Σοφία Γεωργαντζή – «Ο Έρωτας είναι Στάση Ζωής!»

(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ) Θηλυκό και αρσενικό μαζί, αυτό είναι η γυναικεία τραγουδοποιία, ένας όρος παρεξηγημένος, καθώς έχουμε συνηθίσει να αναφερόμαστε σε…
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 

άντρες τραγουδοποιούς. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται άλλοτε δειλά και άλλοτε με τσαμπουκά και θέρμη, περιπτώσεις γυναικών που διαθέτουν και συνθετική ικανότητα και στιχουργική δεινότητα, ενώ ταυτόχρονα δεν υπολείπονται ερμηνευτικά. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η Θεσσαλονικιά Σοφία Γεωργαντζή η οποία αποδεικνύει με τις επιλογές της ότι ήρθε για να μείνει.

Όταν το 2009 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης επέλεγε να έχει στο πλάι του τη καλλίφωνη Γεωργαντζή και αναφερόταν στις παραστάσεις του στα τραγούδια που γράφει, λίγοι αφουγκράστηκαν τη δυναμική της νεαρής καλλιτέχνιδος. Ακολούθησε ο πρώτος δίσκος της νεοσύστατης δισκογραφικής εταιρίας «ΚΥΜΑ», του Θεσσαλονικιού τραγουδοποιού στον οποίο υπήρχαν 4 τραγούδια της Γεωργαντζή.

Η προσμονή μεγάλωνε καθώς είχε το «πακέτο» για να προχωρήσει μόνη της. Δύο χρόνια αργότερα το «Ζωγραφίζω όνειρα» ήταν γεγονός. Ένα μουσικό άλμα χωρίς αλεξίπτωτο για σκεπτικιστές ακροατές χαρακτηρίστηκε ο πρώτος προσωπικός δίσκος της.

« Εμπνεύστηκα από την καθημερινότητα μου. Από καταστάσεις που βιώνω τόσο εγώ η ίδια όσο και ο περίγυρος μου οικείος και μη. Εμπνεύστηκα από μικρές ατάκες φίλων μου, από εικόνες και καταστάσεις που με κράτησαν ξάγρυπνη ,από μεγάλες χαρές αλλά και έντονες λύπες. Αυτό όσον αφορά τον στίχο. Μουσικά δεν μπορώ να πω ότι ακολούθησα κάποιες "φόρμες" . Ο στίχος είναι που μου γεννάει τη μουσική. Έρχεται από μόνη της σαν δώρο από κάπου αλλού... Από κάπου μακριά.. Ενορχηστρωτικά είχα κοντά μου εκτός από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη μια υπέροχη ομάδα φίλων - συνεργατών που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό αντιμετωπίζοντας τα τραγούδια σαν δικά τους. Εκεί λοιπόν λειτούργησε η δύναμη της παρέας με το αστείρευτο ταλέντο της!»

Η έμπνευση μπορεί να είναι κοινή για τα δύο φύλα όμως στη μουσική δύσκολα ανακαλούμε στη μνήμη μας γυναίκες τραγουδοποιούς και αυτό διότι

«Η γυναικεία τραγουδοποιία στην Ελλάδα δυστυχώς είναι απαξιωμένη και παραγκωνισμένη. Για κάποιο λόγο έχει συνδυαστεί η ιδιότητα του τραγουδοποιού με την αρσενική εκφορά της και ίσως όχι άδικα αν αναλογιστούμε όλους τους μεγάλους δημιουργούς σύγχρονους και παλαιότερους. Άρα εκ των πραγμάτων είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπει μια γυναίκα στο "πάνθεον" των τραγουδοποιών. Θέλει πολύ κόπο, πολλαπλάσια προσπάθεια και πάλι τα αποτελέσματα δεν είναι εγγυημένα. Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να στερήσει από κανέναν το δικαίωμα στη δημιουργία»,

τονίζει η Γεωργαντζή, ενώ αναφέρεται στην περίπτωση της αγαπημένης όλων Αρλέτας, που χρόνια τώρα έχει αφήσει ηχηρό στίγμα στην ελληνική μουσική, ως ένα κορυφαίο δείγμα γυναικείας τραγουδοποιίας.

Στίχοι που αγγίζουν ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα , όπως η ανεργία, στίχοι που απομυθοποιούν τον έρωτα και γειώνουν το μελόδραμα ενός χωρισμού, στίχοι με τσαμπουκά και μπέσα για την αλήθεια μιας πόλης που παρακμάζει, στίχοι που μεθάνε από ελπίδα και φως για ένα αύριο μετέωρο, αποτελούν το συνονθύλευμα ενός δίσκου που έχει κάθε λόγο ύπαρξης. Μπορεί όμως μια γυναίκα να είναι εξίσου δυνατή όταν γράφει για κοινωνικά ζητήματα ή την κερδίζει η «επιφάνεια»;

«Η κοινωνική ευαισθησία δεν μπορεί να μπει σε καλούπια ούτε και να περιοριστεί σε στερεότυπα πόσο περισσότερο να προσδιοριστεί σε σχέση με το φύλο. Γιατί δηλαδή να θεωρούμε την επιφάνεια αποκλειστικό γνώρισμα της γυναίκας; Αυτές είναι πεπερασμένες αντιλήψεις και δεν αφορούν σε καμία περίπτωση ούτε την εποχή μας ούτε τη γενιά μας. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα με αυτήν την πολιτική ,οικονομική και κοινωνική κρίση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αν μη τι άλλο είναι αστείο να μπαίνουμε στη διαδικασία σύγκρισης άντρα γυναίκας. Επικεντρωνόμαστε στον άνθρωπο! Είναι αυτονόητο ότι η γυναίκα αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις με διαφορετική ευαισθησία διαφορετικό φίλτρο και ίσως διαφορετική αντίληψη. Αυτό δεν την καθιστά "επιφανειακή". Για παράδειγμα ο άνεργος στο δίσκο μου είναι η αληθινή ιστορία ενός φίλου. Το προσέγγισα με τον πιο απλό τρόπο, απλές κουβέντες καθημερινές. Έτσι το ένιωσα! Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον πόνο και την αγανάκτηση τόσο του συνανθρώπου σου όσο και του ίδιου σου του εαυτού με γλώσσα μη αντιληπτή, καθημερινή.»

«Μία απουσία» ερμηνευμένη δωρικά και καθηλωτικά από τον Δημήτρη Ζερβουδάκη, ο οποίος συμπληρώνει και συμπληρώνεται από τη Σοφία Γεωργαντζή σαν δύο πλευρές ενός ίδιου νομίσματος και λειτουργεί σαν απάντηση στον γυναικείο πόνο που προκύπτει από το τέλος μίας σχέσης. Ο εσωτερικός πόνος για να μην καταντήσει μελούρα, πρέπει να αποδοθεί έντεχνα και αυτό είναι ένα στοίχημα που πετυχαίνει η νεαρή τραγουδοποιός. Απαντάει με τα τραγούδια της στο ερώτημα εάν ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που μας φόρεσαν πολύ έντεχνα ή η βασική κινητήριος δύναμη μας.

« Ο έρωτας είναι στάση ζωής. Είναι κινητήριος δύναμη. Είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει ο άνθρωπος πάνω στην οποία δεν μπορεί καμία εξουσία να του επιβληθεί. Δεν μπορεί κανείς να τον νικήσει. Και δεν αφορά μόνο τη σαρκική απόλαυση η το πρόσωπο που κοιτάμε στα μάτια και νιώθουμε το στομάχι μας να ανεβοκατεβαίνει με ταχύτητα μέσα στο σώμα μας και την καρδιά μας έτοιμη να εκραγεί! Είναι και αυτό αλλά είναι και ο έρωτας με την ίδια τη ζωή!! Τη δύναμη της αναπνοής της χαράς του να ανοίγεις τα μάτια και να αντικρίζεις φως, η και σκοτάδι δεν έχει σημασία, αρκεί που μπορείς να δεις να ακούσεις να αγγίξεις να γευτείς.»

Η Θεσσαλονίκη που σαπίζει, που παλιώνει, που παρακμάζει δίνει τροφή για ένα από τα δυνατότερα τραγούδια που δίσκου. «Ηλεκτροφόρα καλώδια» για να αφυπνιστούν οι βολεμένοι και να διωχτούν όσοι κοιμίζουν την αδιαμφισβήτητη αίγλη μίας πόλης που τροφοδότησε πολιτισμικά πολλές γενιές. Επιμονή από ανθρώπους που αγαπάνε την πόλη και δε φεύγουν.

«Ο επιμένων νικά! Ποτέ δε με πρόδωσε αυτή μου η θέση. Η σταθερή στάση ζωής δεν είναι ηλεκτροφόρα. Ηλεκτροφόρα με την κυριολεκτική έννοια της λέξεως είναι τα καλώδια με τα οποία μάντρωσαν το λιμάνι τις Θεσσαλονίκης, την καρδιά της πόλης μου.»

Η Θεσσαλονίκη της Γεωργαντζή μπορεί, όμως, να είναι η Αθήνα κάποιου άλλου ή το Ρέθυμνο του δείνα ή σε μία ευρύτερη ανάγνωση ο ίδιος ο εαυτός μας.

Το να γράφονται τραγούδια για τον εαυτό του καθενός μπορεί σε ορισμένους να φαίνονται μέχρι και «αυτοϊκανοποίηση», όμως σε μία εποχή που το εγώ είναι μεν προτεταμένο αλλά κανείς δεν εμβαθύνει ουσιαστικά, είναι σημαντικό να γεννιούνται τραγούδια που λειτουργούν σαν αφύπνιση της συνείδησης αλλά και ως μοχλός αναγνώρισης του φωτός στο μέλλον αλλά και των θραυσμάτων του εαυτού μας.

Η Γεωργαντζή μας προκαλεί να νιώσουμε τον ήλιο από χαμηλές ταράτσες καθώς όπως λέει « ο ουρανοξύστης είναι η κονσερβοποιηση της ανθρώπινης ζωής και η επιτομή της ανθρώπινης ματαιοδοξίας » και να ζωγραφίσουμε όνειρα συνειδητοποιώντας τη δύναμη της μνήμης, παρότι δε μπορεί να πει με σιγουριά ότι η μνήμη λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. «Σέβομαι και την επιλογή στη λήθη, στη λησμονιά. Για μένα η μνήμη αποτελεί το εφαλτήριο για να κοιτάξω με πείσμα μπροστά, να αποφύγω λάθη και να ζωγραφίσω όνειρα.»

Το πιάνο, το ακορντεόν, το βιολί, το μπάσο, τα τύμπανα, οι κιθάρες και οι πινελιές της κρητικής λύρας αποτέλεσαν και τα συστατικά που «έδεσαν το γλυκό», σε συνδυασμό με την ερμηνεία της Σοφίας Γεωργαντζή, την οποία θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε με διάφορα είδη σοκολάτας. Άλλοτε γλυκιά και βελούδινη σαν σοκολάτα γάλακτος και άλλοτε πικρή και σκληρή σαν κουβερτούρα.

Ένας δίσκος που απαντάει εντέλει στο ερώτημα εάν οι γυναίκες ξέρουν να γεννάνε τραγούδια.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!