Γιώργος & Νίκος Στρατάκης – «Η μουσική είναι ψυχοθεραπεία!»

Μ’ όποια σειρά κι αν σας τους συστήσω θαρρώ πως είναι το ίδιο, καθώς τα δυο αδέρφια από την Κρήτη, είναι εξίσου αγαπημένοι από τους κρητικούς κι όχι μόνο! Τους πρωτοσυνάντησα στο Ηράκλειο και μου έκαναν εξαρχής εντύπωση η καλοσύνη, η σεμνότητα, ο σεβασμός, η συγκρότηση του χαρακτήρα τους, πλάι στην ασίγαστη αγάπη τους για τη μουσική… Η αποδοχή που έχουν από τους κρητικούς είναι αξιοσημείωτη κι επιθυμούν αυτή τη «σχέση» να τη συνεχίζουν με την καθαρότητα, που περιέχει και τη δύναμη, που αποπνέει. Οι λεβέντες από την Κρήτη έχουν μια δισκογραφική δουλειά στο «οπλοστάσιο» τους και μια ακόμα, που αυτόν τον καιρό αναμένεται να εκδοθεί. Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου, που μια «ανάσα» πριν αυτό το «βήμα» τους, ο Γιώργος & ο Νίκος Στρατάκης, μιλούν αποκλειστικά στους αναγνώστες του ogdoo.gr, μέσα από μια κουβέντα «πρώτης γνωριμίας» μαζί τους!

Καταρχάς με μεγάλη μου χαρά σας καλωσορίζω στην «οικογένεια» του Ogdoo Music Group, καθώς είναι η πρώτη φορά που σμίγουμε να μας μιλήσετε τόσο για τα πεπραγμένα σας, όσο και για εκείνα που έπονται! Γιώργος και Νίκος, Νίκος και Γιώργος: είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος; Μοιάζετε μεταξύ σας σαν χαρακτήρες, αλλά και σαν καλλιτεχνικές προσωπικότητες;

ΝΙΚΟΣ: Σας ευχαριστούμε κι εμείς με τη σειρά μας για την πρόσκλησή σας. Δε θα έλεγα ότι μοιάζουμε με τον αδερφό μου το Γιώργο σα χαρακτήρες και σαν καλλιτεχνικές προσωπικότητες, αλλά το σίγουρο είναι ότι στοιχεία δικά μου και δικά του εναρμονίζονται αρκετά καλά μεταξύ τους κι έτσι μπορούμε και συνυπάρχουμε σα χαρακτήρες και σα μουσικοί. 

ΓΙΩΡΓΟΣ: Θα συμφωνήσω με τον αδερφό μου… Άλλωστε η δική του μουσική πορεία είναι σαφώς μεγαλύτερη με σημαντικές μουσικές εμπειρίες από τα 11 του χρόνια σε επαγγελματικό επίπεδο, σε σχέση μ’ εμένα που ασχολούμαι με τη μουσική ναι μεν από παιδί 9 χρονών, αλλά κυρίως ερασιτεχνικά και πολύ αργότερα επαγγελματικά.

Να σας γυρίσω λιγάκι πίσω… Να μου μιλήσετε για τις αφορμές που σας έκαναν να ασχοληθείτε με τη μουσική! Για τις εικόνες, που έχετε από εκείνα τα πρώιμα χρόνια!

ΓΙΩΡΓΟΣ: Θυμάμαι σαν παιδί, που μου άρεσαν τα πανηγύρια του χωριού όταν έβλεπα τους τότε καλλιτέχνες να διασκεδάζουν τον κόσμο και μ’ αυτή τη λογική ζήτησα από τον πατέρα μου να μ’ αγοράσει μια λύρα. Αργότερα ο πατέρας μας αποφάσισε να αγοράσει και στο Νίκο μας ένα μαντολίνο, για να μου κάνει παρέα. Του αδερφού μου στην αρχή δεν του άρεσε η ιδέα αυτή και δεν ασχολήθηκε καθόλου με το μαντολίνο, μέχρι που μια μέρα νευρίασε ο πατέρας μας και του έσπασε το μαντολίνο! Ο αδερφός μου στενοχωρήθηκε πάρα πολύ παρά τ’ ότι δεν ασχολήθηκε με το μαντολίνο και παρακάλεσε τον πατέρα μας να του αγοράσει ξανά ένα καινούριο. Ο πατέρας μου του αγόρασε τότε ένα λαούτο τελικά αντί για μαντολίνο κι από εκεί ξεκίνησε η πορεία του.

Ποιά ήταν τα μουσικά σας πρότυπα; Τί επικρατούσε περισσότερο στο καλλιτεχνικό σας συναίσθημα, να μοιάσετε σε κάποιον ή να αυτοσχεδιάζετε;

ΝΙΚΟΣ: Από τότε που ασχολήθηκα με τη μουσική δεν μπορώ να πω πως είχα πρότυπα. Είχα όμως μεγάλες μουσικές ανησυχίες στο να μάθω να παίζω (που ακόμα μαθαίνω, διότι η μουσική δε μαθαίνεται ποτέ!) και να εκφράζομαι μέσω της μουσικής. Αυτές μου οι ανησυχίες εύρισκαν ηρεμία σε διάφορους μουσικούς, που κατά καιρούς συνάντησα στη ζωή μου. Κάποιος από αυτούς ήταν ο Κώστας Λάππας (δεξιό λαούτο του Ψαραντώνη για πολλά χρόνια), ο Λαγκαδινός Γιώργος, ένας ταλαντούχος και πολύ μελετημένος κρουστός, ο Ρεράκης Μανώλης (ένας χωριανός μου λαουτιέρης)… Σαφώς ο Ψαραντώνης που μαζί του ξεκίνησα, ο Ψαρογιώργης γιός του Ψαραντώνη, ο Ψαρογιάννης αδερφός του Ψαραντώνη, ο Αχιλλέας Περσίδης συνεργάτης του Ψαραντώνη για κάποιο διάστημα, αργότερα ο Χρίστος Στιβακτάκης και πολλοί άλλοι, των οποίων με επηρέαζαν οι μουσικές τους απόψεις έστω και προφορικά και με βοήθησαν στο πως θα θέλω να παίζω εγώ τελικά τη μουσική, που με εκφράζει.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Εγώ δεν είχα την τύχη των μουσικών συνεργασιών του αδερφού μου του Νίκου, στάθηκα όμως τυχερός που ο Νίκος ήταν αδερφός μου, γιατί μπορούσα να συζητάω μαζί του πολλές φορές, να «παρακολουθώ» μέσω αυτών των συνεργασιών και να συγκεντρώνω μουσικές πληροφορίες από τις δικές του εμπειρίες, που καιρό με τον καιρό με βοήθησαν να διαμορφώσω τη δική μου στάση απέναντι στη μουσική.

Πώς θυμάστε τις εκδηλώσεις, που παίρνατε από τη νεαρή σας ηλικία μέρος; Τα πανηγύρια, τους γάμους, τις συναυλίες… Κάποια χαρακτηριστική εικόνα, που σας έχει «ριζώσει» στο μυαλό;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Με τον αδερφό μου είχαμε ελάχιστες εμφανίσεις από κοινού στη νεαρή μας ηλικία, διότι είχαμε παράλληλες πορείες για πολλά χρόνια, όμως τα συναισθήματα σ’ αυτές τις εμφανίσεις ήταν ιδιαίτερα μιας και μπορούσαμε να διασκεδάσουμε τον κόσμο από τόσο μικρή ηλικία.

ΝΙΚΟΣ: Εκτός από τις ελάχιστες κοινές εμφανίσεις μας στο νεαρό της ηλικίας μας, όπως προανέφερε ο αδερφός μου έζησα αρκετές όμορφες στιγμές στις συνεργασίες μου από νεαρός, που δε θα μπορούσα να διαλέξω κάποια, γιατί θα αδικήσω κάποιες άλλες.

H Κρήτη και η κρητική μουσική ήταν πάντοτε το «αιτούμενο» και το όνειρο σας; Ή νιώθετε πως έχετε την επιθυμία της ανατροπής, επιχειρώντας να δοκιμάσετε κι άλλα είδη μουσικής; Έχετε κι άλλα ακούσματα, που σας εμπνέουν;

Έχουμε ως βάση την παραδοσιακή μουσική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακούμε κι άλλα είδη μουσικής. Όλα τα πράγματα στον κόσμο, όπως και η μουσική, αλλάζουν κι εξελίσσονται. Η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ζει κι αναπνέει μέσω της ανθρώπινης ψυχής. Νιώθουμε την επιθυμία να παίζουμε μουσική όπως μας «βγαίνει» και μας αρέσει να βλέπουμε τη μουσική δημιουργικά και όχι ανταγωνιστικά. Η μουσική δεν έχει σύνορα ούτε όρια και πιστεύουμε πως επιδέχεται παρεμβάσεις αρκεί να τη σέβεσαι.

Μιλήστε μου για τις μέχρι τώρα δισκογραφικές σας δουλειές! Έχετε κάτι στα σκαριά, που πρέπει να περιμένουμε άμεσα την έκδοση του;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Το Δεκέμβριο του 2012 κυκλοφόρησε η πρώτη μας δισκογραφική δουλειά με τίτλο «7 του Μάρτη», ενώ τον προηγούμενο μήνα κυκλοφόρησε η πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά του Νίκου με τίτλο «Ανάσα», μια παραγωγή του Σωκράτη Μάλαμα σε συνεργασία με τη ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, με συμμετοχές τόσο του Σωκράτη Μάλαμα σε τρία τραγούδια, του Βασίλη Σκουλά επίσης σε τρία τραγούδια, του Μανώλη Αλεξάκη, του Δημήτρη Ματζαράκη, της αδερφής μας Βούλας Στρατάκη κι είχα κι εγώ την τιμή να συμμετέχω σ’ αυτήν. Στο άμεσα επόμενο διάστημα σ’ ένα περίπου μήνα, θα κυκλοφορήσει η δεύτερη μας δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Το κοπέλι κι ο δράκος».

Τον ενθουσιασμό του κόσμου που είναι έντονος σε κάθε σας εμφάνιση, πώς τον αντιμετωπίζετε; Είναι ένα στοιχείο που σας αγχώνει;

Χαιρόμαστε γιατί η μουσική που μας αρέσει να παίζουμε συμβαίνει να αρέσει και στον κόσμο. Σίγουρα είναι ένα στοιχεία που μας αγχώνει, αλλά παράλληλα μας δημιουργεί έντονα το αίσθημα της ευθύνης απέναντι σε όλο αυτό τον κόσμο είτε μικρής, είτε μεγάλης ηλικίας. Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί σε πολλούς τομείς και το προσπαθούμε όσο μπορούμε.

Πώς κρίνετε το επίπεδο της ελληνικής μουσικής σήμερα, τόσο της κρητικής όσο και γενικότερα;

Όπως προαναφέραμε η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που εξελίσσεται και διαμορφώνεται. Εκτιμούμε πως τόσο η ελληνική όσο και η παραδοσιακή μουσική είναι σε πολύ καλό δημιουργικό επίπεδο. Υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί καλοί μουσικοί, συνθέτες, στιχουργοί σε όλα τα επίπεδα της μουσικής γενικότερα κι είμαστε πολύ τυχεροί όλοι μας, που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα με τέτοιο μουσικό πολιτισμό.

Τα τηλεοπτικά show μουσικού περιεχομένου που παρακολουθούμε και φέτος στην τηλεόραση, πιστεύετε πως προσφέρουν κάτι θετικό στο κοινό, που τα παρακολουθεί και γενικότερα στο μουσικό μας επίπεδο;

Δε μπορούμε να εκφέρουμε αντικειμενική γνώμη, γιατί δυστυχώς λόγω οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων μας δεν μπορούμε να παρακολουθούμε τηλεοπτικά προγράμματα έστω και μουσικά. Πιστεύουμε όμως πως όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και πληροφορίας μπορούν να προβάλλουν θετικά κι αρνητικά μηνύματα ανάλογα με τι παρουσιάζουν και τον τρόπο, που το παρουσιάζουν.

Αρχές Μαΐου, ανεβαίνετε για πρώτη φορά θαρρώ σε μεγάλη μουσική σκηνή της Αθήνας, αλλά και της Θεσσαλονίκης! Μιλήστε μου γι’ αυτές σας τις εμφανίσεις!

Ναι, η αλήθεια είναι ότι για πρώτη φορά ανεβαίνουμε σε μουσικές σκηνές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη στις 2 και 3 του Μάη αντίστοιχα. Έχουμε εμφανιστεί ξανά στην Αθήνα σε κρητικούς χώρους αρκετές φορές, αλλά σε μουσικές σκηνές είναι η πρώτη μας φορά. Εμείς όπως κάθε φορά θα προσπαθήσουμε να παίξουμε ομαδικά και με την ψυχή μας, για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα για το αν θα αρέσουμε, ή όχι θα φανεί, όπως και να ‘χει όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς μας βοηθάει στο να προχωρήσουμε.

Να σας ρωτήσω και για τους σημαντικούς σας αρωγούς, σε όλες σας αυτές τις παραστάσεις: τους μουσικούς και συνεργάτες σας! Τη Βούλα, το Μάνο, τον Αλέκο, το Δημήτρη!

Σίγουρα αυτό που «φθάνει» στ’ αυτιά των ακροατών, είναι ομαδικό αποτέλεσμα και σίγουρα παίζουν ρόλο οι συνεργάτες μας - συνοδοιπόροι σε αυτή μας την πορεία: Στο νταούλι είναι ο αδερφός μας Μάνος Στρατάκης, στο τραγούδι η αδερφή μας Βούλα Στρατάκη, στην κιθάρα ο Δημήτρης Ματζαράκης και στο κοντραμπάσο ο Χατζάκης Αλέξανδρος. Μιας και μας δίνεται η ευκαιρία μέσω του ogdoo.gr θα θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε και δημόσια για τη μέχρι σήμερα βοήθεια τους και τη συμπαράσταση τους. Όπως επίσης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε και δύο πρώην συνεργάτες μας, φίλους μουσικούς, που για άλλους επαγγελματικούς λόγους δεν μπορούσαν να συνεχίσουν μαζί μας, αλλά και αυτών η βοήθεια ήταν πολύτιμη, το Νίκο Μαστοράκη στο κοντραμπάσο και το Γιάννη Βρακουράκη στο νταούλι.

Κλείνοντας, πείτε μου, ποια είναι η απώτερη επιθυμία σας; Έχουν «όρια» τα όνειρά σας; 

Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι κι εμείς έχουμε όνειρα κι επιθυμίες και προσπαθούμε καθημερινά για την εκπλήρωση αυτών.

Τέλος, αν σας ζητούσα μέσα σε «μια πρόταση» να στείλετε ένα μήνυμα γνωριμίας και καλωσορίσματος στους αναγνώστες του ogdoo.gr, τί θα έλεγε αυτή;

Η μουσική είναι η καλύτερη μορφή ψυχοθεραπείας και θα πρέπει όλοι είτε ν’ ακούν μουσική, είτε να ασχοληθούν με τη μουσική! Σας ευχαριστούμε πολύ!