Ο Ορέστης Ντάντος παίζει πιάνο, ακουστική κιθάρα, γράφει στίχους, μουσική κι ερμηνεύει τα τραγούδια του με το δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, ενώ απασχολείται και ως καθηγητής μουσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Όπως χαρακτηριστικά λέει, γεννήθηκε με μουσική και ζει για τη μουσική. Μεγάλωσε με Χατζιδάκι και Λένα Πλάτωνος, σημαδεύτηκε από τους Pink Floyd, τις Τρύπες και τους Last Drive. Κομμάτια του έχουν ερμηνεύσει ξεχωριστές φωνές, όπως η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Γεωργία Νταγάκη, Ευτυχία Μητρίτσα και πολλοί άλλοι.
Ο Ορέστης Ντάντος, έχοντας στα σκαριά έναν καινούριο δίσκο, μας συστήνεται:
Μιλήστε μας για τις μουσικές καταβολές και τις επιρροές σας.
Πολλή μουσική στο σπίτι. Μπαίνοντας στην εφηβεία υπήρχε πλήθος δίσκων για να ανακαλύψω. Από Doors και Pink Floyd μέχρι Χατζιδάκι και Μούτση. Υπήρξα επίσης μαθητής στο μουσικό γυμνάσιο της Παλλήνης τις πρώτες χρονιές λειτουργίας του. Σίγουρα έπαιξε το ρόλο του κι αυτό. Άπειρα ερεθίσματα εκεί μέσα. Η μεγάλη μου αγάπη πάντως υπήρξε το ηλεκτρικό τραγούδι σε Ελλάδα κι εξωτερικό.
Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να γράψετε μουσική και ποιο ήταν το πρώτο σας τραγούδι;
Μουσική προσπάθησα να γράψω στην έκτη δημοτικού πρώτη φορά. Μια μικρή μελωδιούλα στο πιάνο. Στο γυμνάσιο αρχίζω να πολεμάω με την κιθάρα κι εκεί γράφω τα πρώτα τραγουδάκια. Δε θυμάμαι τίποτα… μόνο ότι ήταν συγκλονιστικό το να τραγουδάς κάτι που λίγο πριν δεν υπήρχε. Αυτή η αίσθηση ευτυχώς έχει μείνει μέχρι σήμερα.
Περιγράψτε μας εν συντομία τις ως τώρα δισκογραφικές σας δουλειές.
Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς (2009), Τελευταία Ανατολή (2012) και Θα το ‘κανα ξανά (2015).
Τι σας εμπνέει στη γραφή;
Οι εσωτερικές συγκρούσεις οι δικές μου και των ανθρώπων. Ο πόνος μου κι ο πόνος τους. Η προσπάθεια να απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν απαντιούνται…
Αν χρειαζόταν να επιλέξετε μεταξύ τραγουδοποιίας και διδασκαλίας, ποια θα ήταν η επιλογή σας;
Το ένα μου ταΐζει την ψυχή και τ’ άλλο το στομάχι… Μακάρι να μη βρεθώ μπροστά σε αυτό το δίλλημα πραγματικά ποτέ!
Ποια θα ήταν, τη δεδομένη στιγμή, η μεγαλύτερή σας επιθυμία ως προς την καλλιτεχνική σας εξέλιξη;
Να μπορέσω να αποτυπώσω στο δίσκο που ετοιμάζουμε τα καινούρια τραγούδια ακριβώς όπως τα ‘χω φανταστεί χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Σπάνια συμβαίνει…
Ποια είναι η πρότασή σας ως προς το πώς μπορούμε να αντισταθμίσουμε τις δυσκολίες της εποχής;
Προσπάθεια, προσπάθεια, προσπάθεια. Όχι άλλη γκρίνια, όχι άλλη ηττοπάθεια κι όχι άλλος αυτισμός και αδιαφορία. Να πάρουμε στα χέρια μας ό,τι μας αναλογεί. Όχι άλλη θεωρία. Μόνο πράξεις, όσο μικρές και να ‘ναι. Προσαρμογή κι αποδοχή.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής;
Η συλλογική απογοήτευση κι η έλλειψη οράματος σε κοινωνικό επίπεδο. Ιδιώτευση και αδιαφορία παντού. Στα μάτια του περισσότερου κόσμου κυριαρχεί η ματαιότητα κι η λιγοστή διάθεση για δημιουργία. Όσο κι αν δικαιολογείται από τις συνθήκες αυτή η κατάσταση, θα πρέπει κάπως να αντιστραφεί σιγά σιγά.
Ποιο βιβλίο που διαβάσατε ή ταινία που είδατε τελευταία θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
Ξαναείδα πρόσφατα το «Κυνήγι» (The hunt) και θυμήθηκα γιατί είχα μείνει δυο ώρες αποσβολωμένος στην πρώτη προβολή.
Όπως χαρακτηριστικά λέει, γεννήθηκε με μουσική και ζει για τη μουσική. Μεγάλωσε με Χατζιδάκι και Λένα Πλάτωνος, σημαδεύτηκε από τους Pink Floyd, τις Τρύπες και τους Last Drive. Κομμάτια του έχουν ερμηνεύσει ξεχωριστές φωνές, όπως η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Γεωργία Νταγάκη, Ευτυχία Μητρίτσα και πολλοί άλλοι.
Ο Ορέστης Ντάντος, έχοντας στα σκαριά έναν καινούριο δίσκο, μας συστήνεται:
Μιλήστε μας για τις μουσικές καταβολές και τις επιρροές σας.
Πολλή μουσική στο σπίτι. Μπαίνοντας στην εφηβεία υπήρχε πλήθος δίσκων για να ανακαλύψω. Από Doors και Pink Floyd μέχρι Χατζιδάκι και Μούτση. Υπήρξα επίσης μαθητής στο μουσικό γυμνάσιο της Παλλήνης τις πρώτες χρονιές λειτουργίας του. Σίγουρα έπαιξε το ρόλο του κι αυτό. Άπειρα ερεθίσματα εκεί μέσα. Η μεγάλη μου αγάπη πάντως υπήρξε το ηλεκτρικό τραγούδι σε Ελλάδα κι εξωτερικό.
Πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να γράψετε μουσική και ποιο ήταν το πρώτο σας τραγούδι;
Μουσική προσπάθησα να γράψω στην έκτη δημοτικού πρώτη φορά. Μια μικρή μελωδιούλα στο πιάνο. Στο γυμνάσιο αρχίζω να πολεμάω με την κιθάρα κι εκεί γράφω τα πρώτα τραγουδάκια. Δε θυμάμαι τίποτα… μόνο ότι ήταν συγκλονιστικό το να τραγουδάς κάτι που λίγο πριν δεν υπήρχε. Αυτή η αίσθηση ευτυχώς έχει μείνει μέχρι σήμερα.
Περιγράψτε μας εν συντομία τις ως τώρα δισκογραφικές σας δουλειές.
Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς (2009), Τελευταία Ανατολή (2012) και Θα το ‘κανα ξανά (2015).
Τι σας εμπνέει στη γραφή;
Οι εσωτερικές συγκρούσεις οι δικές μου και των ανθρώπων. Ο πόνος μου κι ο πόνος τους. Η προσπάθεια να απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν απαντιούνται…
Αν χρειαζόταν να επιλέξετε μεταξύ τραγουδοποιίας και διδασκαλίας, ποια θα ήταν η επιλογή σας;
Το ένα μου ταΐζει την ψυχή και τ’ άλλο το στομάχι… Μακάρι να μη βρεθώ μπροστά σε αυτό το δίλλημα πραγματικά ποτέ!
Ποια θα ήταν, τη δεδομένη στιγμή, η μεγαλύτερή σας επιθυμία ως προς την καλλιτεχνική σας εξέλιξη;
Να μπορέσω να αποτυπώσω στο δίσκο που ετοιμάζουμε τα καινούρια τραγούδια ακριβώς όπως τα ‘χω φανταστεί χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Σπάνια συμβαίνει…
Ποια είναι η πρότασή σας ως προς το πώς μπορούμε να αντισταθμίσουμε τις δυσκολίες της εποχής;
Προσπάθεια, προσπάθεια, προσπάθεια. Όχι άλλη γκρίνια, όχι άλλη ηττοπάθεια κι όχι άλλος αυτισμός και αδιαφορία. Να πάρουμε στα χέρια μας ό,τι μας αναλογεί. Όχι άλλη θεωρία. Μόνο πράξεις, όσο μικρές και να ‘ναι. Προσαρμογή κι αποδοχή.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής;
Η συλλογική απογοήτευση κι η έλλειψη οράματος σε κοινωνικό επίπεδο. Ιδιώτευση και αδιαφορία παντού. Στα μάτια του περισσότερου κόσμου κυριαρχεί η ματαιότητα κι η λιγοστή διάθεση για δημιουργία. Όσο κι αν δικαιολογείται από τις συνθήκες αυτή η κατάσταση, θα πρέπει κάπως να αντιστραφεί σιγά σιγά.
Ποιο βιβλίο που διαβάσατε ή ταινία που είδατε τελευταία θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
Ξαναείδα πρόσφατα το «Κυνήγι» (The hunt) και θυμήθηκα γιατί είχα μείνει δυο ώρες αποσβολωμένος στην πρώτη προβολή.
