Συνδυάζοντας το metal με το gothic στοιχείο, τη συμφωνική μουσική και τους έντεχνους και παραδοσιακούς ήχους, δημιουργούν ένα πολύ δικό τους στυλ. Με ποιητικό λόγο και με κοινωνική συνείδηση, μιλούν για τα κακώς κείμενα της σύγχρονης πραγματικότητας. Πρώτη τους ύλη οι μύθοι. Το όνομα της νέας τους δουλειάς -που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group- «Πυρρίχιος». Αρχαίος πολεμικός χορός. Και αν δεν σας αρέσει ο πόλεμος, σκεφτείτε, μήπως αυτό είναι απλώς άλλη μία σοφή αλληγορία; Μήπως οι επαναστάσεις δυστυχώς δεν γίνονται αναίμακτα; Εμείς προβληματιστήκαμε και οι Κυνηγοί Ονείρων μας εξήγησαν το σκεπτικό τους, μας συστήθηκαν καλλιτεχνικά και μας ταξίδεψαν στο μουσικό τους σύμπαν.
Πότε ξεκινήσατε να κυνηγάτε τα μουσικά σας όνειρα;
Το «κυνήγι των ονείρων» ξεκινάει το 2003. Από τότε βέβαια υπήρξαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση. Παρότι αυτό έφερε δυσκολίες στο να προχωρήσει η δουλειά του σχήματος δισκογραφικά, φτάνουμε στο σήμερα, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει 3 cd-single και 2 ολοκληρωμένα album.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη νέα σας δισκογραφική δουλειά «Πυρρίχιος»;
Ο «Πυρρίχιος» είναι ένα μουσικό έργο του οποίου το concept πραγματεύεται την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε στην εποχή μας και μεταφέρει την ελπίδα της αλλαγής μέσα από την ιδιαίτερη στιχουργική και την ατμοσφαιρική power και επική μουσική, που είναι από τα κύρια και εδραιωμένα πλέον στοιχεία του συγκροτήματος. Μιλάει για έναν άδικο κόσμο που όμως είναι στο χέρι μας να τον αλλάξουμε. Είναι μια δουλειά που συνταιριάζει στοιχεία κι από την παράδοση όπως στο «Ένα τραγούδι από τον τόπο μου». Φυσικά συμμετέχουν εξαίρετοι καλλιτέχνες, τους οποίους ευχαριστούμε ιδιαίτερα που συνεργάστηκαν μαζί μας και πίστεψαν σε μας.
Γιατί διαλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Ο Πυρρίχιος ήταν ένας αρχαίος πολεμικός χορός. Πιστεύουμε πως αυτός ο τίτλος περικλείει την πολεμική των τραγουδιών που περιλαμβάνει το album με βάση το concept στο οποίο προαναφερθήκαμε.
Το ροκ στην Ελλάδα έχει τη θέση που του αξίζει;
Σε καμία περίπτωση. Αν παραλείψουμε τη δεκαετία του ’90 όπου προωθήθηκε το «ελληνικό» ροκ, σήμερα, ο «σκληρός ήχος» βρίσκεται στην αφάνεια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έστω κι αν υπάρχει ακόμη φανατικό κοινό. Σε αυτό την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η μουσική βιομηχανία η οποία ως επί το πλείστον, προωθεί mainstream μουσική αμφιβόλου ποιότητας και με ημερομηνία λήξης. Με αυτόν τον τρόπο δε δίνεται σήμερα το βήμα σε νέους καλλιτέχνες, ισάξιους, πολλές φορές και καλύτερους από παλαιότερους της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού, να ακουστούν.
Μπορεί να συνυπάρξει με το παραδοσιακό στοιχείο;
Πιστεύουμε πως αυτό αποδεικνύεται με το «Ένα τραγούδι από τον τόπο μου», που περιλαμβάνεται στο album μας. Στο κομμάτι αυτό το κλαρίνο, το σαντούρι, το νταούλι και άλλα παραδοσιακά όργανα και μελωδικές γραμμές (ηπειρώτικο και ποντιακό) δένουν με τον δυναμικό ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, των τυμπάνων και γενικότερα την heavy/rock αισθητική. Στο πρώτο άλμπουμ μας επίσης, υπήρχαν τραγούδια με τέτοιες μίξεις όπως το «Μια άλλη Οδύσσεια», που το μουσικό θέμα είχε στηριχτεί σε ανακάτεμα θρακιώτικου και ευρωπαϊκού power ή το «Ξωτικό», στο οποίο οι ανατολίτικες μελωδίες μπλέκονται με τα οπερετικά φωνητικά και το heavy metal. Υπάρχουν σαφώς και άλλα παραδείγματα καλλιτεχνών που συνδύασαν το ροκ με την παράδοση, όπως παλαιότερα οι Socrates, οι Αδερφοί Κατσιμίχα αλλά και οι «νεότεροι» VIC.
Στις μέρες μας είναι εύκολο να βιοποριστείτε από τη μουσική σας;
Καθόλου. Όλοι μας είμαστε εργαζόμενοι και βιοποριζόμαστε από δουλειές άσχετες με τη μουσική. Όπως αναφέραμε ήδη η μουσική βιομηχανία προβάλλει κυρίως εύπεπτα τραγούδια μαζικής κατανάλωσης, με ανούσιο στίχο και χωρίς κανένα νεωτερισμό στη μουσική, επαναλαμβάνοντας μια life style αισθητική η οποία έχει σαπίσει και ξεπεραστεί εδώ και χρόνια. Έτσι δεν μας δίνεται η ευκαιρία και η δυνατότητα να επιβιώσουμε κάνοντας αυτό που αγαπάμε κι έχουμε επιλέξει να εκφράζουμε μέσα από τη μουσική μας.
Η Βίκυ Λαζάρου είναι η γυναικεία σας φωνή. Ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας σε μία ροκ μπάντα, που στερεοτυπικά έχουμε συνηθίσει να απαρτίζεται από άντρες;
Για εμάς δεν υπάρχουν στερεότυπα. Αυτό αποδεικνύεται στη σύνθεση, στη στιχουργική, στην ερμηνεία των κομματιών, όπου γυναικεία και αντρική φωνή «μοιράζονται» την πλειοψηφία των κομματιών, στις κοινές αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε πολλές φορές στη δουλειά μας. Είναι όλα μια προσπάθεια συλλογική και όχι ατομική. Βέβαια αυτό δεν αντιμετωπίζεται κατά τον ίδιο τρόπο εκτός γκρουπ, όπου αποτυπώνεται φυσικά ο μικρόκοσμος της κοινωνίας μας και δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Σημασία έχει όμως να στηρίζει ο ένας τον άλλον και να συνεχίζουμε το κοινό μας όνειρο σαν μια γροθιά.
Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σας τραγούδι για την εποχή μας και γιατί;
Είναι δύσκολο να επιλέξουμε, μιας και το κάθε τραγούδι αντιπροσωπεύει είτε ένα σύγχρονο πρόβλημα που βιώνουμε είτε προσπαθεί να «δείξει» τη λύση του κατά τη δική μας πάντα οπτική. Αν θα μπορούσαμε να δώσουμε βαρύτητα σε κάποιο, αυτό είναι «ο Κόκκινος Δράκος» που παρουσιάζει το πώς η νηνεμία μπορεί να γίνει κραυγή, το πώς μπορούμε αν το πιστέψουμε και παλέψουμε, όχι αναίμακτα, να αλλάξουμε αυτήν την κοινωνία που γεννά αυτήν την άσχημη κατάσταση και την εκμετάλλευση που βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα.
Ποιος είναι ο μύθος που πιστεύετε ότι φωτογραφίζει πιο πιστά την ελληνική πραγματικότητα;
Θα λέγαμε δύο. Ο ένας είναι αυτός του Σίσυφου. Μια ατέρμονη προσπάθεια της κοινωνίας μας στην ίδια χιλιοδοκιμασμένη πορεία για να βρεθούμε πάλι πίσω στο μηδέν, ακριβώς όπως και ο Σίσυφος με τον βράχο του. Υπάρχει όμως και αυτός του Προμηθέα. Με κάθε κόστος έδωσε τη φωτιά στον άνθρωπο και τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι «Προμηθέες» στην κοινωνία μας που δεν σκέφτονται το κόστος των πράξεων τους και μας παραδειγματίζουν.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεχής έμπνευση από την ελληνική μυθολογία και ιστορία;
Τόσο η παγκόσμια όσο και η εγχώρια μυθολογία και ιστορία μπορεί να αποτελέσει τεράστιο πεδίο έμπνευσης για να βγάλουμε και να αποδώσουμε μέσα από τους στίχους μας συμπεράσματα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Ιστορίες που στα τραγούδια μας είτε έχουν αλληγορικό νόημα είτε μεταλλάσσονται και τους προσδίδεται το νόημα που εμείς θέλουμε να αποτυπωθεί με τις εικόνες που προσπαθούμε να δημιουργούμε. Για παράδειγμα στην «Περσεφόνη» ο μύθος είναι αποτυπωμένος εντελώς διαφορετικά από τον πρωτότυπο.
Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας; Ανήκει σε κάποιο συγεκριμένο είδος;
Η αλήθεια είναι ότι περιλαμβάνει πολλά metal και γοτθικά ατμοσφαιρικά στοιχεία. Η συμφωνική μουσική επίσης είναι άλλη μια βασική επιρροή και φυσικά τα παραδοσιακά αλλά και κάποια έντεχνα στοιχεία στο ρυθμό και στη μελωδία, ανακατεύονται με όλα τα παραπάνω. Ο στίχος μας από την άλλη, είναι ελληνικός, λυρικός και όσο το δυνατόν ποιητικός. Όλο το παραπάνω γεμάτο πειραματισμό «χαρμάνι» λοιπόν, το χαρακτηρίζουμε ως «ατμοσφαιρικό power», χωρίς αυτό να αποτυπώνει όλες τις μουσικές επιρροές που συνδυάζουμε.
Τελευταία όλο και περισσότερο η ελληνική παράδοση κερδίζει έδαφος. Τι είναι αυτό που μας γυρίζει σε παραδοσιακούς ήχους και όργανα;
Η ελληνική παράδοση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Σίγουρα δεν είναι τόσο διακριτό σε όλες τις περιόδους, όμως είναι κάτι που κουβαλάμε από τα πρώτα μας ακούσματα. Η δημοτική κυρίως παράδοση είναι γεμάτη από καταστάσεις όπως η φτώχεια, η ξενιτιά, ο πόλεμος που «επιστρέφουν» και σήμερα στο προσκήνιο. Τα παραδοσιακά όργανα είναι ένας ολόκληρος κόσμος ήχων, που με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορούν να φέρουν συγκλονιστικά αποτελέσματα στη δημιουργία. Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να είμαστε «κλειστοί» σε νέες μουσικές ιδέες κάνοντας «πισωγυρίσματα».
Έχετε την τιμή να συνεργάζεστε με σημαντικούς ανθρώπους στην παρούσα δισκογραφική δουλειά, μιλήστε μας γι’ αυτό.
Είναι ειλικρινά μεγάλη μας τιμή και ευτυχία που μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε με το Θάνο Μικρούτσικο, τον Θύμιο Παπαδόπουλο, τον Βαγγέλη Καρίπη, τον Χρήστο Τσιαμούλη και την Ελένη Ψαρογιώργου με την Παιδική χορωδία του Νεοκλασικού Ωδείου. Τους θαυμάζουμε όλους για την δουλειά τους και το ήθος τους και πιστεύουμε πως ο καθένας από αυτούς έχει βάλει το δικό του προσωπικό στίγμα με τη συμβολή του στο μέρος που έχει συμπράξει. Ό,τι και να πούμε είναι πραγματικά πολύ μικρό για τέτοιους ανθρώπους που χωρίς κανέναν κομπλεξισμό, παρά το καλλιτεχνικό τους εκτόπισμα στο μουσικό στερέωμα της χώρας μας και όχι μόνο, δείχνουν εμπιστοσύνη και βοηθούν νεότερους καλλιτέχνες.
Η αλληγορία είναι βασικό στοιχείο των τραγουδιών σας. Γιατί;
Με τις αλληγορίες προσπαθούμε να αποτυπώσουμε ό,τι βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα. Από τον έρωτα μέχρι την επιρροή της θρησκείας στην κοινωνία μας. Από την καταστροφή του περιβάλλοντος και τον πόλεμο ως την επανάσταση που θα φέρει την λύτρωση. Είναι σύνηθες παιχνίδι στη στιχομυθία μας και το αγαπάμε ιδιαίτερα.
Ποιες είναι οι επιρροές σας από τη ντόπια και διεθνή κατάσταση σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο;
Είμαστε επαναστάτες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Επαναστάτες με αιτία και σκοπό. Αυτό εκφράζεται και στη δημιουργία μας. Μόνο αν αλλάξει ριζικά το πολιτικοοικονομικό σύστημα στη χώρα μας αρχικά αλλά και διεθνώς, όταν δε θα υφίσταται εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα αποκτήσουμε κοινωνική συνείδηση και όχι ατομική, θα μπορέσουμε να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο για την πλειοψηφία των λαών της γης.
Πόσο πιστά μπορεί να αποδοθεί το σήμερα μέσα από το χθες;
Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα που επαναλαμβάνονται όσο τα πράγματα δεν αλλάζουν. Παρόλα αυτά η απόδοσή τους στο σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι προοδευτική. Πάντα βγαίνουν συμπεράσματα και φυσικά κάτι που μπορεί φαινομενικά να επαναλαμβάνεται περιέχει χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία πραγματοποιείται. Θα πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη σου αυτά για να είσαι επίκαιρος αλλά και ουσιαστικός σε αυτά που εκφράζεις και ταυτόχρονα να μπορείς ως έναν βαθμό να βλέπεις και μπροστά. Δεν είναι εύκολο αλλά προσπαθούμε όσο μπορούμε να το κάνουμε.
Έχουμε στα αλήθεια κάτι κοινό με τους Αρχαίους Έλληνες και γενικότερα με τους προγόνους μας;
Το κύριο είναι η γλώσσα. Αυτή η γλώσσα που με εκατοντάδες λέξεις μπορεί να εκφράσει και την παραμικρή λεπτομέρεια στο καθετί. Είναι τεράστια παρακαταθήκη για εμάς και ιδιαίτερα για τους δημιουργούς που δεν σταματούν ποτέ να ξαφνιάζονται από το πόσο πλούσια, ποιητική και περιεκτική είναι η ελληνική γλώσσα.
Λείπει σήμερα από την ελληνική μουσική το τραγούδι με πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα;
Είναι πολύ λίγο σε σχέση με την ανάγκη που υπάρχει για να εκφραστεί μέσα από αυτό η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της εποχής. Υπάρχουν καλλιτέχνες που προσπαθούν να δώσουν το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, όμως δεν είναι αυτή η προσπάθεια που στιγματίζει την εποχή μας. Το αντίθετο θα λέγαμε συμβαίνει, και φαίνεται λογικό, τα μεγάλα συμφέροντα να επιθυμούν να ακούγονται «χαλαρά τραγουδάκια» και να τα προωθούν. Γενικά ο πολιτισμός και ιδιαίτερα το πολιτικό τραγούδι μπορεί να προβληματίσει, να εμπνεύσει, να αφυπνίσει. Δυστυχώς όμως γίνονται όλα βορά του κέρδους και της εμπορικότητας.
Τι άλλα όνειρα σκέφτεστε να κυνηγήσετε μουσικά στο μέλλον;
Οι Κυνηγοί Ονείρων επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και πειραματισμούς για το μέλλον. Ήδη δουλεύουμε πάνω σε νέες συνθέσεις αλλά και σε κάποιες εναλλακτικές εκτελέσεις τραγουδιών από το υπάρχον υλικό. Μάλιστα σε μια από αυτές συνεργαζόμαστε με τον Γιάννη Παπανικολάου (τραγουδιστής των Diviner, Rock-n-Roll Children, ex-Innerwish). Προς το παρόν, το κυριότερο είναι η προώθηση του «Πυρρίχιου» με συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις που θα κάνουμε. Ελπίζουμε παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες των καιρών να πάνε όλα καλά και το αποτέλεσμα να ικανοποιήσει εμάς αλλά και τους ακροατές.
Πότε ξεκινήσατε να κυνηγάτε τα μουσικά σας όνειρα;
Το «κυνήγι των ονείρων» ξεκινάει το 2003. Από τότε βέβαια υπήρξαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεση. Παρότι αυτό έφερε δυσκολίες στο να προχωρήσει η δουλειά του σχήματος δισκογραφικά, φτάνουμε στο σήμερα, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει 3 cd-single και 2 ολοκληρωμένα album.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη νέα σας δισκογραφική δουλειά «Πυρρίχιος»;
Ο «Πυρρίχιος» είναι ένα μουσικό έργο του οποίου το concept πραγματεύεται την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε στην εποχή μας και μεταφέρει την ελπίδα της αλλαγής μέσα από την ιδιαίτερη στιχουργική και την ατμοσφαιρική power και επική μουσική, που είναι από τα κύρια και εδραιωμένα πλέον στοιχεία του συγκροτήματος. Μιλάει για έναν άδικο κόσμο που όμως είναι στο χέρι μας να τον αλλάξουμε. Είναι μια δουλειά που συνταιριάζει στοιχεία κι από την παράδοση όπως στο «Ένα τραγούδι από τον τόπο μου». Φυσικά συμμετέχουν εξαίρετοι καλλιτέχνες, τους οποίους ευχαριστούμε ιδιαίτερα που συνεργάστηκαν μαζί μας και πίστεψαν σε μας.
Γιατί διαλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Ο Πυρρίχιος ήταν ένας αρχαίος πολεμικός χορός. Πιστεύουμε πως αυτός ο τίτλος περικλείει την πολεμική των τραγουδιών που περιλαμβάνει το album με βάση το concept στο οποίο προαναφερθήκαμε.
Το ροκ στην Ελλάδα έχει τη θέση που του αξίζει;
Σε καμία περίπτωση. Αν παραλείψουμε τη δεκαετία του ’90 όπου προωθήθηκε το «ελληνικό» ροκ, σήμερα, ο «σκληρός ήχος» βρίσκεται στην αφάνεια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έστω κι αν υπάρχει ακόμη φανατικό κοινό. Σε αυτό την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η μουσική βιομηχανία η οποία ως επί το πλείστον, προωθεί mainstream μουσική αμφιβόλου ποιότητας και με ημερομηνία λήξης. Με αυτόν τον τρόπο δε δίνεται σήμερα το βήμα σε νέους καλλιτέχνες, ισάξιους, πολλές φορές και καλύτερους από παλαιότερους της χώρας μας αλλά και του εξωτερικού, να ακουστούν.
Μπορεί να συνυπάρξει με το παραδοσιακό στοιχείο;
Πιστεύουμε πως αυτό αποδεικνύεται με το «Ένα τραγούδι από τον τόπο μου», που περιλαμβάνεται στο album μας. Στο κομμάτι αυτό το κλαρίνο, το σαντούρι, το νταούλι και άλλα παραδοσιακά όργανα και μελωδικές γραμμές (ηπειρώτικο και ποντιακό) δένουν με τον δυναμικό ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, των τυμπάνων και γενικότερα την heavy/rock αισθητική. Στο πρώτο άλμπουμ μας επίσης, υπήρχαν τραγούδια με τέτοιες μίξεις όπως το «Μια άλλη Οδύσσεια», που το μουσικό θέμα είχε στηριχτεί σε ανακάτεμα θρακιώτικου και ευρωπαϊκού power ή το «Ξωτικό», στο οποίο οι ανατολίτικες μελωδίες μπλέκονται με τα οπερετικά φωνητικά και το heavy metal. Υπάρχουν σαφώς και άλλα παραδείγματα καλλιτεχνών που συνδύασαν το ροκ με την παράδοση, όπως παλαιότερα οι Socrates, οι Αδερφοί Κατσιμίχα αλλά και οι «νεότεροι» VIC.
Στις μέρες μας είναι εύκολο να βιοποριστείτε από τη μουσική σας;
Καθόλου. Όλοι μας είμαστε εργαζόμενοι και βιοποριζόμαστε από δουλειές άσχετες με τη μουσική. Όπως αναφέραμε ήδη η μουσική βιομηχανία προβάλλει κυρίως εύπεπτα τραγούδια μαζικής κατανάλωσης, με ανούσιο στίχο και χωρίς κανένα νεωτερισμό στη μουσική, επαναλαμβάνοντας μια life style αισθητική η οποία έχει σαπίσει και ξεπεραστεί εδώ και χρόνια. Έτσι δεν μας δίνεται η ευκαιρία και η δυνατότητα να επιβιώσουμε κάνοντας αυτό που αγαπάμε κι έχουμε επιλέξει να εκφράζουμε μέσα από τη μουσική μας.
Η Βίκυ Λαζάρου είναι η γυναικεία σας φωνή. Ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας σε μία ροκ μπάντα, που στερεοτυπικά έχουμε συνηθίσει να απαρτίζεται από άντρες;
Για εμάς δεν υπάρχουν στερεότυπα. Αυτό αποδεικνύεται στη σύνθεση, στη στιχουργική, στην ερμηνεία των κομματιών, όπου γυναικεία και αντρική φωνή «μοιράζονται» την πλειοψηφία των κομματιών, στις κοινές αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε πολλές φορές στη δουλειά μας. Είναι όλα μια προσπάθεια συλλογική και όχι ατομική. Βέβαια αυτό δεν αντιμετωπίζεται κατά τον ίδιο τρόπο εκτός γκρουπ, όπου αποτυπώνεται φυσικά ο μικρόκοσμος της κοινωνίας μας και δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Σημασία έχει όμως να στηρίζει ο ένας τον άλλον και να συνεχίζουμε το κοινό μας όνειρο σαν μια γροθιά.
Ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σας τραγούδι για την εποχή μας και γιατί;
Είναι δύσκολο να επιλέξουμε, μιας και το κάθε τραγούδι αντιπροσωπεύει είτε ένα σύγχρονο πρόβλημα που βιώνουμε είτε προσπαθεί να «δείξει» τη λύση του κατά τη δική μας πάντα οπτική. Αν θα μπορούσαμε να δώσουμε βαρύτητα σε κάποιο, αυτό είναι «ο Κόκκινος Δράκος» που παρουσιάζει το πώς η νηνεμία μπορεί να γίνει κραυγή, το πώς μπορούμε αν το πιστέψουμε και παλέψουμε, όχι αναίμακτα, να αλλάξουμε αυτήν την κοινωνία που γεννά αυτήν την άσχημη κατάσταση και την εκμετάλλευση που βιώνουμε σήμερα σε όλα τα επίπεδα.
Ποιος είναι ο μύθος που πιστεύετε ότι φωτογραφίζει πιο πιστά την ελληνική πραγματικότητα;
Θα λέγαμε δύο. Ο ένας είναι αυτός του Σίσυφου. Μια ατέρμονη προσπάθεια της κοινωνίας μας στην ίδια χιλιοδοκιμασμένη πορεία για να βρεθούμε πάλι πίσω στο μηδέν, ακριβώς όπως και ο Σίσυφος με τον βράχο του. Υπάρχει όμως και αυτός του Προμηθέα. Με κάθε κόστος έδωσε τη φωτιά στον άνθρωπο και τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι «Προμηθέες» στην κοινωνία μας που δεν σκέφτονται το κόστος των πράξεων τους και μας παραδειγματίζουν.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεχής έμπνευση από την ελληνική μυθολογία και ιστορία;
Τόσο η παγκόσμια όσο και η εγχώρια μυθολογία και ιστορία μπορεί να αποτελέσει τεράστιο πεδίο έμπνευσης για να βγάλουμε και να αποδώσουμε μέσα από τους στίχους μας συμπεράσματα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Ιστορίες που στα τραγούδια μας είτε έχουν αλληγορικό νόημα είτε μεταλλάσσονται και τους προσδίδεται το νόημα που εμείς θέλουμε να αποτυπωθεί με τις εικόνες που προσπαθούμε να δημιουργούμε. Για παράδειγμα στην «Περσεφόνη» ο μύθος είναι αποτυπωμένος εντελώς διαφορετικά από τον πρωτότυπο.
Πώς θα περιγράφατε τη μουσική σας; Ανήκει σε κάποιο συγεκριμένο είδος;
Η αλήθεια είναι ότι περιλαμβάνει πολλά metal και γοτθικά ατμοσφαιρικά στοιχεία. Η συμφωνική μουσική επίσης είναι άλλη μια βασική επιρροή και φυσικά τα παραδοσιακά αλλά και κάποια έντεχνα στοιχεία στο ρυθμό και στη μελωδία, ανακατεύονται με όλα τα παραπάνω. Ο στίχος μας από την άλλη, είναι ελληνικός, λυρικός και όσο το δυνατόν ποιητικός. Όλο το παραπάνω γεμάτο πειραματισμό «χαρμάνι» λοιπόν, το χαρακτηρίζουμε ως «ατμοσφαιρικό power», χωρίς αυτό να αποτυπώνει όλες τις μουσικές επιρροές που συνδυάζουμε.
Τελευταία όλο και περισσότερο η ελληνική παράδοση κερδίζει έδαφος. Τι είναι αυτό που μας γυρίζει σε παραδοσιακούς ήχους και όργανα;
Η ελληνική παράδοση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Σίγουρα δεν είναι τόσο διακριτό σε όλες τις περιόδους, όμως είναι κάτι που κουβαλάμε από τα πρώτα μας ακούσματα. Η δημοτική κυρίως παράδοση είναι γεμάτη από καταστάσεις όπως η φτώχεια, η ξενιτιά, ο πόλεμος που «επιστρέφουν» και σήμερα στο προσκήνιο. Τα παραδοσιακά όργανα είναι ένας ολόκληρος κόσμος ήχων, που με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορούν να φέρουν συγκλονιστικά αποτελέσματα στη δημιουργία. Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να είμαστε «κλειστοί» σε νέες μουσικές ιδέες κάνοντας «πισωγυρίσματα».
Έχετε την τιμή να συνεργάζεστε με σημαντικούς ανθρώπους στην παρούσα δισκογραφική δουλειά, μιλήστε μας γι’ αυτό.
Είναι ειλικρινά μεγάλη μας τιμή και ευτυχία που μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε με το Θάνο Μικρούτσικο, τον Θύμιο Παπαδόπουλο, τον Βαγγέλη Καρίπη, τον Χρήστο Τσιαμούλη και την Ελένη Ψαρογιώργου με την Παιδική χορωδία του Νεοκλασικού Ωδείου. Τους θαυμάζουμε όλους για την δουλειά τους και το ήθος τους και πιστεύουμε πως ο καθένας από αυτούς έχει βάλει το δικό του προσωπικό στίγμα με τη συμβολή του στο μέρος που έχει συμπράξει. Ό,τι και να πούμε είναι πραγματικά πολύ μικρό για τέτοιους ανθρώπους που χωρίς κανέναν κομπλεξισμό, παρά το καλλιτεχνικό τους εκτόπισμα στο μουσικό στερέωμα της χώρας μας και όχι μόνο, δείχνουν εμπιστοσύνη και βοηθούν νεότερους καλλιτέχνες.
Η αλληγορία είναι βασικό στοιχείο των τραγουδιών σας. Γιατί;
Με τις αλληγορίες προσπαθούμε να αποτυπώσουμε ό,τι βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα. Από τον έρωτα μέχρι την επιρροή της θρησκείας στην κοινωνία μας. Από την καταστροφή του περιβάλλοντος και τον πόλεμο ως την επανάσταση που θα φέρει την λύτρωση. Είναι σύνηθες παιχνίδι στη στιχομυθία μας και το αγαπάμε ιδιαίτερα.
Ποιες είναι οι επιρροές σας από τη ντόπια και διεθνή κατάσταση σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο;
Είμαστε επαναστάτες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Επαναστάτες με αιτία και σκοπό. Αυτό εκφράζεται και στη δημιουργία μας. Μόνο αν αλλάξει ριζικά το πολιτικοοικονομικό σύστημα στη χώρα μας αρχικά αλλά και διεθνώς, όταν δε θα υφίσταται εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα αποκτήσουμε κοινωνική συνείδηση και όχι ατομική, θα μπορέσουμε να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο για την πλειοψηφία των λαών της γης.
Πόσο πιστά μπορεί να αποδοθεί το σήμερα μέσα από το χθες;
Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα που επαναλαμβάνονται όσο τα πράγματα δεν αλλάζουν. Παρόλα αυτά η απόδοσή τους στο σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι προοδευτική. Πάντα βγαίνουν συμπεράσματα και φυσικά κάτι που μπορεί φαινομενικά να επαναλαμβάνεται περιέχει χαρακτηριστικά της εποχής στην οποία πραγματοποιείται. Θα πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη σου αυτά για να είσαι επίκαιρος αλλά και ουσιαστικός σε αυτά που εκφράζεις και ταυτόχρονα να μπορείς ως έναν βαθμό να βλέπεις και μπροστά. Δεν είναι εύκολο αλλά προσπαθούμε όσο μπορούμε να το κάνουμε.
Έχουμε στα αλήθεια κάτι κοινό με τους Αρχαίους Έλληνες και γενικότερα με τους προγόνους μας;
Το κύριο είναι η γλώσσα. Αυτή η γλώσσα που με εκατοντάδες λέξεις μπορεί να εκφράσει και την παραμικρή λεπτομέρεια στο καθετί. Είναι τεράστια παρακαταθήκη για εμάς και ιδιαίτερα για τους δημιουργούς που δεν σταματούν ποτέ να ξαφνιάζονται από το πόσο πλούσια, ποιητική και περιεκτική είναι η ελληνική γλώσσα.
Λείπει σήμερα από την ελληνική μουσική το τραγούδι με πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα;
Είναι πολύ λίγο σε σχέση με την ανάγκη που υπάρχει για να εκφραστεί μέσα από αυτό η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της εποχής. Υπάρχουν καλλιτέχνες που προσπαθούν να δώσουν το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, όμως δεν είναι αυτή η προσπάθεια που στιγματίζει την εποχή μας. Το αντίθετο θα λέγαμε συμβαίνει, και φαίνεται λογικό, τα μεγάλα συμφέροντα να επιθυμούν να ακούγονται «χαλαρά τραγουδάκια» και να τα προωθούν. Γενικά ο πολιτισμός και ιδιαίτερα το πολιτικό τραγούδι μπορεί να προβληματίσει, να εμπνεύσει, να αφυπνίσει. Δυστυχώς όμως γίνονται όλα βορά του κέρδους και της εμπορικότητας.
Τι άλλα όνειρα σκέφτεστε να κυνηγήσετε μουσικά στο μέλλον;
Οι Κυνηγοί Ονείρων επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις και πειραματισμούς για το μέλλον. Ήδη δουλεύουμε πάνω σε νέες συνθέσεις αλλά και σε κάποιες εναλλακτικές εκτελέσεις τραγουδιών από το υπάρχον υλικό. Μάλιστα σε μια από αυτές συνεργαζόμαστε με τον Γιάννη Παπανικολάου (τραγουδιστής των Diviner, Rock-n-Roll Children, ex-Innerwish). Προς το παρόν, το κυριότερο είναι η προώθηση του «Πυρρίχιου» με συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις που θα κάνουμε. Ελπίζουμε παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες των καιρών να πάνε όλα καλά και το αποτέλεσμα να ικανοποιήσει εμάς αλλά και τους ακροατές.
