Μας επισκέφτηκε στα γραφεία του Όγδοο, εν όψει της συνεργασίας της με τον διεθνούς φήμης πιανίστα Βασίλη Τσαμπρόπουλο και μιλήσαμε για πολλά και ενδιαφέροντα. Τα σχέδιά της, την επαγγελματική της συνεργασία με το σύζυγό της Βασίλη Καζούλη, τον αγαπημένο της δάσκαλο Χρόνη Αηδονίδη, αλλά και τα γενικά τεκταινόμενα, την ενασχόλησή της με τα πνευματικά δικαιώματα κ.α. Διαβάστε & ακούστε - δείτε τι μας είπε.
Διαβάσαμε την αναγγελία της συνεργασίας σας με τον Βασίλη Τσαμπρόπουλο. Πείτε μας γι’ αυτήν.
Είναι μια πολύ ξεχωριστή συνεργασία. Για πρώτη φορά θα επιχειρήσουμε με το Βασίλη τον Τσαμπρόπουλο να ενώσουμε δυο διαφορετικούς κόσμους μουσικής. Για μένα είναι πολύ μεγάλη τιμή, γιατί ο Βασίλης είναι ένας διεθνούς φήμης μαέστρος, συνθέτης & πιανίστας. Αυτή τη στιγμή είναι ίσως από τα πολύ λίγα ονόματα που διαφημίζουν τη χώρα με πολύ όμορφο τρόπο. Έχει κάνει μια πολύ σπουδαία κι αξιοζήλευτη καριέρα και η πρόταση του να συνεργαστώ μαζί του είναι ιδιαίτερα τιμητική. Κι επίσης, μου αρέσει πάρα πολύ η ιδέα να ενώσουμε τον κόσμο της δύσης με την ανατολή. Να ενώσουμε δηλαδή Βυζαντινούς ύμνους, με απόηχους του Μπαχ και του Μπετόβεν, όπως λέει ο ίδιος.
Πώς θα συμβαδίσει ο «ορθολογισμός» της κλασσικής μουσικής με τη λιτότητα και το λυρισμό της Βυζαντινής;
Εάν υπερβούμε την έννοια της μουσικής, έτσι όπως την ορίζουμε ανθρώπινα. Η μουσική έχει κοινή καταγωγή. Η κοινή καταγωγή της είναι ο Θεός, είναι η γλώσσα των αγγέλων. Αν την προσεγγίσουμε λοιπόν, υπερβατικά, ότι οι απαρχές της μουσικής είναι ουσιαστικά σε έναν άλλο κόσμο από εμάς, όλα ενώνονται. Ας μη ξεχνάμε ότι ακόμα και η δυτική μουσική, όταν πρωτοξεκίνησε, όταν τέθηκαν τα θεμέλιά της, τέθηκαν πρώτα απ' όλα από μουσικούς. Αυτός που έφτιαξε τις νότες είναι ο Guido d' Arezzo που ήτανε μοναχός και από το γρηγοριανό μέλος μέχρι και το γερμανικό μπαρόκ μιλάμε για μουσική που αφιερωνόταν στο Θεό. Δεν είναι τυχαίο. Από κει ξεκίνησαν όλα. Από την επιθυμία του ανθρώπου να υμνήσει το Θεό. Αυτή την κοινή καταγωγή προσπαθούμε να ξαναβρούμε, μ' έναν άλλο τρόπο.
Τι θα προκύψει απ’ αυτή τη συνεργασία όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις;
Πρώτα ο Θεός, έχουμε αρχίσει να στήνουμε κάποιες συναυλίες οι οποίες θα βασίζονται στο έργο που ετοιμάζει αυτή τη στιγμή ο Βασίλης (Τσαμπρόπουλος) και σκεφτόμαστε, όταν πλέον ολοκληρωθεί όλη αυτή η συνεργασία με τις συναυλίες και τις εμφανίσεις σε κάποιους πολύ συγκεκριμένους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, να το κάνουμε και δισκογραφία.
Θα είναι Live ο δίσκος δηλαδή;
Δεν το ξέρουμε, πιθανόν να μην είνα ζωντανή η ηχογράφηση, δηλαδή να τη μελετήσουμε στο στούντιο, αλλά θα είναι το ίδιο έργο που θα προβληθεί στις συναυλίες.
Είστε σύζυγος του Ροδίτη τραγουδοποιού Βασίλη Καζούλη. Σε μια παλαιότερή σας συνέντευξη στον Κώστα Μπαλαχούτη διάβασα πως ετοιμάζατε κάποιο «πάντρεμά» σας και στη δισκογραφία. Σε τι στάδιο βρίσκεται η σκέψη αυτή;
Μμμ, σε τι στάδιο βρίσκεται η σκέψη... Λοιπόν, μ' αυτό το δίσκο είχαμε διάφορα "περίεργα". Συνήθως οι καλλιτέχνες αποφεύγουν να λένε τα ιστορικά όταν δεν τους βγαίνουν, αλλά εγώ θα το πω (γελάει). Έχουμε έτοιμο το δίσκο εδώ και δυο χρόνια. Και εδώ και δυο χρόνια αναγγέλλουμε ότι θα κυκλοφορήσει. Η ιστορία έχει ως εξής, μόλις ολοκληρώσαμε το δίσκο και ήταν έτοιμος να τον πάρει η Legend τότε, κλείσανε το Γιαννίκο φυλακή και πάει η Legend! Μετά, πήγαμε να το δώσουμε στον Ιανό, ακούστηκαν οι μετοχές του Τσοχατζόπουλου, φύγαμε κι απ' τον Ιανό! Έχουμε μείνει λίγο στον αέρα. Είναι δύσκολη η εποχή, έχουμε βγάλει κάποια τραγούδια στο youtube κι ακούγονται αποσπάσματα και λέμε, όταν έρθει η ώρα και ο Θεός το θελήσει, θα βγει εκεί που πρέπει. Πάντως, είναι ένα πολύ ωραίο εγχείρημα γιατί συνδυάζει πάλι, μ' έναν άλλο τρόπο την παράδοση, με τις αρμονίες τις δυτικές. Γενικώς αυτά τα παντρέματα, μου είναι πολύ θελκτικά, γιατί δείχνουν μια άλλη προοπτική. Το να αναπαράγει ένας νέος καλλιτέχνης κάτι που έχει γίνει από παλαιότερους με πολύ - πολύ καλύτερο τρόπο, δηλαδή το να πω εγώ αυτή τη στιγμή τραγούδια του δασκάλου μου, του Χρόνη του Αηδονίδη, έτσι όπως τα είπε εκείνος, δεν έχει καμία αξία. Εγώ σαν ακροατής, δε θα αγόραζα εμένα... Θα έπαιρνα το αυθεντικό. Οπότε, τι καλούμαι να κάνω ως μαθήτριά του; Να δω τι άλλο μπορώ να κάνω πάνω σ' αυτό το υλικό που μου έχει παραδώσει. Μπορώ να φανταστώ πάνω σ' αυτό, να χτίσω μουσικά κάτι, το οποίο θα αναπαύει την ψυχή μου και θα 'ναι και μια ωραία πρόταση για έναν άνθρωπο που θέλει ν' ακούσει κάτι διαφορετικό, ή πώς αλλιώς η παραδοσιακή ή η βυζαντινή μουσική θα μπορούσε σήμερα να λειτουργήσει και όχι ως μουσειακό είδος.
Και η βιογραφία του κ. Χρόνη Αηδονίδη;
Η βιογραφία του επίσης έχει υποστεί τα δεινά της κρίσεως, αλλά είμαστε αισιόδοξοι γιατί ανεξαρτήτως των θελημάτων των ανθρώπων, όταν ο Θεός θελήσει, θα είναι η κατάλληλη ώρα, για όλα. Έτσι αισιοδοξούμε, για να μην επιτρέπεται ακόμα πάει να πει πως δεν έχει βρεθεί ούτε ο σωστός άνθρωπος για την έκδοση, ούτε η διαδικασία η σωστή. Πάντως, είναι έτοιμη.
Στη Ρόδο ταξιδεύετε συχνά; Ρωτάω γιατί είμαι κι εγώ απ’ τη Ρόδο, θυμάμαι μάλιστα, πως έχετε κάνει μια συναυλία στην Τάφρο με τον κ. Χρόνη Αηδονίδη.
Ναι, η Ρόδος είναι πολύ αγαπημένος προορισμός και πως να μην είναι. Καλοκαίρι, Πάσχα εκεί, στην οικογένεια του Βασίλη και δική μου πλέον οικογένεια. Πολύ ωραίοι άνθρωποι, πολύ ιδιαίτεροι, πολλή τρέλα, πολλή ζεστασιά...
Ο κόσμος της επαρχίας, όσο κι αν η Ρόδος είναι μεγάλη πόλη, έχει ανάγκη από εκδηλώσεις όλων των ειδών, πως είδατε την ανταπόκριση του κοινού εκεί και γενικά στην επαρχία;
Πρέπει να πω κατ' αρχάς ότι είχαμε την υποστήριξη του Συλλόγου Πελοποννησίων "Ο Μοριάς" και η Ρόδος είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου στηρίζουν την ποιότητα στις καλλιτεχνικές τους εκδηλώσεις και στο τραγούδι και ήταν τόλμημα γι' αυτούς να καλέσουν εμάς στην Τάφρο, έχοντας ένα άλλο ιστορικό εμφανίσεων στο χώρο. Το ότι καλέσανε ένα παραδοσιακό σχήμα - και μάλιστα αυτού του είδους το παραδοσιακό της Θράκης & της Μικράς Ασίας - σε μια πόλη που δεν ακούει παραδοσιακό και είναι πολύ λογικό, γιατί ως Δωδεκάνησα έχουν πιο λυρικό χρώμα ακόμα και στο παραδοσιακό τους και σ' αυτό που ακούν, ήταν τόλμημα. Αλλά είχε ανταπόκριση. Κι ασφαλώς από αυτούς που μαθαίνουν να ακούν πέρα απ' αυτό που τους σερβίρεται.
Αν και δεν είναι περίοδος συναυλιών, έχετε προγραμματισμένες εμφανίσεις στην Αθήνα ή αλλού;
Ναι, έχω προγραμματίσει τώρα κάποιες συναυλίες στη Χαλκίδα κι εδώ γύρω στην Αττική. Σιγά σιγά θ' αρχίσω να τις ανακοινώνω. Μια σημαντική εμφάνιση είναι στην Ουγγαρία με τη Márta Sebestyén. Είναι από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές φωνές στην Ουγγαρία, ίσως η πιο γνωστή και παγκοσμίως, έχει κάνει μια πολύ αξιόλογη καριέρα και στις 19 Δεκεμβρίου 2012 θα κάνουμε μαζί στη Βουδαπέστη μια συναυλία, όπου θα δέσουμε την παράδοση της Ουγγαρίας με την παράδοση της Ελλάδας, μαζί με τη χορωδία του Οσίου Ευφραίμ από εκεί, και νομίζω θα είναι ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό γεγονός.
Εφ’ όσον είστε ψάλτρια και ασχολείστε με τη Βυζαντινή μουσική, προκύπτει πως ασχολείστε και με τη Θρησκεία. Είστε θρησκευόμενη;
Ναι, αυτά πάνε μαζί. Θρησκευόμενη ναι, θρησκόληπτη όχι. Κι έχω και την πεποίθηση ότι δεν είναι εύκολο να ασχολείσαι με τη βυζαντινή μουσική απομονώνοντάς τη, χωρίς να βλέπεις πίσω απ' αυτήν, πίσω από το λόγο της ύπαρξής της. Η Βυζαντινή μουσική είναι πριν απ' όλα προσευχή. Γι' αυτό και είναι χαρακτηριστικό πως αν ακούσεις έναν πιανίστα, ας πούμε, να κάνει ένα φάλτσο στο πιάνο του, θα σου φανεί ανυπόφορο. Αν ακούσεις έναν ψάλτη να φαλτσάρει, πολλές φορές δεν το καταλαβαίνεις εφ' όσον σε έχει συμπαρασύρει στην προσευχητική διάθεση, κι αντί να ασχολείσαι με τον τρόπο ερμηνείας, ασχολείσαι με το περιεχόμενο του ύμνου και σε ποιόν απευθύνεται. Η Βυζαντινή μουσική έχει μια άλλη ιδιότητα, είναι καλό να γνωρίζεις την τέχνη και πως λειτουργεί, καθώς είναι και δύσκολη τέχνη, αλλά δεν είναι το σημαντικό. Μπορεί να είσαι άριστος ψάλτης, να ξέρεις απ' έξω κι ανακατωτά τα διαστήματα και τις βυζαντινές κλίμακες, αλλά να χάνεις τα πάντα αν δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό το πράγμα απευθύνεται στο Θεό και θέλει συγκεκριμένο τρόπο έκφρασης απέναντι σ' αυτό που έχεις στα χέρια σου.
Φαντάζομαι πως ενημερωθήκατε για τα γεγονότα στο Θέατρο Χυτήριο και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η παράσταση Corpus Christi, η οποία και τελικά έριξε αυλαία. Τι σκέφτεστε γι’ αυτό;
Νομίζω ότι δόθηκε πάρα πολλή σημασία, χωρίς να υπάρχει λόγος πρώτα απ' όλα. Σίγουρα για όσους έχουν ένα θρησκευτικό συναίσθημα, δεν είναι ευχάριστο να προσβάλλεται. Αλλά πολλές φορές θέλοντας να το προστατεύσουμε, φτάνουμε σε ακρότητες που δεν εξυπηρετούν. Αυτή τη στιγμή, δεν προσβλήθηκε ο Θεός ο ίδιος... Εμείς προσβληθήκαμε. Να μη γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως, δεν υπάρχει λόγος. Πρέπει να έχουμε και μια διάκριση. Και θεολογικά να το βλέπαμε, πρέπει να το δούμε σαν πειρασμό, ο οποίος κινείται πίσω από τα πρόσωπα. Δε μπορώ να κατηγορώ και να βρίζω τα άτομα που μετέχουν σ' αυτό, χωρίς να ξέρω το λογισμό τους τον πραγματικό. Μπορώ να τους πω ότι αυτό που κάνουν με ενοχλεί, αλλά χωρίς να τους αφαιρέσω το δικαίωμα να κάνουν τη δουλειά τους. Οι αντιδράσεις ενδέχεται να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα, το οποίο δεν είναι καθόλου συμβατό με μια ορθόδοξη στάση ζωής. Δεν τα βάζουμε με τον άνθρωπο που προσβάλει το θρησκευτικό μας συναίσθημα, τα βάζουμε με τον πειρασμό που τον έχει βάλει να μας προσβάλει. Είναι τελείως διαφορετικό. Τον άνθρωπο πρέπει να τον βλέπουμε ως ίσος προς ίσο και δε μπορούμε να κατηγορούμε κανέναν γι' αυτό που κάνει, γιατί δε ξέρουμε το λογισμό του, κι αυτό ασφαλώς έχει τις προεκτάσεις του σε όλα τα θέματα, πέραν του συγκεκριμένου.
Μπορεί ο κόσμος σήμερα να αντισταθεί σ’ αυτό που περνάμε όλοι μας μέσω της τέχνης; Είτε δημιουργώντας την, είτε παρακολουθώντας την;
Η τέχνη είναι πολύ μεγάλη διέξοδος και ίσως τώρα το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Βγαίνουμε καμιά φορά έξω κι ακούμε λίγη μουσική και νιώθουμε ότι, να, κάτι πάει να γίνει! Γιατί η τέχνη έχει άλλου είδους καταγωγή. Είναι ένα σχήμα πάνω από μας. Η τέχνη δεν ανήκει σε μας, είναι δώρο που μας δόθηκε γι’ αυτό και δεν το έχουν όλοι. Δόθηκε πολύ επιλεκτικά σε ορισμένα υφάσματα ψυχών. Κι επειδή ακριβώς είναι ένα δώρο που προέρχεται από έναν άλλο κόσμο, πάνω από μας, μπορεί να μας τραβήξει και σε έναν άλλο κόσμο, όπου μπορούμε να τα δούμε πιο αισιόδοξα και πιο ευχάριστα τα πράγματα, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι βαδίζουμε προς την καταστροφή. Καμιά φορά βέβαια, μέσα από τη θλίψη μπορούμε να ανακαλύψουμε πολύ πιο σημαντικά πράγματα απ' αυτά που ανακαλύπτουμε στην ευημερία. Και πιστεύω ακράδαντα πως αυτή η περίοδος είναι μια περίοδος ευκαιρίας να δούμε την πραγματικότητα.
Αυτή θα ήταν και η επόμενη ερώτηση. Τελικά, υπάρχει πιθανότητα να βγει κάτι καλό απ’ όλα αυτά;
Ναι, η θλίψη είναι η μόνη πραγματικότητα. Δηλαδή, ο πόνος που περνάει αυτή τη στιγμή ο Έλληνας που δεν έχει τα προς το ζην, που δε ξέρει τι του ξημερώνει, ποιό είναι το μέλλον των παιδιών του, ή μάλλον που ξέρει ποιό είναι το μέλλον των παιδιών του, μπορεί να φανταστεί. Αυτή λοιπόν η περίοδος, επειδή ακριβώς μας έχει απεκδύσει από οποιαδήποτε δύναμη και εξουσία, ίσως είναι η ευκαιρία που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ποιά είναι η πραγματική δύναμη του ανθρώπου και πού αυτή βρίσκεται. Δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά. Μπορούμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα, κι ας μην έχουμε να φάμε.
Εσείς προσωπικά φοβάστε για το μέλλον;
Όχι, φόβο δε νιώθω. Ανησυχώ, ασφαλώς, αλλά δεν είναι φόβος. Είναι... παράπονο; Όχι μόνο γι' αυτά που έκαναν άλλοι. Κανείς δε μπορεί να μας κάνει μεγαλύτερο κακό, απ' ότι εμείς στον ίδιο μας τον εαυτό.
Είστε απόφοιτος της νομικής σχολής με ειδικότητα στα πνευματικά δικαιώματα, που είναι ένα θέμα που αφορά όλους στον κλάδο της μουσικής. Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη συγκεκριμένη ειδικότητα;
Ασχολήθηκα με τα πνευματικά δικαιώματα ακριβώς λόγω της διπλής ιδιότητος. Ουσιαστικά, δεν ξεκίνησα με τα πνευματικά δικαιώματα, κατέληξα εκεί. Η βασική μου ειδίκευση ήταν στο ποινικό δίκαιο και από κει προέκυψε η ειδίκευση στα πνευματικά δικαιώματα, μέσω του ποινικού δικαίου, δηλαδή ποινική προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων. Το συνδύασα και με το εκκλησιαστικό δίκαιο, δηλαδή αυτά ουσιαστικά που με ενδιαφέρουν. Η ποινή, ο Θεός & το τραγούδι!
Τι πρέπει, βασικά, να γνωρίζει κάποιος που γράφει, όσον αφορά στα πνευματικά δικαιώματα;
Το βασικό που ρωτάνε συνήθως οι άνθρωποι που γράφουν μουσική ή στίχους είναι πώς μπορούν να κατοχυρώνονται. Πρέπει να καταλάβουμε πως από τη στιγμή που γράφουμε το δημιούργημα και υπάρχει η υπογραφή μας, είμαστε οι δημιουργοί του, πάει και τελείωσε. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, και κατοχύρωση. Η κατοχύρωση πώς προκύπτει. Χρειάζεται και είναι καλό να γίνει κάποια έκδοση. Όποιος δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να εκδώσει το δημιούργημά του σε μια δισκογραφική για παράδειγμα, ας κάνει μια έκδοση με 100 κομμάτια, στα οποία θα αναγράφεται το όνομά του και αυτό θα αρκεί.
Όταν λέμε έκδοση;
Φυλλαδιάκια, αν έχουνε στίχους, ή CD που είναι πολύ εύκολο πλέον να κάνεις. Εγώ αυτό θα πρότεινα. Η διαδικασία του να αποστείλεις στον εαυτό σου το CD ίσχυε και ισχύει ως ένα βαθμό, αλλά δεν είναι αδιάβλητη. Μπορεί να προσβληθεί. Ενώ το να έχεις τυπώσει με συγκεκριμένη ημερομηνία και συγκεκριμένη διαδικασία κάποια CD τα οποία θα θεωρούνται δημοσιοποίηση εκτέλεσης, με την οποία και κατοχυρώνεσαι, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να αποδειχθεί ότι είσαι ο δημιουργός τους. Και δεν είναι απαραίτητο να γίνει μέσω εταιρείας.
Ανεβάζοντας κάτι στο youtube κατοχυρώνεται ο δημιουργός;
Όχι πάντα, είναι απ' αυτά που λέμε μαχητά τεκμήρια. Το μόνο σίγουρο είναι η έκδοση.
Ποια η γνώμη σας για τη χρήση του διαδικτύου στη μουσική.
Είναι αναγκαίο πλέον, ζούμε μ’ αυτό. Όρια δε μπορεί να βάλει κανένας, παρά μόνο ο ίδιος ο κόσμος. Αυτή τη στιγμή, όλοι μας ως χρήστες έχουμε μάθει να μας δίνουν τη μουσική δωρεάν, κι ενώ είναι πάρα πολύ εύκολο να μας το κόψουν αυτό, η λειτουργία του youtube έχει γίνει θεσμός. Αν φτάσει στο σημείο ένας νόμος να μας απαγορεύσει την ελεύθερη χρήση, θα το θεωρήσουμε άδικο, ενώ δεν είναι, θα ήταν πάρα πολύ δίκαιο. Αλλά, καμιά φορά το δίκαιο και το άδικο στους ανθρώπους είναι πολύ σχετικά σχήματα. Τώρα μας έχει γίνει πεποίθηση ότι αυτό είναι το δίκαιο, πρέπει να μας το δίνουνε στο πιάτο και να μην πληρώνεται κανείς, είναι υποχρέωση του καλλιτέχνη να μας το δίνει δωρεάν. Όχι, δεν είναι έτσι.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που ενδεχομένως επιθυμούν να ασχοληθούν με τη Βυζαντινή μουσική;
Να μην την προσεγγίσουν απλά και μόνο ως μουσική τέχνη. Δεν είναι μόνο αυτό. Το τι είναι, ας το ανακαλύψουν. Ειδικά οι άνθρωποι που γνωρίζουν και δυτική μουσική, που έχουν κάνει σολφέζ, αρμονία ας μην προσπαθήσουν να προσεγγίσουν τη Βυζαντινή μουσική με τον ίδιο τρόπο. Χρειάζονται κι άλλα πράγματα, τα οποία δε θέλω να τα προσδιορίσω γιατί αυτός είναι προσωπικός δρόμος καθενός, κι είναι καλό να τον ανακαλύπτει μόνος του. Αρκεί, ίσως, να πούμε, για κλειδί πως δεν είναι τυχαίο που στη Βυζαντινή η μουσική ακολουθεί το λόγο. Είναι πρώτα απ' όλα ο στίχος και μετά η μουσική. Η μουσική κάνει υπακοή στο λόγο, από μόνη της δηλαδή έχει δώσει προτεραιότητα στο λόγο.
Και τελικά, υπάρχει «χώρος» για να ασχοληθεί κάποιος επαγγελματικά στις μέρες μας και να κάνει συναυλίες Βυζαντινής;
Εκεί τώρα υπάρχει ένα θέμα. Γίνεται, το κάνουν πολλοί. Δε μπορείς να βγάλεις χρήματα απ' αυτό, όμως, δε μπορείς να το δεις επαγγελματικά. Είναι μόνο αν το έχεις μεράκι... Έτσι κι αλλιώς, ο βασικός προορισμός της Βυζαντινής είναι να ακούγεται μέσα στην εκκλησία, κι από κει δε μας λείπει το κοινό. Δεν είναι ο προορισμός της να γίνεται συναυλία, εμείς το κάναμε.
Η δική σας πορεία είναι αυτή που είχατε ονειρευτεί;
Αμ, δεν είχα ονειρευτεί! Προέκυψε! Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ασχοληθώ τόσο ενεργά με τη μουσική. Από 9 ετών έκανα βυζαντινή μουσική επειδή μ ευχαριστούσε, αλλά ουσιαστικά μου προέκυψε με τον Χρόνη Αηδονίδη. Εκείνος με προέτρεψε, όταν γνωριστήκαμε το 2003 και μου έμαθε το παραδοσιακό τραγούδι, που είναι μια άλλη διδασκαλία. Για πρώτη φορά στη σκηνή βγήκα μαζί του, πλάι του, με παραδοσιακά τραγούδια. Και τώρα πλέον που γλυκάθηκα, αρχίζω και κάνω κι άλλα!
Υπάρχουν πράγματα που θα αλλάζατε, αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω;
Μπορεί να φανεί εγωιστικό, αλλά όχι δε θα άλλαζα.
Πείτε μας μια επιθυμία σας.
Να πάνε καλά οι συναυλίες με το Βασίλη, να έχει ανταπόκριση και ο Θεός βοηθός!
Φωτογραφίες, video: Πάνος Παπαϊωάννου
