Όσοι ενθουσιαστήκαν με το άλμπουμ τους The Blackbird Flies, που ήταν για απαιτητικούς μουσικόφιλους, με την επιτυχία Helicopter, και ίσως βιάστηκαν να πουν ότι οι Empty Frame δύσκολα θα κάνουν ένα καλύτερο άλμπουμ από αυτό, τότε μάλλον θα διαψευστούν.
Ένα από το πιο σημαντικά ελληνικά συγκροτήματα των 00’ς, με μεράκι και αγάπη για την μουσική, απέκτησε φήμη με την ποιότητα των live τους, αλλά και το demo τους το 2007, όταν το ραδιόφωνο είχε περισσότερες επιλογές, πριν μπουν στο στούντιο για το πρώτο επίσημο άλμπουμ τους, το φολκ αριστούργημα They Think We Are Eskimos, το 2011.
Με συνεχή εξέλιξη στον ήχο τους και επιρροές από την ψυχεδέλεια έως την κλασσική μουσική παρουσιάζουν το ολοκαίνουργιο άλμπουμ Who Wants To Ride The Horse που μεταδίδει σε νότες την εμπειρία μιας νοητής βόλτας πάνω σ’ ένα άλογο, από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου, με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, εικόνων, μουσικές εξάρσεις, μια αίσθηση ελευθερίας, ένας ύμνος στη φύση.
Ιππεύεται όμως εύκολα το άλογο αυτό ή είναι ατίθασο; Την απάντηση μας έδωσαν οι Empty Frame με αφορμή την κυκλοφορία του concept άλμπουμ τους, αλλά και την live παρουσίασή του. Η συνομιλία μας έγινε με τα μέλη του συγκροτήματος και η κάθε απάντηση εκφράζει την άποψη όλων.
Μιλήστε μου για το νέο άλμπουμ Who Wants To Ride The Horse, τι περιέχει; Καινούργιο υλικό, ή και παλιότερο και πόσο καιρό το δουλέψατε;
Είναι το αποτέλεσμα μίας δημιουργικής πορείας τεσσάρων περίπου ετών. Αυτή τη φορά δουλέψαμε κάπως διαφορετικά σε σχέση με τις παλαιότερες κυκλοφορίες μας. Στα προηγούμενα album όταν ολοκληρώναμε τις ηχογραφήσεις είχαμε ήδη αρκετό υλικό για την... επόμενη. Με το Who Wants To Ride The Horse μεσολάβησαν δύο soundtracks που συνθέσαμε. Αυτή η διαδικασία άλλαξε ελαφρώς και τον τρόπο με τον οποίο συνθέταμε, πειραματιστήκαμε λίγο παραπάνω και, ουσιαστικά, για περίπου τρία χρόνια δουλέψαμε αποκλειστικά το υλικό που παρουσιάζουμε στη νέα μας κυκλοφορία. Θέλαμε να αποτυπώσουμε με τον καλύτερο τρόπο το live performance των Empty Frame και κινηθήκαμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα μεγάλο μέρος των τραγουδιών, άλλωστε, έχει γραφτεί ζωντανά και νομίζουμε ότι αυτό το «νεύρο» και αυτή η ζωντάνια είναι εμφανής.
Πόσο κοντά στον ήχο που εξελίσσετε ως μπάντα βρίσκεται το νέο άλμπουμ;
Θεωρούμε ότι ο ήχος μας ως Empty Frame θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Από τη στιγμή που δεν περιοριζόμαστε συνθετικά, έχουμε πάντα δρόμους ανοιχτούς για να κινηθούμε σε διάφορα μουσικά μονοπάτια. Με το Who Wants To Ride The Horse θεωρούμε ότι παρουσιάζουμε την πιο ώριμη δουλειά μας μέχρι στιγμής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σκοπεύουμε να μείνουμε σε αυτό το καλούπι. Θα φανεί καλύτερα στον επόμενο δίσκο...
Το άλογο φαίνεται σαν συμβολισμός ή ιδέα να γράψατε αυτό το δίσκο. Τι συμβολίζει για σας;
Το άλογο μπορεί να συμβολίζει την ελευθερία. Παράλληλα όμως, ένα άλογο πίστας δουλεύει τυφλά και με ακρίβεια στο έλεος ενός συστήματος που κερδοσκοπεί. Το ερώτημα του τίτλου επομένως είναι αμφίσημο ή ρητορικό, εξαρτάται από την οπτική.
Σε τι φάση βρίσκονται οι Empty Frame ύστερα από αρκετά χρόνια στο μουσικό προσκήνιο;
Έχουμε κάνει πολλά, έχουμε δει πολλά, αλλά πάντα οι καταστάσεις μας... εκπλήσσουν. Είμαστε σίγουρα πολύ πιο έμπειροι και συνειδητοποιημένοι τόσο για το πού και πώς κινείται η μουσική σκηνή στην Ελλάδα όσο και για το που τοποθετούνται οι Empty Frame μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Παραμένουμε φανατικοί λάτρεις των live εμφανίσεων, της συνεργασίας και γνωριμίας με άλλες μπάντες και τις άμεσης επικοινωνίας με το κοινό.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το σχηματισμό του συγκροτήματος και πώς βρεθήκατε μεταξύ σας;
Οι περισσότεροι γνωριζόμασταν από παλιά από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Η αρχική ιδέα ήταν να εντάξουμε μόνιμα σε ένα ροκ πλαίσιο βιολί και τσέλο, δύο κατεξοχήν κλασικά όργανα. Το αποτέλεσμα εξελίσσεται με τα χρόνια στο ομορφότερο χωνευτήρι ιδεών που θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Πού βρίσκεται η έδρα του γκρουπ και πώς λειτουργείτε σαν συγκρότημα;
Είμαστε Αθηναίοι μέχρι... αηδίας. Οι πρόβες μας γίνονται στο Dope of Sound στούντιο στου Γκύζη εδώ και πολλά χρόνια γιατί έχουμε «κουμπώσει» μια χαρά με τα παιδιά που το έχουν, οι οποίοι μας έχουν βοηθήσει αρκετά. Οι Empty Frame ήταν και παραμένουν μία ακραία δημοκρατική μπάντα, οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά, οι εντάσεις δεν λείπουν, αλλά κάθε οικογένεια έχει τις κρίσιμες στιγμές της. Αγαπάμε και έχουμε σε πολύ μεγάλη υπόληψη την μουσική μας και την καλλιτεχνική μας δημιουργία και παρά το γεγονός ότι δεν το κάνουμε για βιοπορισμό, το αντιμετωπίζουμε με τον απαιτούμενο επαγγελματισμό και σοβαρότητα.
Πώς βλέπετε την μουσική κατάσταση στην Ελλάδα σε σχέση με την μουσική δημιουργία - τα στοιχεία που παρουσιάζονται την εμφανίζουν μειωμένη χρόνο με το χρόνο - και πόσο αυτή ευνοείται στις σημερινές συνθήκες;
Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής δημιουργίας στην Ελλάδα δεν είναι καταγεγραμμένο επίσημα. Αυτό που βλέπουμε εμείς είναι πως τα ελληνικά συγκροτήματα με αγγλικό στίχο βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση, κάνουν περιοδείες και βγάζουν πολύ καλούς δίσκους, σε αρκετές περιπτώσεις με δικά τους έξοδα και διαχείριση και κόντρα στη δύσκολη οικονομική κατάσταση των ημερών. Οι εταιρείες (με κάποιες εξαιρέσεις) είναι non-factor αυτή τη στιγμή, όλοι οι μουσικοί βασίζονται στις ζωντανές εμφανίσεις.
Υπάρχει μια νέα τάση να ηχογραφείται ένα κομμάτι στη φιλοσοφία του σινγκλ με το σκεπτικό ότι ο κόσμος αρκείται σε ένα-δυο τραγούδια του δίσκου... Ποια η γνώμη σας σε αυτό;
Ναι, ίσως να ζούμε σε μία εποχή όπου το σινγκλ έχει καταπιεί το album, αλλά εμείς δεν θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι. Όχι από κάποιο καπρίτσιο ή επειδή θέλουμε να το παίξουμε δήθεν αρτίστες, αλλά επειδή θεωρούμε ότι η δική μας μουσική πρόταση έχει ένα concept στοιχείο, αλλά και ποικιλία. Μπορεί οι δίσκοι μας να μην αποτελούν στιχουργικά μία ενιαία ιστορία, όμως εάν κάποιος θέλει να «μπει» στην ατμόσφαιρα των Empty Frame καλό είναι να ακούσει ολόκληρο το album και όχι μόνο ένα, δύο τραγούδια. Γιατί τα γράφουμε τότε διάολε;
Τι κρατάτε από τη δεκαετία που τελειώνει στην μουσική και σε τι κάνετε φόκους στον πλανήτη ως ανησυχητικό φαινόμενο;
Την ολοκληρωτική επικράτηση του σύγχρονου r'n'b σε βάρος του rock όσον αφορά την εμπορική απήχηση σε μαζική κλίμακα. Την ευλογία και κατάρα που λέγεται εξάπλωση του ίντερνετ και επηρεάζει την ευκολία με την οποία ακούμε πλέον τα πάντα και την ευκολία με την οποία απορρίπτουμε. Σαν παγκόσμια ανησυχία θα ξεχωρίζαμε την παγκόσμια ακροδεξιά στροφή.
Ο δίσκος σας σε τι μορφή κυκλοφορεί και γιατί;
Το Who Wants To Ride The Horse κυκλοφορεί προς το παρόν σε CD και ψηφιακά μέσω της σελίδας μας στο bandcamp, ενώ μέχρι τα τέλη Ιουνίου θα έχουν έρθει και τα αγαπημένα μας βινύλια. Θεωρούμε ότι η μουσική πρέπει να κυκλοφορεί σε όλα τα διαθέσιμα formats για να ικανοποιεί τα γούστα όλων των ακροατών. Η κάθε μορφή έχει τη δική της «χάρη». Δείχνουμε, φυσικά, μία προτίμηση προς το βινύλιο (χωρίς να είμαστε όλοι συλλέκτες), γιατί η ζεστασιά του ήχου που προσφέρει είναι ανεπανάληπτη.
Και από τη συναυλία σας την Πέμπτη 24 Μάη στο Death Disco τι να περιμένουμε;
Ουσιαστικά είναι η... δεύτερη επίσημη εμφάνιση του Who Wants To Ride The Horse” μετά την παρουσίαση που κάναμε τον Μάρτιο. Παίζουμε σε έναν χώρο που αγαπάμε, μας ταιριάζει και πάντα αποδίδουμε τα μέγιστα, οπότε είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι. Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε μαζί με τους νέους μας φίλους τους Grey River & The Smoky Mountain, μία μπάντα που εκτιμάμε πολύ και το ντεμπούτο τους Captain Death είναι από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους των τελευταίων ετών!
Η σύνθεση των Empty Frame:
Αντώνης Βαβαγιάννης – Guitars, Piano, Vocals
Παναγιώτης Φέτσης – Bass, Vocals
Χρήστος Καλλιμάνης – Guitars
Μπάμπης Βασιλειάδης – Drums, Percussion
Νίκος Σολωμός – Violin
Καίτη Πάντζαρη – Cello, Vocals
Ένα από το πιο σημαντικά ελληνικά συγκροτήματα των 00’ς, με μεράκι και αγάπη για την μουσική, απέκτησε φήμη με την ποιότητα των live τους, αλλά και το demo τους το 2007, όταν το ραδιόφωνο είχε περισσότερες επιλογές, πριν μπουν στο στούντιο για το πρώτο επίσημο άλμπουμ τους, το φολκ αριστούργημα They Think We Are Eskimos, το 2011.
Με συνεχή εξέλιξη στον ήχο τους και επιρροές από την ψυχεδέλεια έως την κλασσική μουσική παρουσιάζουν το ολοκαίνουργιο άλμπουμ Who Wants To Ride The Horse που μεταδίδει σε νότες την εμπειρία μιας νοητής βόλτας πάνω σ’ ένα άλογο, από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου, με συνεχείς εναλλαγές συναισθημάτων, εικόνων, μουσικές εξάρσεις, μια αίσθηση ελευθερίας, ένας ύμνος στη φύση.
Ιππεύεται όμως εύκολα το άλογο αυτό ή είναι ατίθασο; Την απάντηση μας έδωσαν οι Empty Frame με αφορμή την κυκλοφορία του concept άλμπουμ τους, αλλά και την live παρουσίασή του. Η συνομιλία μας έγινε με τα μέλη του συγκροτήματος και η κάθε απάντηση εκφράζει την άποψη όλων.
Μιλήστε μου για το νέο άλμπουμ Who Wants To Ride The Horse, τι περιέχει; Καινούργιο υλικό, ή και παλιότερο και πόσο καιρό το δουλέψατε;
Είναι το αποτέλεσμα μίας δημιουργικής πορείας τεσσάρων περίπου ετών. Αυτή τη φορά δουλέψαμε κάπως διαφορετικά σε σχέση με τις παλαιότερες κυκλοφορίες μας. Στα προηγούμενα album όταν ολοκληρώναμε τις ηχογραφήσεις είχαμε ήδη αρκετό υλικό για την... επόμενη. Με το Who Wants To Ride The Horse μεσολάβησαν δύο soundtracks που συνθέσαμε. Αυτή η διαδικασία άλλαξε ελαφρώς και τον τρόπο με τον οποίο συνθέταμε, πειραματιστήκαμε λίγο παραπάνω και, ουσιαστικά, για περίπου τρία χρόνια δουλέψαμε αποκλειστικά το υλικό που παρουσιάζουμε στη νέα μας κυκλοφορία. Θέλαμε να αποτυπώσουμε με τον καλύτερο τρόπο το live performance των Empty Frame και κινηθήκαμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ένα μεγάλο μέρος των τραγουδιών, άλλωστε, έχει γραφτεί ζωντανά και νομίζουμε ότι αυτό το «νεύρο» και αυτή η ζωντάνια είναι εμφανής.
Πόσο κοντά στον ήχο που εξελίσσετε ως μπάντα βρίσκεται το νέο άλμπουμ;
Θεωρούμε ότι ο ήχος μας ως Empty Frame θα συνεχίσει να εξελίσσεται. Από τη στιγμή που δεν περιοριζόμαστε συνθετικά, έχουμε πάντα δρόμους ανοιχτούς για να κινηθούμε σε διάφορα μουσικά μονοπάτια. Με το Who Wants To Ride The Horse θεωρούμε ότι παρουσιάζουμε την πιο ώριμη δουλειά μας μέχρι στιγμής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σκοπεύουμε να μείνουμε σε αυτό το καλούπι. Θα φανεί καλύτερα στον επόμενο δίσκο...
Το άλογο φαίνεται σαν συμβολισμός ή ιδέα να γράψατε αυτό το δίσκο. Τι συμβολίζει για σας;
Το άλογο μπορεί να συμβολίζει την ελευθερία. Παράλληλα όμως, ένα άλογο πίστας δουλεύει τυφλά και με ακρίβεια στο έλεος ενός συστήματος που κερδοσκοπεί. Το ερώτημα του τίτλου επομένως είναι αμφίσημο ή ρητορικό, εξαρτάται από την οπτική.
Σε τι φάση βρίσκονται οι Empty Frame ύστερα από αρκετά χρόνια στο μουσικό προσκήνιο;
Έχουμε κάνει πολλά, έχουμε δει πολλά, αλλά πάντα οι καταστάσεις μας... εκπλήσσουν. Είμαστε σίγουρα πολύ πιο έμπειροι και συνειδητοποιημένοι τόσο για το πού και πώς κινείται η μουσική σκηνή στην Ελλάδα όσο και για το που τοποθετούνται οι Empty Frame μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Παραμένουμε φανατικοί λάτρεις των live εμφανίσεων, της συνεργασίας και γνωριμίας με άλλες μπάντες και τις άμεσης επικοινωνίας με το κοινό.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το σχηματισμό του συγκροτήματος και πώς βρεθήκατε μεταξύ σας;
Οι περισσότεροι γνωριζόμασταν από παλιά από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Η αρχική ιδέα ήταν να εντάξουμε μόνιμα σε ένα ροκ πλαίσιο βιολί και τσέλο, δύο κατεξοχήν κλασικά όργανα. Το αποτέλεσμα εξελίσσεται με τα χρόνια στο ομορφότερο χωνευτήρι ιδεών που θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Πού βρίσκεται η έδρα του γκρουπ και πώς λειτουργείτε σαν συγκρότημα;
Είμαστε Αθηναίοι μέχρι... αηδίας. Οι πρόβες μας γίνονται στο Dope of Sound στούντιο στου Γκύζη εδώ και πολλά χρόνια γιατί έχουμε «κουμπώσει» μια χαρά με τα παιδιά που το έχουν, οι οποίοι μας έχουν βοηθήσει αρκετά. Οι Empty Frame ήταν και παραμένουν μία ακραία δημοκρατική μπάντα, οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά, οι εντάσεις δεν λείπουν, αλλά κάθε οικογένεια έχει τις κρίσιμες στιγμές της. Αγαπάμε και έχουμε σε πολύ μεγάλη υπόληψη την μουσική μας και την καλλιτεχνική μας δημιουργία και παρά το γεγονός ότι δεν το κάνουμε για βιοπορισμό, το αντιμετωπίζουμε με τον απαιτούμενο επαγγελματισμό και σοβαρότητα.
Πώς βλέπετε την μουσική κατάσταση στην Ελλάδα σε σχέση με την μουσική δημιουργία - τα στοιχεία που παρουσιάζονται την εμφανίζουν μειωμένη χρόνο με το χρόνο - και πόσο αυτή ευνοείται στις σημερινές συνθήκες;
Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής δημιουργίας στην Ελλάδα δεν είναι καταγεγραμμένο επίσημα. Αυτό που βλέπουμε εμείς είναι πως τα ελληνικά συγκροτήματα με αγγλικό στίχο βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση, κάνουν περιοδείες και βγάζουν πολύ καλούς δίσκους, σε αρκετές περιπτώσεις με δικά τους έξοδα και διαχείριση και κόντρα στη δύσκολη οικονομική κατάσταση των ημερών. Οι εταιρείες (με κάποιες εξαιρέσεις) είναι non-factor αυτή τη στιγμή, όλοι οι μουσικοί βασίζονται στις ζωντανές εμφανίσεις.
Υπάρχει μια νέα τάση να ηχογραφείται ένα κομμάτι στη φιλοσοφία του σινγκλ με το σκεπτικό ότι ο κόσμος αρκείται σε ένα-δυο τραγούδια του δίσκου... Ποια η γνώμη σας σε αυτό;
Ναι, ίσως να ζούμε σε μία εποχή όπου το σινγκλ έχει καταπιεί το album, αλλά εμείς δεν θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι. Όχι από κάποιο καπρίτσιο ή επειδή θέλουμε να το παίξουμε δήθεν αρτίστες, αλλά επειδή θεωρούμε ότι η δική μας μουσική πρόταση έχει ένα concept στοιχείο, αλλά και ποικιλία. Μπορεί οι δίσκοι μας να μην αποτελούν στιχουργικά μία ενιαία ιστορία, όμως εάν κάποιος θέλει να «μπει» στην ατμόσφαιρα των Empty Frame καλό είναι να ακούσει ολόκληρο το album και όχι μόνο ένα, δύο τραγούδια. Γιατί τα γράφουμε τότε διάολε;
Τι κρατάτε από τη δεκαετία που τελειώνει στην μουσική και σε τι κάνετε φόκους στον πλανήτη ως ανησυχητικό φαινόμενο;
Την ολοκληρωτική επικράτηση του σύγχρονου r'n'b σε βάρος του rock όσον αφορά την εμπορική απήχηση σε μαζική κλίμακα. Την ευλογία και κατάρα που λέγεται εξάπλωση του ίντερνετ και επηρεάζει την ευκολία με την οποία ακούμε πλέον τα πάντα και την ευκολία με την οποία απορρίπτουμε. Σαν παγκόσμια ανησυχία θα ξεχωρίζαμε την παγκόσμια ακροδεξιά στροφή.
Ο δίσκος σας σε τι μορφή κυκλοφορεί και γιατί;
Το Who Wants To Ride The Horse κυκλοφορεί προς το παρόν σε CD και ψηφιακά μέσω της σελίδας μας στο bandcamp, ενώ μέχρι τα τέλη Ιουνίου θα έχουν έρθει και τα αγαπημένα μας βινύλια. Θεωρούμε ότι η μουσική πρέπει να κυκλοφορεί σε όλα τα διαθέσιμα formats για να ικανοποιεί τα γούστα όλων των ακροατών. Η κάθε μορφή έχει τη δική της «χάρη». Δείχνουμε, φυσικά, μία προτίμηση προς το βινύλιο (χωρίς να είμαστε όλοι συλλέκτες), γιατί η ζεστασιά του ήχου που προσφέρει είναι ανεπανάληπτη.
Και από τη συναυλία σας την Πέμπτη 24 Μάη στο Death Disco τι να περιμένουμε;
Ουσιαστικά είναι η... δεύτερη επίσημη εμφάνιση του Who Wants To Ride The Horse” μετά την παρουσίαση που κάναμε τον Μάρτιο. Παίζουμε σε έναν χώρο που αγαπάμε, μας ταιριάζει και πάντα αποδίδουμε τα μέγιστα, οπότε είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι. Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε μαζί με τους νέους μας φίλους τους Grey River & The Smoky Mountain, μία μπάντα που εκτιμάμε πολύ και το ντεμπούτο τους Captain Death είναι από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους των τελευταίων ετών!
Η σύνθεση των Empty Frame:
Αντώνης Βαβαγιάννης – Guitars, Piano, Vocals
Παναγιώτης Φέτσης – Bass, Vocals
Χρήστος Καλλιμάνης – Guitars
Μπάμπης Βασιλειάδης – Drums, Percussion
Νίκος Σολωμός – Violin
Καίτη Πάντζαρη – Cello, Vocals
