Βρεθήκαμε στην τελευταία παράστασή τους, μαζί με τον Βασίλη Καζούλλη στο «Σταυρό του Νότου Club» και μιλήσαμε με το Νίκο Καλλίνη και τον Κώστα Λογοθετίδη για τους «Εκείνος + Εκείνος», για την επανένωσή τους, την πορεία τους και τα άμεσα σχέδιά τους.
Ξεκινώντας, πώς κι επανενωθήκατε; Εννοώ μεσολάβησαν 11 χρόνια…
Νίκος Κ.: Ναι είχαμε 11 χρόνια… κάναμε ένα διάλειμμα έντεκα χρόνων.
Κώστας Λ.: Ήταν το μεγαλύτερο διάλειμμα… (γέλια)
Νίκος Κ.: Ήταν το μεγαλύτερο διάλειμμα στην ιστορία της μουσικής και το κάναμε εμείς! Δεν πηγαίναμε για τόσα πολλά χρόνια - η αλήθεια είναι αυτή - απλώς πρόκυψε. Μας τύχανε πράγματα πέρα από τη δικιά μας θέληση και τελικά το διάλειμμα ήταν εντεκάχρονο. Όμως, τελείωσε το διάλλειμα. Επιστρέψαμε, γιατί πιστεύουμε ότι έχουμε να πούμε πράγματα για τις εποχές που ζούμε και για τις καταστάσεις που βιώνουμε και εμείς σαν άνθρωποι, αλλά και σαν μουσική, σαν άποψη, δηλαδή, μουσική. Και αυτές οι απόψεις συμπυκνώθηκαν σαν πρώτη κίνηση στο καινούριο μας τραγούδι μαζί με τον Βασίλη Καζούλλη, το «Να ‘μαστε μαζί». Εκεί θα ακούσεις συμπυκνωμένες τις απόψεις μας για το τώρα.
Επομένως, όπως μου το λέτε, χωρίστηκαν οι δρόμοι σας, ενώ είχατε στο μυαλό σας ότι θα επανενωθείτε;
Κώστας Λ.: Κοίτα, ποτέ δεν ξέρεις το αύριο τι θα φέρει. Απλώς, η ανάγκη σου σε οδηγεί να πεις «θέλουμε να κάνουμε ένα διαλειμματάκι». Αλλά όταν πραγματικά έχεις κάτι να πεις, έρχεται η συγκυρία, έρχονται οι στιγμές, ο καιρός και σταματάει το διάλλειμα.
Επειδή παίζει ρόλο και η εποχή, αισθάνεστε ότι τώρα έχετε μετατοπιστεί, ότι δίνετε βάση σε κάτι άλλο περισσότερο τώρα από όσο δίνατε τότε; Έχει αλλάξει κάτι λόγω εποχής;
Κώστας Λ.: Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουμε και εμείς.
Και η μουσική σας;
Κώστας Λ.: Και η μουσική μας και η ματιά μας. Νομίζω ότι η ματιά είναι εκείνη που παίζει τον καθοριστικό ρόλο στα πράγματα.
Νίκος Κ.: Είμαστε κατά 11 χρόνια σοφότεροι, πρώτον. Δεύτερον, όταν ξεκινήσαμε και μπήκαμε στη δισκογραφία, δουλεύαμε πάρα πολύ σε καθημερινή βάση. Αυτό κράτησε περίπου 15 χρόνια, μέχρι το 2004, που κάναμε το υποτιθέμενο διάλειμμα. Το διάλειμμα έγινε ουσιαστικά για να «ξεκουραστούμε» λιγάκι, να φρεσκάρουμε λιγάκι τη ματιά μας, ενδεχομένως τις πληροφορίες που είχαμε ο καθένας μόνος του κυρίως. Και αυτό ξεκίνησε από μένα… Εγώ ήμουν η αιτία του διαλείμματος.
Κώστας Λ.:Εσύ ήσουν η αφορμή! Οι αιτίες ήταν πολλές! (γέλια)
Νίκος Κ.:Ναι, ναι, εγώ ήμουνα η αφορμή. Ξαναγυρίσαμε, όμως, γιατί πραγματικά έχουμε πράγματα να πούμε και νομίζω ότι τώρα πια ξέρουμε να χειριζόμαστε το χρόνο μας λίγο πιο σοφά.
Στο μουσικό είδος πάντως, επειδή άκουσα το τραγούδι, δεν έχετε αλλάξει. Εννοώ πως είναι «εσείς»…
Κώστας Λ.: Είναι οι μουσικές που αγαπάμε εννοείς, οι ρυθμοί, οι μελωδίες…
Είναι και χαρακτηριστικό σε ένα βαθμό… σε πολύ μεγάλο βαθμό!
Κώστας Λ.: Δεν μπορούμε και να αρνηθούμε και τους εαυτούς μας… αυτοί είμαστε.
Νίκος Κ.: Σαν «Εκείνος & Εκείνος» έχουμε εξερευνήσει πολλούς μουσικούς δρόμους, αλλά ουσιαστικά αυτό που μας συγκινεί είναι το «όπως ξεκινήσαμε», δηλαδή αυτές οι ρυθμικές μουσικές με τον στίχο… αυτό το στυλάκι που λέγαμε το χαρακτηριστικό…
Κώστας Λ.: Είναι ο συνδυασμός να πεις πράγματα που απασχολούνε με το στίχο και τους άλλους και βιώνουν αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά να τα πεις με έναν αλέγκρο, με ένα ρυθμικό τρόπο. Κάτι που θα ξεκολλήσει τον άλλον από την καρέκλα του, θα τον ενεργοποιήσει.
Νίκος Κ.: Όπως θα διαπιστώσεις πολύ καλά και σήμερα!
Κώστας Λ.: Αφού ενεργοποιηθήκαμε εμείς, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε και τους άλλους!
Είναι πολύ ωραία αυτά που λέτε… Απόψε σταματάνε οι παραστάσεις εδώ…
Νίκος Κ.: Οι τρεις παραστάσεις σταματάνε απόψε… Πληροφορίες λένε ότι θα επαναληφθούν σε κάποιους μήνες από τώρα. Τώρα έχουμε μια μικρή περιπλάνηση και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Με πρώτο σταθμό;
Κώστας Λ.: Αυτό δεν το ξέρουμε. Θα πρέπει να οργανωθεί ένα σχέδιο, που δεν έχει οργανωθεί ακόμα.
Νίκος Κ.: Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι οι εποχές που ζούμε δεν ευνοούν τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Έτσι κι εμείς δεν έχουμε πληροφορία να δώσουμε για τους άμεσους σταθμούς αλλά έχουμε να δηλώσουμε την πρόθεσή μας να πάμε σε άλλους σταθμούς.
Κάνατε μια πολύ δυναμική επιστροφή με τις παραστάσεις αυτές, με το «Να ‘μαστε μαζί» με τον Βασίλη τον Καζούλλη… Θα ακολουθήσει και μία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;
Κώστας Λ.: Είναι πολλά πράγματα στα σκαριά. Συνήθως η εποχή εξυπηρετεί κοντινά σχέδια, όπως είπαμε και πριν, δηλαδή, σινγκλάκια. Από τραγούδια, υπάρχουν πάρα πολλά που περιμένουν να βγουν και θα τα ακούσετε.
Αλλά δεν ευνοεί η εποχή…
Κώστας Λ.: Θέλουν το χρόνο τους να ηχογραφηθούν. Πάντως, σαν ιδέες και σαν πρωτόλεια κατάσταση υπάρχουν.
Νίκος Κ.: Και μπορώ να αποκαλύψω ότι είναι συνεργατικό υλικό. Σκοπεύουμε να κάνουνε κάποιες συνεργασίες που θέλαμε πολύ καιρό τώρα, πολλά χρόνια το σχεδιάζαμε και νομίζουμε ότι τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος να το πετύχουμε. Υπάρχουν αγαπημένοι ερμηνευτές συνάδελφοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες και ερμηνεύτριες με τους οποίους θέλουμε να συνεργαστούμε.
Κώστας Λ.: Γι’ αυτό και ξεκινήσαμε με τον Βασίλη. Δείξαμε τις προθέσεις μας και κάπως έτσι θα κυλίσει.
Πώς θα χαρακτηρίζατε ο ένας τον άλλο, σαν άνθρωπο, σαν συνεργάτη;
Κώστας Λ.: Αγαπημένη μας λέξη είναι το «συνοδοιπόροι». Τώρα μπορείς να πεις ότι ο Νίκος είναι ένα ηλιοβασίλεμα και εγώ είμαι ένα πρωινό. (γέλια) Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον…
Νίκος Κ.: Είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Αυτό τα λέει όλα. Είναι καρμική η σχέση μας. Μας έφερε κοντά η ζωή και το πήραμε αυτό το δώρο και το αξιοποιήσαμε όπως μπορούσαμε και όσο μπορούσαμε και όσο μπορούμε ακόμα, βέβαια. Όσο είμαστε καλά δόξα το Θεό και το αντέχουμε θα το πάμε στο τέρμα του.
Το συγκρότημά σας έχει πάρει το όνομά του από τη γνωστή σειρά.
Κώστας Λ.: Τους φιλόσοφους του δρόμου, αυτούς που παλεύουνε για τα θέλω τους και τα όνειρά τους.
Είστε σαν τους δύο ήρωες;
Νίκος Κ.: Δεν καλουπωνόμαστε εύκολα. Αυτά που ζητάμε είναι αυτά που πραγματικά θέλει η ψυχή μας στην οποία ψυχή μας έχουμε παραχωρήσει το δικαίωμα και να ονειρεύεται και να ψάχνει.
Και κατά σύμπτωση, αυτόν τον καιρό ο «Εκείνος & Εκείνος» είναι και στο θέατρο, με τον αγαπημένο μας φίλο και παλιό συνεργάτη, Κώστα Μπίγαλη στο ρόλο του Λουκά!
Στην πορεία σας γράψατε τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες, τα οποία είναι πιο λαϊκότροπα…
Νίκος Κ.: Δεν ήταν όλα λαϊκότροπα. Ήταν και κάποια λαϊκότροπα, γιατί γράψαμε τραγούδια για συγκεκριμένους ανθρώπους. Τραγούδια που θα πήγαιναν σε κάποιους ανθρώπους, όπως το «Ποιος φταίει μη ρωτάς» που γράφτηκε για το Δημήτρη το Μητροπάνο ή λιγότερο λαϊκότροπα τραγούδια όπως το «Μετανιώνω» και το «Αγάπη τι δύσκολο πράγμα» που γράφτηκαν για το Νότη το Σφακιανάκη, το «Σε δύσκολο Θεό πιστέψαμε» για την Ελένη τη Βιτάλη, το «Μια μέρα μετά» για τη Χαρούλα την Αλεξίου, το «Μια γυναίκα μόνο ξέρει» για την Καίτη Γκρέυ.
Κώστας Λ.: Αυτά τα τραγούδια, τα ονομάζουμε «άσωτα».
Γιατί;
Κώστας Λ.: Είναι τα τραγούδια που φύγανε από μας και επιστρέφουνε σε εμάς στα live μας.
Κάτι άλλο που θα θέλατε να αναφέρετε;
Νίκος Κ.: Να αναφέρουμε και τους συνεργάτες μας για φέτος. Έχουμε μια εκπληκτική συνεργασία. Στα τύμπανα είναι ο Δημήτρης Αιγινίτης και στα φωνητικά, στο μπάσο είναι ο Γιάννης ο Γρυπαίος και στις ηλεκτρικές κιθάρες ο Βαγγέλης ο Κρίθαρης και στο βιολί και στα φωνητικά η Νεφέλη Φασουλή.
Κώστας Λ.: Να αναφέρουμε και τους στιχουργούς που έχουμε συνεργαστεί και συνεργαζόμαστε, που είναι ο Κώστας ο Στάθης, ο Γρηγόρης ο Μυλωνάς, ο Τάσος ο Βογιατζής…
Νίκος Κ.: …ο Αντρέας ο Καραγιαννίδης, ο Γιώργος ο Πολυμενάκος, ο Νίκος ο Γρίτσης. Είναι άνθρωποι φίλοι στους οποίους χρωστάμε πάρα πολλά, γιατί έχουν σταθεί όλα αυτά τα χρόνια κοντά μας και με τη δικιά τους τέχνη τροφοδοτούν τη δικιά μας τέχνη και αντίστροφα. Και πιστεύω ότι και αυτοί οι άνθρωποι εκτός από φίλοι και συνεργάτες είναι και αυτοί που μας έχουν δώσει και μεγάλη δύναμη σε καίριες στιγμές της ζωής μας για να συνεχίσουμε. Τους χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!
Ξεκινώντας, πώς κι επανενωθήκατε; Εννοώ μεσολάβησαν 11 χρόνια…
Νίκος Κ.: Ναι είχαμε 11 χρόνια… κάναμε ένα διάλειμμα έντεκα χρόνων.
Κώστας Λ.: Ήταν το μεγαλύτερο διάλειμμα… (γέλια)
Νίκος Κ.: Ήταν το μεγαλύτερο διάλειμμα στην ιστορία της μουσικής και το κάναμε εμείς! Δεν πηγαίναμε για τόσα πολλά χρόνια - η αλήθεια είναι αυτή - απλώς πρόκυψε. Μας τύχανε πράγματα πέρα από τη δικιά μας θέληση και τελικά το διάλειμμα ήταν εντεκάχρονο. Όμως, τελείωσε το διάλλειμα. Επιστρέψαμε, γιατί πιστεύουμε ότι έχουμε να πούμε πράγματα για τις εποχές που ζούμε και για τις καταστάσεις που βιώνουμε και εμείς σαν άνθρωποι, αλλά και σαν μουσική, σαν άποψη, δηλαδή, μουσική. Και αυτές οι απόψεις συμπυκνώθηκαν σαν πρώτη κίνηση στο καινούριο μας τραγούδι μαζί με τον Βασίλη Καζούλλη, το «Να ‘μαστε μαζί». Εκεί θα ακούσεις συμπυκνωμένες τις απόψεις μας για το τώρα.
Επομένως, όπως μου το λέτε, χωρίστηκαν οι δρόμοι σας, ενώ είχατε στο μυαλό σας ότι θα επανενωθείτε;
Κώστας Λ.: Κοίτα, ποτέ δεν ξέρεις το αύριο τι θα φέρει. Απλώς, η ανάγκη σου σε οδηγεί να πεις «θέλουμε να κάνουμε ένα διαλειμματάκι». Αλλά όταν πραγματικά έχεις κάτι να πεις, έρχεται η συγκυρία, έρχονται οι στιγμές, ο καιρός και σταματάει το διάλλειμα.
Επειδή παίζει ρόλο και η εποχή, αισθάνεστε ότι τώρα έχετε μετατοπιστεί, ότι δίνετε βάση σε κάτι άλλο περισσότερο τώρα από όσο δίνατε τότε; Έχει αλλάξει κάτι λόγω εποχής;
Κώστας Λ.: Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουμε και εμείς.
Και η μουσική σας;
Κώστας Λ.: Και η μουσική μας και η ματιά μας. Νομίζω ότι η ματιά είναι εκείνη που παίζει τον καθοριστικό ρόλο στα πράγματα.
Νίκος Κ.: Είμαστε κατά 11 χρόνια σοφότεροι, πρώτον. Δεύτερον, όταν ξεκινήσαμε και μπήκαμε στη δισκογραφία, δουλεύαμε πάρα πολύ σε καθημερινή βάση. Αυτό κράτησε περίπου 15 χρόνια, μέχρι το 2004, που κάναμε το υποτιθέμενο διάλειμμα. Το διάλειμμα έγινε ουσιαστικά για να «ξεκουραστούμε» λιγάκι, να φρεσκάρουμε λιγάκι τη ματιά μας, ενδεχομένως τις πληροφορίες που είχαμε ο καθένας μόνος του κυρίως. Και αυτό ξεκίνησε από μένα… Εγώ ήμουν η αιτία του διαλείμματος.
Κώστας Λ.:Εσύ ήσουν η αφορμή! Οι αιτίες ήταν πολλές! (γέλια)
Νίκος Κ.:Ναι, ναι, εγώ ήμουνα η αφορμή. Ξαναγυρίσαμε, όμως, γιατί πραγματικά έχουμε πράγματα να πούμε και νομίζω ότι τώρα πια ξέρουμε να χειριζόμαστε το χρόνο μας λίγο πιο σοφά.
Στο μουσικό είδος πάντως, επειδή άκουσα το τραγούδι, δεν έχετε αλλάξει. Εννοώ πως είναι «εσείς»…
Κώστας Λ.: Είναι οι μουσικές που αγαπάμε εννοείς, οι ρυθμοί, οι μελωδίες…
Είναι και χαρακτηριστικό σε ένα βαθμό… σε πολύ μεγάλο βαθμό!
Κώστας Λ.: Δεν μπορούμε και να αρνηθούμε και τους εαυτούς μας… αυτοί είμαστε.
Νίκος Κ.: Σαν «Εκείνος & Εκείνος» έχουμε εξερευνήσει πολλούς μουσικούς δρόμους, αλλά ουσιαστικά αυτό που μας συγκινεί είναι το «όπως ξεκινήσαμε», δηλαδή αυτές οι ρυθμικές μουσικές με τον στίχο… αυτό το στυλάκι που λέγαμε το χαρακτηριστικό…
Κώστας Λ.: Είναι ο συνδυασμός να πεις πράγματα που απασχολούνε με το στίχο και τους άλλους και βιώνουν αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά να τα πεις με έναν αλέγκρο, με ένα ρυθμικό τρόπο. Κάτι που θα ξεκολλήσει τον άλλον από την καρέκλα του, θα τον ενεργοποιήσει.
Νίκος Κ.: Όπως θα διαπιστώσεις πολύ καλά και σήμερα!
Κώστας Λ.: Αφού ενεργοποιηθήκαμε εμείς, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε και τους άλλους!
Είναι πολύ ωραία αυτά που λέτε… Απόψε σταματάνε οι παραστάσεις εδώ…
Νίκος Κ.: Οι τρεις παραστάσεις σταματάνε απόψε… Πληροφορίες λένε ότι θα επαναληφθούν σε κάποιους μήνες από τώρα. Τώρα έχουμε μια μικρή περιπλάνηση και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Με πρώτο σταθμό;
Κώστας Λ.: Αυτό δεν το ξέρουμε. Θα πρέπει να οργανωθεί ένα σχέδιο, που δεν έχει οργανωθεί ακόμα.
Νίκος Κ.: Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι οι εποχές που ζούμε δεν ευνοούν τα μακροπρόθεσμα σχέδια. Έτσι κι εμείς δεν έχουμε πληροφορία να δώσουμε για τους άμεσους σταθμούς αλλά έχουμε να δηλώσουμε την πρόθεσή μας να πάμε σε άλλους σταθμούς.
Κάνατε μια πολύ δυναμική επιστροφή με τις παραστάσεις αυτές, με το «Να ‘μαστε μαζί» με τον Βασίλη τον Καζούλλη… Θα ακολουθήσει και μία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;
Κώστας Λ.: Είναι πολλά πράγματα στα σκαριά. Συνήθως η εποχή εξυπηρετεί κοντινά σχέδια, όπως είπαμε και πριν, δηλαδή, σινγκλάκια. Από τραγούδια, υπάρχουν πάρα πολλά που περιμένουν να βγουν και θα τα ακούσετε.
Αλλά δεν ευνοεί η εποχή…
Κώστας Λ.: Θέλουν το χρόνο τους να ηχογραφηθούν. Πάντως, σαν ιδέες και σαν πρωτόλεια κατάσταση υπάρχουν.
Νίκος Κ.: Και μπορώ να αποκαλύψω ότι είναι συνεργατικό υλικό. Σκοπεύουμε να κάνουνε κάποιες συνεργασίες που θέλαμε πολύ καιρό τώρα, πολλά χρόνια το σχεδιάζαμε και νομίζουμε ότι τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος να το πετύχουμε. Υπάρχουν αγαπημένοι ερμηνευτές συνάδελφοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες και ερμηνεύτριες με τους οποίους θέλουμε να συνεργαστούμε.
Κώστας Λ.: Γι’ αυτό και ξεκινήσαμε με τον Βασίλη. Δείξαμε τις προθέσεις μας και κάπως έτσι θα κυλίσει.
Πώς θα χαρακτηρίζατε ο ένας τον άλλο, σαν άνθρωπο, σαν συνεργάτη;
Κώστας Λ.: Αγαπημένη μας λέξη είναι το «συνοδοιπόροι». Τώρα μπορείς να πεις ότι ο Νίκος είναι ένα ηλιοβασίλεμα και εγώ είμαι ένα πρωινό. (γέλια) Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον…
Νίκος Κ.: Είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Αυτό τα λέει όλα. Είναι καρμική η σχέση μας. Μας έφερε κοντά η ζωή και το πήραμε αυτό το δώρο και το αξιοποιήσαμε όπως μπορούσαμε και όσο μπορούσαμε και όσο μπορούμε ακόμα, βέβαια. Όσο είμαστε καλά δόξα το Θεό και το αντέχουμε θα το πάμε στο τέρμα του.
Το συγκρότημά σας έχει πάρει το όνομά του από τη γνωστή σειρά.
Κώστας Λ.: Τους φιλόσοφους του δρόμου, αυτούς που παλεύουνε για τα θέλω τους και τα όνειρά τους.
Είστε σαν τους δύο ήρωες;
Νίκος Κ.: Δεν καλουπωνόμαστε εύκολα. Αυτά που ζητάμε είναι αυτά που πραγματικά θέλει η ψυχή μας στην οποία ψυχή μας έχουμε παραχωρήσει το δικαίωμα και να ονειρεύεται και να ψάχνει.
Και κατά σύμπτωση, αυτόν τον καιρό ο «Εκείνος & Εκείνος» είναι και στο θέατρο, με τον αγαπημένο μας φίλο και παλιό συνεργάτη, Κώστα Μπίγαλη στο ρόλο του Λουκά!
Στην πορεία σας γράψατε τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες, τα οποία είναι πιο λαϊκότροπα…
Νίκος Κ.: Δεν ήταν όλα λαϊκότροπα. Ήταν και κάποια λαϊκότροπα, γιατί γράψαμε τραγούδια για συγκεκριμένους ανθρώπους. Τραγούδια που θα πήγαιναν σε κάποιους ανθρώπους, όπως το «Ποιος φταίει μη ρωτάς» που γράφτηκε για το Δημήτρη το Μητροπάνο ή λιγότερο λαϊκότροπα τραγούδια όπως το «Μετανιώνω» και το «Αγάπη τι δύσκολο πράγμα» που γράφτηκαν για το Νότη το Σφακιανάκη, το «Σε δύσκολο Θεό πιστέψαμε» για την Ελένη τη Βιτάλη, το «Μια μέρα μετά» για τη Χαρούλα την Αλεξίου, το «Μια γυναίκα μόνο ξέρει» για την Καίτη Γκρέυ.
Κώστας Λ.: Αυτά τα τραγούδια, τα ονομάζουμε «άσωτα».
Γιατί;
Κώστας Λ.: Είναι τα τραγούδια που φύγανε από μας και επιστρέφουνε σε εμάς στα live μας.
Κάτι άλλο που θα θέλατε να αναφέρετε;
Νίκος Κ.: Να αναφέρουμε και τους συνεργάτες μας για φέτος. Έχουμε μια εκπληκτική συνεργασία. Στα τύμπανα είναι ο Δημήτρης Αιγινίτης και στα φωνητικά, στο μπάσο είναι ο Γιάννης ο Γρυπαίος και στις ηλεκτρικές κιθάρες ο Βαγγέλης ο Κρίθαρης και στο βιολί και στα φωνητικά η Νεφέλη Φασουλή.
Κώστας Λ.: Να αναφέρουμε και τους στιχουργούς που έχουμε συνεργαστεί και συνεργαζόμαστε, που είναι ο Κώστας ο Στάθης, ο Γρηγόρης ο Μυλωνάς, ο Τάσος ο Βογιατζής…
Νίκος Κ.: …ο Αντρέας ο Καραγιαννίδης, ο Γιώργος ο Πολυμενάκος, ο Νίκος ο Γρίτσης. Είναι άνθρωποι φίλοι στους οποίους χρωστάμε πάρα πολλά, γιατί έχουν σταθεί όλα αυτά τα χρόνια κοντά μας και με τη δικιά τους τέχνη τροφοδοτούν τη δικιά μας τέχνη και αντίστροφα. Και πιστεύω ότι και αυτοί οι άνθρωποι εκτός από φίλοι και συνεργάτες είναι και αυτοί που μας έχουν δώσει και μεγάλη δύναμη σε καίριες στιγμές της ζωής μας για να συνεχίσουμε. Τους χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!
