Γιώργος Μπίλιος: Η ματαιοδοξία μου εξαντλείται στην ευχή να υπάρχει πάντα κοινό που το αφορά η μουσική μου

Ο Γιώργος Μπίλιος είναι ένας «αναθρεμμένος» στη σκηνή, ταλαντούχος ερμηνευτής και «παρεμπιπτόντως» τραγουδοποιός.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε συνεργασία με το Ogdoo Music Group τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Διακόπτης». Οι δραστηριότητές του είναι πολυσχιδείς και δημιουργικές.

Έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη διαφήμιση. Εδώ και 15 χρόνια έχει εμφανιστεί με επιτυχία σε κεντρικές αθηναϊκές σκηνές και έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, η Θεοδοσία Τσάτσου, οι gravitysays_i και η Μελίνα Τανάγρη.

Το 2014 ο Γιώργος Μπίλιος συμμετέχει στον δίσκο «Η πόλη του καρχαρία» του Βαγγέλη Βαζαίου που κυκλοφόρησε από τον «Αυλό». Τον Μάιο του 2016 είχε την ιδέα για τη δημιουργία μιας πολυσυλλεκτικής tribute band στον David Bowie, με την οποία πραγματοποίησε 4 live (το τελευταίο σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό Pepper στις 10/01/2018) συγκεντρώνοντας εξαιρετικές κριτικές και πλήθος κόσμου. Το πρώτο Live μάλιστα έγινε υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας, όπου όλα τα έσοδα κατέληξαν για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων.

Έχει γράψει το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους Alphabet με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Χρανιώτη, ενώ κατά το παρελθόν ήταν μέλος συγγραφικών ομάδων για καθημερινές τηλεοπτικές σειρές. Τα τελευταία 3 χρόνια αρθρογραφεί στο περιοδικό City Code.

Εκτός από όλα αυτά, ο Γιώργος Μπίλιος είναι κυρίως ένας δημιουργικός και ευφυής άνθρωπος που αντλεί ενέργεια και έμπνευση μέσα από την αγάπη του για τη μουσική. Ο «Διακόπτης» συνδυάζει ιδανικά τα ταλέντα του και αποτελεί κάτοπτρο του δημιουργού του.

Με αφορμή την κυκλοφορία του «Διακόπτη» μιλήσαμε μαζί του σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης.

Γιώργο μίλησέ μας για το ξεκίνημά σου. Πώς άρχισε η επαφή σου με το τραγούδι;
Θυμάμαι πιτσιρικάς να βρίσκομαι στο Ηρώδειο με τον πατέρα μου που συμμετείχε σε χορωδία για το Άξιον Εστί με τον αείμνηστο Γρηγόρη Μπιθικώτση και μαέστρο τον Σταύρο Ξαρχάκο και να εντυπωσιάζομαι από την ορχήστρα, τα τραγούδια του Μίκη και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στο σπίτι να τραγουδάμε τον Θεσσαλικό κύκλο του Μαρκόπουλου και να συμμετέχω σε γλέντια με κιθάρες. Όταν βέβαια πήρα συνειδητά την απόφαση να ασχοληθώ σοβαρά με το τραγούδι η επιθυμία μου αντιμετωπίστηκε στο σπίτι με θυμηδία. Στην πρώτη συναυλία όλα άλλαξαν. Κατάλαβαν ότι μιλούσα σοβαρά…

Ποια ήταν τα νεανικά σου ακούσματα; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που είχες πρότυπο;
Όταν αποφάσισα να πάρω τη μουσική μου παιδεία στα χέρια μου και να απαγκιστρωθώ από τις επιλογές των γονιών μου ήταν τη στιγμή που ήρθε στα χέρια μου μια κασέτα με ροκ μουσικές των 70s. Sabbath, Zeppelin, Floyd άνοιξαν τους ορίζοντές μου. Κόλλησα με τη φωνή του Robert Plant και την ψυχεδέλεια των Floyd. Την ίδια στιγμή άκουγα με μανία Αδελφούς Κατσιμίχα, Σαββόπουλο και Παύλο Σιδηρόπουλο. Και Χατζιδάκι. Πολύ Χατζιδάκι.

Ποιά ήταν τα πρώτα επαγγελματικά σου βήματα;
Η πρώτη, ας το πούμε επίσημη εμφάνιση, ήταν με την Μελίνα Τανάγρη, εκεί γύρω στο 2001, αν θυμάμαι καλά. Με συναυλίες στο House of Art και μια μίνι καλοκαιρινή περιοδεία. Η Μελίνα με είχε ακούσει στην Karen Solomon, τη δασκάλα φωνητικής μου και όταν τελείωσα το μάθημα θυμάμαι να μου προτείνει να συνεργαστούμε. Ήταν απίστευτο συναίσθημα.

Τι σημαίνει για εσένα η μουσική;
Είναι η ισορροπία μου. Η πηγή ενέργειάς μου. Σε περιόδους που δεν ασχολούμαι όσο θα ήθελα, δεν κάνω live και δεν έχω χρόνο, πέφτω σε κατάθλιψη.

Όταν γράφεις ξεκινάς από την μουσική ή τον στίχο. Ποιό από τα δυο θεωρείς πιο δύσκολο;
Είμαι παρεμπιπτόντως τραγουδοποιός. Δεν το εξασκώ συνειδητά. Οπότε και γράφω μόνο αν και εφόσον... Κυρίως είμαι ερμηνευτής. Βέβαια με τον στίχο τα πράγματα μου είναι πιο εύκολα διότι γράφω κιόλας.

Ξεκίνησες να τραγουδάς στα live κυρίως αγγλόφωνα τραγούδια.
Όταν ξεκίνησα τις πρώτες μου εμφανίσεις περισσότερο τραγουδούσα αγγλόφωνα τραγούδια, είχα βέβαια εντάξει και κάποια ελληνόφωνα στο πρόγραμμα πιο πολύ Σαββόπουλο και Σιδηρόπουλο πολύ, γιατί έχω μεγάλη αγάπη στον Παύλο. Στην πορεία βέβαια όλα αυτά ήρθαν και ισορροπήσανε και μέσα στο μυαλό μου και ερμηνευτικά γιατί μιλάμε για δυο διαφορετικές σχολές. Η τοποθέτηση της φωνής, ως τραγουδιστής μιλάω τώρα, είναι εντελώς διαφορετική στα ελληνικά και στα ξένα τραγούδια, αλλά και ο τρόπος που εκφράζεσαι και εκφέρεις και τη γλώσσα. Αυτό με βοήθησε στο να είμαι δεκτικός στο νέο και ως εκ τούτου να αποκτήσω μια πιο σφαιρική άποψη για τη μουσική και τα ακούσματα. Οπότε, πατάω και με τα δύο πόδια και στο αγγλόφωνο και το ελληνόφωνο.

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ διαδεδομένο τα νέα παιδιά να γράφουν και να τραγουδούν αγγλικά. Πιστεύεις ότι αυτή η τάση θα κάνει κακό στην παραγωγή καλού ελληνικού τραγουδιού;
Όχι νομίζω ότι όλα τα είδη είναι εδώ για όποιον θέλει να τα ακούσει. Επειδή ένα κομμάτι του εαυτού ανήκει στην αγγλόφωνη σκηνή πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για όλους. Στην ελληνική μουσική σκηνή υπάρχουν πάρα πολλά αγγλόφωνα σχήματα τα οποία έχουνε αφήσει το στίγμα τους, όπως οι Raining Pleasure οι οποίοι είχανε κάνει τρομερή αίσθηση όταν πρωτοεμφανίστηκαν. Ο Bασιλικός είναι επίσης περίπτωση καλλιτέχνη που έχει κάνει καριέρα με αγγλόφωνα και με ελληνόφωνα τραγούδια. Εννοώ ότι πρέπει να σπάσουμε αυτά τα όρια, η έμπνευση μπορεί να έρθει με οποιαδήποτε μορφή και πρέπει είναι ευπρόσδεκτη. Για παράδειγμα, στον δίσκο μου έχω 2 συνθέσεις ανθρώπων που γράφουν αγγλόφωνα τραγούδια και δεν έχουν ξαναγράψει ποτέ ελληνικό (Gaudy, Πηλαδάκης - Amnesia Pills). Πιστεύω ότι αυτό κάτι λέει.

Μου είπες ότι είσαι παρεμπιπτόντως τραγουδοποιός.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδοποιό επ’ ουδενί και θα ήταν και ασέβεια προς τους τραγουδοποιούς αυτό. Ερμηνευτής είμαι αυτό ξέρω να κάνω τόσα χρόνια και με διάφορες μπάντες που έχω εμπλακεί. Το ότι προέκυψαν τραγούδια ήταν εντελώς τυχαίο και μάλλον ήταν και σημαδιακό, υπό την έννοια ότι αυτή η διαδικασία λειτούργησε απελευθερωτικά. Με βοήθησε να εξελίξω τον εαυτό μου περισσότερο. Ύστερα από πολλά χρόνια συνεργασιών, πολλά live και εμφανίσεις, το πράγμα είχε φτάσει σε κορεσμό. Και με τον εαυτό μου δεν τα πηγαίναμε και τόσο καλά. Οπότε η πιο σοφή κίνηση που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου ήταν να κάνω παύση εργασιών. Πήρα τις ανάσες που χρειαζόμουν και είδα τα πράγματα διαφορετικά. Μετά ήταν που ξεκίνησα να γράφω. Έγραψα 3 κομμάτια (εκ των οποίων τα 2 είναι μέσα σ’ αυτό το album) και κατάλαβα πόσο απαραίτητο ήταν αυτό κυρίως ως διαδικασία.

Πώς προέκυψε ο τίτλος «Διακόπτης» για τον δίσκο;
Είναι ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος με διαφορετικές επιρροές. Όταν τον άκουσα ολοκληρωμένο μου φάνηκε ότι αλλάζει διάθεση σε κάθε τραγούδι, σαν να πατάς έναν αόρατο διακόπτη μέσα στο μυαλό σου και περνάς σε μια άλλη κατάσταση. Οπότε θεώρησα ότι - λόγω του ότι υπάρχει και ομώνυμο τραγούδι - ο τίτλος αυτός περιγράφει καλύτερα το συνολικό αποτέλεσμα. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι περιγράφει και τη δική μου ψυχοσύνθεση. Όχι στην αυτοματοποιημένη της διάσταση, αλλά στο ότι γίνεται αυτό. Η αλλαγή διαθέσεων. Για μένα μπορεί να είναι ανάγκη. Για τους δίπλα μου, είναι λίγο κουραστικό…

Μίλησέ μου για τη συνεργασία σου με τους συντελεστές του «Διακόπτη».
Το Βαγγέλη τον Μαρκαντώνη τον ξέρω πολλά χρόνια, είχαμε συνεργαστεί στο πρώτο μου μεγάλο live και δημιουργήθηκε μια φιλία. Όταν άρχιζα να μαζεύω το υλικό ήταν ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να με βοηθήσει στο κομμάτι της ενορχήστρωσης. Εκτιμώ την εμπειρία του και τον τρόπο που σκέφτεται οπότε ήταν κάτι φυσιολογικό να μιλήσω με το Βαγγέλη. Έπειτα στην πορεία όταν έψαχνα τραγούδια, ήρθε ένα τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη, τον οποίο και ευχαριστώ πολύ για την τιμή, που αρχικά το σκεφτόταν για μια γυναικεία φωνή, αλλά τελικά υπερίσχυσα (χαχα). Ήρθε λίγο σαν δώρο. Με τον Γιώργο Γουδή είμαστε επίσης φίλοι χρόνια και έχουμε συνεργαστεί μαζί και όταν άκουσε ότι ετοιμάζω δίσκο μου είπε «έχω ένα κομμάτι το οποίο νομίζω ότι θα σου πήγαινε» και μου το έδωσε και νομίζω ότι βγήκε πολύ ωραίο. Με τον Παναγιώτη τον Αυγερινό επίσης έχουμε παίξει μαζί και εκείνος είχε κάποια κομμάτια στο συρτάρι του. Κάπως έτσι έγινε και με το Σταύρο Πηλαδάκη με τον οποίο βέβαια υπάρχει μια συνεργασία σε ένα αγγλόφωνο σχήμα που συμμετέχω εδώ και χρόνια τους Amnesia pills. Είχε γράψει επίσης ένα κομμάτι που ήταν ελληνικό και θα πήγαινε υπέρ πίστεως γιατί αυτός γράφει αγγλόφωνα και μου το έδωσε γιατί ήξερε ότι ψάχνω τραγούδια για τον δίσκο και ταίριαξε νομίζω ωραία.

Ο δίσκος περιέχει μια διασκευή, μίλησε μου λίγο γι’ αυτή…
Ναι πρόκειται για τη διασκευή του τραγουδιού «Άστο το χεράκι σου» των Καπνίση - Σακελλάριου. Η διασκευή ήταν μια ιδέα του Βαγγέλη. Το κομμάτι έχει εντυπωθεί στα αυτιά μας, κουβαλάει ένα ρετρό χαρακτήρα και πολλές αναμνήσεις. Χωρίς κατά ανάγκη εγώ να είμαι τόσο ρετρό, γιατί αυτά τα ακούσματα είναι περισσότερο της γιαγιάς μου και του παππού μου παρά δικά μου, με άγγιξε. Είναι όμως ένα πολύ τρυφερό τραγούδι συναισθηματικά φορτισμένο με το πέρασμα των χρόνων και τον τρόπο που έχει ειπωθεί Η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο διστακτικός στην αρχή, αλλά στην πορεία έτσι όπως το είχε στο μυαλό του ο Βαγγέλης κι έτσι όπως προέκυψε νομίζω ότι λειτούργησε.

Έχοντας ζήσει και τις δύο διαδικασίες και τα live και το στούντιο είναι εντέλει δύο τελείως διαφορετικά πράγματα;
Εντελώς, το στούντιο έχει την ομορφιά του, υπό την έννοια έχεις μια ιδέα η οποία αρχίζει και παίρνει σάρκα και οστά και βγαίνει στο τέλος ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα το οποίο θα σου πάρει χρόνο να το φέρεις εκεί που θέλεις. Το πώς θα παίξει ο κάθε μουσικός αυτό που πρέπει να παίξει, το πώς θα μπεις εσύ να τραγουδήσεις αυτό που πρέπει. Αναζητάς την ιδανική στιγμή που πρέπει να καταγράψεις αλλά έχεις τη δυνατότητα να την αναζητήσεις πολλές φορές. Στο live δεν έχεις τέτοιες δυνατότητες, είναι one-off, θα κριθείς την ίδια στιγμή. Στο στούντιο έτυχε σε ένα τραγούδι να κρατήσω την πρώτη ηχογράφηση και επίσης έτυχε ένα τραγούδι να το τραγουδήσω πολλές φορές για να το κρατήσω. Ειδικά το “Rodolfo” ήταν ένα κομμάτι που μας ταλαιπώρησε πολύ μέχρι να φτάσουμε στη μορφή που τελικά πήρε. Για τους τραγουδιστές που πρώτα ηχογραφούν κι έπειτα ασχολούνται με το live είναι πιο δύσκολη η μετάβαση. Το «πατάρι» πρέπει να το κατακτήσεις αλλιώς μπορεί να σε ρουφήξει. Αντίστοιχα ισχύει το ότι όσοι έχουν φάει με το κουτάλι το live είναι δύσκολο να προσαρμοστούν στις συνθήκες του στούντιο.

Υπάρχει κάποια δύναμη που κινεί την δημιουργικότητά σου;
Η καθημερινότητα σε συνδυασμό με τις ιστορίες που φτιάχνει κατά καιρούς το κεφάλι μου.

Από τις έως τώρα συνεργασίες σου με αγαπημένους καλλιτέχνες ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποια; Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς μελλοντικά;
Νομίζω ότι κάθε συνεργασία άφησε κάτι. Και σε καλλιτεχνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Και για όλες αυτές αισθάνομαι ευγνώμων. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια εξ’ αυτών.

Ποιοί είναι οι στόχοι σου και ποιά τα όνειρά σου για τη συνέχεια;
Ο στόχος μου πάντα είναι να παραμένω όσο το δυνατόν πιο δημιουργικός. Να παρατηρώ, να μαζεύω υλικό, να απορρίπτω και να κρατώ τον εαυτό μου σε εγρήγορση. Η ματαιοδοξία μου αρχίζει και τελειώνει στην ευχή μου να υπάρχει πάντα κοινό που να αγκαλιάζει τα πράγματα που κάνω.

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!