Συναντηθήκαμε στο Πατάρι στο Κουκάκι. Εκείνη ψηλή και αριστοκρατική με μία vintage αύρα. Εκείνος διακριτικός κι ευγενής με συγκροτημένη σκέψη. Η Αναστασία Έδεν είναι η ερμηνεύτρια και ο Άρης Βλάχος ο συνθέτης. Δύο καλλιτέχνες που συναντήθηκαν για να μας επιστρέψουν στην χαμένη ποιότητα. Δύο παιδιά που αγαπούν τη μουσική και κάνουν μία σοβαρή προσπάθεια για να μας θυμίσουν τι είναι αυτό που πραγματικά αξίζει. Καθόλου επηρμένοι, εντελώς σημερινοί. Με όμορφα τραγούδια και όμορφες ιδέες, με χαρά και πείσμα, με σκληρή δουλειά, έρχονται ορμητικά και θαρραλέα να συστηθούν στο ελληνικό κοινό, μέσα από την παρουσίαση του πρώτου τους CD με τίτλο «Αυτά τα χείλη» -με την πλειοψηφία των κομματιών του σε στίχους Μάνου Ελευθερίου- που θα γίνει στον Ιανό την Κυριακή 2 Απριλίου στις 21:00. Είναι αυτό που λέμε πως ήρθαν πάνω στην ώρα που χρειαζόμαστε νέο αίμα. Έτσι και στο ραντεβού, ήρθαν ακριβώς στην ώρα τους και ξεκινήσαμε μία πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα κουβέντα, καταλήγοντας να μιλάμε ασταμάτητα και μετά το stop της εγγραφής. Και να γελάμε. Ωραίοι τύποι. Καλά παιδιά. Καλοτάξιδοι, εύχομαι, με αγάπη.
Πείτε μου λίγα λόγια για τη δισκογραφική σας δουλειά «Αυτά τα χείλη».
Άρης Βλάχος: Καταρχάς είναι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, σχεδόν στο σύνολό της, εκτός από δύο μπόνους τραγούδια που υπάρχουν, ένα του Σταύρου Σταύρου -που είναι και το ντουέτο της Αναστασίας Έδεν με τον Σταμάτη Κραουνάκη- και ένα της Αγγελικής Ελευθερίου, της αδελφής του Μάνου. Είναι μία δουλειά με ένα συγκεκριμένο στίγμα, με συγκεκριμένη ταυτότητα, γιατί υπάρχουν δύο δημιουργοί και ένας ερμηνευτής. Δεν είναι κάτι πολυσυλλεκτικό. Ως συνθέτης προσπάθησα να προσεγγίσω τη δουλειά του Μάνου με σεβασμό αλλά και με μια πιο μοντέρνα ματιά, διότι είμαστε στο 2017 και ήθελα να δώσω μία άλλη διάσταση στα λόγια του, λίγο πιο σύγχρονη, λίγο πιο σημερινή. Φυσικά αναγνωρίζει κάποιος ότι είναι ο λόγος του, ο οποίος είναι διαχρονικός και άκρως ερωτικός. Πιστεύω μιλάει στις νεότερες γενιές και θα συνεχίσει να το κάνει. Όσο αφορά στην ενορχήστρωση, σκέφτηκα πώς ήθελα να «ντύσω» μουσικά την ερμηνεύτριά μας, την Αναστασία, μια πολύ ιδιαίτερη, σπουδαία για μένα, φωνή, η οποία έχει μία μεγάλη γκάμα, όσο αφορά στα διάφορα ύφη και στυλ που μπορεί να τραγουδήσει. Σκέφτηκα, επίσης, ότι έπρεπε να χτιστεί αυτό με σεβασμό στην παράδοση και στα ακούσματα τα εθνικά αλλά παντρεύοντάς τα και με κάποια πιο δυτικότροπα.
Τι τραγούδια περιλαμβάνει δηλαδή;
Άρης: Έχει λαϊκές μελωδίες που τις έχω επεξεργαστεί ενορχηστρωτικά με ένα δυτικότροπο ύφος. Και το αντίθετο. Χρησιμοποίησα μέχρι και 10 όργανα σε κάποια τραγούδια, πνευστά, έγχορδα, αλλά μέχρι και την πλήρη αποδόμηση, ένα τραγούδι με μία κιθάρα ή ένα πιάνο. Έχω προσπαθήσει να κρατήσουμε μία ενιαία πορεία σε όλο το CD, σαν να πρόκειται για ένα έργο και όχι για 12 ξεχωριστά τραγούδια, ακουμπώντας κάθε φορά σε άλλα σημεία. Στην εποχή μας ένας δημιουργός πρέπει να αναλογιστεί ότι έχουν ειπωθεί τα πάντα και ότι ο κόσμος δεν ακούει συγκεκριμένα ένα στυλ πια. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να είναι «ό,τι να’ ναι», αλλά πρέπει να βρει έναν καινούριο κώδικα, ο οποίος θα αντιπροσωπεύει μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Είναι μία νέα εποχή. Όλοι γνωρίζουμε πια και από jazz και από πιο μοντέρνα και από ethnic ακούσματα. Πιστεύω ότι ένας Έλληνας συνθέτης χρειάζεται να κεντρίσει το αυτί του κόσμου, να του δώσει μια νέα ιδέα, να του ανοίξει έναν καινούριο δρόμο. Οφείλουμε να μη μένουμε στάσιμοι.
Αναστασία, εσύ πώς το βιώνεις;
Αναστασία Έδεν: Είναι μια μεγάλη χαρά το ότι έχουμε συναντηθεί. Tο ότι είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω στίχους τους Μάνου Ελευθερίου ήταν επίσης μεγάλη τιμή. Τον Άρη τον Βλάχο τον γνώρισα σε μία δουλειά που ήμασταν μαζί, σε κάποιες παραστάσεις του Σταμάτη Κραουνάκη, εκεί με προσέγγισε, εκεί μου έδωσε το υλικό, τον εκτιμούσα πάρα πολύ από την αρχή, ήταν εξαιρετικός. Νιώθω ότι φρόντισε στη δουλειά μας αυτή να στήσει κάτι πάνω σε αυτό που είμαι, ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ερμηνεία και η φωνή η δική μου. Κατάφερε να το αναδείξει με έναν πολύ ωραίο τρόπο, φυσικό και πλούσιο, αλλά όχι φορτωμένο.
Τι θα ακούσουμε στην παρουσίαση του CD σας την Κυριακή 2/4 στον Ιανό;
Αναστασία: Το θέμα πάντα είναι ο έρωτας. Θα ακούσετε όλη τη δισκογραφική αυτή δουλειά μας, μαζί με κάποιες διασκευές, οι οποίες είναι πολύ ιδιαίτερες. Έχει κάνει πολύ ωραίες ενορχηστρώσεις ο Άρης σε κομμάτια που είναι αρκετά γνωστά και δεν θα το περίμενες να τα ακούσεις με αυτόν τον τρόπο. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Άρης: Θα είναι ο Παναγιώτης Καψαμπέλης στην κιθάρα και ο Γιάννης Παπαναστασίου στο σαξόφωνο. Έχουν παίξει σπουδαίοι μουσικοί. Η αφρόκρεμα της χώρας.
Φυσικά θα είναι παρών και ο Μάνος Ελευθερίου.
Αναστασία: Ναι και θα συμμετέχει. Συνήθως είναι μαζί μας, μας έχει στηρίξει πολύ με την αύρα και με την παρουσία του, πέρα από τους στίχους του. Έχει επιλέξει κάποια κείμενα, που με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα διαβάζει, με αυτή την υπέροχη φωνή που έχει. Όλο αυτό προσδίδει στην παράσταση μία μαγεία.
Πώς είναι ως άνθρωπος;
Αναστασία: Είναι πολύ ειλικρινής. Είναι αυτό που βλέπεις και αυτό που έχει σαν αίσθηση. Αν τον συναντήσεις, δεν απογοητεύεσαι.
Άρης: Είναι προσεγγίσιμος και ιδιοφυής.
Εσύ Αναστασία είσαι η ερμηνεύτρια, εσύ Άρη συνθέτεις τη μουσική. Ως καλλιτεχνικό ντουέτο είστε ταιριαστοί. Τι είναι αυτό που βρήκατε ο ένας στον άλλο;
Αναστασία: Δεν νομίζω ότι λειτούργησε η λογική τόσο. Όταν με προσέγγισε ο Άρης και πήρα το υλικό στα χέρια μου δεν δυσκολεύτηκα πολύ, ήταν δελεαστικό. Υπήρχε μία υποψία ότι θα ταιριάξουμε, αλλά μέσα από τη δουλειά φαίνεται αυτό τελικά.
Δύο νέοι άνθρωποι συναντιούνται και κάνουν μία ωραία συνεργασία. Είναι εύκολο αυτό στον χώρο;
Αναστασία: Καθόλου. Εγώ παρόμοια συνεργασία δεν μπορώ να πω ότι είχα κάνει ποτέ.
Άρης: Το έχουμε αναλογιστεί και μόνοι μας πολλές φορές αυτό.
Αναστασία: Είναι εξαιρετικός συνεργάτης. Υποστηρικτικός. Με ζορίζει κάποιες φορές και εγώ τον ζορίζω φαντάζομαι. Γενικά συμπίπτουμε απόλυτα.
Άρης: Είναι δύσκολο και σπάνιο να ταιριάξεις καλλιτεχνικά. Ίσως γι’ αυτό κι εγώ δεν έχω κάνει κάποια άλλη αντίστοιχη δουλειά τέτοιου είδους. Έχω κάνει άλλες δουλειές αλλά ήταν πολυσυλλεκτικές ή συμμετείχα σε κάποιες. Όταν προσέγγισα την Αναστασία, είχα ήδη το υλικό και ήμουν στη διαδικασία της έρευνας για το πού θα μπορούσα να το δώσω. Μόλις έφερα στο μυαλό μου την Αναστασία, συνειδητοποίησα ότι είναι η φωνή που ψάχνω. Γιατί μπορεί να με αντιπροσωπεύσει όχι μόνο όσο αφορά στο συγκεκριμένο υλικό, αλλά και στην παράσταση που ήθελα να στήσω, γιατί ένας καλλιτέχνης δεν κρίνεται μόνο από το υλικό του, αλλά και από τη συνολική παράσταση που κάνει. Αν κάποιος έρθει σε παραστάσεις μας, θα καταλάβει ότι πάλι υπάρχει μία ενιαία εικόνα.
Αναστασία: Αυτό όμως είναι αυθεντικό, δεν έχει έρθει μετά από σκέψη λογική. Είναι πηγαίο, είναι και αυτό μία έμπνευση. Παίρνεις ένα συναίσθημα και το βάζεις σε μία τεχνική ροή, το οποίο συνήθως δεν συμβαίνει. Συνήθως συμβαίνει ή μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Δεν θα είχα τόση εξωστρέφεια ποτέ στη ζωή μου σε καμία δουλειά αν δεν είχα τέτοιο συνεργάτη. Δεν με απασχολεί τόσο να βγω προς τα έξω, αν δεν υπήρχε λόγος δεν θα το έκανα. Τώρα νιώθω ότι υπάρχει ένας λόγος που μπορεί να αφορά και τους ανθρώπους γιατί περνάνε και όλα αυτά που περνάνε. Γιατί υπάρχει μία αλήθεια σε όλο αυτό μέσα. Και το στήνουμε με πολύ κόπο.
Πώς ήταν η συνεργασία και των δύο σας με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
Άρης: Ο Σταμάτης είναι ένας πολύ καλός συνεργάτης, ένας σπουδαίος συνθέτης, έχει αφήσει παρακαταθήκη. Με αυτή τη δουλειά δεν έχει σχέση πέρα από το ντουέτο που μας έκανε την τιμή να έχει με την Αναστασία. Αυτό βγήκε και λίγο απρόσμενα και φυσικά, γιατί είμαστε συνεργάτες χρόνια. Ουσιαστικά, προέκυψε, αφού είχε ολοκληρωθεί η δισκογραφική δουλειά, από μία ιδέα βασισμένη σε ένα live που είχαμε κάνει μαζί με τον Σταμάτη την ημέρα των ερωτευμένων στη Σφίγγα. Η συνεργασία μας μετρά πάρα πολλά χρόνια.
Αναστασία: Αυτό που θέλω να πω για τον Σταμάτη εγώ, είναι ότι είδα με πόση άνεση κινείται ένας τόσο μεγάλος καλλιτέχνης όπως αυτός στη σκηνή. Είναι πολύ σημαντικό να νιώσεις ότι είναι το σπίτι σου η σκηνή. Αυτό το μαθαίνεις με τον Σταμάτη, με έναν τρόπο που έχει μια σκληρότητα, όπως όταν ρίχνουμε κάποιον στην θάλασσα για να κολυμπήσει, αλλά είναι και ο μόνος τρόπος. Και νιώθεις βέβαια και μια ασφάλεια, γιατί είσαι μαζί του και όχι μόνος σου. Και ήταν πολύ θετική η συνύπαρξη και μουσικά βέβαια, αλλά εγώ από τον Σταμάτη πιο πολύ κράτησα αυτό.
Με ποιον Έλληνα καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Αναστασία: Είμαι ανοιχτή σε νέες συνεργασίες. Πιστεύω ότι είναι μια δύσκολη εποχή για όποιον ασχολείται με την μουσική και τις τέχνες γενικότερα στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και τους αγαπώ όλους τους συναδέλφους, πιστεύω ότι όλοι παλεύουν για κάτι και τους εκτιμώ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω, μπορεί να είναι και ετερόκλητοι. Άλλος πιο pop, άλλος πιο έντεχνος.
Ποια είναι τα ακούσματά σας;
Άρης: Εμένα κυμαίνονται στη jazz και στην κλασική. Και στο λαϊκό αναγκαστικά, γιατί ο πατέρας μου είναι μπουζουξής, οπότε έμφυτα πέρασε μέσα μου το λαϊκό. Πολύ αγαπώ την ελληνική μουσική, έχω σπουδάσει βέβαια πιο δυτική μουσική, αλλά μ’ αρέσει αυτό εντέλει γιατί μπορώ και κάνω ένα ωραίο πάντρεμα. Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό και πιο πολύ σολίστες. Στην Ελλάδα παραδέχομαι πολλούς δημιουργούς και ερμηνευτές. Με ανοιχτό μυαλό, παραδέχομαι πολλούς από κάθε είδος.
Ακόμη και αν είναι πολύ διαφορετικό από το κύριο μουσικό σου ύφος;
Άρης: Μα έχω δώσει τραγούδι και στον Μαζωνάκη.
Αναστασία: Είναι ωραίο να υπάρχει μία αντίθεση και να βλέπεις να καταρρίπτεται αυτό το ψέμα και η υποκρισία της ομαδοποίησης, η οποία δεν ξέρω κατά πόσο τελικά κάνει καλό. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει μια επαφή με έναν άνθρωπο που είναι τελείως αλλού αλλά συμπίπτετε κάποια στιγμή;
Άρης: Υπάρχουν σημεία που μπορεί να ταυτίζεσαι.
Αναστασία: Γιατί να μην βρω αυτά τα σημεία που με φέρνουν κοντά σε κάτι που είναι αντίθετο από εμένα και να μην αντλώ έναν άλλο κόσμο;
Πώς συνδέεται ο ρομαντισμός με την καθημερινότητα στα τραγούδια σας; Μήπως έτσι είναι η ζωή μας;
Αναστασία: Αυτό ακριβώς.
Άρης: Δεν υπάρχει πιο ρεαλιστικό πράγμα και βασικά αυτό καταθέτουμε. Δεν υπάρχει κάποιο ροζ συννεφάκι. Και ο έρωτας υπάρχει στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα μας. Μια μέρα μπορεί να είναι άκρως ρεαλιστική και το βράδυ να εξελιχθεί σε κάτι μαγικό.
Το αγαπημένο τραγούδι από τη δουλειά σας.
Άρης: Δεν υπάρχει. Είναι όλα παιδιά μου.
Αναστασία: Εγώ ξεχωρίζω κάποια. Αν πρέπει να πω ένα θα έλεγα τις Πολυκατοικίες. Δεν υπάρχει στο διαδίκτυο αυτό. Θα βγει μαζί με το CD.
Άρης: Κυκλοφορεί από όλα τα δισκοπωλεία, Ιανό κ.λπ. και διαδικτυακά την Δευτέρα 3/4, μετά από την παρουσίαση της Κυριακής.
Μάνος Ξυδούς. Ποια είναι η ιστορία σου που τον περιλαμβάνει;
Αναστασία: Γύρω στα 16 με είχε προσεγγίσει και ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί του, με τους Πυξ Λαξ, αλλά τότε ήμουν ανήλικη και δεν προχώρησε, ήταν να υπογράψει ο πατέρας μου, είχε μία ένσταση σε σχέση με όλα αυτά. Αλλά είναι πολύ ωραία η ανάμνησή μου από αυτόν τον άνθρωπο, ήταν εξαιρετικός.
Άρης: Επίσης, υπάρχει και μία ιστορία της Αναστασίας με τον Θεοδωράκη.
Αναστασία: Είχα μία πρόταση να δουλέψω σε κάποια τραγούδια του. Του άρεσα και μου είχε δώσει ένα υλικό δικό του. Αλλά δεν έγινε τελικά. Το μυαλό μου δεν ήταν τόσο πολύ εκεί, ήμουν στην εφηβεία, 15 χρονών. Όσο για τον Μάνο, ήταν ένας άνθρωπος, πολύ τρυφερός, εγώ ήθελα να πω ναι για εκείνον, τον αγάπησα γιατί είχε τρομερή καθαρότητα, αθωότητα και τρυφερότητα, για να προσεγγίσει καλλιτεχνικά ένα μικρό κορίτσι. Δεν πειράζει όμως, μόνο που τον γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο είμαι πολύ χαρούμενη.
Πόσο σημαντική είναι η ποίηση στην εποχή μας; Ποιος είναι ο ρόλος της;
Αναστασία: Απαραίτητος. Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με ποιητές. Ο πατέρας μου γράφει ο ίδιος ποίηση. Ήταν πολύ φίλος του ο Ελύτης, ο Νίκος ο Καρούζος. Γενικά τους έχω ζήσει τους ποιητές. Χωρίς ποιητές είμαστε χαμένοι από χέρι όλοι. Είναι ο κρίκος που συνδέει την καθημερινότητα με το κάτι παραπάνω, είτε αυτό το λέμε φαντασία, είτε Θεό, είτε όνειρα, είτε ιδανικά. Είναι τροφή της ψυχής η ποίηση.
Άρης: Γενικά ο πολιτισμός είναι το δυνατό μας όπλο. Και ως χώρα. Αν δεν προστατεύσουμε και αν δεν προτάξουμε αυτό, είμαστε χαμένοι.
Ίσως αυτό να μας σώσει;
Άρης: Όχι ίσως, αυτό θα μας σώσει.
Αναστασία: Μόνο αυτό. Είναι κρίμα να θεωρούμε πως η τέχνη είναι πολυτέλεια. Όπως χρειάζεσαι την τροφή, το νερό, ένα σπίτι, ως ανθρώπινο ον χρειάζεσαι και τον πολιτισμό. Δεν γίνεται αλλιώς να είσαι άνθρωπος, χωρίς την τέχνη, την ποίηση, την μουσική. Εδώ οι άνθρωποι για παράδειγμα στην Κούβα χορεύουν ρούμπα στον δρόμο με ντενεκέδες. Δεν έχει να κάνει αυτό με τη φτώχεια, δεν το δέχομαι.
Φωτογραφίες & Video: Δημήτρης Διολής
Πείτε μου λίγα λόγια για τη δισκογραφική σας δουλειά «Αυτά τα χείλη».
Άρης Βλάχος: Καταρχάς είναι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, σχεδόν στο σύνολό της, εκτός από δύο μπόνους τραγούδια που υπάρχουν, ένα του Σταύρου Σταύρου -που είναι και το ντουέτο της Αναστασίας Έδεν με τον Σταμάτη Κραουνάκη- και ένα της Αγγελικής Ελευθερίου, της αδελφής του Μάνου. Είναι μία δουλειά με ένα συγκεκριμένο στίγμα, με συγκεκριμένη ταυτότητα, γιατί υπάρχουν δύο δημιουργοί και ένας ερμηνευτής. Δεν είναι κάτι πολυσυλλεκτικό. Ως συνθέτης προσπάθησα να προσεγγίσω τη δουλειά του Μάνου με σεβασμό αλλά και με μια πιο μοντέρνα ματιά, διότι είμαστε στο 2017 και ήθελα να δώσω μία άλλη διάσταση στα λόγια του, λίγο πιο σύγχρονη, λίγο πιο σημερινή. Φυσικά αναγνωρίζει κάποιος ότι είναι ο λόγος του, ο οποίος είναι διαχρονικός και άκρως ερωτικός. Πιστεύω μιλάει στις νεότερες γενιές και θα συνεχίσει να το κάνει. Όσο αφορά στην ενορχήστρωση, σκέφτηκα πώς ήθελα να «ντύσω» μουσικά την ερμηνεύτριά μας, την Αναστασία, μια πολύ ιδιαίτερη, σπουδαία για μένα, φωνή, η οποία έχει μία μεγάλη γκάμα, όσο αφορά στα διάφορα ύφη και στυλ που μπορεί να τραγουδήσει. Σκέφτηκα, επίσης, ότι έπρεπε να χτιστεί αυτό με σεβασμό στην παράδοση και στα ακούσματα τα εθνικά αλλά παντρεύοντάς τα και με κάποια πιο δυτικότροπα.
Τι τραγούδια περιλαμβάνει δηλαδή;
Άρης: Έχει λαϊκές μελωδίες που τις έχω επεξεργαστεί ενορχηστρωτικά με ένα δυτικότροπο ύφος. Και το αντίθετο. Χρησιμοποίησα μέχρι και 10 όργανα σε κάποια τραγούδια, πνευστά, έγχορδα, αλλά μέχρι και την πλήρη αποδόμηση, ένα τραγούδι με μία κιθάρα ή ένα πιάνο. Έχω προσπαθήσει να κρατήσουμε μία ενιαία πορεία σε όλο το CD, σαν να πρόκειται για ένα έργο και όχι για 12 ξεχωριστά τραγούδια, ακουμπώντας κάθε φορά σε άλλα σημεία. Στην εποχή μας ένας δημιουργός πρέπει να αναλογιστεί ότι έχουν ειπωθεί τα πάντα και ότι ο κόσμος δεν ακούει συγκεκριμένα ένα στυλ πια. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να είναι «ό,τι να’ ναι», αλλά πρέπει να βρει έναν καινούριο κώδικα, ο οποίος θα αντιπροσωπεύει μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Είναι μία νέα εποχή. Όλοι γνωρίζουμε πια και από jazz και από πιο μοντέρνα και από ethnic ακούσματα. Πιστεύω ότι ένας Έλληνας συνθέτης χρειάζεται να κεντρίσει το αυτί του κόσμου, να του δώσει μια νέα ιδέα, να του ανοίξει έναν καινούριο δρόμο. Οφείλουμε να μη μένουμε στάσιμοι.
Αναστασία, εσύ πώς το βιώνεις;
Αναστασία Έδεν: Είναι μια μεγάλη χαρά το ότι έχουμε συναντηθεί. Tο ότι είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω στίχους τους Μάνου Ελευθερίου ήταν επίσης μεγάλη τιμή. Τον Άρη τον Βλάχο τον γνώρισα σε μία δουλειά που ήμασταν μαζί, σε κάποιες παραστάσεις του Σταμάτη Κραουνάκη, εκεί με προσέγγισε, εκεί μου έδωσε το υλικό, τον εκτιμούσα πάρα πολύ από την αρχή, ήταν εξαιρετικός. Νιώθω ότι φρόντισε στη δουλειά μας αυτή να στήσει κάτι πάνω σε αυτό που είμαι, ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ερμηνεία και η φωνή η δική μου. Κατάφερε να το αναδείξει με έναν πολύ ωραίο τρόπο, φυσικό και πλούσιο, αλλά όχι φορτωμένο.
Τι θα ακούσουμε στην παρουσίαση του CD σας την Κυριακή 2/4 στον Ιανό;
Αναστασία: Το θέμα πάντα είναι ο έρωτας. Θα ακούσετε όλη τη δισκογραφική αυτή δουλειά μας, μαζί με κάποιες διασκευές, οι οποίες είναι πολύ ιδιαίτερες. Έχει κάνει πολύ ωραίες ενορχηστρώσεις ο Άρης σε κομμάτια που είναι αρκετά γνωστά και δεν θα το περίμενες να τα ακούσεις με αυτόν τον τρόπο. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Άρης: Θα είναι ο Παναγιώτης Καψαμπέλης στην κιθάρα και ο Γιάννης Παπαναστασίου στο σαξόφωνο. Έχουν παίξει σπουδαίοι μουσικοί. Η αφρόκρεμα της χώρας.
Φυσικά θα είναι παρών και ο Μάνος Ελευθερίου.
Αναστασία: Ναι και θα συμμετέχει. Συνήθως είναι μαζί μας, μας έχει στηρίξει πολύ με την αύρα και με την παρουσία του, πέρα από τους στίχους του. Έχει επιλέξει κάποια κείμενα, που με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα διαβάζει, με αυτή την υπέροχη φωνή που έχει. Όλο αυτό προσδίδει στην παράσταση μία μαγεία.
Πώς είναι ως άνθρωπος;
Αναστασία: Είναι πολύ ειλικρινής. Είναι αυτό που βλέπεις και αυτό που έχει σαν αίσθηση. Αν τον συναντήσεις, δεν απογοητεύεσαι.
Άρης: Είναι προσεγγίσιμος και ιδιοφυής.
Εσύ Αναστασία είσαι η ερμηνεύτρια, εσύ Άρη συνθέτεις τη μουσική. Ως καλλιτεχνικό ντουέτο είστε ταιριαστοί. Τι είναι αυτό που βρήκατε ο ένας στον άλλο;
Αναστασία: Δεν νομίζω ότι λειτούργησε η λογική τόσο. Όταν με προσέγγισε ο Άρης και πήρα το υλικό στα χέρια μου δεν δυσκολεύτηκα πολύ, ήταν δελεαστικό. Υπήρχε μία υποψία ότι θα ταιριάξουμε, αλλά μέσα από τη δουλειά φαίνεται αυτό τελικά.
Δύο νέοι άνθρωποι συναντιούνται και κάνουν μία ωραία συνεργασία. Είναι εύκολο αυτό στον χώρο;
Αναστασία: Καθόλου. Εγώ παρόμοια συνεργασία δεν μπορώ να πω ότι είχα κάνει ποτέ.
Άρης: Το έχουμε αναλογιστεί και μόνοι μας πολλές φορές αυτό.
Αναστασία: Είναι εξαιρετικός συνεργάτης. Υποστηρικτικός. Με ζορίζει κάποιες φορές και εγώ τον ζορίζω φαντάζομαι. Γενικά συμπίπτουμε απόλυτα.
Άρης: Είναι δύσκολο και σπάνιο να ταιριάξεις καλλιτεχνικά. Ίσως γι’ αυτό κι εγώ δεν έχω κάνει κάποια άλλη αντίστοιχη δουλειά τέτοιου είδους. Έχω κάνει άλλες δουλειές αλλά ήταν πολυσυλλεκτικές ή συμμετείχα σε κάποιες. Όταν προσέγγισα την Αναστασία, είχα ήδη το υλικό και ήμουν στη διαδικασία της έρευνας για το πού θα μπορούσα να το δώσω. Μόλις έφερα στο μυαλό μου την Αναστασία, συνειδητοποίησα ότι είναι η φωνή που ψάχνω. Γιατί μπορεί να με αντιπροσωπεύσει όχι μόνο όσο αφορά στο συγκεκριμένο υλικό, αλλά και στην παράσταση που ήθελα να στήσω, γιατί ένας καλλιτέχνης δεν κρίνεται μόνο από το υλικό του, αλλά και από τη συνολική παράσταση που κάνει. Αν κάποιος έρθει σε παραστάσεις μας, θα καταλάβει ότι πάλι υπάρχει μία ενιαία εικόνα.
Αναστασία: Αυτό όμως είναι αυθεντικό, δεν έχει έρθει μετά από σκέψη λογική. Είναι πηγαίο, είναι και αυτό μία έμπνευση. Παίρνεις ένα συναίσθημα και το βάζεις σε μία τεχνική ροή, το οποίο συνήθως δεν συμβαίνει. Συνήθως συμβαίνει ή μόνο το ένα ή μόνο το άλλο. Δεν θα είχα τόση εξωστρέφεια ποτέ στη ζωή μου σε καμία δουλειά αν δεν είχα τέτοιο συνεργάτη. Δεν με απασχολεί τόσο να βγω προς τα έξω, αν δεν υπήρχε λόγος δεν θα το έκανα. Τώρα νιώθω ότι υπάρχει ένας λόγος που μπορεί να αφορά και τους ανθρώπους γιατί περνάνε και όλα αυτά που περνάνε. Γιατί υπάρχει μία αλήθεια σε όλο αυτό μέσα. Και το στήνουμε με πολύ κόπο.
Πώς ήταν η συνεργασία και των δύο σας με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
Άρης: Ο Σταμάτης είναι ένας πολύ καλός συνεργάτης, ένας σπουδαίος συνθέτης, έχει αφήσει παρακαταθήκη. Με αυτή τη δουλειά δεν έχει σχέση πέρα από το ντουέτο που μας έκανε την τιμή να έχει με την Αναστασία. Αυτό βγήκε και λίγο απρόσμενα και φυσικά, γιατί είμαστε συνεργάτες χρόνια. Ουσιαστικά, προέκυψε, αφού είχε ολοκληρωθεί η δισκογραφική δουλειά, από μία ιδέα βασισμένη σε ένα live που είχαμε κάνει μαζί με τον Σταμάτη την ημέρα των ερωτευμένων στη Σφίγγα. Η συνεργασία μας μετρά πάρα πολλά χρόνια.
Αναστασία: Αυτό που θέλω να πω για τον Σταμάτη εγώ, είναι ότι είδα με πόση άνεση κινείται ένας τόσο μεγάλος καλλιτέχνης όπως αυτός στη σκηνή. Είναι πολύ σημαντικό να νιώσεις ότι είναι το σπίτι σου η σκηνή. Αυτό το μαθαίνεις με τον Σταμάτη, με έναν τρόπο που έχει μια σκληρότητα, όπως όταν ρίχνουμε κάποιον στην θάλασσα για να κολυμπήσει, αλλά είναι και ο μόνος τρόπος. Και νιώθεις βέβαια και μια ασφάλεια, γιατί είσαι μαζί του και όχι μόνος σου. Και ήταν πολύ θετική η συνύπαρξη και μουσικά βέβαια, αλλά εγώ από τον Σταμάτη πιο πολύ κράτησα αυτό.
Με ποιον Έλληνα καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Αναστασία: Είμαι ανοιχτή σε νέες συνεργασίες. Πιστεύω ότι είναι μια δύσκολη εποχή για όποιον ασχολείται με την μουσική και τις τέχνες γενικότερα στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και τους αγαπώ όλους τους συναδέλφους, πιστεύω ότι όλοι παλεύουν για κάτι και τους εκτιμώ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω, μπορεί να είναι και ετερόκλητοι. Άλλος πιο pop, άλλος πιο έντεχνος.
Ποια είναι τα ακούσματά σας;
Άρης: Εμένα κυμαίνονται στη jazz και στην κλασική. Και στο λαϊκό αναγκαστικά, γιατί ο πατέρας μου είναι μπουζουξής, οπότε έμφυτα πέρασε μέσα μου το λαϊκό. Πολύ αγαπώ την ελληνική μουσική, έχω σπουδάσει βέβαια πιο δυτική μουσική, αλλά μ’ αρέσει αυτό εντέλει γιατί μπορώ και κάνω ένα ωραίο πάντρεμα. Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό και πιο πολύ σολίστες. Στην Ελλάδα παραδέχομαι πολλούς δημιουργούς και ερμηνευτές. Με ανοιχτό μυαλό, παραδέχομαι πολλούς από κάθε είδος.
Ακόμη και αν είναι πολύ διαφορετικό από το κύριο μουσικό σου ύφος;
Άρης: Μα έχω δώσει τραγούδι και στον Μαζωνάκη.
Αναστασία: Είναι ωραίο να υπάρχει μία αντίθεση και να βλέπεις να καταρρίπτεται αυτό το ψέμα και η υποκρισία της ομαδοποίησης, η οποία δεν ξέρω κατά πόσο τελικά κάνει καλό. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρξει μια επαφή με έναν άνθρωπο που είναι τελείως αλλού αλλά συμπίπτετε κάποια στιγμή;
Άρης: Υπάρχουν σημεία που μπορεί να ταυτίζεσαι.
Αναστασία: Γιατί να μην βρω αυτά τα σημεία που με φέρνουν κοντά σε κάτι που είναι αντίθετο από εμένα και να μην αντλώ έναν άλλο κόσμο;
Πώς συνδέεται ο ρομαντισμός με την καθημερινότητα στα τραγούδια σας; Μήπως έτσι είναι η ζωή μας;
Αναστασία: Αυτό ακριβώς.
Άρης: Δεν υπάρχει πιο ρεαλιστικό πράγμα και βασικά αυτό καταθέτουμε. Δεν υπάρχει κάποιο ροζ συννεφάκι. Και ο έρωτας υπάρχει στην καθημερινότητα και στη ρουτίνα μας. Μια μέρα μπορεί να είναι άκρως ρεαλιστική και το βράδυ να εξελιχθεί σε κάτι μαγικό.
Το αγαπημένο τραγούδι από τη δουλειά σας.
Άρης: Δεν υπάρχει. Είναι όλα παιδιά μου.
Αναστασία: Εγώ ξεχωρίζω κάποια. Αν πρέπει να πω ένα θα έλεγα τις Πολυκατοικίες. Δεν υπάρχει στο διαδίκτυο αυτό. Θα βγει μαζί με το CD.
Άρης: Κυκλοφορεί από όλα τα δισκοπωλεία, Ιανό κ.λπ. και διαδικτυακά την Δευτέρα 3/4, μετά από την παρουσίαση της Κυριακής.
Μάνος Ξυδούς. Ποια είναι η ιστορία σου που τον περιλαμβάνει;
Αναστασία: Γύρω στα 16 με είχε προσεγγίσει και ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί του, με τους Πυξ Λαξ, αλλά τότε ήμουν ανήλικη και δεν προχώρησε, ήταν να υπογράψει ο πατέρας μου, είχε μία ένσταση σε σχέση με όλα αυτά. Αλλά είναι πολύ ωραία η ανάμνησή μου από αυτόν τον άνθρωπο, ήταν εξαιρετικός.
Άρης: Επίσης, υπάρχει και μία ιστορία της Αναστασίας με τον Θεοδωράκη.
Αναστασία: Είχα μία πρόταση να δουλέψω σε κάποια τραγούδια του. Του άρεσα και μου είχε δώσει ένα υλικό δικό του. Αλλά δεν έγινε τελικά. Το μυαλό μου δεν ήταν τόσο πολύ εκεί, ήμουν στην εφηβεία, 15 χρονών. Όσο για τον Μάνο, ήταν ένας άνθρωπος, πολύ τρυφερός, εγώ ήθελα να πω ναι για εκείνον, τον αγάπησα γιατί είχε τρομερή καθαρότητα, αθωότητα και τρυφερότητα, για να προσεγγίσει καλλιτεχνικά ένα μικρό κορίτσι. Δεν πειράζει όμως, μόνο που τον γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο είμαι πολύ χαρούμενη.
Πόσο σημαντική είναι η ποίηση στην εποχή μας; Ποιος είναι ο ρόλος της;
Αναστασία: Απαραίτητος. Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με ποιητές. Ο πατέρας μου γράφει ο ίδιος ποίηση. Ήταν πολύ φίλος του ο Ελύτης, ο Νίκος ο Καρούζος. Γενικά τους έχω ζήσει τους ποιητές. Χωρίς ποιητές είμαστε χαμένοι από χέρι όλοι. Είναι ο κρίκος που συνδέει την καθημερινότητα με το κάτι παραπάνω, είτε αυτό το λέμε φαντασία, είτε Θεό, είτε όνειρα, είτε ιδανικά. Είναι τροφή της ψυχής η ποίηση.
Άρης: Γενικά ο πολιτισμός είναι το δυνατό μας όπλο. Και ως χώρα. Αν δεν προστατεύσουμε και αν δεν προτάξουμε αυτό, είμαστε χαμένοι.
Ίσως αυτό να μας σώσει;
Άρης: Όχι ίσως, αυτό θα μας σώσει.
Αναστασία: Μόνο αυτό. Είναι κρίμα να θεωρούμε πως η τέχνη είναι πολυτέλεια. Όπως χρειάζεσαι την τροφή, το νερό, ένα σπίτι, ως ανθρώπινο ον χρειάζεσαι και τον πολιτισμό. Δεν γίνεται αλλιώς να είσαι άνθρωπος, χωρίς την τέχνη, την ποίηση, την μουσική. Εδώ οι άνθρωποι για παράδειγμα στην Κούβα χορεύουν ρούμπα στον δρόμο με ντενεκέδες. Δεν έχει να κάνει αυτό με τη φτώχεια, δεν το δέχομαι.
Φωτογραφίες & Video: Δημήτρης Διολής
