασσινός αποδέχτηκε την πρότασή μας για μια άνευ συγκεκριμένου σχεδίου κουβέντα και μας άνοιξε τα χαρτιά του σε μια συνάντηση στην ταβέρνα «Πειναλέων» των Εξαρχείων. Τι να ρωτήσεις έναν καλλιτέχνη του δικού του βεληνεκούς, που να μην έχει χιλιογραφτεί… Προτίμησα να πάω χωρίς πολλές ερωτήσεις και απλά ν’ ακούσω τι έχει να μου πει, «συντροφιά» με τους μεζέδες του Μακάριου* και το εξαιρετικό κρασί του.

Ο Παντελής μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του, αλλά και τα δημιουργικά του σχέδια. Άνθρωπος που δε μασάει τα λόγια του, δε διστάζει να εξωτερικεύσει την αγανάκτησή του, ούτε και την αδυναμία του. Καλλιτέχνης με σταθερή παρουσία και έντιμη στάση, απέναντι στον εαυτό του και τους φίλους του.

Ποια είναι η διαφορά με το σήμερα όσον αφορά στα τραγούδια;
Γενικά, τις αξίες και τα συναισθήματα που κουβαλούσαν τα τραγούδια του τότε, τα έχουμε χάσει σήμερα. Γράφουμε τραγούδια μόνο για επιδερμικά συναισθήματα, ενώ είναι καιρός πια να ανασκουμπωθούμε και να δούμε πραγματικά τι τραβάει η κοινωνία σήμερα, όχι μόνο ο δίπλα μας, αλλά όλη η κοινωνία. Και να δούμε τι επιτάσσουν αυτοί οι καιροί, να μιλήσουμε λίγο στον κόσμο, γιατί βλέπεις ότι από μόνος του δεν έχει πλέον την τάση να γελάσει με ένα αστείο τσιτάτο μέσα σε ένα τραγούδι. Σήμερα, αν γράψεις ένα αστείο τραγούδι τύπου «Ο κοντός με τη γραβάτα» θα φας ξύλο! Είναι οριακά τα πράγματα. Δε μπορείς πλέον να γελάς μ’ αυτά, τότε ήμασταν ευτυχισμένοι, χαρούμενοι μεσ’ την άγνοιά μας για το τι θα επακολουθήσει και γελάγαμε με όλα αυτά. Σήμερα, ή θα φας ξύλο, ή θα σε πούνε κι εντελώς μαλάκα…

Δεν είναι και το χιούμορ μιας μορφής αντίσταση;
Υπάρχουν τραγούδια σκωπτικά, που μπορεί παράλληλα να είναι καυστικά. Όπως ένα τραγούδι που είχε γράψει ο Λογό και είχα πει σε επανεκτέλεση στο δίσκο του, που έλεγε «Όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει, να γκρεμίσουνε τα τείχη, οι εργάτες θα χορεύουνε στην πίστα, δίπλα στον καπιταλίστα». Ήταν ένα ταξικό τραγούδι αυτό του Γιάννη Λογοθέτη, το οποίο σήμερα θα μπορούσε να είναι ένα πολύ επίκαιρο τραγούδι.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα έπρεπε να περαστεί;
Νιώθω ότι το μήνυμα της επανάστασης αιωρείται μέσα στην ψυχή και τα μυαλά όλων, απλά δεν υπάρχει αφορμή και δεν υπάρχουν τα αρχίδια για να γίνει επανάσταση, έτσι; Διότι είμαστε πλήρως αστυνομευμένοι και πλήρως παρακολουθούμενοι. Βλέπεις ότι ακόμα και μέσα στα ασανσέρ στα μεγάλα μαγαζιά, υπάρχουν πλέον κάμερες. Σε όλα τα μαγαζιά μπορείς να γυρίσεις πίσω και να δεις ποιος πήρε το τραπέζι από δω και το έβαλε πιο πέρα και τι ώρα το έκανε! Καθένας πλέον φοβάται ακόμα και το διπλανό του.

Η τέχνη, όμως, δεν αστυνομεύεται, μπορεί κάποιος να γράψει και να κάνει τραγούδι αυτό που αισθάνεται…
Ναι, αλλά και η τέχνη μένει στην ιδέα και στο να στο «γεμίσει» όλο αυτό, να του δώσει έμφαση και να πεις «ναι, είμαι έτοιμος να τους γαμήσω τους πούστηδες». Αλλά δε μπορείς να το κάνεις γιατί δεν έχεις τα αρχίδια! Κανείς, δηλαδή, δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, δεν υπάρχει κάποιος να βγει μπροστά. Βλέπεις ότι όλα τα τεχνάσματα του κράτους και της εξουσίας είναι προαποφασισμένα, ακόμα και οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται σε μια ειρηνική διαμαρτυρία, είναι αποφασισμένο δυο μέρες πριν ότι θα διαλυθούν! Δημιουργούν βία οι ίδιοι, πέφτουν τα δακρυγόνα και διαλύονται… Μια ειρηνική διαδήλωση μπορούν να τη διαλύσουν σε ένα λεπτό, δημιουργώντας εστίες βίας. Δε νομίζω πως υπάρχει κάτι που τους ξεφεύγει. Εξ’ άλλου, ένας στους είκοσι σήμερα, είναι αστυνομικός. Πού είναι όλοι αυτοί οι αστυνομικοί τώρα, δε μπορώ να καταλάβω. Φυλάνε αυτούς τους οποίους μισούμε και ψηφίζουμε εμείς! Αυτούς που ρυθμίζουν τη ζωή μας και τους μισούμε εμείς, αυτούς φυλάνε, γιατί αυτοί φοβούνται! Δεν ανησυχεί κανείς μην κλέψουν ή σκοτώσουν εσένα ή εμένα.

Όπως τα λες, είναι σαν να μην υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι.
Όχι, δεν υπάρχει ελπίδα, αν δεν τους κόψεις τη φόρα, αν δεν κόψεις γλώσσες και χέρια, δε γίνεται. Αλλά, όταν υπάρχει wi - fi , δεν υπάρχει δράση. Αυτοί που μπαίνουν στο ίντερνετ ξεχνιούνται εκεί, κάνοντας τα πάντα στο ίντερνετ και νιώθουν σαν να πήγαν στη διαδήλωση. Γράφεις ένα κείμενο κι έχεις από κάτω 700 Like και σου λένε «καλά τα λες, σύντροφε, μπράβο». Και πέφτεις για ύπνο και λες, πάλι στο ίντερνετ τα έγραψα, δε βγήκα να τα φωνάξω… Γι’ αυτό είπε ο Σαμαράς wi - fi σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ελλάδα. Όσο σου δίνει wi - fi δε θα υπάρχει αντίδραση σε τίποτα. Έτσι και του κόψεις του κόσμου το wi - fi θα βγει έξω και θα μιλήσει με τους άλλους, θα κάνει παρέες και θα αντιδράσει. Όσο υπάρχει το wi - fi νιώθει ότι έχει παρέα κι αυτό καταστέλλει την επανάσταση και τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις. Είναι ένα πλοκάμι του καπιταλισμού. Σου λέει, θες επικοινωνία, θες παρέα; Στα προσφέρω όλα μέσα απ’ το ίντερνετ για να είσαι ήσυχος, για να είσαι ήρεμος, για να είσαι ανώδυνος. Και οτιδήποτε λες, βλέπεις ότι δεν του δίνουνε σημασία; Μπορείς να βγαίνεις και να λες «ο Σαμαράς είναι μαλάκας». Λέει, «πού το ‘γραψε; Στο Facebook; Άσ’ τον δεν πειράζει, γι’ αυτό το βγάλαμε το Facebook. Για να εκτονώνονται». Δε σου κάνει εντύπωση ότι δεν υπάρχει dislike; Μόνο like. Ή συμφωνείς με τον άλλον, ή αδιαφορείς. Δεν αντιδράς. Πρέπει να το γράψεις από κάτω, ότι ξέρεις φίλε, δε συμφωνώ. Η τηλεόραση και το ίντερνετ είναι καθοδηγούμενα, τελείωσε. Η ζωή μας έχει εξελιχθεί σε ρομποτική, δε σε αφήνουνε να μαλώσεις, να φωνάξεις λίγο…

Πες μου για το δίσκο, τα είχαμε πει και στην προηγούμενη συνέντευξή μας, αλλά μια που τώρα κυκλοφόρησε κιόλας, ας πούμε κάτι παραπάνω.
Ναι, ηχογραφήθηκε στο στούντιο Sierra με κόσμο, θέλαμε να έχει κόσμο για να παίξουμε σαν να ήταν συναυλία. Βέβαια, ήταν λίγος ο κόσμος και τους χρησιμοποιήσαμε σαν «μάρτυρες». Θέλαμε να αποτυπώσουμε τα τραγούδια κι ένας βαθύτερος λόγος είναι ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα τραγούδια, δεν υπάρχουν στην αγορά. Ακόμα και οι μεγάλες μου επιτυχίες, δεν υπάρχουν στην αγορά, λόγω των εταιρειών των παλιών, της ΜΒΙ και της Lyra. Τα παλιά μου CD είναι «φυλακισμένα», δεν τους επιτρέπω να τα εκδώσουν, όμως ήθελα να υπάρχουν κάποια τραγούδια μου, τουλάχιστον ενδεικτικά. Επίσης, ο Παντελής του τότε και του τώρα δεν είναι ίδιος, ας πούμε φωνητικά δεν είμαι τόσο καλός όσο τότε, αλλά έχω περισσότερη ωριμότητα, έχω άλλα πράγματα καλύτερα. Νόμος της φύσης, χάνεις απ’ το ένα, κερδίζεις σε κάτι άλλο.

Περιλαμβάνει και δύο καινούρια κομμάτια.
Ναι, η «Επιστολή» είναι σε μουσική του Δημήτρη Θεοχάρη και στίχους του Γιώργου Μπακόλα και προέρχεται από θεατρική παράσταση και το «Είσαι εδώ μα και πουθενά» σε μουσική του Ιωάννη Γουδέλη ο οποίος κάνει μουσικές για κινηματογράφο στο Λος Άντζελες και το συμπεριέλαβε αρχικά στο δικό του δίσκο και στίχους δικούς μου. Παράλληλα με το δίσκο του το είπα κι εγώ ζωντανά για την «Ανοιχτή ακρόαση».

Μου είπες νωρίτερα για κάποιες άλλες δουλειές που ετοιμάζεις.
Ναι, ετοιμάζω πέντε δουλειές παράλληλα. Οι κυριότερες δύο είναι τα «Παιδικά Παιχνίδια» που κάνω με τον Κώστα Φασουλά κι έχει να κάνει με τα παιχνίδια που παίζαμε πιτσιρικάδες. Θα είναι 9 ή 10 και ενδέχεται να υπάρξει κι ένα βιβλίο γι’ αυτά. Ο Κώστας είναι πολύ γλαφυρός στη γραφή του κι έχει γράψει κάποιες περιγραφές για τα παιχνίδια, αλλά κι εξαιρετικούς στίχους, γι’ αυτό και κάθισα να τα κάνω τα τραγουδάκια… Η άλλη δουλειά που έχω έτοιμη, απλά δεν έχω μπει στο στούντιο να ηχογραφήσω είναι του Άλκη Αλκαίου. Τραγούδια που μου είχε δώσει για το Μητροπάνο και θα ήθελα να πάρω ένα ΟΚ των δικών του ανθρώπων για να τα τραγουδήσω εγώ, αφού μου τα εμπιστεύτηκε ο άνθρωπος με ένα γράμμα του. Μετά, είναι άλλη μια δουλειά που λέγεται «Λαϊκά τροπάρια» σε αυτό το ύφος που κάνω πάντα και τα υπόλοιπα δε μπορώ να στα πω ακόμα, θα στα πω άλλη φορά!

*Ευχαριστούμε την ταβέρνα «Πειναλέων» του Μακάριου Αβδελιώδη για τη φιλοξενία. Μαυρομιχάλη 152, Εξάρχεια

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!