Ένα αξιοσημείωτο συγκρότημα από τα Γρεβενά, οι Μανιταρόκ, δημιουργούν εξαίσιο μίγμα ηπειρώτικων και ροκ τραγουδιών, στην βάση της πανάρχαιας πεντατονικής κλίμακας.
Η τραγουδίστριά τους, Δέσποινα Κλεισιάρη, ως σκηνική παρουσία, είναι εκπληκτική, και θυμίζει την Janis Joplin.
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, κάνει διφωνίες μαζί της στην πεντατονική κλίμακα, και παίζει πειραγμένο (με ιδιαίτερο κούρδισμα) μπουζούκι. Το αποτέλεσμα είναι Ψυχεδελικό, με την πραγματική σημασία του όρου. Η Δύση, συναντά την Ανατολή, και το τραγούδι των δίδυμων ψυχών, υλοποιείται.
Απ το Λονδίνο στα Γρεβενά, είναι μακρύς ο δρόμος. Εκμηδενίζει όμως την απόσταση και τον χρόνο, η αγάπη των Μανιταρόκ, όταν παντρεύουν το «Αλησμονώ», ηπειρώτικο μοιρολόι για την ξενιτιά, με το «Whole lotta love» των Led Zeppelin.
Από παλιά, η μίξη δυτικών ροκ στοιχείων, με τα δικά μας τα παραδοσιακά, ήταν ένα ζητούμενο, για όλους τους εξαιρετικούς μουσικούς στην Ελλάδα. Και ο Σαββόπουλος, και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, για να αναφέρω δύο μόνο από αυτούς, έψαχναν τέτοιους δρόμους. Να είμαστε ροκ, όχι όμως σαν μία μίμηση μία πιστή αντιγραφή, αλλά με ένα δικό μας τρόπο.
Αυτό το πετυχαίνουν σίγουρα οι Μανιταρόκ.
Το όνομα του συγκροτήματος, δείχνει ότι τα μέλη του, αγαπούν τα Μανιτάρια, αλλά μην πάει ο νους σας σε παραισθησιογόνα. Οι Μανιταρόκ, δεν έχουν ανάγκη Μαγικά Μανιτάρια, για να δημιουργήσουν Μαγεία. Θέλουν με το όνομά τους, να τιμήσουν την πόλη τους, τα Γρεβενά, που είναι η χώρα των Μανιταριών. Ο τόπος παράγει μοναδικά μανιτάρια, που τα κάνουν γλυκά κουταλιού, λουκούμια, λουκάνικα και άλλα φαγητά-μια απίστευτη σειρά από ξακουστά Μανιταροπροϊόντα. Έχουν ιδρύσει και Μουσείο Μανιταριών, στην Λάβδα. Κάθε χρόνο, τον Αύγουστο, διοργανώνουν και την Γιορτή Μανιταριού, με χορούς και τραγούδια.
Κλείνω αυτή την σύντομη αναφορά στους Μανιταρόκ (δίνοντας και θερμούς χαιρετισμούς στα ωραία Γρεβενά), με ένα άλλο τραγούδι τους. Και αυτό μια μίξη. του «Knocking on heavens door» του Bob Dylan, με το «Χαλασιά» (μνημονεύει το σπάνιο γυναικείο όνομα Χαλαζία), ωραίο παραδοσιακό της Ηπείρου.
Η τραγουδίστριά τους, Δέσποινα Κλεισιάρη, ως σκηνική παρουσία, είναι εκπληκτική, και θυμίζει την Janis Joplin.
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, κάνει διφωνίες μαζί της στην πεντατονική κλίμακα, και παίζει πειραγμένο (με ιδιαίτερο κούρδισμα) μπουζούκι. Το αποτέλεσμα είναι Ψυχεδελικό, με την πραγματική σημασία του όρου. Η Δύση, συναντά την Ανατολή, και το τραγούδι των δίδυμων ψυχών, υλοποιείται.
Απ το Λονδίνο στα Γρεβενά, είναι μακρύς ο δρόμος. Εκμηδενίζει όμως την απόσταση και τον χρόνο, η αγάπη των Μανιταρόκ, όταν παντρεύουν το «Αλησμονώ», ηπειρώτικο μοιρολόι για την ξενιτιά, με το «Whole lotta love» των Led Zeppelin.
Από παλιά, η μίξη δυτικών ροκ στοιχείων, με τα δικά μας τα παραδοσιακά, ήταν ένα ζητούμενο, για όλους τους εξαιρετικούς μουσικούς στην Ελλάδα. Και ο Σαββόπουλος, και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, για να αναφέρω δύο μόνο από αυτούς, έψαχναν τέτοιους δρόμους. Να είμαστε ροκ, όχι όμως σαν μία μίμηση μία πιστή αντιγραφή, αλλά με ένα δικό μας τρόπο.
Αυτό το πετυχαίνουν σίγουρα οι Μανιταρόκ.
Το όνομα του συγκροτήματος, δείχνει ότι τα μέλη του, αγαπούν τα Μανιτάρια, αλλά μην πάει ο νους σας σε παραισθησιογόνα. Οι Μανιταρόκ, δεν έχουν ανάγκη Μαγικά Μανιτάρια, για να δημιουργήσουν Μαγεία. Θέλουν με το όνομά τους, να τιμήσουν την πόλη τους, τα Γρεβενά, που είναι η χώρα των Μανιταριών. Ο τόπος παράγει μοναδικά μανιτάρια, που τα κάνουν γλυκά κουταλιού, λουκούμια, λουκάνικα και άλλα φαγητά-μια απίστευτη σειρά από ξακουστά Μανιταροπροϊόντα. Έχουν ιδρύσει και Μουσείο Μανιταριών, στην Λάβδα. Κάθε χρόνο, τον Αύγουστο, διοργανώνουν και την Γιορτή Μανιταριού, με χορούς και τραγούδια.
Κλείνω αυτή την σύντομη αναφορά στους Μανιταρόκ (δίνοντας και θερμούς χαιρετισμούς στα ωραία Γρεβενά), με ένα άλλο τραγούδι τους. Και αυτό μια μίξη. του «Knocking on heavens door» του Bob Dylan, με το «Χαλασιά» (μνημονεύει το σπάνιο γυναικείο όνομα Χαλαζία), ωραίο παραδοσιακό της Ηπείρου.
