τραγούδισμα της… όλα αυτά και άλλα πολύτιμα, μυστικά και ακωδικοποίητα, παντρεύουν αρμονικά το «χτες» με το «σήμερα», αλλά και όσα έρχονται. Η κυρία έχει φωνή κι αυτό της το αναγνωρίζουν οι πάντες. Οι δε «γνώστες» του θέματος της βγάζουν το καπέλο. Γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια, έχουμε καλό «αίμα» και δεσμούς αλληλοεκτίμησης. Κάποια στιγμή μοιραστήκαμε και ένα τραγούδι. Όσο συγχρωτιζόμαστε στο διάβα των καιρών η «ματιά» μου για εκείνη ολοένα και ανεβαίνει. Πιστεύω ακράδαντα πως η Νέγκα ανήκει στην κατηγορία που υπογραμμίζεται από τη φράση «τα καλύτερα έρχονται».
Η Γιώτα ήρθε στα γραφεία του Ogdoo Music Group για να μας μιλήσει για τα «καινούργια» της και να μας κεράσει τα «δώρα» της. Απολαύστε την!
Είσαι από τις λίγες ερμηνεύτριες που μου δίνουν ισχυρές παραπομπές με το χτες του λαϊκού –με το μεγαλείο της λέξης- τραγουδιού.
Έχει χαθεί, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η σύνδεση. Επικρατεί μια επίπεδη ερμηνεία, που ναι μεν χρειάζεται σε αρκετά τραγούδια, αλλά σίγουρα δεν είναι μονόδρομος. Τα υπερβολικά ποπ μπολιάσματα –που σίγουρα όλα δεν είναι κακά- έχουν φτιάξει ένα φαράγγι.
Εσύ λειτουργείς σαν γέφυρα.
Μπολιάστηκα από παιδί με λαϊκά ακούσματα. Άκουγα για ώρες αμέτρητες τη Μοσχολιού, Αλεξίου, Καζαντζίδη, Νταλάρα… και μετά προσπαθούσα να τους μιμηθώ τραγουδώντας μαζί με τον πατέρα μου. Όλος αυτός ο θησαυρός έμεινε μέσα μου. Στα χρόνια η μίμηση γινόταν καταστάλαγμα και υπερίσχυε ο προσωπικός τρόπος έκφρασης. Πολλοί νεότεροι δεν έχουν αντίστοιχα μπόλια και ενδεχομένως γι’ αυτό και δεν προκύπτουν όπως είπες, στο βαθμό που θα ήθελες ή και θα θέλαμε ενδεχομένως, αντίστοιχες παραπομπές.
Νέος δίσκος μετά από αρκετά χρόνια σιωπής. Γιατί;
Τα επτά χρόνια που πέρασαν χωρίς δισκογραφία με προβλημάτισαν. Αποδέχτηκα τις δυσκολίες αλλά και τις κακές συγκυρίες.
Κάθε εμπόδιο για καλό;
Το κάθε τι στη ζωή μας θέλει το δικό του χρόνο.
Ο δίσκος με το Θέμη Καραμουρατίδη έφερε τα πράγματα στη θέση τους;
Απολύτως. Έχει όλα τα χρώματα και τους τρόπους που στην ουσία απολαμβάνω να τραγουδάω και που τραγούδαγα στις ζωντανές παραστάσεις λέγοντας τραγούδια που είχαν δισκογραφηθεί από άλλους συναδέλφους.
Περίγραψέ μας τον πίνακα σου;
Πολιτικό τραγούδι, κοινωνικό, μπαλάντα, ζεϊμπέκικο πολύ, νησιώτικο –χαρούμενο και όχι μόνο-, δυτικότροπο ρυθμικό… Μέσα σε αυτό πλαίσιο αισθάνομαι ολοκληρωμένη.
Ο Καραμουρατίδης δηλαδή κάλυψε όλη αυτήν την γκάμα;
Δεν ξέρω αν σου φανεί παράξενο, αλλά δουλεύοντας μαζί του ανακάλυψα με ευτυχία πως ο νέος αυτός και τόσο ταλαντούχος δημιουργός έχει αντίστοιχα βιώματα και μνήμες μέσα από το δικό του οικογενειακό περιβάλλον. Είναι, με το δικό του ύφος, λαϊκός συνθέτης. Έχει την ίδια αγάπη και σύνδεση με τις δικές μου αγάπες.
Τα «παλιά» δηλαδή «χωρέσαν» στα καινούργια;
Ένας από τους λόγους που ο δίσκος μας έχει λαϊκή ματιά, είναι όταν μέσα από τις συζητήσεις μας καταλήξαμε ότι το «γλέντι» σε μια παράσταση έρχεται σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, την ώρα που θα παιχτούν τα κλασικά λαϊκά τραγούδια. Κάτι που είναι βέβαια φυσιολογικό, αλλά αυτή η παραδοχή γέννησε αυτόματα κι ένα «γαμώτο». Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τα νέα κομμάτια; Γιατί να μη μπορούμε να συνδεθούμε μαζί τους και να δημιουργήσουμε σύγχρονα έργα με ανάλογη λειτουργικότητα.
Η προσπάθεια πέτυχε;
Δεν το ξέρω. Παλέψαμε όμως με όλη μας την ψυχή και τη δύναμη. Και βήμα βήμα όλα αυτό θα γίνεται και πιο μασίφ. Τα ζεϊμπέκικά μας, το νησιώτικο νομίζω πως στέκονται δίπλα στα κλασικά… Δε λέω πως είναι καλύτερα, αλλά μπορούν να τα πιάσουν απ’ το χέρι και να περπατήσουν μαζί.
Βρήκατε το «δίκιο» σας δηλαδή;
Πες το κι έτσι. Μιας και με το Θέμη είχαμε προσπαθήσει να βρεθούμε και πριν τέσσερα χρόνια… Όμως όλο κάτι γινόταν και δεν «βγαίναμε» μαζί. Μας ένωνε ένα «θρυψαλάκι», όπως το ομώνυμο τραγούδι που ερμήνευσα σε έναν δίσκο του…
Τρίτη και φαρμακερή δηλαδή;
Ναι. Αυτό του είπα κι εγώ πέρσι το καλοκαίρι όταν ξεκινήσαμε το δίσκο.
Όταν έρχονται οι «στραβές» τους πας κόντρα;
Όχι. Τις αποδέχομαι και πάω παρακάτω.
Το παράπονο σε παίρνει;
Καμιά φορά, για λίγο. Σκέφτομαι πάντα το αντίδοτο και λέω μέσα μου: «Μην παραπονιέσαι. Κοίτα πόσα έχεις πετύχει. Δεν είναι και λίγα. Σήκω πάνω και συνέχισε».
Όταν τραγουδάς στη σκηνή τι περνάει απ’ το μυαλό σου;
Οι εικόνες των τραγουδιών. Είναι οι ίδιες που έβλεπα παιδί. Γι’ αυτό και όταν λέω σήμερα τραγούδια που έλεγα από 20 χρονών, δεν έχουν παλιώσει.
Και στα καινούργια;
Ομοίως. Τα χτίζω απ’ την αρχή.
Το «καινούργιο φιλί» έχει άλλη γλύκα;
Η γλύκα είναι ίδια, ο τρόπος αλλάζει, η γλώσσα.
Γιατί επέμενες να συνεργαστείς με τον Καραμουρατίδη;
Έχουμε το ίδιο ζώδιο και τον ίδιο ωροσκόπο. Είναι γλυκός, ζεστός και παρ’ ότι τρελός και εμπνευσμένος καλλιτέχνης, απόλυτα ρεαλιστής και επαγγελματίας. Έχει ιδέες, φέρει μνήμες και δημιουργεί ακομπλεξάριστα. Είναι δοτικός κι ειλικρινής. Αυτό που θα τον πειράξει ή θα τον ευχαριστήσει θα στο δείξει αμέσως.
Ταιριάζει η «φτιαξιά» σας;
Εγώ είμαι λίγο παλαιότερης κοπής. Τώρα μαθαίνω να τα λέω αμέσως, πριν βαρύνουν μέσα μου. Δεν τα καταφέρνω πάντοτε, όμως προσπαθώ. Μ’ αρέσει αυτή η επικοινωνία με τη νεότερη γενιά. Έχει μια απλότητα μια ελευθερία και με μαθαίνει κι εμένα πράγματα.
Το «περπάτημα» των νέων τραγουδιών;
Συγκινητικό. Αρέσουν και με γεμίζει χαρά που βλέπω τον κόσμο να τα τραγουδά.
Τι ετοιμάζεις;
Γυρνάω… περιοδεία δηλαδή με τα δικά μου, ενώ συμμετέχω και στις συναυλίες του Χρήστου Νικολόπουλου.
Σχολείο;
Δεν έχει ταίρι. Κατηγορία από μόνος του
Πανεπιστήμιο;
Και βάλε. Ευγενής, δίκαιος, μεγάλος δημιουργός και ωραίος άνθρωπος. Τα τραγούδια του έχουν αφήσει σχισμές στην καρδιά μας.
Η κρίση άλλαξε τα δεδομένα της δουλειάς;
Αποφασιστικά. Μικρότερα όλα, οι μπάντες, τα μεροκάματα… οι συνθήκες. Ευτυχώς το τραγούδι σαν τραγούδι δεν αλλάζει. Όταν είσαι στη σκηνή δε σκέφτεσαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Δίνεσαι. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ.
Ο κόσμος;
Μουδιασμένος. Θέλει περισσότερο χρόνο για να ξεκλειδώσει την καρδούλα του.
Εσύ πως το αντιμετωπίζεις;
Έχω κλείσει την τηλεόραση. Αρνούμαι να τρομοκρατούμαι για κάτι πιο μεγάλο που θα ‘ρθει ενώ αγωνίζομαι να περάσω αυτό που με βρήκε σήμερα. Δεν τους το χαρίζω αυτό. Μου τα έχουν πάρει όλα. Την περίθαλψη, την παιδεία, το μέλλον των παιδιών… Έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα μου, έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία μου, τις αλήθειες μου, έχουν φτωχύνει τη γλώσσα μου… μας έχουν σακατέψει.
Η Γιώτα ήρθε στα γραφεία του Ogdoo Music Group για να μας μιλήσει για τα «καινούργια» της και να μας κεράσει τα «δώρα» της. Απολαύστε την!
Είσαι από τις λίγες ερμηνεύτριες που μου δίνουν ισχυρές παραπομπές με το χτες του λαϊκού –με το μεγαλείο της λέξης- τραγουδιού.
Έχει χαθεί, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό η σύνδεση. Επικρατεί μια επίπεδη ερμηνεία, που ναι μεν χρειάζεται σε αρκετά τραγούδια, αλλά σίγουρα δεν είναι μονόδρομος. Τα υπερβολικά ποπ μπολιάσματα –που σίγουρα όλα δεν είναι κακά- έχουν φτιάξει ένα φαράγγι.
Εσύ λειτουργείς σαν γέφυρα.
Μπολιάστηκα από παιδί με λαϊκά ακούσματα. Άκουγα για ώρες αμέτρητες τη Μοσχολιού, Αλεξίου, Καζαντζίδη, Νταλάρα… και μετά προσπαθούσα να τους μιμηθώ τραγουδώντας μαζί με τον πατέρα μου. Όλος αυτός ο θησαυρός έμεινε μέσα μου. Στα χρόνια η μίμηση γινόταν καταστάλαγμα και υπερίσχυε ο προσωπικός τρόπος έκφρασης. Πολλοί νεότεροι δεν έχουν αντίστοιχα μπόλια και ενδεχομένως γι’ αυτό και δεν προκύπτουν όπως είπες, στο βαθμό που θα ήθελες ή και θα θέλαμε ενδεχομένως, αντίστοιχες παραπομπές.
Νέος δίσκος μετά από αρκετά χρόνια σιωπής. Γιατί;
Τα επτά χρόνια που πέρασαν χωρίς δισκογραφία με προβλημάτισαν. Αποδέχτηκα τις δυσκολίες αλλά και τις κακές συγκυρίες.
Κάθε εμπόδιο για καλό;
Το κάθε τι στη ζωή μας θέλει το δικό του χρόνο.
Ο δίσκος με το Θέμη Καραμουρατίδη έφερε τα πράγματα στη θέση τους;
Απολύτως. Έχει όλα τα χρώματα και τους τρόπους που στην ουσία απολαμβάνω να τραγουδάω και που τραγούδαγα στις ζωντανές παραστάσεις λέγοντας τραγούδια που είχαν δισκογραφηθεί από άλλους συναδέλφους.
Περίγραψέ μας τον πίνακα σου;
Πολιτικό τραγούδι, κοινωνικό, μπαλάντα, ζεϊμπέκικο πολύ, νησιώτικο –χαρούμενο και όχι μόνο-, δυτικότροπο ρυθμικό… Μέσα σε αυτό πλαίσιο αισθάνομαι ολοκληρωμένη.
Ο Καραμουρατίδης δηλαδή κάλυψε όλη αυτήν την γκάμα;
Δεν ξέρω αν σου φανεί παράξενο, αλλά δουλεύοντας μαζί του ανακάλυψα με ευτυχία πως ο νέος αυτός και τόσο ταλαντούχος δημιουργός έχει αντίστοιχα βιώματα και μνήμες μέσα από το δικό του οικογενειακό περιβάλλον. Είναι, με το δικό του ύφος, λαϊκός συνθέτης. Έχει την ίδια αγάπη και σύνδεση με τις δικές μου αγάπες.
Τα «παλιά» δηλαδή «χωρέσαν» στα καινούργια;
Ένας από τους λόγους που ο δίσκος μας έχει λαϊκή ματιά, είναι όταν μέσα από τις συζητήσεις μας καταλήξαμε ότι το «γλέντι» σε μια παράσταση έρχεται σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, την ώρα που θα παιχτούν τα κλασικά λαϊκά τραγούδια. Κάτι που είναι βέβαια φυσιολογικό, αλλά αυτή η παραδοχή γέννησε αυτόματα κι ένα «γαμώτο». Γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με τα νέα κομμάτια; Γιατί να μη μπορούμε να συνδεθούμε μαζί τους και να δημιουργήσουμε σύγχρονα έργα με ανάλογη λειτουργικότητα.
Η προσπάθεια πέτυχε;
Δεν το ξέρω. Παλέψαμε όμως με όλη μας την ψυχή και τη δύναμη. Και βήμα βήμα όλα αυτό θα γίνεται και πιο μασίφ. Τα ζεϊμπέκικά μας, το νησιώτικο νομίζω πως στέκονται δίπλα στα κλασικά… Δε λέω πως είναι καλύτερα, αλλά μπορούν να τα πιάσουν απ’ το χέρι και να περπατήσουν μαζί.
Βρήκατε το «δίκιο» σας δηλαδή;
Πες το κι έτσι. Μιας και με το Θέμη είχαμε προσπαθήσει να βρεθούμε και πριν τέσσερα χρόνια… Όμως όλο κάτι γινόταν και δεν «βγαίναμε» μαζί. Μας ένωνε ένα «θρυψαλάκι», όπως το ομώνυμο τραγούδι που ερμήνευσα σε έναν δίσκο του…
Τρίτη και φαρμακερή δηλαδή;
Ναι. Αυτό του είπα κι εγώ πέρσι το καλοκαίρι όταν ξεκινήσαμε το δίσκο.
Όταν έρχονται οι «στραβές» τους πας κόντρα;
Όχι. Τις αποδέχομαι και πάω παρακάτω.
Το παράπονο σε παίρνει;
Καμιά φορά, για λίγο. Σκέφτομαι πάντα το αντίδοτο και λέω μέσα μου: «Μην παραπονιέσαι. Κοίτα πόσα έχεις πετύχει. Δεν είναι και λίγα. Σήκω πάνω και συνέχισε».
Όταν τραγουδάς στη σκηνή τι περνάει απ’ το μυαλό σου;
Οι εικόνες των τραγουδιών. Είναι οι ίδιες που έβλεπα παιδί. Γι’ αυτό και όταν λέω σήμερα τραγούδια που έλεγα από 20 χρονών, δεν έχουν παλιώσει.
Και στα καινούργια;
Ομοίως. Τα χτίζω απ’ την αρχή.
Το «καινούργιο φιλί» έχει άλλη γλύκα;
Η γλύκα είναι ίδια, ο τρόπος αλλάζει, η γλώσσα.
Γιατί επέμενες να συνεργαστείς με τον Καραμουρατίδη;
Έχουμε το ίδιο ζώδιο και τον ίδιο ωροσκόπο. Είναι γλυκός, ζεστός και παρ’ ότι τρελός και εμπνευσμένος καλλιτέχνης, απόλυτα ρεαλιστής και επαγγελματίας. Έχει ιδέες, φέρει μνήμες και δημιουργεί ακομπλεξάριστα. Είναι δοτικός κι ειλικρινής. Αυτό που θα τον πειράξει ή θα τον ευχαριστήσει θα στο δείξει αμέσως.
Ταιριάζει η «φτιαξιά» σας;
Εγώ είμαι λίγο παλαιότερης κοπής. Τώρα μαθαίνω να τα λέω αμέσως, πριν βαρύνουν μέσα μου. Δεν τα καταφέρνω πάντοτε, όμως προσπαθώ. Μ’ αρέσει αυτή η επικοινωνία με τη νεότερη γενιά. Έχει μια απλότητα μια ελευθερία και με μαθαίνει κι εμένα πράγματα.
Το «περπάτημα» των νέων τραγουδιών;
Συγκινητικό. Αρέσουν και με γεμίζει χαρά που βλέπω τον κόσμο να τα τραγουδά.
Τι ετοιμάζεις;
Γυρνάω… περιοδεία δηλαδή με τα δικά μου, ενώ συμμετέχω και στις συναυλίες του Χρήστου Νικολόπουλου.
Σχολείο;
Δεν έχει ταίρι. Κατηγορία από μόνος του
Πανεπιστήμιο;
Και βάλε. Ευγενής, δίκαιος, μεγάλος δημιουργός και ωραίος άνθρωπος. Τα τραγούδια του έχουν αφήσει σχισμές στην καρδιά μας.
Η κρίση άλλαξε τα δεδομένα της δουλειάς;
Αποφασιστικά. Μικρότερα όλα, οι μπάντες, τα μεροκάματα… οι συνθήκες. Ευτυχώς το τραγούδι σαν τραγούδι δεν αλλάζει. Όταν είσαι στη σκηνή δε σκέφτεσαι τίποτα απ’ όλα αυτά. Δίνεσαι. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ.
Ο κόσμος;
Μουδιασμένος. Θέλει περισσότερο χρόνο για να ξεκλειδώσει την καρδούλα του.
Εσύ πως το αντιμετωπίζεις;
Έχω κλείσει την τηλεόραση. Αρνούμαι να τρομοκρατούμαι για κάτι πιο μεγάλο που θα ‘ρθει ενώ αγωνίζομαι να περάσω αυτό που με βρήκε σήμερα. Δεν τους το χαρίζω αυτό. Μου τα έχουν πάρει όλα. Την περίθαλψη, την παιδεία, το μέλλον των παιδιών… Έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα μου, έχουν διαστρεβλώσει την ιστορία μου, τις αλήθειες μου, έχουν φτωχύνει τη γλώσσα μου… μας έχουν σακατέψει.
