Φορτωμένος «με μια αγκαλιά τραγούδια», ο Βασίλης Πρατσινάκης θα τραγουδήσει στη σκηνή του Holy Wood Stage.
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με 30 χρόνια πορείας και πολύπλευρες αναζητήσεις στη μουσική, που στις παραστάσεις του συνδυάζει αρμονικά σύγχρονες με παλαιότερες αγαπημένες δημιουργίες, με κρητικά και παραδοσιακά τραγούδια, όλα τους επιλεγμένα με βάση έναν κοινό παρονομαστή, που μας εξηγεί παρακάτω. Έχει, επίσης, συμμετάσχει σε δίσκους πολλών καλλιτεχνών, μεταξύ αυτών, στο δίσκο «Έτσι τυχαία» του μεγαλύτερου αδελφού του, Κώστα Πρατσινάκη, αλλά και στο cd «Δημόσια Μουσική Συνύπαρξη: Πρατσινάκη 5», όπου συμμετείχαν όλα τα αδέλφια Πρατσινάκη.
30 χρόνια τώρα δράτε στη Θεσσαλονίκη. Αυτό είναι συγκυριακό ή θέμα προσωπικής επιλογής;
Μέχρι πέρυσι από το 1985 εμφανιζόμουν σταθερά σε διάφορα μουσικά στέκια της Θεσσαλονίκης (Μυστικό, Παρασκήνιο, Βάρδια, Πλατώ, Μαύρη Τρύπα κ.α.) και το μόνο που δε με απασχολούσε ήταν να κατέβω στην Αθήνα. Αυτό που μ’ ενδιέφερε ήταν κάθε χρόνο να ανανεώνω το ραντεβού μου με το κοινό - φίλους της πόλης μου - μια διαδικασία αγάπης! Κέρδισα πολλά από αυτή τη σχέση που βασίστηκε σε «σταθερά εδάφη»!
Αυτή η μετάβαση από το «στέκι» σας, τη Βάρδια, στο «ξένο» για εσάς Holy Wood Stage σας αγχώνει;
H Βάρδια δεν υπάρχει πια! Για μένα ήταν ένας φιλόξενος χώρος, που σφράγισε όλη την πορεία μου στο τραγούδι! Πολλές όμορφες συνεργασίες με νέους κυρίως καλλιτέχνες και με ένα κοινό που στήριζε την προσπάθεια μας με μόνο κυρίαρχο δυνατό συστατικό την αγάπη για το καλό ελληνικό τραγούδι! Έτσι δημιουργήθηκε μια δυνατή, αμφίδρομη σχέση καλλιτέχνη - κοινού με τελικό αποτέλεσμα όμορφα μουσικά βραδινά ψυχαγωγίας και διασκέδασης! Αυτή η ασφάλεια νοιώθω ότι δεν υπάρχει στην Αθήνα και αγχώνομαι λίγο, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και φίλοι που θέλουν να μας ακούσουν.
Για πρώτη φορά, στις 27 Μαρτίου θα παίξετε στην Αθήνα. Γιατί τώρα;
Φέτος είναι η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που δεν εμφανίζομαι σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Γυρνάω σε διάφορους μικρούς χώρους της πόλης και της επαρχίας (Εναλλάξ, Προπύλαιο, Μύλο, Κιλκίς, Μουδανιά, Ουρανούπολη, Φλώρινα κ.α.). Μου έγινε η πρόταση και αποφασίσαμε με τους φίλους συνεργάτες μουσικούς να κατέβουμε και νότια!
Ποια θα είναι αυτά τα «μια αγκαλιά τραγούδια» της 27ης;
Τραγούδια που μας συντροφεύουν κάθε βράδυ στις ζωντανές μας εμφανίσεις και μας γεμίζουν με πολλά συναισθήματα χαράς, λύπης, αγάπης, θυμού, εκτόνωσης, προβληματισμού...
Στις παραστάσεις σας συνδυάζετε το παλιό με το σύγχρονο - αν και το θέτω χονδρικά. Πως συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Δεν με απασχολεί καθόλου αν είναι σύγχρονο ή παλιό. Τα καλά τραγούδια όλα πάνε μεταξύ τους!
Με τι κριτήριο ξεχωρίζετε τις σύγχρονες δημιουργίες που συμπεριλαμβάνετε στις παραστάσεις σας;
Τραγούδια που να μιλούν στην ψυχή μας! Με όμορφο στίχο που μεταφέρουν ανεκτίμητες εικόνες και γίνονται φορείς συναισθημάτων!
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με τη μουσική; Με τι όραμα συνοδεύτηκε;
Πάντοτε θυμάμαι να ακούω ένα όμορφο τραγούδι στο σπίτι μου! Είμαι ο μικρότερος από 5 αδέρφια που όλα έχουν ασχοληθεί με τη μουσική και το τραγούδι και αισθάνομαι να γεννήθηκα πραγματικά με γεμάτη την αγκαλιά μου τραγούδια!
Έχετε πολλές συμμετοχές σε δίσκους και έναν δίσκο με τα αδέλφια Πρατσινάκη στο ενεργητικό σας. Πως και δεν έχει προκύψει ως τώρα ένας προσωπικός σας δίσκος;
Δεν μου έγινε κάποια σοβαρή πρόταση. Συζητήσεις πολλές, αποτέλεσμα μηδέν! Δεν το επεδίωξα και με θέρμη! Είχα το πάλκο μου που μου το πρόσφεραν απλόχερα αναγνωρίζοντάς τις αισθητικές μου ευαισθησίες! Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Μάλλον κάποιοι ήταν πιο ικανοί! Είμαι όμως πολύ τυχερός, γιατί με συνέπεια και αγάπη με στήριξε το κοινό της Θεσσαλονίκης. Ήταν συνοδοιπόροι και κάθε χρόνο βρισκόμασταν και ανταλλάσσαμε συναισθήματα σε όμορφα δημιουργικά βράδια.
Κοιτώντας τώρα πίσω, βρίσκετε «λάθη» στη μακρόχρονη πορεία σας;
Ναι έκανα. Πολλές φορές νομίζω ότι ήμουν πολύ απόλυτος! Αλλά, ευτυχώς, με το πέρασμα του χρόνου έμαθα πολλά πράγματα και αντιμετωπίζω όλα όσα συμβαίνουν πιο ψύχραιμα. Φυσικά, όσο περνάει ο χρόνος ακόμα μαθαίνουμε. Αυτή είναι η μαγική διαδικασία της ζωής!
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με 30 χρόνια πορείας και πολύπλευρες αναζητήσεις στη μουσική, που στις παραστάσεις του συνδυάζει αρμονικά σύγχρονες με παλαιότερες αγαπημένες δημιουργίες, με κρητικά και παραδοσιακά τραγούδια, όλα τους επιλεγμένα με βάση έναν κοινό παρονομαστή, που μας εξηγεί παρακάτω. Έχει, επίσης, συμμετάσχει σε δίσκους πολλών καλλιτεχνών, μεταξύ αυτών, στο δίσκο «Έτσι τυχαία» του μεγαλύτερου αδελφού του, Κώστα Πρατσινάκη, αλλά και στο cd «Δημόσια Μουσική Συνύπαρξη: Πρατσινάκη 5», όπου συμμετείχαν όλα τα αδέλφια Πρατσινάκη.
30 χρόνια τώρα δράτε στη Θεσσαλονίκη. Αυτό είναι συγκυριακό ή θέμα προσωπικής επιλογής;
Μέχρι πέρυσι από το 1985 εμφανιζόμουν σταθερά σε διάφορα μουσικά στέκια της Θεσσαλονίκης (Μυστικό, Παρασκήνιο, Βάρδια, Πλατώ, Μαύρη Τρύπα κ.α.) και το μόνο που δε με απασχολούσε ήταν να κατέβω στην Αθήνα. Αυτό που μ’ ενδιέφερε ήταν κάθε χρόνο να ανανεώνω το ραντεβού μου με το κοινό - φίλους της πόλης μου - μια διαδικασία αγάπης! Κέρδισα πολλά από αυτή τη σχέση που βασίστηκε σε «σταθερά εδάφη»!
Αυτή η μετάβαση από το «στέκι» σας, τη Βάρδια, στο «ξένο» για εσάς Holy Wood Stage σας αγχώνει;
H Βάρδια δεν υπάρχει πια! Για μένα ήταν ένας φιλόξενος χώρος, που σφράγισε όλη την πορεία μου στο τραγούδι! Πολλές όμορφες συνεργασίες με νέους κυρίως καλλιτέχνες και με ένα κοινό που στήριζε την προσπάθεια μας με μόνο κυρίαρχο δυνατό συστατικό την αγάπη για το καλό ελληνικό τραγούδι! Έτσι δημιουργήθηκε μια δυνατή, αμφίδρομη σχέση καλλιτέχνη - κοινού με τελικό αποτέλεσμα όμορφα μουσικά βραδινά ψυχαγωγίας και διασκέδασης! Αυτή η ασφάλεια νοιώθω ότι δεν υπάρχει στην Αθήνα και αγχώνομαι λίγο, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν και φίλοι που θέλουν να μας ακούσουν.
Για πρώτη φορά, στις 27 Μαρτίου θα παίξετε στην Αθήνα. Γιατί τώρα;
Φέτος είναι η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που δεν εμφανίζομαι σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Γυρνάω σε διάφορους μικρούς χώρους της πόλης και της επαρχίας (Εναλλάξ, Προπύλαιο, Μύλο, Κιλκίς, Μουδανιά, Ουρανούπολη, Φλώρινα κ.α.). Μου έγινε η πρόταση και αποφασίσαμε με τους φίλους συνεργάτες μουσικούς να κατέβουμε και νότια!
Ποια θα είναι αυτά τα «μια αγκαλιά τραγούδια» της 27ης;
Τραγούδια που μας συντροφεύουν κάθε βράδυ στις ζωντανές μας εμφανίσεις και μας γεμίζουν με πολλά συναισθήματα χαράς, λύπης, αγάπης, θυμού, εκτόνωσης, προβληματισμού...
Στις παραστάσεις σας συνδυάζετε το παλιό με το σύγχρονο - αν και το θέτω χονδρικά. Πως συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Δεν με απασχολεί καθόλου αν είναι σύγχρονο ή παλιό. Τα καλά τραγούδια όλα πάνε μεταξύ τους!
Με τι κριτήριο ξεχωρίζετε τις σύγχρονες δημιουργίες που συμπεριλαμβάνετε στις παραστάσεις σας;
Τραγούδια που να μιλούν στην ψυχή μας! Με όμορφο στίχο που μεταφέρουν ανεκτίμητες εικόνες και γίνονται φορείς συναισθημάτων!
Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση με τη μουσική; Με τι όραμα συνοδεύτηκε;
Πάντοτε θυμάμαι να ακούω ένα όμορφο τραγούδι στο σπίτι μου! Είμαι ο μικρότερος από 5 αδέρφια που όλα έχουν ασχοληθεί με τη μουσική και το τραγούδι και αισθάνομαι να γεννήθηκα πραγματικά με γεμάτη την αγκαλιά μου τραγούδια!
Έχετε πολλές συμμετοχές σε δίσκους και έναν δίσκο με τα αδέλφια Πρατσινάκη στο ενεργητικό σας. Πως και δεν έχει προκύψει ως τώρα ένας προσωπικός σας δίσκος;
Δεν μου έγινε κάποια σοβαρή πρόταση. Συζητήσεις πολλές, αποτέλεσμα μηδέν! Δεν το επεδίωξα και με θέρμη! Είχα το πάλκο μου που μου το πρόσφεραν απλόχερα αναγνωρίζοντάς τις αισθητικές μου ευαισθησίες! Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Μάλλον κάποιοι ήταν πιο ικανοί! Είμαι όμως πολύ τυχερός, γιατί με συνέπεια και αγάπη με στήριξε το κοινό της Θεσσαλονίκης. Ήταν συνοδοιπόροι και κάθε χρόνο βρισκόμασταν και ανταλλάσσαμε συναισθήματα σε όμορφα δημιουργικά βράδια.
Κοιτώντας τώρα πίσω, βρίσκετε «λάθη» στη μακρόχρονη πορεία σας;
Ναι έκανα. Πολλές φορές νομίζω ότι ήμουν πολύ απόλυτος! Αλλά, ευτυχώς, με το πέρασμα του χρόνου έμαθα πολλά πράγματα και αντιμετωπίζω όλα όσα συμβαίνουν πιο ψύχραιμα. Φυσικά, όσο περνάει ο χρόνος ακόμα μαθαίνουμε. Αυτή είναι η μαγική διαδικασία της ζωής!
