όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, ο Μανώλης Φάμελλος και πολλοί άλλοι.
Πλέον, η Κατερίνα Μακαβού διαγράφει τη δική της, προσωπική πορεία στο χώρο της μουσικής, με ζωντανές εμφανίσεις, έχοντας ήδη παρουσιάσει δύο δίσκους με δικά της, κυρίως, τραγούδια. Η ξεχωριστή τραγουδοποιός, παρά τις όποιες δυσκολίες, δεν το βάζει κάτω. «Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά έχει μεγάλη γοητεία» μου λέει. Ιδιαίτερη γοητεία αποπνέει και η προσωπικότητά της – ένα ευγενές πλάσμα, που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.
Συναντηθήκαμε για τη συνέντευξη αυτή, με αφορμή μια εμφάνιση για την οποία ανυπομονεί: Η Κατερίνα Μακαβού με full band στο Σταυρό του Νότου (πληροφορίες εδώ). «Γνωρίστε» την και ραντεβού εκεί!
Πλέον, η Κατερίνα Μακαβού διαγράφει τη δική της, προσωπική πορεία στο χώρο της μουσικής, με ζωντανές εμφανίσεις, έχοντας ήδη παρουσιάσει δύο δίσκους με δικά της, κυρίως, τραγούδια. Η ξεχωριστή τραγουδοποιός, παρά τις όποιες δυσκολίες, δεν το βάζει κάτω. «Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά έχει μεγάλη γοητεία» μου λέει. Ιδιαίτερη γοητεία αποπνέει και η προσωπικότητά της – ένα ευγενές πλάσμα, που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.
Συναντηθήκαμε για τη συνέντευξη αυτή, με αφορμή μια εμφάνιση για την οποία ανυπομονεί: Η Κατερίνα Μακαβού με full band στο Σταυρό του Νότου (πληροφορίες εδώ). «Γνωρίστε» την και ραντεβού εκεί!
Κατερίνα, πες μας συνοπτικά κάποια πράγματα για την ως τώρα πορεία σου!
Ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη τραγουδώντας με διάφορες μπάντες. Στη συνέχεια διαπίστωσα πως θέλω να ασχοληθώ πιο σοβαρά, οπότε αποφάσισα να κάνω και σπουδές. Έχω τελειώσει το jazz τμήμα του Σύγχρονου Ωδείου. Από το σπίτι υπήρχαν επιρροές από το ελληνικό ρεπερτόριο, όμως άκουγα πολλή jazz και γενικά ξένα. Στην πορεία άρχισαν να προκύπτουν συνεργασίες και σιγά σιγά μπήκα σ’ αυτό το χώρο πιο επαγγελματικά. Σταδιακά ένιωσα πως δε μου αρκούσε να λειτουργώ μόνο ως τραγουδίστρια, είχα κι άλλα πράγματα να πω κι έτσι άρχισα να γράφω. Μόλις συγκέντρωσα κάποιο υλικό, έγινε ο πρώτος μου δίσκος, τα «Μικρά μυστικά» (2008) που κυκλοφόρησαν από τη Legend. Όλα τα τραγούδια δικά μου, εκτός από ένα που μου έγραψε ο Θανάσης Τζίνγκοβιτς, ο οποίος έκανε και την ενορχήστρωση. Στο δεύτερο δίσκο μου έδωσε περισσότερα κομμάτια και κάναμε μαζί την παραγωγή του δίσκου, οι δυο μας, με αρκετές δυσκολίες. Αυτός ο δίσκος, που έχει τίτλο «Άλλη μια ώρα» (2012), βγήκε ανεξάρτητα, χωρίς εταιρεία. Φτιάξαμε και το site www.katerinamakavou.gr, απ’ όπου κάποιος μπορεί να αγοράσει το υλικό, αλλά και να ενημερωθεί.
Είσαι ικανοποιημένη; Κάνεις αυτό που θέλεις, με τις όποιες δυσκολίες.
Αυτό που θέλω το κάνω. Όπως οι περισσότεροι που είχαν την τύχη να παίξουν με ονόματα σε μεγάλες συναυλίες, με καλύτερα μεροκάματα, είχα καλομάθει, αλλά δεν ήθελα και να κάνω δικά μου πράγματα και να παίζω με άλλους παράλληλα. Ήθελα να κάνω μόνο δικά μου, οπότε όταν ξεκίνησα, είχα κρίση πολύ πριν την κρίση (γελάμε). Αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες, όταν ξεκινάς από το μηδέν. Όσο και να σε ξέρει ο κόσμος, από συναυλίες που τραγουδούσες με άλλους καλλιτέχνες, το αποτέλεσμα είναι μηδέν εις το πηλίκο. Πρέπει να χτίσεις ο ίδιος κάτι από την αρχή, να αρέσει στον κόσμο και να έρθει. Και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά έχει μεγάλη γοητεία. Ό,τι και να συμβαίνει, το επωμίζεσαι όλο εσύ. Τρελός κόπος, αλλά και πάρα πολλή μεγάλη χαρά. Όταν βγαίνεις να παίξεις κι ο κόσμος που θα έρθει να σε δει, το μικρό κοινό στο οποίο απευθύνεσαι, ξέρουν τα κομμάτια που μόνο εσύ γνωρίζεις τι κόπο έχεις κάνει για να τα φτιάξεις, η χαρά και η ικανοποίηση είναι πολύ μεγάλη. Ειδικά για όλους εμάς που το κάνουμε χωρίς από πίσω στήριξη.Άρα, είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα που κατέβηκες στην Αθήνα;
Ε ναι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δε γίνονται πολλά πράγματα στη Θεσσαλονίκη, έξω από πίστες. Βέβαια, επειδή είναι μια μάλλον συντηρητική πόλη, αναγκαστικά αναπτύσσεται και το άλλο κομμάτι, το πιο «αναρχικό», ας το πούμε έτσι. Δεν είναι τυχαίο ότι βγαίνουν από εκεί πολλές ροκ ή πιο alternative μπάντες.Αυτή την περίοδο σε τι φάση σε συναντάμε;
Τώρα είμαι σε φάση που γράφω καινούρια τραγούδια. Σύντομα θα κυκλοφορήσει το πρώτο. Σιγά σιγά θα τα τελειώσουμε. Είναι πάλι όλα δικά μου, εκτός από ένα του Θανάση Τζίνγκοβιτς κι ένα του Παναγιώτη Μανουηλίδη, που είναι από τους «Γόηδες του Θησείου» κι έχει κάνει την ενορχήστρωση στη Μελίνα Κανά.Από πλευράς εμπειρίας πιστεύεις πως σε βοήθησαν οι συνεργασίες με τους αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες;
Εννοείται. Κατ’ αρχήν, να είσαι 22 – 23 ετών και να τραγουδάς σε δέκα χιλιάδες κόσμο, είναι μεγάλη υπόθεση. Κυρίως βλέπεις τη σκηνική συμπεριφορά του άλλου. Είναι μεγάλο σχολείο. Όμως, αν δε θες να κάνεις μόνο αυτό, αν θες να κάνεις άλλα πράγματα, δικά σου, καλό είναι να μη μένεις πολύ καιρό στις συνεργασίες. Πρέπει να προχωρήσεις σύντομα, να ξεκινήσεις τη δική σου κατάσταση.Τα δικά σου τραγούδια, τον ήχο σου, πώς θα τα περιέγραφες;
Έχω την αίσθηση ότι είναι αρκετά δυτικό το αποτέλεσμα και η διάθεση από μένα, όταν πάω να γράψω. Θεωρώ ότι τα τραγούδια μου είναι ακουστικές μπαλάντες, δε θα τα έλεγα έντεχνα, ακριβώς, ούτε ρόκ. Πιο ατμοσφαιρικά θα τα έλεγα.
Θα σκεφτόσουν να πεις ένα τραγούδι άλλου ύφους ή και να γράψεις ακόμα;
Έχω ένα τραγούδι στο δίσκο «Άλλη μια ώρα» που είναι άλλου ύφους. Παραπέμπει στα ακούσματα που ούτως ή άλλως είχα σαν πιτσιρίκα.Τι είναι αυτό που σου δίνει την έμπνευση να γράψεις;
Τα πάντα που συμβαίνουν γύρω μας. Όταν είσαι παρατηρητικός και ζεις μια καθημερινότητα, βιώνεις με τον τρόπο σου τα πράγματα. Μπορεί να είναι μια βόλτα στο δρόμο, μια κουβέντα που κάναμε μαζί και κάπου μπορεί να με οδηγήσει… Ένα τραγούδι που μου αρέσει πάρα πολύ και προσπαθώ να το βγάλω στην κιθάρα κι αυτό με οδηγεί σε κάτι άλλο… Συνήθως η μουσική με οδηγεί.Στο να γράψεις το στίχο;
Ναι! Μπορεί να γράψω και στίχο χωριστά και μετά να τον ντύσω με μια μελωδία, όμως η μουσική είναι αυτή που πρώτα κοχλάζει μέσα μου. Αλλά, αυτό είναι διαφορετικό για καθέναν. Ειδικά αυτοί που το κάνουν επαγγελματικά, έχουν κι άλλες τεχνικές.Τα τραγούδια σου τα λες όλα μόνη σου, έτσι; Δεν έχεις δώσει κάπου αλλού ως τώρα;
Όχι, δεν έχω δώσει. Μου έχει γίνει πρόταση, αλλά τότε δε θεωρούσα τον εαυτό μου τόσο παραγωγικό. Τώρα, όσο περνάν τα χρόνια, βρίσκω τρόπους που μπορώ να το κάνω. Κι έχω σκεφτεί και μια δυο φωνές για τις οποίες θα μπορούσα να γράψω. Η μία είναι η Φωτεινή Βελεσιώτου. Άσχετο το στιλ το δικό μου με τα τραγούδια που λέει, αλλά είναι τόσο δωρική και ξεκάθαρη, που κάτι μου κάνει. Δε ξέρω αν θα ήταν ωραίο αυτό που θα έγραφα, όμως μου κινεί το ενδιαφέρον.Εσύ έχεις πει τραγούδια άλλων, εκτός από του Θανάση;
Στο «Άλλη μια ώρα» έχουμε γράψει μισούς – μισούς στίχους με τον Οδυσσέα Ιωάννου σε ένα κομμάτι. Οι μουσικές είναι δικές μου, εκτός από δύο κομμάτια του Θανάση, ένα του Δημήτρη Δημητρακόπουλου, ενός μουσικού από τη Θεσσαλονίκη και ένα του Κίμωνα Χαραλάμπους που είναι ο τραγουδιστής των Sleeping Pillow.Πώς έγινε το τραγούδι μισό μισό με τον Οδυσσέα;
Έπαιζα τότε με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου και άκουσε ένα τραγούδι μου που ήταν μισοτελειωμένο. Του άρεσε κι επειδή οι στίχοι ήταν μισοί, πρότεινε τον Οδυσσέα για να τους συμπληρώσει. Μίλησα μαζί του, του έστειλα το κομμάτι κι έγραψε το υπόλοιπο. Είχα πάθει σοκ γιατί ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ! Είπε αυτό που δε μπορούσα να ξεστομίσω! Τι τρομερό πράγμα, ταλέντο απίστευτο!
