«Δυο μέτρα γης αγάπησα» τιτλοφορείται ο νέος δίσκος που ετοίμασαν και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες. Δώρος Δημοσθένους, Ευρυδίκη, Μελίνα Κανά, Δημήτρης Κοργιαλάς, Γιάννης Κότσιρας, Γιώτα Νέγκα & Ελένη Τσαλιγοπούλου ερμηνεύουν και συμβάλουν με το δικό τους τρόπο, ενώ Πέμη Ζούνη & Πόλυς Κυριάκου απαγγέλλουν με εφαλτήριο την αγάπη τους για την Κύπρο σε ένα CD με εφτά καινούρια τραγούδια και τρία ποιήματα της μικρής πατρίδας.
Είδαμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον την προσπάθειά τους αυτή, κι εκείνοι με μεγάλη χαρά μας μίλησαν για όλη τη διαδικασία παραγωγής του δίσκου, που θα βρεθεί στις προθήκες των καταστημάτων Ελλάδας και Κύπρου άμεσα, ενώ συμβολικά, θα κυκλοφορήσει και στην Κύπρο ανήμερα της επετείου της εισβολής. Διαβάστε αυτά που μας είπαν, αυτά που μας δήλωσαν οι ερμηνευτές και κυρίως ακούστε σε πρώτη μετάδοση το τραγούδι «Κρυφή μου πόλη» στο ηχητικό που μας «χάρισαν» οι δημιουργοί, στο οποίο ακούγονται αποσπάσματα από ομιλία του Εθνάρχη Μακάριου.
Από πού ξεκίνησε η ιδέα της δημιουργίας του δίσκου αυτού;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Η ιδέα είναι αλήθεια πως ξεκίνησε απ' την Ευρυδίκη.
Ευρυδίκη: Ουσιαστικά, έπαιξα το ρόλο του συντονιστή, στο να «βρεθούν» ο Πόλυς με το Δημήτρη και να ξεκινήσει όλο αυτό το πράγμα, που έχει να κάνει με τα τραγούδια της Κύπρου, να παίρνει σάρκα και οστά. Ήταν για μένα ένα όνειρο.
Πόλυς Κυριάκου: Νέα Υόρκη - Ελλάδα για την Κύπρο. Δύο άνθρωποι που ζουν εκτός Κύπρου για να υπηρετήσουν ένα σκοπό που έχει να κάνει με τα 39 χρόνια από την εισβολή.
Πώς έγινε η μεταξύ σας επαφή;
Ευρυδίκη: Ο Πόλυς μένει μόνιμα στη Νέα Υόρκη, λείπει ουσιαστικά από την Κύπρο 31 χρόνια και βρεθήκαμε εντελώς τυχαία, παρ' όλο που είχαμε γνωριστεί πριν 10 χρόνια, μέσω Facebook, κι εκεί αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε απόψεις...
Πόλυς Κυριάκου: Συναντώνται πρώτα οι ιδέες μέσα από ένα κοινωνικό δίκτυο, όπως το Facebook. Κι όταν εγώ παρακολουθώ τι γράφει αυτός ο άνθρωπος κι εκείνη βλέπει πως νιώθω εγώ για την υπόθεση της Κύπρου και υπάρχει μια συμφωνία και μια κοινή αγάπη για τον τόπο αυτό, αναπόφευκτα ήρθε το «πάντρεμα» με το Δημήτρη. Έστειλα κάποια κομμάτια, σιγά σιγά εκείνος άρχισε να γράφει κι εγώ να χαίρομαι γι' αυτή την εξέλιξη, γιατί ήταν ένα παλιό μου όνειρο να βγει κάτι για την Κύπρο.
Πόσο καιρό το δουλέψατε;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Αρκετό καιρό, σχεδόν 2 χρόνια, αν και τα κομμάτια βγαίνανε πολύ - πολύ γρήγορα κι ήταν σαν μια γιορτή όλο αυτό που ζήσαμε. Ερχόταν ο στίχος, κατ' ευθείαν έβγαινε η μουσική και γιόρταζες μέσα σου, δε μπορώ να το περιγράψω αλλιώς,
Όμως δεν έχεις καταγωγή από την Κύπρο.
Δημήτρης Κοργιαλάς: Όχι δεν έχω, έχω τη σχέση που έχουν όλοι οι Έλληνες που τη θεωρούν Ελλάδα, είναι Ελλάδα! Και φυσικά επειδή κατάγεται η γυναίκα μου από την Κύπρο, ήθελα να έχω κι εγώ μια συμμετοχή.
Το είδες σαν πρόκληση να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Ξέρεις τι γίνεται; Κάνω διάφορα πράγματα, κάποια απ’ αυτά τα παίρνουν εύκολα οι εταιρείες και κάποια χρειάζονται περισσότερη δουλειά από μένα και κάποια ιδιαίτερη εργασία ώστε να βγουν προς τα έξω. Υπάρχει κι αυτό το κομμάτι, όμως, και σε μεγάλο μέρος της δουλειάς μου.
Γιατί αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση απ' τις εταιρείες;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Γιατί τόσα χρόνια υποστηρίζουν ότι πιο εύκολο μπορεί να ακουστεί στον κόσμο. Και συνήθως κάνουν και λάθος γιατί οι καλές δουλειές πάνε καλά, ευτυχώς!
Πώς επιλέξατε τους ερμηνευτές;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Στην αρχή ήταν λίγο θολό το τοπίο σχετικά με το πως θα γίνει αυτή η δουλειά. Μέχρι κάποιο σημείο λέγαμε να τα τραγουδήσει όλα η Ευρυδίκη, αλλά όσο γραφόντουσαν τα τραγούδια κι επειδή γράφτηκαν με πάρα πολλή αγάπη & πιστεύουμε ότι είναι πάρα πολύ καλά, διαπιστώσαμε ότι θα «χωρούσαν» και κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες, οι οποίοι και θα δυνάμωναν τη δουλειά και σίγουρα θα ήθελαν να βοηθήσουν. Στο στούντιο έγινε μια δουλειά ακριβώς όπως θα έπρεπε να βγαίνουν όλες οι δισκογραφικές δουλειές. Με τρομερή αγάπη, πειραματισμούς, διάθεση…
Ευρυδίκη: Να κάνω μια παρένθεση σ' αυτό. Ουσιαστικά ξεκίνησε όλη η δουλεία, απ' τον πρώτο στίχο, απ' το πρώτο τραγούδι που έστειλε ο Πόλυς που ήταν το «Κρυφή μου Πόλη». Πήρε αυτό το στίχο ο Δημήτρης στα χέρια του, έβαλε τη μουσική, το είπαμε μαζί. Ήταν μεν, όνειρο να κάνω μια δουλειά για την Κύπρο κι ήταν μεγάλη ευτυχία που συναντηθήκαμε με τον Πόλυ που μοιραζόμασταν το ίδιο όνειρο, αλλά δεν υπήρχε προσωπική φιλοδοξία μέσα σ' αυτό. Όταν άρχισε ο Δημήτρης να γράφει τις μελωδίες, ακούγαμε στ' αυτιά μας άλλες φωνές! Δηλαδή όταν έγραψε το «Ξέρω μια πόλη» είπαμε ταυτόχρονα ότι η ιδανική φωνή γι' αυτό είναι της Γιώτας Νέγκα! Έτσι ξεκίνησε!
Δημήτρης Κοργιαλάς: Ναι έτσι έγιναν τα πράγματα, αλλά η ευτυχία ήταν πως όταν παίζαμε το ντέμο ακούγαμε μια φωνή. Ε, αυτή η φωνή τελικά τραγούδησε και στο δίσκο!
Ευρυδίκη: Κι ήταν τόσο σπουδαίο ότι όλοι οι καλλιτέχνες στους οποίους απευθυνθήκαμε δέχτηκαν αμέσως. Άκουσαν τα τραγούδια και συμφώνησαν! Μοιράστηκαν μ' έναν τρόπο μαγικό το όνειρό μας! Στο στούντιο αυτό που ζήσαμε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ήταν πολύ συγκινητικό. Από τους μουσικούς που έπαιξαν, τους τραγουδιστές που τραγούδησαν, τους ηχολήπτες... Ήμασταν με τον Πόλυ στο skype, γιατί ο Πόλυς είχε την «ατυχία» να ζει μακριά και δε μπορούσε να ζήσει αυτό που ζούσαμε εμείς στο στούντιο. Και είναι ευχή μας πραγματικά αυτό που κάναμε να μπορέσει να φτάσει στον πολύ κόσμο, γιατί όλοι μας αγαπάμε την Κύπρο, και ο λαός της Κύπρου, αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που συμβαίνουν σήμερα και για κάποιους είναι τόσο μακρινά αυτά τα γεγονότα του 1974... Για μένα και τον Πόλυ είναι σαν χθες! Τα ζούμε κάθε χρόνο, κάθε μέρα σαν να ‘ταν χθες. Πρέπει αυτό να φτάσει και στον πολύ κόσμο. Και στα νέα παιδιά που δεν έζησαν τα γεγονότα και ίσως να μην ενημερώνονται. Μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε το «Δεν ξεχνώ». Τώρα δεν υπάρχει πουθενά. Εμείς πρέπει να το θυμίσουμε.
Πόλυς Κυριάκου: Είναι σημαντικό, γιατί περάσανε πάρα πολλά χρόνια και για κάποιους είναι παρωχημένο πια, ξεχνιέται δυστυχώς και είμαι χαρούμενος, γιατί μέσα από έναν νεότερο άνθρωπο όπως ο Δημήτρης μπόρεσε και βγήκε πιο φρέσκο. Άλλη μια σημαντική δουλειά για την Κύπρο ήταν αυτή που έκανε ο Γιώργος Νταλάρας σε μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη πριν από πολλά χρόνια, η οποία δουλειά μουσικά ήταν ένας σταθμός για την υπόθεση της Κύπρου. Και η «Αμμόχωστος Βασιλεύουσα» του Τόκα φυσικά. Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, αλλά δε σταματήσαμε να ασχολούμαστε, δε σταμάτησε να μας εμπνέει αυτή η έλλειψη ελευθερίας. Νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος που η συγκυρία αυτή με αυτά τα παιδιά έφερε ως αποτέλεσμα αυτό το δίσκο. Και το γεγονός ότι έχουνε μπλέξει μέσα κι άλλους ερμηνευτές που αγαπάνε την Κύπρο και πηγαίνουν συχνά και βγαίνει μια παρεΐστικη προσπάθεια με χαμόγελο. Και είναι τραγούδια όχι μεμψιμοιρίας, είναι τραγούδια αγωνιστικά και κατάθεση ψυχής.
Πότε και πώς αναμένουμε να κυκλοφορήσει η δουλειά;
Ευρυδίκη: Κυκλοφορεί ή μάλλον διανέμεται από τη ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, γιατί η παραγωγή είναι των τριών μας με τις ευγενικές χορηγίες & τη συμβολή πολλών ομογενών.
Πόλυς Κυριάκου: Υποστηρίχτηκε η παραγωγή από μερικούς Έλληνες της διασποράς που ζουν στη Νέα Υόρκη και θέλησαν να συμμετέχουν στο δίσκο με αυτόν τον τρόπο. Μας βοήθησαν να το κάνουμε πραγματικότητα. Το εκτιμώ πάρα πολύ.
Ευρυδίκη: Διανέμεται, λοιπόν, στα δισκοπωλεία μέσα σε αυτή την εβδομάδα, μέχρι 20 Ιουλίου. Στην Κύπρο θα υπάρξει και μια ειδική έκδοση που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 20 Ιουλίου, ημέρα της εισβολής, με την εφημερίδα «Σημερινή».
Πόλυς Κυριάκου: Θα κυκλοφορήσει χωρίς επιπλέον χρέωση, θα είναι ένα δώρο από έναν κατεχόμενο Δήμο, το Δήμο Καραβά, που είναι μια κωμόπολη της επαρχίας Κερύνειας.
Ποια ακριβώς είναι η θεματολογία του δίσκου;
Πόλυς Κυριάκου: Είναι τραγούδια για την κατοχή, για τις πόλεις που βρίσκονται υπό την κατοχή των Τούρκων, τραγούδια για την Κύπρια μητέρα… Τραγούδια κοινωνικού περιεχομένου, όπως το πολύ ιδιαίτερο τραγούδι που τραγουδάει η Μελίνα Κανά, το οποίο έχει πολύ λυρισμό και πολλή νοσταλγία… Θα το ακούσετε!
Το εξώφυλλο τι απεικονίζει;
Πόλυς Κυριάκου: Το εξώφυλλο είναι μια ζωγραφιά ενός πολύ σημαντικού Κύπριου ζωγράφου, του Πωλ Γεωργίου και λέγεται «Στη σκιά της Ασίνου». Πρόκειται για την αρχαιότερη εκκλησία που έχουμε στην Κύπρο. Είναι ένας πολύ σημαντικός πίνακας, πανέμορφος! Στην επιλογή του έργου μας βοήθησε ο ζωγράφος Άντης Ιωαννίδης, πατέρας του Αλκίνοου.
Ευρυδίκη: Όπως βλέπετε, σ’ αυτή τη δουλειά συμμετείχαν πολλοί Κύπριοι, είτε με μια ιδέα, είτε με έναν καλό λόγο, με το δικό τους τρόπο καθένας, βοήθησαν στο να γίνει πραγματικότητα.
Δημήτρης Κοργιαλάς: Ουσιαστικά συνεργαστήκανε πάρα πολλοί άνθρωποι. Από τους ανθρώπους που δώσανε κάποια χρήματα γι’ αυτό, τους μουσικούς, τους καλλιτέχνες… Μαζεύτηκε πολύς κόσμος που δούλεψε.
Τι κομμάτια εμπεριέχονται;
Δημήτρης Κοργιαλάς: Περιέχει 7 τραγούδια, δύο σκέτες απαγγελίες από τον Πόλυ κι ένα ορχηστρικό, το οποίο όμως έχει πάλι απαγγελία μέσα, από την Πέμυ Ζούνη, το «Μνήμες».
Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρά σας σχετικά με την πορεία του δίσκου;
Ευρυδίκη: Αυτό που είναι στα σχέδιά μας, ένα ακόμα όνειρο, πέρα από την επίσημη παρουσίαση με ζωντανή παρουσίαση των τραγουδιών, που λέμε να γίνει το Σεπτέμβριο, καθώς τώρα είναι λίγο δύσκολη η περίοδος και για τους καλλιτέχνες που λείπουν σε περιοδείες, είναι μέχρι του χρόνου όλο αυτό το υλικό και άλλα, καινούρια πράγματα που θα γράψουν ο Δημήτρης με τον Πόλυ να αποτελέσουν τη βάση για μια παράσταση που θα έχει θέμα τα 40 χρόνια από την εισβολή και θα παρουσιαστεί σε θέατρα κτλ.
Πόλυς Κυριάκου: Ευχόμαστε να μην έρθει αυτή η επέτειος κι ας πετάξουμε το δίσκο, αλλά αν ακόμα είναι κατεχόμενη η Κύπρος… θα το παρουσιάσουμε…
Θέλετε να προσθέσετε κάτι πριν κλείσουμε;
Πόλυς Κυριάκου: Είναι πολύ σημαντικό να θυμίσουμε πως στις 20 Ιουλίου είναι η επέτειος της εισβολής, γεγονός που το ξεχνάμε στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ξεχνάνε… Αυτή η δουλειά έγινε γι’ αυτό το λόγο: να συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να αγωνιζόμαστε.
Παρακάτω, παραθέτουμε τις αποκλειστικές δηλώσεις της κυρίας Πέμυς Ζούνη, του Γιάννη Κότσιρα και του Δώρου Δημοσθένους σχετικά με τη συμμετοχή τους στη δουλειά αυτή.
«Ο πιο μεγάλος κίνδυνος είναι να συνηθίζεις και να προσαρμόζεσαι στην όποια άδικη πράξη επιβλήθηκε. Η εγρήγορση της μνήμης είναι η απάντηση στην παραίτηση. Θυμόμαστε. Και θα θυμόμαστε όσο ζούμε...» Πέμυ Ζούνη
«Πόσο σπουδαίο να μπορείς να γράφεις τέτοια μουσική και κείμενα. Πόσο σπουδαίο, να γίνεσαι αγωγός της ελευθερίας, του πόνου, της μνήμης και της χαράς. Τιμή μου να συμμετέχω σε τέτοιες προσπάθειες. Μια ομαδική δουλειά με αρχηγούς το Δημήτρη Κοργιαλά και τον Πόλυ Κυριάκου, με αγνή και μόνη διάθεση να μετουσιώσουμε σε νότες και λέξεις, αυτά που τα συναισθήματα προστάζουν. Σε τόσο σκοτεινές εποχές η αλληλεγγύη είναι η μόνη φωτεινή διέξοδος. Το κάνουμε πράξη με όποια ευκαιρία μας δοθεί. Τα τραγούδια αυτά υπηρετούν τον βαθύτερο σκοπό της τέχνης μας. Την αφύπνιση του πνεύματος, την υπενθύμιση της ιστορίας και την αλληλεγγύη. Συγχαρητήρια σε όλους.» Γιάννης Κότσιρας
«Δε θα μπορούσα εύκολα μέσα από λόγια σ’ ένα σημείωμα να μεταφέρω τη χαρά και τη συγκίνηση που νιώθω, όταν τραγουδάω οτιδήποτε έχει αναφορά στην Κύπρο. Την Κύπρο όπως την γνώρισα παιδί. Χαρά και πόνος που μιλάει βαθειά μέσα στην ψυχή μου. Η γειτονιά μου, η πόλη μου, η πατρίδα μου, το χώμα της όλα αυτά ξαναζωντάνεψαν μέσα μου με το που άρχισα να ψιθυρίζω τη μουσική του Δημήτρη και τους στίχους του Πόλυ. Είναι σαν τις πρώτες σταγόνες της βροχής όταν πέφτουν πάνω στο χώμα και αναδύονται ξεχασμένες μυρωδιές. Ευχαριστώ το Δημήτρη, την Ευρυδίκη και τον Πόλυ γι αυτή την ανάμνηση.» Δώρος Δημοσθένους
