Ηρακλής Τριανταφυλλίδης: «Μια ζωή κόντρα»

(VIDEO & PHOTOS) Η ροκίλα, το πανκ, η θρυλική Λερναία Ύδρα, ο Ξυλούρης, ο Ζιώγαλας, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ιστορίες, γκρουπ και στέκια από τα 70s και 80s αλλά και το σήμερα με τη ματιά του ξακουστού Ηρακλή Τριανταφυλλίδη.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Ηρακλής Τριανταφυλλίδης. Αυτόφωτο ταλέντο. Έμαθε να παίζει κιθάρα με δανεικές κιθάρες! Από τα τον σχηματισμό των πρώτων του συγκροτημάτων Green Birds και Les Etoiles στα 60s, αλλά και των DNA ως φοιτητής και της θρυλικής Λερναίας Ύδρας στα 70ς, μόλις το 1980 κατάφερε να έχει τη δική του ηλεκτρική κιθάρα, όταν άνοιξε την «Σοφίτα» στην Πλάκα. Εκεί ήταν το «σχολείο του ροκ». Όταν έκανε τον εμβληματικό ροκ δίσκο «Σε Άλλους Κόσμους» το 1976 σιχάθηκε τις δισκογραφικές και ίδρυσε τη δική του εταιρία Πολύαυλος. Εκεί κυκλοφόρησε, μεταξύ άλλων δίσκων, τους «Παίζεις Με Τις Μηχανές» (1980) και «Η Στιγμή» (1984) που συγκαταλέγονται στις καλύτερες στιγμές της ελληνικής ροκ σκηνής.

Ατίθαση φύση. Οραματιστής μια σωστής κοινωνία, που θέλει το άτομο να είναι πολεμιστής σε όλο αυτό που ζούμε. Μια ζωή μακριά από ετικέτες και ταμπέλες. Ροκ φυσιογνωμία. Μια ζωή μακριά από κυκλώματα. Ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης είναι πολύπλευρος μουσικός, τραγουδιστής, κιθαρίστας, συνθέτης, στιχουργός, πολυοργανίστας, συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας, με πολλές σπουδές πίσω του. Ασχολήθηκε επίσης με την παραδοσιακή μουσική. Εικοσιπέντε χρόνια μαέστρος σε παραδοσιακά σχήματα. Πέρασε κι απ’ του Μπαράκου, τις Εσπερίδες, την 5η Εποχή και άλλα μαγαζιά με τη δική τους ιστορία. Κατασταλαγμένο άτομο, χαίρεσαι να συζητάς μαζί του!
HRAKLHS 11
Συνήθως μετακομίζει κάποιος από μια μικρή σε μια μεγαλύτερη πόλη. Πώς βρέθηκες από τη γενέτειρά σου Θεσσαλονίκη στο Σιδηρόκαστρο Σερρών;

Ήταν εκεί το σόι της μάνας μου και μάλιστα ο πατέρας μου έγινε δήμαρχος Σιδηροκάστρου. Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης. Αν ψάξεις στην επετηρίδα δημάρχων, δεν πρέπει να έπιασε άλλος ποσοστό 85%, όπως ο πατέρας μου! Ανεξάρτητος. Όλα τα κόμματα, με υπουργούς, βουλευτάδες, με όλη την αφρόκρεμα της πόλης και με χρήμα, κι εκείνος μόνος του έβγαινε πρώτος! Πολύ αγαπητός σε όλους, αλλά πέθανε σε ηλικία μόλις 48 ετών, αρχές του 1971, από εγκεφαλικό επεισόδιο. Επί χούντας τον έβαλαν φυλακή να τον στείλουν εξορία γιατί τους έβριζε δημοσίως. Συστάθηκε επιτροπή από Σιδηροκαστρίτες και πήγαν στον μέραρχο και ζήτησαν την αποφυλάκισή του, σε μια εποχή που δεν τολμούσε να μιλήσει κανείς. Τον άφησαν, αλλά τον εκτόπισαν από το Σιδηρόκαστρο και πήγε στη Θεσσαλονίκη. Πέθανε στη ψάθα…

Το γράψιμο πότε μπήκε στη ζωή σου;

Από πολύ μικρός και μάλιστα έγραφα διηγήματα επιστημονικής φαντασίας. Επίσης μ’ άρεσε η φυσική κι η Χημεία και μάλιστα σπούδασα Χημικός σε μια σχολή, στο Δημόκριτο, στη Θεσσαλονίκη. Τέλειωσα τη Σχολή Χημικών – Μικροβιολόγων, αλλά και την Οδοντιατρική στην Αθήνα. Συμμετείχα μάλιστα και στην πρώτη πορεία κατά της χούντας, το 1972, που ξεκίνησε από την Οδοντιατρική! Αν και ήμουν κακός μαθητής είχα μαθηματική αντίληψη. Μέχρι τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου ήμουν πρώτος μαθητής, αλλά δεν διάβαζα! Στην άλγεβρα ήμουν κορυφαίος. Ωστόσο το σχολείο με απωθούσε. Η χημεία που αγαπούσα κι ήθελα να κάνω πειράματα, με τον τρόπο που διδάσκονταν στην επαρχία δεν υπήρχε αυτό το πράγμα να σε ωθήσει. Μοιραία άρχισα να απομακρύνομαι από αυτά που αγαπούσα. Όμως από τότε έγραφα διηγήματα. Μουσική και γράψιμο τα έκανα από μικρός.

To ροκ πότε μπαίνει στη ζωή σου;

Από το γυμνάσιο. Ακούγαμε μουσική στο Σιδηρόκαστρο μόνο από ραδιόφωνο. Μια πρωτεύουσα επαρχίας, που έφτασε τις 15.000 κόσμο. Είκοσι-εικοσιπέντε χιλιόμετρα από τις Σέρρες, πηγαίνοντας για Βουλγαρία. Κάποια στιγμή αγόρασα ένα πικάπ μόνο για 45άρια με 600 δραχμές. Πήρα δίσκους Beatles και Rolling Stones και μας ακούγονταν σαν ούφο τότε! Ήμασταν μια μικρή παρέα για να κάνουμε ανταλλαγές και να ψάξουμε. Υπήρχαν τα μαγαζιά που πουλούσαν πικάπ κι έφερναν και δίσκους. Κυρίως Καζαντζίδη και λαϊκά έφερναν, αλλά κι ότι έφτανε σε εμπορικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα Paul Anka και Platters, αλλά και γαλλικά και ιταλικά. Ο πατέρας μου παρ’ ότι τραγούδαγε κι είχε φωνάρα κι έπαιζε λίγο βιολί, τους μουσικούς τους θεωρούσε μουσικάντηδες. Δεν τους είχε σε εκτίμηση. Παρ’ ότι άτομο με ανοιχτό μυαλό και πολύ δημοκρατικός, δεν τα είχε ξεκαθαρίσει αυτά τα θέματα μέσα του. Απόρησε που πήρα πικάπ, αν και δούλευα και το πήρα με δικά μου χρήματα.
ELLHNIKO ROCK IRAKLIS 2016
Τι δουλειές έκανες;

Δουλειές; Από οικοδομή όλα τα είδη, τούβλα τα παλιά με τα καμίνια, τσιμεντόλιθους, άχυρα η πιο επικίνδυνη δουλειά, μπάλες άχυρα μέσα στο αλώνι, δουλεύαμε με την πρέσα και τα κάναμε δέματα με σύρμα, χαμάλης στα τρένα η πιο βαριά δουλειά. Δηλαδή αλάτια, λιπάσματα, τσουβάλια 50 και 70 κιλών, να ξεφορτώσεις όλα τα βαγόνια. Οι φίλοι μου όλοι ήταν εργατόπαιδα, αγροτόπαιδα, δούλευαν στα χωράφια και δεν μπορούσα να μην κάνω ότι κι αυτοί. Ένας φίλος μου πουλούσε φρούτα στο τρένο. Πήγαινα κι εγώ μαζί του. Άλλος πήγαινε σε τσιμεντόλιθους. Κι εγώ μαζί. Φορτοεκφορτωτής... Φοβερές δουλειές! Άλλες φορές δούλευα στα δάση σε δασική υπηρεσία. Ο πατέρας μου στην αρχή με μάλωνε που έκανα τέτοιες δουλειές καθότι δήμαρχος δεν ήταν πρέπον να κάνω τέτοια πράγματα.

Στην Αθήνα από πού ξεκίνησες;

Από ένα υπόγειο στα Εξάρχεια, δύο ορόφους κάτω από το μηδέν γεμάτο κατσαρίδες! Στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη, κάτω από το φούρνο. Εκεί έμεινα αρκετό καιρό. Καβάσιλα πίσω από τη Ζίνα σ’ ένα ισόγειο μαζί με τον Ζιώγαλα, που τον έβαλα και τραγούδησε στο δίσκο «Σε Άλλους Κόσμους». Άλλαξα πολλά σπίτια. Τα δύο πιο επεισοδιακά σπίτια ήταν στο Γουδί, είχα το πάνω σπίτι κι έκανε πρόβες εκεί η Λερναία Ύδρα. Και το άλλο πίσω από τη Γαλλική Ακαδημία, στη οδό Γιάννη Σταθά, σ’ ένα τριώροφο νεοκλασικό, στην ταράτσα, όπου είχε τέσσερα δωμάτια, κι ο καθένας ένοικος είχε κι από ένα δωμάτιο. Εκεί έμενε κι ο Αργύρης Ζήλος που μου είπε για το χώρο αυτό να πάω γιατί μόλις είχα έρθει από τη Γερμανία κι έψαχνα σπίτι να μείνω. Αλλά κι ο Τζούλιο Κοφίνο που έχει κάνει πολλές μεταφράσεις επιστημονικής φαντασίας. Ανταποκριτής του αμερικανικού περιοδικού Isaak Asimov’s Science Fiction. Του άρεσε όπως έγραφα κι ήθελε να μεταφράσει τα κείμενά μου να τα στείλει στο περιοδικό. Όμως τότε ήμουν πιο πολύ στην μουσική. Μετά ένας – ένας έφυγαν κι όλο το διαμέρισμα ήταν δικό μου! Εκεί έμεινα πολλά χρόνια. Την εποχή της Σοφίτας έμενα στον Αγ. Φανούριο κι είχα παντρευτεί.

Σοφίτα. Πλάκα 1980. Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σου. Μίλησε μας γι’ αυτό. Πώς δημιουργήθηκε; Ποιά η ιστορία του;

Η Σοφίτα ήταν από τους καλύτερους χώρους στην Αθήνα και το καλύτερο ίσως στην Πλάκα. Μνησικλέους 29. Ήταν στον πρώτο όροφο ενός μεγάλου συγκροτήματος που είχε κάνει ο Αρίας με επιδότηση από τον ΕΟΤ. Είχε ένα τζάκι στο μπαράκι στην είσοδο, ένα στην μεγάλη αίθουσα κι ένα στο πατάρι. Εκεί ήταν στέκι όπου πήγαιναν προσωπικότητες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιώργος Σεφέρης και γινόντουσαν λογοτεχνικές βραδιές. Έτσι λεγόταν και πριν. Σοφίτα. Μετά το είχε πάρει για ένα χρόνο ο Κώστας Τουρνάς. Και μετά διάφοροι άλλοι ώσπου κάποια στιγμή έμεινε εγκαταλειμμένο. Μια μέρα το βρήκα τυχαία. Κάτω είχε μια λαϊκή τουριστική ταβέρνα με τσολιάδες και από πάνω ήταν σαν αποθήκη. Ρώτησα εάν νοικιάζεται και έτσι το πήρα. Ξεκίνησα χωρίς λεφτά και προσφέρθηκαν κάτι φίλοι να με βοηθήσουν. Έβαλα προσωπική δουλειά γιατί πιάνουν τα χέρια μου και το ’φτιαξα μέσα. Έτσι ξεκίνησε η Σοφίτα.

Και πώς λειτουργούσε;


Με live. Παίζαμε η Λερναία Ύδρα και οι Φατμέ του Νίκου Πορτοκάλογλου. Κάθε μέρα, εκτός από μία μέρα την βδομάδα. Έτσι λειτουργούσαν τότε τα μαγαζιά. Στη συνέχεια η Σοφίτα έγινε ελεύθερο βήμα για όλα τα γκρουπ.

Η Λερναία Ύδρα με ποια σύνθεση ξεκίνησε να παίζει στην Σοφίτα;

Με την σύνθεση του δίσκου «Παίζεις Με Τις Μηχανές». Τύμπανα Τάσος Φωτοδήμος, μπάσο Μιχάλης Νικολαΐδης, κιθάρα Χρήστος Λαγός, Νίκος Ζιώγαλας τραγούδι κι εγώ τραγούδι, πλήκτρα και κιθάρα, βιολί. Στην επόμενη Λερναία Ύδρα εκτός από εμένα, τον Τάσο και τον Μιχάλη προστέθηκαν ο Γιάννης Γιοκαρίνης (πλήκτρα, φωνητικά), Γιάννης Κινινής (σαξόφωνο, φλάουτο) κι ο Πάνος Πατσόγλου (τρομπόνι).
ELLHNIKO ROCK Iraklis Fotodimos Ziogalas
Πώς ήταν το κοινό τότε;

Είχε ξεπεραστεί αυτό το κομματικό της μεταπολιτευτικής περιόδου που ήταν μόνο αντάρτικα και Θεοδωράκης και παρουσιάζαμε δουλειές πολύ καλές τόσο εμείς, όσο και τα άλλα σχήματα. Η Σοφίτα είχε καθημερινά πολύ κόσμο.

Ποια άλλα σχήματα έπαιζαν στη Σοφίτα;

Όταν ανέλαβα εγώ το μαγαζί, από τη δεύτερη χρονιά λειτουργίας της, έκανα ελεύθερο πάλκο για όλους τους μουσικούς. Έτσι έπαιζαν όλοι εκεί. Ex-Humans, Reporters, Metro Decay, Magic De Spell με τον Ηλία Ασλάνογλου και πολλά άλλα. Το punk από τη Σοφίτα ξεκίνησε. Εκεί έπαιξαν όλα τα punk γκρουπ της εποχής. Θέλοντας να βοηθήσω την ροκ σκηνή και τα νέα παιδιά, είχα αγοράσει ένα πολύγραφο για να κάνουμε μια εφημερίδα. Καλούσα τα γκρουπ να οργανωθούμε. Μαζεύτηκαν πολλοί μουσικοί και πάμε να κλείσουμε ένα live στο Σινεάκ στον Πειραιά. Στα οργανωτικά όμως και στο τρέξιμο γενικά, διαπίστωσα ότι είχα εγώ όλο το βάρος. Τους λέω λοιπόν ότι αν δεν δουλέψουμε όλοι μαζί δεν γίνεται τίποτα. Εγώ δεν είχα ανάγκη. Είχα λεφτά, μαγαζί, εταιρία δίσκων, P.A., φορτηγό, ότι θέλω το είχα και μπορούσα να το κάνω. Ήθελα να βοηθήσω τα νέα παιδιά, να κάνουν παραγωγές, που έβλεπα πως έτρωγαν τα μούτρα τους. Είχαν όνειρα και τους πετσοκόβανε. Να τρέχω μόνος μου; Δεν γινόταν τίποτα και το σταμάτησα… Η Σοφίτα κράτησε έως το 1984 όταν έκλεισαν δια νόμου όσα μαγαζιά είχαν ηλεκτρικά όργανα.

Από την ελληνική ροκ σκηνή ποια συγκροτήματα ξεχωρίζεις;

Οι Poll για τη εποχή τους ήταν πάρα πολύ καλό γκρουπ και γι’ αυτό είχαν γίνει τόσο γνωστοί. Και οι Socrates επίσης.

Αγαπημένοι κιθαρίστες;


Carlos Santana, Jimi Hendrix, John McLaughlin, κ.ά.

Τάσος Ψαλτάκης. Κοινός φίλος, μακαρίτης τώρα. Μίλησε μου γι’ αυτό τον φοβερό τύπο…

Ήταν ένας άνθρωπος που δεν χόρταινες να είσαι μαζί του όλη την μέρα! Τέτοιο άτομο. Όταν έπαιζα σ’ ένα συγκρότημα τους Saints παίζαμε στο Acapulco στην Αρετσού στη Θεσσαλονίκη, πρωινά Κυριακής. Ο Τάσος ως μουσικός δημοσιογράφος τότε, έγραφε σ’ ένα μουσικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης που ήταν κι ο Γιάννης Νέγρης, πιο παλιός εκείνος. Ήμασταν όλη μέρα μαζί. Έστηνε συνέχεια περιοδικά, εφημερίδες. Φοβερός τύπος. Αργότερα εξελίχθηκε στον καλύτερο υλατζή στην Ελλάδα. Σε πολλά live που έκανα στη Θεσσαλονίκη, αυτός μεσολαβούσε. Τους Μακεδονομάχους και τους Fratelli με τον Θοδωρή Παπαντίνα, αυτός τους προωθούσε. Για όποιους έγραφε γινόντουσαν σουπερ-σταρ! Ήταν ο κατ’ εξοχήν ροκ δημοσιογράφος. Το είχε στο αίμα του. Τότε για ψήλου πήδημα ανέβαινα στη Θεσσαλονίκη. Ζούσε τότε κι η μάνα μου. Κάθε Σαββατοκύριακο πεταγόμουν στη Θεσσαλονίκη και βρισκόμουν πιο πολύ με τον Τάσο εκεί, παρά μ’ ένα φίλο μου στην Αθήνα. Εγώ, τον κατέβασα στην Αθήνα. Τον έφερα σ’ επαφή με ένα κινηματογραφικό γραφείο και ήθελε να κάνει άνοιγμα σε έντυπα και του πρότεινα τον Ψαλτάκη. Έτσι έκαναν το Μουσικό Εξπρές (αρ. φύλλου 1 - Νοέμβριος ’79) που είχε μεγάλη επιτυχία και το περιοδικό αυτό διοργάνωνε και μεγάλες συναυλίες. Ροκίλα τελείως. Ο Τάσος ήταν η αφορμή να γράφω και πιο οργανωμένα. Μ’ έβαλε να γράφω ένα μικρό διηγηματάκι και αναγκαζόμουν να γράψω μια ιστορία αυτοτελή σε μιάμιση σελίδα Α4. Ήθελε να με είχε πάντα μαζί του. Στο Μουσικό Εξπρές έγραφα συνεντεύξεις δισέλιδες, κάνοντας τη δουλειά του δημοσιογράφου. Έτσι είχα πάρει συνεντεύξεις από Πουλικάκο, Παύλο Σιδηρόπουλο, Σταύρο Λογαρίδη...

Ποιος ήταν ο κολλητός σου φίλος;

Ο Λάκης Παπαδόπουλος. Γνωριστήκαμε στις Σέρρες στον στρατό και παίζαμε όλη μέρα σαν μουσικοί εκεί κι όταν ήρθα στην Αθήνα δεν είχα άλλο φίλο εδώ. Μέναμε και κοντά, γιατί ο Λάκης έμενε Ελληνορώσων, και κάναμε πολύ παρέα. Τον είχα και μέλος στους DNA και πολλές φορές έπαιξε κιθάρα στη Λερναία Ύδρα. Έπαιξε και στον μικρό μου δίσκο: Ίδια Όνειρα και Ο Γιάννης. Την ίδια εποχή που έκανα το δισκάκι αυτό (Ο Γιάννης) είχα υλικό για μεγάλο δίσκο, αλλά δεν ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε μόνο το 45άρι. Το σχήμα αυτό τότε έκανε ζωντανές εμφανίσεις. Πέτρος Πρωτόπαππας, Σοφία Γιαννάτου, Λένα Πλάτωνος, Λάκης Παπαδόπουλος, Φώντας Χατζής…
ellhniko rock iRAKLIS 2
Και γιατί δεν βγήκε μεγάλος δίσκος;

Τότε στις εταιρίες ένας παραγωγός έκανε τα πάντα. Όταν πήγα πιτσιρικάς στην εταιρία, μου είπαν, θα κάνουμε ένα 45άρι τώρα και μετά τον μεγάλο δίσκο, αλλά δεν ήξερα πως αυτό ήταν και το σύστημα των εταιρειών. Όταν πήγαινε ένα γκρουπ με κάποιες προοπτικές, κάποια αξία δηλαδή, πρώτα απ’ όλα το δένανε μ’ ένα συμβόλαιο για να μην πάει σε ανταγωνιστική εταιρεία και του έβγαζαν ένα 45άρι, με την υπόσχεση να του βγάλουν στο επόμενο βήμα και το LP, που δεν έβγαζαν ποτέ, παρά αν το γκρουπ έβγαινε από μόνο του στην επικαιρότητα. Αυτό που διαπίστωσα με τις εταιρίες ήταν ότι δεν τους ενδιαφέρει η πραγματική αξία της μουσικής σου, μόνο το κέρδος. Και ο δίσκος «Σε Άλλους Κόσμους» έγινε και τον έβαλαν στην άκρη. Έτσι μετά ίδρυσα τη δική μου δισκογραφική, τον Πολύαυλο…».

Η ιστορία του θρυλικού πια δίσκους «Σε Άλλους Κόσμους» ποια είναι;

Ήμουν φοιτητής της Οδοντιατρικής κι έμενα στο Γουδί. Το ’γραψα καλοκαίρι του 1973. Είχα κλειστεί μέσα και δεν έβγαινα καθόλου. Το τέλειωσα στα τέλη Αυγούστου κι άρχισα να το δείχνω στο γκρουπ, τη Λερναία Ύδρα, και να κάνουμε πρόβες.

Σε ποιο μαγαζί το πρωτοπαίξατε;


Στην Ενδεκάτη Εντολή! Μια ντισκοτέκ στον πρώτο όροφο. Ήρθε κι ένας φίλος οπερατέρ και στήσαμε το μαγαζί με ψαγμένους φωτισμούς, πολύ καλό ήχο, πολύ ωραία παρουσίαση κάναμε για τα δεδομένα. Το 1973, λίγο πριν γίνει η εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Οκτώβρη ξεκινήσαμε και το παίζαμε κάθε βράδυ. Ο στίχος μας ήταν πολύ επαναστατικός. Δεν ήμασταν μέσα στο εμπορικό κύκλωμα τότε. Πλάσαραν τότε ότι περνούσε μέσα από κόμμα κι έτσι δεν είχαμε μεγάλη κίνηση. Αυτούς που ψαχνόντουσαν. Ήρθε εκεί ο Αργύρης ο Ζήλος, που μας παρακολουθούσε από τις πρώτες εμφανίσεις μας. Τότε δούλευε στο Pop Eleven, των αδερφών Φαληρέα, στη οδό Ναυαρίνου. Ο Ζήλος έφερε ένα βράδυ τον Τάσο το Φαληρέα. Του άρεσε και μου είπε να το κάνουμε δίσκο και με κάλεσε να πάω στην εταιρία. Προσπάθησα να τον βρω πολλές φορές, αλλά ήταν απασχολημένος. Το παίξαμε μετά στο θέατρο Χατζώκου, στη Θεσσαλονίκη, με μια πολύ καλή μορφή της Λερναίας Ύδρας. Στο μπάσο ο Γιώργος Φιλιππίδης, φλάουτο ο Πέτρος Πρωτόππας, βιολί ο Μαγκλάρας, κιθάρα ο Παχούλης, τύμπανα ο Φώντας Χατζής. Πολύ δυνατό σχήμα. Η ηχογράφηση τελικά έγινε το ’75 για λογαριασμό της Emial, της EMI δηλαδή, κράτησε ένα χρόνο και συμμετείχαν 40 μουσικοί και τραγουδιστές. Στην αρχή την παραγωγή ανέλαβε ο Τέρενς Κουίκ που ήταν πολύ συνεργατικός και μετά ο Γιάννης Κιουρτσόγλου. Ήταν ο πρώτος διπλός ροκ δίσκος στην Ελλάδα και η πιο ακριβή παραγωγή που είχε γίνει έως τότε.

Τι συνέβη τότε με τον Νίκο Ξυλούρη;

Ήθελα να τραγουδήσει το Πανηγύρι από το δίσκο αυτό, του πήγαινε το τραγούδι κι ήταν και στην ίδια εταιρία. Του άρεσε τόσο, που ήθελε να πει κι άλλα δικά μου. Όλο το δίσκο να σου τραγουδήσω, Ηρακλή, μου έλεγε. Αλλά λόγω ίντριγκας, δεν τον άφησαν… Το Πανηγύρι ήταν και ο γενικός τίτλος που είχα σκεφτεί αρχικά να πάρει ο δίσκος καθώς είχε μέσα και το παραδοσιακό στοιχείο. Το σκεφτόμουν σαν μια ροκ όπερα που θα περιείχε χαρακτηριστικά πανηγυριού με φωτιές, ακροβάτες, φίδια, κάτι σαν σόου. Πρακτικά όμως ήταν δύσκολο γιατί κάτι τέτοιο χρειαζόταν χρηματοδότηση για να πάρει αυτή την μορφή που είχα στο μυαλό μου. Μια υπερπαραγωγή… Αλλά κι έτσι όπως το παρουσιάσαμε ήταν πάρα πολύ καλή δουλειά.

Στο δίσκο συμμετείχε στο τραγούδι και η αγαπημένη ηθοποιός Γεωργία Ζώη, που καταγράφεται στο οπισθόφυλλο σαν Ζωή Γεωργίου!

Ήταν αρχιτέκτων, δεν ήταν τραγουδίστρια, αλλά είχε ταλέντο, αγαπούσε την μουσική και είχε μέσα της το ηπειρώτικο στοιχείο. Έχει ωραία φωνή, συμμετείχε σε κάποια τραγούδια και τα είπε αρκετά καλά. Άλλαξε το όνομά της, λόγω του πατέρα της… δεν ήθελε να βγει προς τα έξω. Ξέρεις οι γονείς τότε ήταν λίγο άγριοι σε τέτοια θέματα.

Στο δίσκο έπαιζε κιθάρα ο Θεολόγος Στρατηγός. Πες μου γι’ αυτόν…

Ήταν κιθαρίστας του Διονύση Σαββόπουλου… Ήταν ο βασικός κιθαρίστας του δίσκου μου αυτού και φίλος μου έως σήμερα. Πολύ καλός μουσικός. Έπαιξε με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Ζουγανέλη... σε αυτό το κύκλωμα. Είναι ταπεινό κι ευαίσθητο παιδί. Θυμάμαι όταν είχα έρθει από τη Γερμανία κι ήταν να κάνω το «Σε Άλλους Κόσμους» ο Θεολόγος μου πρότεινε να τραγουδήσει στο δίσκο και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Πήγα και τον άκουσα στην Πλάκα όπου εμφανιζόταν με την Μαρίζα Κωχ και τραγουδούσε αντάρτικα, αλλά δεν μου έκανε για ροκ, δεν ήταν ροκ.

Τι έγινε μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Γιατί έφυγες από την εταιρία;


Σε μορφές που συγκεντρώνουν εξουσία και την εκμεταλλεύονται, όπως είναι τα κόμματα, οι εταιρίες δίσκων και διάφορα κέντρα που το εκμεταλλεύονται για κέρδος, πάω κόντρα. Αποχώρησα συνειδητά. Όταν συνειδητοποίησα τι συνέβαινε, έφυγα. Και τότε που είχα την Σοφίτα μου πρότειναν να γίνω γκρουπ του ΠΑΣΟΚ. Είχαν στην Πλάκα ένα διώροφο, πήγαινε εκεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και μου έλεγαν έλα μαζί μας θα σου κάνουμε συναυλίες, μου έταζαν διάφορα. Τους είπα πως παίζω για όλους τους νέους και δεν ήθελα τις ετικέτες κανενός. Πολλοί καλλιτέχνες πήγαιναν σ’ ένα κόμμα και τους προωθούσε. Ένα αλισβερίσι που δεν μου ταίριαζε. Ο Νίκος Κούρτης που είχε στην Πλατεία Βάθης το δισκάδικο 2000 είχε προσφερθεί, όταν ετοιμάζαμε το δίσκο «Παίζεις Με Τις Μηχανές» να τον πάει στη Wea, 10.000 δίσκοι πρώτο τιράζ. Αυτό σήμαινε σίγουρη επιτυχία. Δεν ήθελα όμως τις εταιρίες πλέον. Δεν καταλάβαινε ότι είχα καταλήξει ιδεολογικά και δεν ήθελα να γίνω γρανάζι μέσα σ’ αυτό τον μηχανισμό. Ερχόταν ένα κύμα νεολαιίστικο και ξεσηκωνόταν η νεολαία να κάνει μια ανατροπή καλλιτεχνική και το καπέλωναν οι δισκογραφικές και το εξαφανίζανε. Το είχα βιώσει και ήξερα πως δουλεύει το όλο σύστημα… Γι’ αυτό έκανα τη δική μου εταιρία, τον Πολύαυλο κι έβγαλα εκεί το δίσκο.

Στην μεταπολίτευση τι θέση είχε το ροκ στην Ελλάδα;

Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Άδεια τα μαγαζιά. Δύσκολα επιβιώναμε. Το ΚΚΕ κι ο Θεοδωράκης έκραζαν το ροκ. Το έλεγαν ξενόφερτο και τα τοιαύτα. Όταν ξεθύμανε το μεταπολιτευτικό τραγούδι κι άρχισαν να γεμίζουν οι ροκ συναυλίες, τότε άρχισαν και οι διαλέξεις του ΚΚΕ περί επαναστατικότητας του ροκ και ότι ξεκίνησε από τους μαύρους κι ο Θεοδωράκης έκανε ροκ όπερα! Η υποκρισία αυτή των κομμάτων, το αλισβερίσι με τις εταιρείες... αυτά ήταν πακέτα με οφέλη για τους πάντες. Στημένες δουλειές ήταν αυτές, όλες. Οι δισκογραφικές εταιρίες έτσι κι αλλιώς δεν υποστηρίζουν το ροκ, εκτός κι αν είναι εμπορικό και το φέρουν στα μέτρα τους. Καλώς για μένα τέλειωσαν οι δισκογραφικές εταιρίες. Τώρα είναι πιο δίκαια τα πράγματα με το ίντερνετ.

Και πάμε στην ΜΟΥ.ΣΥΝ.ΚΑ… Μουσικός Συνεταιρισμός Καλλιτεχνών…

Η ιστορία της ξεκινά απ’ τη Σοφίτα που έψαχνα να σχηματίσω μια συλλογικότητα, αυτό-οργανωμένη για να πάμε κόντρα στις εταιρίες. Να κάνουμε παραγωγές και συναυλίες μόνοι μας. Μετά ένα χρόνο περίπου, αφού έκλεισε η Σοφίτα, με βρήκαν ο Νίκος Γκίνης και ο Ρούλης Τρύφωνας των Αγάπανθος και ο Νίκος Λήτης και μου λένε ότι κάνουν μια κίνηση, όπως αυτή που πήγα να κάνω στη Σοφίτα. Θα νοικιάζαμε το Ροντέο όπου θα οργανώναμε συναυλίες για τα ροκ συγκροτήματα. Έρχεσαι; Δέχθηκα με τον όρο: δεν θέλω κανένα καπέλωμα, ούτε από κόμματα, ούτε από δήμους, από κανέναν φορέα. Μαζί σου κι εμείς ροκάδες είμαστε, είπαν. Τελικά αυτό ήταν πακέτο. Με χρησιμοποίησαν γιατί είχα πρόσωπο στα γκρουπ που με εμπιστεύονταν όλοι κι έρχονταν να συμμετάσχουν σε συναυλίες για φυλακισμένους και κοινωνικούς σκοπούς. Έβαζαν λοιπόν στις αφίσες το λογότυπο «υπό την αιγίδα του Υφυπουργείου Νέας Γενιάς». Δεν ήθελα καπελώματα και τους είχα πει από την αρχή. Θεατρικές ομάδες με τέσσερα άτομα έπαιρναν 20.000.000 δραχμές το χρόνο κι έδωσαν 1.000.000 για ολόκληρο το ροκ της Ελλάδας και θα μας πηδήξουν κι από πάνω; Τους έλεγα πως δεν χρειαζόμασταν επιδοτήσεις, ούτε τίποτα, αν ήμασταν όλοι μαζί… αλλά αυτοί ήταν από την απέναντι. Βρήκα εγώ τυπογράφο και τυπώναμε τις αφίσες με λίγα λεφτά και πάλι πήγαιναν πονηρά εκεί και κότσαραν το λογότυπο της Νέας Γενιάς! Έτσι έφυγα. Όταν πλέον κατάλαβα πως ήταν κλίκα ακόμη και ο Λήτης, που πίστευα ότι ήταν εντάξει, με πούλησε τρεις φορές… αποχώρησα από τη ΜΟΥ.ΣΥΝ.ΚΑ. κάνοντας δήλωση στον τύπο. Επειδή εγώ έκανα το πρόγραμμα στο Rodeo, όπου έπαιζαν όλα τα γκρουπ, τους μάζεψα όλους σ’ ένα μπαρ στα Εξάρχεια για να τους εξηγήσω τι έχει συμβεί. Κι εκεί τους πρότεινα την ίδρυση της ΑΕΤΑ.
ELLHNIKO ROCK IRAKLIS TRIANTAFYLLIDIS RARE
Η ΑΕΤΑ που ίδρυσες τι ήταν ακριβώς;

Ανεξάρτητες Εκφραστικές Τάσεις. Μεγάλη ιστορία. Σωματείο. Είχε έδρα στο Πεδίον του Άρεως εκεί που ίδρυσα τον Πολύαυλο κι έκανα και πρόβες. Ασημάκη Φωτήλα 7. Η ΑΕΤΑ ήταν ομάδες εργασίας. Με κεντρικό συμβούλιο που απαρτίζεται από τους εκ περιτροπής εκπροσώπους της κάθε ομάδας και μια άλλη ομάδα των ειδικών. Ηχολήπτης, μαραγκός, γραφίστας, οικονομολόγος κλπ που καταγράφονταν σε ένα κατάλογο. Εξουσία σε κανέναν όμως. Διοργανώσαμε με πολύ μεγάλη επιτυχία συναυλίες μαμούθ. Διήμερα σε Λυκαβηττό, Πάρκο Ελευθερίας, και πολλές άλλες συναυλίες σε μεγάλους χώρους.

Το ροκ πόσο πολεμήθηκε στην Ελλάδα;


Πάρα πολύ. Το ροκ για μένα είναι η επαναστατική τάση των νέων κάθε ηλικίας κόντρα στο σύστημα. Γι’ αυτό και είναι διαχρονικό. Δεν είναι μόδα και γι’ αυτό δεν σβήνει. Ήταν ο καταλύτης στην χίπικη επανάσταση την παγκόσμια και ίσως την πιο μεγάλη, που έχει σταματήσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ κι έχει ανατρέψει πράγματα, άσχετα αν το οργανωμένο σύστημα καταφέρνει να τα διαλύει όλα. Η χίπικη επανάσταση είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει στη γη, για μένα.

Ποια είναι η σημερινή σου πολιτική τοποθέτηση;

Τα σύνορα κακώς υπάρχουνε, μα σ’ αυτή την συγκεκριμένη συγκυρία που ζούμε τα σύνορα αποτελούν ένα σημείο αναφοράς, κάτι σαν άμυνα για τις κοινωνίες των ανθρώπων, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν, να μην τους διαλύσουν τελείως. Το παιχνίδι το παίζουν μεγάλα κέντρα εξουσίας και μας πάνε σε μια παγκοσμιοποίηση με την όπισθεν. Ενώ θα μπορούσε η ανθρωπότητα με την σημερινή τεχνολογία δηλαδή, να μην έχει σύνορα καθώς οι αποστάσεις και η επικοινωνία έχουν εκμηδενιστεί. Η ανθρωπότητα με τα νέα αυτά δεδομένα μπορεί να εξελιχθεί και να φθάσει σε υψηλά επίπεδα. Δυστυχώς όμως για την ανθρωπότητα την εξουσία έχουν κάποια κέντρα που έχουν κάνει θεό το χρήμα. Έβαλαν όλο τον κόσμο σε αυτό το λούκι και χάθηκαν οι αξίες. Υπάρχει μόνο το χρήμα σαν θεός και σαν αξία. Αν ζούσε τώρα ο Σωκράτης, ούτε για ζητιάνος δεν θα έκανε… Το κατάφεραν αυτό και το συντηρούν και οποιαδήποτε κίνηση γρήγορα την καπελώνουν. Συσκοτίζουν όλο το σκηνικό ώστε ο άνθρωπος, μέσα σε αυτή την υπερπληροφόρηση που ζούμε, να είναι πελαγωμένος και δυσκολεύεται να αντιληφθεί πως οι μικρές κοινωνίες που έχουν το φως. Η οργάνωση μικρών κοινωνιών είναι το αντίδοτο.

Αναρχία ή Δημοκρατία;


Οι λέξεις και οι τίτλοι για μένα δεν λένε τίποτα. Η αυτογνωσία μετράει. Ένα σωστό άτομο φτιάχνει σωστή κοινωνία. Το άτομο πρέπει να ξεπεράσει τον άρρωστο εγωισμό του και την συμπεριφορά του αρπαχτικού στις κοινωνικές του σχέσεις και κυρίως να γίνει ταπεινός νικώντας την αλαζονεία του. Τότε θα κατανοήσει ότι η κοινωνική του υπόσταση είναι μία από τις εκφάνσεις της ολότητάς του και θα μπορέσει να φτιάξει υγιή κοινωνία.
h6
Από πού κατάγεσαι;


Από τον Πόντο. Η μητέρα μου είναι από τον Καύκασο. Ο πατέρας μου είναι από την Κοτύωρα, αρχαία ελληνική πόλη, με σημερινή ονομασία Ορντού. Εκεί που πήγε ο Ξενοφών. Είναι η παλαιότερη ελληνική ονομασία πόλης που βρίσκεται στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Παίζω ποντιακή λύρα. Το έκανα με τους DNA. Αλλά παίζω και ποντιακό βιολί που δεν πολυπαίζεται πια στην Ελλάδα και πάει να χαθεί».

Ντε φτας;


Χαχαχα! Καλά είμαι!

Φωτογραφίες: Γιάννης Κανελλόπουλος

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!