Με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, έχουμε βρεθεί πολλές φορές, τα τελευταία δέκα χρόνια, ιδιαίτερα μετά από συναυλίες και μουσικές βραδιές. Αυτή είναι η τρίτη φορά που βρισκόμαστε για να τα ξαναπούμε στο επίπεδο μιας συνέντευξης.
Όλα αυτά που αφορούν τη μεγάλη διαδρομή του στο λαϊκό τραγούδι, τα έχουμε πει τόσο στην προηγούμενη συνέντευξη το 2008, όσο και στην εκπομπή που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2012 στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης και είναι καταχωρημένες στο διαδίκτυο, οπότε δε νομίζω πως χρειάζεται να τα επαναλάβουμε.
Την αφορμή για την κουβέντα μας, την έδωσε αυτή τη φορά ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Άστο να πάει» σε μουσική του Χρήστου Παπαδόπουλου και στίχους του γιατρού Κωνσταντίνου Στρατή, που αποτελεί παράλληλα και τον προπομπό του νέου του δίσκου, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από το Ogdoo Music Group.
Γεράσιμε θα ήθελα καταρχάς να μας πεις δυο λόγια για το νέο τραγούδι και το δίσκο. Τι θα περιλαμβάνει;
O τίτλος του δίσκου είναι «Αλλαγή εποχής» και του τραγουδιού «Άστο να πάει». Περιλαμβάνει τραγούδια που, κατά τη γνώμη μου, υπογραμμίζουν την αξία του Χρήστου σαν «στιβαρού» λαϊκού δημιουργού και φωτίζουν την πιο εσωστρεφή πλευρά του. Ιδανικό στήριγμα οι στίχοι του Στρατή. Χαίρομαι πολύ για αυτά τα τραγούδια, που με εκφράζουν απόλυτα αυτή την εποχή!
Πώς προέκυψε η νέα συνεργασία με τον Χρήστο Παπαδόπουλο; Πριν από δυόμιση χρόνια είχες τραγουδήσει ένα τραγούδι του στο δίσκο «Ανάσες» του Κωνσταντίνου Στρατή. Είχατε συνεργαστεί και παλαιότερα ή τότε έπεσε ο «σπόρος» της δημιουργίας του νέου δίσκου;
Ενθουσιαστήκαμε και οι τρείς τότε με αυτό το τραγούδι! Ήταν η πρώτη δισκογραφική συνεργασία και με τους δύο. Τίτλος τραγουδιού «Σαν πέφτει η νύχτα». Εννοείται ότι υπάρχει στο δίσκο με άλλη ενορχήστρωση και ερμηνεία.
Είχε τύχει να παρακολουθήσεις τις θρυλικές εμφανίσεις των «Παιδιών της Πάτρας», ιδρυτικό μέλος των οποίων ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, στο «Χάραμα» της Πάτρας;
Όχι στη «χρυσή εποχή» τους, αλλά μερικά χρόνια αργότερα, το 1990, τραγουδήσαμε μαζί στο «Χάραμα». Και δυο χρόνια αργότερα στο «Νοτούρνο» στην Αθήνα. Μου άρεσαν πολύ γιατί είχαν φρεσκάδα, ταλέντο και ενθουσιασμό και μας ξανασύστησαν τον λαϊκό τρόπο διασκέδασης.
Έχεις «ζηλέψει» τραγούδια του Χρήστου Παπαδόπουλου, που θα ήθελες να τραγουδήσεις εσύ;
Μου αρέσει πολύ το «Φίλα με» σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη, το «Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω» με λόγια της Σώτιας Τσώτου και επίσης το «Αρχιπέλαγος» και πάλι του Μπαλαχούτη, που αρχικά ήταν να το τραγουδήσω εγώ. Θεωρώ τον Χρήστο πολύ ταλαντούχο δημιουργό και οι επιτυχίες του μόνο τυχαίες δεν είναι. Επίσης έχει ένα μοναδικό και σπουδαίο τρόπο που παίζει μπουζούκι που τον χαρακτηρίζει!
Θα ’θελα να μου πεις δυο λόγια για τη γνωριμία σου με τον Κωνσταντίνο Στρατή, αλλά και για τον ίδιο τον γιατρό - στιχουργό.
Τον γνώρισα όπως προείπα με αφορμή την ερμηνεία μου στο τραγούδι του βιβλίου του «Ανάσες». Είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος με ένα χαμόγελο γεμάτο καλοσύνη και εξυπνάδα. Δεν προλαβαίνω να του πω δυο σκέψεις μου και σε λίγο μου στέλνει σε μήνυμα δυο τραγούδια! Είναι δημιουργικότατος, με δικό του στυλ γραφής, πρωτότυπο ! Ήταν δίπλα μας όλες τις μέρες που γράφαμε στο στούντιο. Τον ενδιαφέρει και τον εκφράζει ιδιαίτερα η καλλιτεχνική του φύση!
Στη σημερινή εποχή, που η δισκογραφία τείνει κυριολεκτικά να εξαφανισθεί, θεωρείς ότι αξίζει να μπαίνει κάποιος στη διαδικασία δημιουργίας ενός δίσκου;
Αξίζει πάντα, όταν έχεις κάτι καλλιτεχνικό να εκφράσεις. Στην εποχή μας που καλείσαι να χρηματοδοτήσεις τη δουλειά σου, το κάνεις όταν το πιστεύεις πολύ!
Το ότι στη σημερινή εποχή προχωράς στην έκδοση ενός νέου cd, στην κανονική του μορφή και όχι μόνο ηλεκτρονικά, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, σημαίνει πως είσαι ακόμα υπέρμαχος του ηχητικού φορέα του cd. Εσύ μάλιστα είσαι από τους καλλιτέχνες που ξεκίνησαν σε μια μεταβατική εποχή, όταν το βινύλιο είχε αρχίσει να παραχωρεί τη θέση του στο cd. Οι πρώτοι σου δίσκοι είχαν κυκλοφορήσει και σε βινύλιο. Η ερώτησή μου έχει δυο σκέλη. Καταρχάς, αν -υποθετικά πάντα μιλώντας- αύριο καταργούνταν εντελώς το cd και τα τραγούδια κυκλοφορούσαν μόνο ψηφιακά, τι θα έκανες; Θα προσαρμοζόσουν με την νέα κατάσταση;
Εννοείται! Άλλωστε και σήμερα κυκλοφορούν ταυτόχρονα και ψηφιακά.
Και δεύτερον, πώς βλέπεις την σταδιακή και με αργά βήματα επιστροφή του βινυλίου;
Τη βλέπω πολύ θετικά γιατί τονίζει ότι τα τραγούδια είναι κάτι σημαντικό που αξίζει κανείς να πληρώνει για να τα έχει «δικά του». Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί συλλέκτες καταβάλλουν σημαντικά ποσά για την απόκτηση συγκεκριμένων τραγουδιών ή και δίσκων. Για να ξαναφτάσουμε σε αυτό το σημείο πρέπει να δουλέψουμε σκληρά (οι καλλιτέχνες αλλά και οι εταιρείες) και να πείσουμε τους ακροατές ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν και πάλι με την απόκτηση τραγουδιών που θα αντέχουν στο χρόνο και δεν θα είναι μόνο προϊόντα του μάρκετινγκ.
Φωτογραφία: Αγγελική Παπαϊωάννου
Στην πρώτη μας συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε πριν από δέκα χρόνια, είχαμε αναφερθεί στην πληθώρα των τραγουδιών, που ηχογράφησες συμμετέχοντας σε δίσκους άλλων τραγουδιστών, συνθετών ή στιχουργών. Μετά από δέκα χρόνια τα τραγούδια αυτά είναι αρκετά περισσότερα. Σκέφτεσαι ακόμα τη συγκέντρωσή τους και την κυκλοφορία τους σε ένα διπλό ή τριπλό cd;
Είναι κάτι που θα το ήθελα πολύ, αλλά μάλλον θα περιμένω την επέκταση του βινυλίου στην αγορά για να το κάνω σωστά.
Σήμερα πώς βλέπεις την κατάσταση στο λαϊκό τραγούδι; Είσαι ικανοποιημένος με τα καινούργια τραγούδια που ακούς; Υπάρχει νέο αίμα στο λαϊκό τραγούδι;
Το λαϊκό τραγούδι μεταλλάσσεται μέρα με τη μέρα και όποιος αναζητά τους γνώριμους ήχους με τις πενιές και τους «νταλγκάδες» (όπως κι εγώ) αισθάνεται μια σχετική «έλλειψη οξυγόνου». Αναζητώ συνέχεια διεξόδους. Άκουσα τελευταία τον τραγουδιστή και μπουζουξή Φώτη Βεργόπουλο και μου άρεσε πολύ. Ανυπομονώ να ακούσω καινούργια τραγούδια που θα μου προκαλέσουν συγκίνηση.
Δικά σου τραγούδια εξακολουθείς να γράφεις;
Τώρα είμαι εστιασμένος στην ιδιότητα του τραγουδιστή, αλλά κάπου στην άκρη του μυαλού μου υπάρχει η σκέψη να σκαρώσω κάτι...
Μετά από 27 χρόνια στη δισκογραφία και, σχεδόν, 35 στο πάλκο, υπάρχουν κάποιοι συνθέτες ή τραγουδιστές με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς;
Μου αρέσει ο Ορφέας Περίδης. Θα ήθελα επίσης να ξανασυνεργαστώ δισκογραφικά με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Είμαι ανοιχτός για συνεργασία με νέους ανθρώπους που θα με συγκινήσουν.
Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις κάποια συνεργασία δισκογραφική ή σε επίπεδο συναυλιών ή κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που να ξεχωρίζεις από όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ηχογράφηση του πρώτου μου δίσκου «Πικρό φιλί» του Βαγγέλη Κορακάκη στο στούντιο «Συν ένα» όπου γράψαμε όλοι μαζί «ζωντανά». Ήμασταν γεμάτοι ενθουσιασμό και ελπίδα και τελειώσαμε τον δίσκο σε τέσσερα απογεύματα! Ήταν μαγικές στιγμές!
Mε το διαδίκτυο ποια είναι η σχέση σου; Ενημερώνεσαι από το διαδίκτυο; Μπαίνεις στη διαδικασία να αναζητήσεις τραγούδια από το youtube ή άλλες πλατφόρμες;
Δεν μου αρέσει να ξοδεύω χρόνο μπροστά στον υπολογιστή. Τον χρησιμοποιώ όμως σαν εργαλείο στη δουλειά μου για να βρίσκω τραγούδια και στίχους ή άλλες χρήσιμες πληροφορίες.
Πιστεύεις πως το διαδίκτυο τελικά λειτούργησε θετικά ή αρνητικά για το τραγούδι;
Έχω ενθουσιαστεί που βρίσκω σπανιότατες εκτελέσεις που δεν θα μπορούσα να ακούσω αλλιώς. Πιστεύω για πολλούς λόγους ότι είναι θετική η συμβολή του.
Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; Πώς τον αξιοποιείς;
Συναντώ αγαπημένα πρόσωπα και συζητώ πολύ μαζί τους. Διαβάζω και αθλούμαι λίγο, παρακολουθώ μαθήματα τραγουδιού και κάποιες παραστάσεις.
Φωτογραφία: NDP Photo Agency
Πού εμφανίζεσαι αυτό το διάστημα;
Τραγουδώ στο «Πετρογκάζι» στο «Μπαράκι του Μάριου», μια μουσικοθεατρική παράσταση, - ιδέα του Χρήστου Παπαδόπουλου - που αναφέρεται στο θρυλικό καφενείο των μουσικών στην Αθήνα του ‘40 και του ‘50 και στις παρέες και τα τραγούδια των ιστορικών θαμώνων (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρης, Χιώτης, Παγιουμτζής, Ζαμπέτας κλπ.). Συμμετέχουν εκτός από εμένα και τον Χρήστο, οι: Παύλος Χαϊκάλης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Τάνια Τρύπη και Θάνος Κοντογιώργης...
Όλα αυτά που αφορούν τη μεγάλη διαδρομή του στο λαϊκό τραγούδι, τα έχουμε πει τόσο στην προηγούμενη συνέντευξη το 2008, όσο και στην εκπομπή που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2012 στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης και είναι καταχωρημένες στο διαδίκτυο, οπότε δε νομίζω πως χρειάζεται να τα επαναλάβουμε.
Την αφορμή για την κουβέντα μας, την έδωσε αυτή τη φορά ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Άστο να πάει» σε μουσική του Χρήστου Παπαδόπουλου και στίχους του γιατρού Κωνσταντίνου Στρατή, που αποτελεί παράλληλα και τον προπομπό του νέου του δίσκου, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από το Ogdoo Music Group.
Γεράσιμε θα ήθελα καταρχάς να μας πεις δυο λόγια για το νέο τραγούδι και το δίσκο. Τι θα περιλαμβάνει;
O τίτλος του δίσκου είναι «Αλλαγή εποχής» και του τραγουδιού «Άστο να πάει». Περιλαμβάνει τραγούδια που, κατά τη γνώμη μου, υπογραμμίζουν την αξία του Χρήστου σαν «στιβαρού» λαϊκού δημιουργού και φωτίζουν την πιο εσωστρεφή πλευρά του. Ιδανικό στήριγμα οι στίχοι του Στρατή. Χαίρομαι πολύ για αυτά τα τραγούδια, που με εκφράζουν απόλυτα αυτή την εποχή!
Πώς προέκυψε η νέα συνεργασία με τον Χρήστο Παπαδόπουλο; Πριν από δυόμιση χρόνια είχες τραγουδήσει ένα τραγούδι του στο δίσκο «Ανάσες» του Κωνσταντίνου Στρατή. Είχατε συνεργαστεί και παλαιότερα ή τότε έπεσε ο «σπόρος» της δημιουργίας του νέου δίσκου;
Ενθουσιαστήκαμε και οι τρείς τότε με αυτό το τραγούδι! Ήταν η πρώτη δισκογραφική συνεργασία και με τους δύο. Τίτλος τραγουδιού «Σαν πέφτει η νύχτα». Εννοείται ότι υπάρχει στο δίσκο με άλλη ενορχήστρωση και ερμηνεία.
Είχε τύχει να παρακολουθήσεις τις θρυλικές εμφανίσεις των «Παιδιών της Πάτρας», ιδρυτικό μέλος των οποίων ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, στο «Χάραμα» της Πάτρας;
Όχι στη «χρυσή εποχή» τους, αλλά μερικά χρόνια αργότερα, το 1990, τραγουδήσαμε μαζί στο «Χάραμα». Και δυο χρόνια αργότερα στο «Νοτούρνο» στην Αθήνα. Μου άρεσαν πολύ γιατί είχαν φρεσκάδα, ταλέντο και ενθουσιασμό και μας ξανασύστησαν τον λαϊκό τρόπο διασκέδασης.
Έχεις «ζηλέψει» τραγούδια του Χρήστου Παπαδόπουλου, που θα ήθελες να τραγουδήσεις εσύ;
Μου αρέσει πολύ το «Φίλα με» σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη, το «Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω» με λόγια της Σώτιας Τσώτου και επίσης το «Αρχιπέλαγος» και πάλι του Μπαλαχούτη, που αρχικά ήταν να το τραγουδήσω εγώ. Θεωρώ τον Χρήστο πολύ ταλαντούχο δημιουργό και οι επιτυχίες του μόνο τυχαίες δεν είναι. Επίσης έχει ένα μοναδικό και σπουδαίο τρόπο που παίζει μπουζούκι που τον χαρακτηρίζει!
Θα ’θελα να μου πεις δυο λόγια για τη γνωριμία σου με τον Κωνσταντίνο Στρατή, αλλά και για τον ίδιο τον γιατρό - στιχουργό.
Τον γνώρισα όπως προείπα με αφορμή την ερμηνεία μου στο τραγούδι του βιβλίου του «Ανάσες». Είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος με ένα χαμόγελο γεμάτο καλοσύνη και εξυπνάδα. Δεν προλαβαίνω να του πω δυο σκέψεις μου και σε λίγο μου στέλνει σε μήνυμα δυο τραγούδια! Είναι δημιουργικότατος, με δικό του στυλ γραφής, πρωτότυπο ! Ήταν δίπλα μας όλες τις μέρες που γράφαμε στο στούντιο. Τον ενδιαφέρει και τον εκφράζει ιδιαίτερα η καλλιτεχνική του φύση!
Στη σημερινή εποχή, που η δισκογραφία τείνει κυριολεκτικά να εξαφανισθεί, θεωρείς ότι αξίζει να μπαίνει κάποιος στη διαδικασία δημιουργίας ενός δίσκου;
Αξίζει πάντα, όταν έχεις κάτι καλλιτεχνικό να εκφράσεις. Στην εποχή μας που καλείσαι να χρηματοδοτήσεις τη δουλειά σου, το κάνεις όταν το πιστεύεις πολύ!
Το ότι στη σημερινή εποχή προχωράς στην έκδοση ενός νέου cd, στην κανονική του μορφή και όχι μόνο ηλεκτρονικά, όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, σημαίνει πως είσαι ακόμα υπέρμαχος του ηχητικού φορέα του cd. Εσύ μάλιστα είσαι από τους καλλιτέχνες που ξεκίνησαν σε μια μεταβατική εποχή, όταν το βινύλιο είχε αρχίσει να παραχωρεί τη θέση του στο cd. Οι πρώτοι σου δίσκοι είχαν κυκλοφορήσει και σε βινύλιο. Η ερώτησή μου έχει δυο σκέλη. Καταρχάς, αν -υποθετικά πάντα μιλώντας- αύριο καταργούνταν εντελώς το cd και τα τραγούδια κυκλοφορούσαν μόνο ψηφιακά, τι θα έκανες; Θα προσαρμοζόσουν με την νέα κατάσταση;
Εννοείται! Άλλωστε και σήμερα κυκλοφορούν ταυτόχρονα και ψηφιακά.
Και δεύτερον, πώς βλέπεις την σταδιακή και με αργά βήματα επιστροφή του βινυλίου;
Τη βλέπω πολύ θετικά γιατί τονίζει ότι τα τραγούδια είναι κάτι σημαντικό που αξίζει κανείς να πληρώνει για να τα έχει «δικά του». Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί συλλέκτες καταβάλλουν σημαντικά ποσά για την απόκτηση συγκεκριμένων τραγουδιών ή και δίσκων. Για να ξαναφτάσουμε σε αυτό το σημείο πρέπει να δουλέψουμε σκληρά (οι καλλιτέχνες αλλά και οι εταιρείες) και να πείσουμε τους ακροατές ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν και πάλι με την απόκτηση τραγουδιών που θα αντέχουν στο χρόνο και δεν θα είναι μόνο προϊόντα του μάρκετινγκ.
Φωτογραφία: Αγγελική Παπαϊωάννου
Στην πρώτη μας συνέντευξη που πραγματοποιήθηκε πριν από δέκα χρόνια, είχαμε αναφερθεί στην πληθώρα των τραγουδιών, που ηχογράφησες συμμετέχοντας σε δίσκους άλλων τραγουδιστών, συνθετών ή στιχουργών. Μετά από δέκα χρόνια τα τραγούδια αυτά είναι αρκετά περισσότερα. Σκέφτεσαι ακόμα τη συγκέντρωσή τους και την κυκλοφορία τους σε ένα διπλό ή τριπλό cd;
Είναι κάτι που θα το ήθελα πολύ, αλλά μάλλον θα περιμένω την επέκταση του βινυλίου στην αγορά για να το κάνω σωστά.
Σήμερα πώς βλέπεις την κατάσταση στο λαϊκό τραγούδι; Είσαι ικανοποιημένος με τα καινούργια τραγούδια που ακούς; Υπάρχει νέο αίμα στο λαϊκό τραγούδι;
Το λαϊκό τραγούδι μεταλλάσσεται μέρα με τη μέρα και όποιος αναζητά τους γνώριμους ήχους με τις πενιές και τους «νταλγκάδες» (όπως κι εγώ) αισθάνεται μια σχετική «έλλειψη οξυγόνου». Αναζητώ συνέχεια διεξόδους. Άκουσα τελευταία τον τραγουδιστή και μπουζουξή Φώτη Βεργόπουλο και μου άρεσε πολύ. Ανυπομονώ να ακούσω καινούργια τραγούδια που θα μου προκαλέσουν συγκίνηση.
Δικά σου τραγούδια εξακολουθείς να γράφεις;
Τώρα είμαι εστιασμένος στην ιδιότητα του τραγουδιστή, αλλά κάπου στην άκρη του μυαλού μου υπάρχει η σκέψη να σκαρώσω κάτι...
Μετά από 27 χρόνια στη δισκογραφία και, σχεδόν, 35 στο πάλκο, υπάρχουν κάποιοι συνθέτες ή τραγουδιστές με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς;
Μου αρέσει ο Ορφέας Περίδης. Θα ήθελα επίσης να ξανασυνεργαστώ δισκογραφικά με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Είμαι ανοιχτός για συνεργασία με νέους ανθρώπους που θα με συγκινήσουν.
Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις κάποια συνεργασία δισκογραφική ή σε επίπεδο συναυλιών ή κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που να ξεχωρίζεις από όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ηχογράφηση του πρώτου μου δίσκου «Πικρό φιλί» του Βαγγέλη Κορακάκη στο στούντιο «Συν ένα» όπου γράψαμε όλοι μαζί «ζωντανά». Ήμασταν γεμάτοι ενθουσιασμό και ελπίδα και τελειώσαμε τον δίσκο σε τέσσερα απογεύματα! Ήταν μαγικές στιγμές!
Mε το διαδίκτυο ποια είναι η σχέση σου; Ενημερώνεσαι από το διαδίκτυο; Μπαίνεις στη διαδικασία να αναζητήσεις τραγούδια από το youtube ή άλλες πλατφόρμες;
Δεν μου αρέσει να ξοδεύω χρόνο μπροστά στον υπολογιστή. Τον χρησιμοποιώ όμως σαν εργαλείο στη δουλειά μου για να βρίσκω τραγούδια και στίχους ή άλλες χρήσιμες πληροφορίες.
Πιστεύεις πως το διαδίκτυο τελικά λειτούργησε θετικά ή αρνητικά για το τραγούδι;
Έχω ενθουσιαστεί που βρίσκω σπανιότατες εκτελέσεις που δεν θα μπορούσα να ακούσω αλλιώς. Πιστεύω για πολλούς λόγους ότι είναι θετική η συμβολή του.
Ελεύθερος χρόνος υπάρχει; Πώς τον αξιοποιείς;
Συναντώ αγαπημένα πρόσωπα και συζητώ πολύ μαζί τους. Διαβάζω και αθλούμαι λίγο, παρακολουθώ μαθήματα τραγουδιού και κάποιες παραστάσεις.
Φωτογραφία: NDP Photo Agency
Πού εμφανίζεσαι αυτό το διάστημα;
Τραγουδώ στο «Πετρογκάζι» στο «Μπαράκι του Μάριου», μια μουσικοθεατρική παράσταση, - ιδέα του Χρήστου Παπαδόπουλου - που αναφέρεται στο θρυλικό καφενείο των μουσικών στην Αθήνα του ‘40 και του ‘50 και στις παρέες και τα τραγούδια των ιστορικών θαμώνων (Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρης, Χιώτης, Παγιουμτζής, Ζαμπέτας κλπ.). Συμμετέχουν εκτός από εμένα και τον Χρήστο, οι: Παύλος Χαϊκάλης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Τάνια Τρύπη και Θάνος Κοντογιώργης...
