Επί σειρά ετών συνόδευε τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Στο ενεργητικό της έχει ακόμη πολύ σημαντικές συνεργασίες. Ο στιχουργός Πόλυς Κυριάκου συνομίλησε μαζί της με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της δίσκου που έρχεται στις αρχές του 2017. Η συνέντευξη αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα Σημερινή της Κύπρου. Προπομπός του νέου δίσκου της Φρόσως Στυλιανού είναι το τραγούδι «Άλλες μέρες».
Ολοένα και περισσότεροι Κύπριοι καλλιτέχνες αγαπούν και υπηρετούν τη μουσική. Ολοένα και περισσότεροι ξεκινούν με σημαντικές μουσικές σπουδές και στη συνέχεια ασχολούνται επαγγελματικά με το τραγούδι. Στη δική σου περίπτωση, Φρόσω, πρόκειται για ενασχόληση με ερμηνεία, σύνθεση και στίχο ταυτόχρονα. Πες μας για την τριπλή αυτή ιδιότητά σου και την ανάγκη σου να εκφραστείς μέσα από τα τραγούδια.
Η ενασχόληση μου με τη μουσική ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία με σπουδές στο πιάνο. Σιγά σιγά κατέληξα στην Αγγλία για Βachelor στην μουσική, και στο κλασικό τραγούδι. Μετά το πτυχίο μου συνέχισα τις σπουδές μου στο τραγούδι στο Royal Academy of Music στο Λονδίνο. Μεγάλο μέρος του πτυχίου μου ήταν η κλασική ενορχήστρωση, η διεύθυνση ορχήστρας και η μουσική 20ου αιώνα. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν η ανάγκη να δημιουργήσω τη δική μου μουσική ήταν φυσικό επακόλουθο. Και επειδή αγαπώ ιδιαίτερα το γράψιμο, έχοντας και πατέρα συγγραφέα, τα στιχάκια ήρθαν κι αυτά νεράκι. Τώρα, όσον αφορά το τραγούδι, δεν μπορώ να το διαχωρίσω από την όλη διαδικασία. Η φωνή είναι το όργανό μου και μ’ αυτό λέω τις δικές μου ιστορίες αλλά και άλλων δημιουργών που θαυμάζω
Νέα κοπέλα, γεννημένη στην Κύπρο χρόνια πολλά μετά την τούρκικη εισβολή. Τι σημαίνει για σένα αυτή η μοιρασμένη πατρίδα. Τι σημαίνει να έχεις γονείς που έζησαν το 1974. Ταυτίζεσαι κι εσύ με το πρόβλημα αυτού του τόπου;
Έχω μεγαλώσει έχοντας το αίσθημα ότι δεν είμαι ολόκληρη. Και ακόμα το νιώθω. Σαν να λείπει από τον πυρήνα μου η Κερύνεια, η Αμμόχωστος… Αυτό είναι κάτι που δε φεύγει ποτέ. Κάποια στιγμή θέλω να μιλήσω για όλ’ αυτά μέσα από τη μουσική μου. Έχω συναισθήματα για τον τόπο μου και το πρόβλημά του που δεν έχουν ενηλικιωθεί μέσα μου ακόμα γιατί γεννήθηκα μετά το 1974. Νιώθω σαν να έχασε ο πόνος μου την παιδική του ηλικία. Πρέπει να ωριμάσει μέσα μου για να μπορέσω να τον εκφράσω.
Οι μουσικές σου σπουδές σίγουρα σε έχουν βοηθήσει να περάσεις στον αστερισμό της μουσικής με ένα πιο επαγγελματικό τρόπο. Τι σου πρόσφεραν αυτές οι σπουδές και πως μπορείς να τις κάνεις ακόμα πιο χρήσιμες καθώς απ’ ότι καταλαβαίνω η επιθυμία σου είναι να υπηρετήσεις κυρίως την ελληνική μουσική;
Παρόλο που η πρώτη και πιο καθοριστική επαφή μου με το τραγούδι ήταν η όπερα, δεν μπόρεσα να σταθώ μόνο σ’ αυτό. Η ανάγκη μου να εκφραστώ στη γλώσσα μου, το πάθος μου για τους ποιητές και τους λογοτέχνες μας έκανε την επιλογή μου πολύ ξεκάθαρη. Και νιώθω ευλογημένη γιατί οι σπουδές πάνω στην κλασική μουσική μου έδωσαν τα εχέγγυα για να μπορώ να γράφω τα δικά μου τραγούδια, να τα φτιάχνω από το μηδέν, να τα ενορχηστρώνω. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας φυσικά όργανα και ενορχηστρώνοντας με κλασικό τρόπο, ανακάλυψα πως οι ελληνικές λέξεις αποκτούν μια ελευθερία και ένα «άπλωμα» που τις προάγει ακόμα περισσότερο. Το στοίχημα είναι αν θα μπορέσω να υποστηρίξω ερμηνευτικά αυτό το ταίριασμα.
Μανώλης Μητσιάς, Μάνος Λιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Δημήτρης Μπάσης. Σημαντικοί καλλιτέχνες που βρέθηκαν δίπλα σου κατά καιρούς. Τι μαθαίνει, αλήθεια, μια νέα δημιουργός δίπλα απο αυτούς τους καθιερωμένους πια καλλιτέχνες;
Καταρχήν θα πρέπει να πω πως είχα τη χαρά να συμμετάσχω σε συναυλίες αυτών των καλλιτεχνών όταν ζούσα ακόμη στην Κύπρο, στα πλαίσια της συνεργασίας μου με τον κύπριο μουσικό Άδμητο Πιτσιλλίδη και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Ήταν ίσως η πρώτη ουσιαστική επαφή μου με το ελληνικό ρεπερτόριο. Συνεργασίες σε πιο μόνιμη βάση είχα αργότερα, ως μόνιμη πια κάτοικος Αθήνας. Για αρκετά χρόνια τραγουδούσα με τον Μίλτο Πασχαλίδη, αργότερα με τον Διονύση Σαββόπουλο και λίγο πιο μετά με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Είναι πολλά αυτά που κερδίζει ένας νέος δημιουργός από τέτοιες συνεργασίες. Καταρχήν σου δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάξεις ενέργεια με το μεγάλο κοινό και μάλιστα κάποιες φορές σε χώρους καταλυτικούς όπως το Ηρώδειο και άλλα σπουδαία θέατρα και σκηνές. Έπειτα έρχεσαι σε επαφή με έργα μεγάλων συνθετών όπως ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης κ.α, αφού οι περισσότεροι μεταγενέστεροι τραγουδοποιοί τιμούν τους μεγάλους μας δημιουργούς εντάσσοντας μέρος του έργου τους στο δικό τους, ήδη σημαντικό ρεπερτόριο. Και βέβαια η προσωπική επαφή και συνεργασία με ανθρώπους που έδωσαν το στίγμα τους μέσα στα χρόνια είναι πολύ χρήσιμη ως παράδειγμα για κάποιον που είναι στην αφετηρία. Παρατηρείς το καλλιτεχνικό τους ήθος, μαθαίνεις και πολλές φορές επηρεάζεσαι από τις ερμηνείες τους. Βέβαια εξίσου σημαντική για μένα ήταν και η ευκαιρία να μοιραστώ τη σκηνή με πολύ σπουδαίους μουσικούς, από τους οποίους έμαθα πολλά πράγματα. Αυτοί ευθύνονται για το πόσο ψηλά ανέβασα τον πήχη μέσα στα χρόνια.
Ποια ήταν η χρονική στιγμή που ξεπέρασες το δίλημμα Κύπρος ή Ελλάδα. Όπως ξέρεις πολλά παιδιά παραμένουν στην Κύπρο και λιγότερα επιλέγουν τον δρόμο της Αθήνας. Ένας δρόμος που ίσως έχει περισσότερες δυσκολίες αλλά έχει και την πιθανότητα μιας πιο σημαντικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας.
Δεν ήταν ποτέ θέμα διλλήματος. Κάποια στιγμή έκανα μια ακρόαση στον Σταυρό του Νότου και όταν εντάχθηκα στην μπάντα δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Πάω όπου με πάει η μουσική. Έτσι κι αλλιώς για μένα η Κύπρος είναι Αθήνα και η Αθήνα είναι Κύπρος. Είναι σαν να έχω δύο σπίτια.
Κάθεσαι στο ερημητήριό σου και ασχολείσαι με την άγια, όπως την ονομάζω, ενασχόληση, της δημιουργίας ενός τραγουδιού. Ποιά θέματα σε απασχολούν κυρίως, ποια θέματα ζουν μέσα σου που εξωτερικεύονται πιο εύκολα με λέξεις και μουσικές;
Τα τραγούδια που γράφω τα τελευταία χρόνια πραγματεύονται περισσότερο την ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από την εικονική πραγματικότητα που ζούμε. Είναι μια αλλαγή την οποία δυσκολεύομαι να διαχειριστώ. Έχουμε χάσει τον εαυτό μας γιατί όλα κινούνται με μια ταχύτητα την οποία δεν είμαστε φτιαγμένοι να ακολουθούμε. Δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε την ίδια μας τη ζωή. Σίγουρα οι επόμενες γενιές θα συνυπάρξουν πιο αρμονικά με το όργιο της τεχνολογίας, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κλπ αλλά μέσα μου φοβάμαι πως όλο αυτό έχει ήδη γυρίσει εναντίον μας. Η ευκολία και το περιτύλιγμα έχουν αδρανοποιήσει τα αντανακλαστικά μας. Η ψευδαίσθηση του ότι έχουμε τα πάντα, ενώ ουσιαστικά δεν έχουμε τίποτα με τρομάζει. Το βιώνω ως ανελευθερία και ακριβώς επειδή με πνίγει έχω πολύ έντονα την ανάγκη να το εκφράσω.
Νέος δίσκος εν όψη, τραγούδια σε δική σου μουσική και δικούς σου στίχους. Πάρε μας σε τούτο το ταξίδι σου που σύντομα πραγματοποιείται με την έκδοση του δίσκου σου. Οι σταθμοί για αυτό το ταξίδι είχαν όλα τα τοπία που ήθελες να βιώσεις;
Όπως ανέφερα και πριν, κάποια στιγμή όλα αυτά που ήθελα να πω έγιναν τραγούδια. Όταν μπήκα στούντιο, δεν είχα καμία εμπειρία στο πως γίνεται ένας δίσκος. Έπρεπε να επιστρατεύσω όλες τις ακαδημαϊκές μου γνώσεις και όλο μου το θάρρος για να γίνω ενορχηστρωτής και παραγωγός του εαυτού μου από το μηδέν. Από τη διαδικασία βγήκα πιο πλούσια σε γνώσεις και πλήρης καλλιτεχνικά. Ο δίσκος «Άλλες μέρες» περιέχει δέκα τραγούδια που εκφράζουν στο εκατό τοις εκατό τον βαθύτερο πυρήνα μου. Παίρνω την απόλυτη ευθύνη για το αποτέλεσμα και χρωστάω ευγνωμοσύνη στους γονείς μου που μου χάρισαν τη μουσική από παιδί, στους δικούς μου ανθρώπους που με στήριξαν στα πολύ δύσκολα και στους σπουδαίους μουσικούς που ενσάρκωσαν με το ταλέντο τους τις παρτιτούρες μου. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε και ολοκληρώθηκε στο Vintage Studio. Το ομότιτλο τραγούδι «Άλλες μέρες» ήδη κυκλοφόρησε, ενώ ολόκληρος ο δίσκος θα κυκλοφορήσει αρχές του 2017 από την Μικρός Ήρως. Ήδη ξεκινήσαμε πρόβες για την ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στην Αθήνα, και θα ακολουθήσει μια μικρή περιοδεία σε επαρχία και Κύπρο.
Πέρα από τις μουσικές σου ενασχολήσεις, διδάσκεις φωνητική. Πόσο συχνά μπορείς να πεις ότι είσαι ευτυχισμένη όταν -με τη δική σου βοήθεια- μια φωνή αλλάζει εντελώς και είναι έτοιμη για να ερμηνεύσει μπροστά στο κοινό;
Δεν επιθυμώ να αλλάξω τη φωνή των μαθητών μου αλλά να την προάγω, και μαζί μ’ αυτήν να προάγω και το καλλιτεχνικό τους ήθος. Είμαι ευτυχισμένη όταν εξελίσσονται σε ολοκληρωμένες καλλιτεχνικές προσωπικότητες.
Πώς αισθάνεσαι όταν ερμηνεύεις σε μουσικές σκηνές στην Κύπρο; Θα ήθελες να έχεις μια πιο έντονη παρουσία στην ιδιαίτερη πατρίδα σου;
Νομίζω πως όταν ερμηνεύω μπροστά σε κυπριακό κοινό νιώθω το βάρος της ευθύνης. Σαν να λείπω από το σπίτι μου καιρό και πρέπει τώρα να κοιτάξω τους γονείς μου στα μάτια και να τους μιλήσω για όλα, με απόλυτη ειλικρίνεια! Κάπως έτσι. Η παρουσία μου, όσο μου το επιτρέπουν οι πρακτικές δυσκολίες, θέλω να είναι όσο το δυνατόν εντονότερη.
Ονόμασέ μας τα επόμενα σου όνειρα, ένα προς ένα. Θυμίσουν τον εαυτό σου στην ηλικία των 18 ετών, σημείωσέ μας όλους τους σταθμούς του δικού σου τρένου και πήγαινέ μας στα επόμενα ταξίδια που θα ήθελες να σταθμεύσεις.
Στα 18 μου ήθελα να σπουδάσω μουσική. Στα 22 ήθελα να γυρίσω όλη την Ελλάδα τραγουδώντας με καλλιτέχνες και μουσικούς που θαυμάζω. Τώρα θέλω να την ξαναγυρίσω τραγουδώντας τα τραγούδια μου!
Μια νέα γυναίκα μέσα στον δύσκολο χώρο της τέχνης που επέλεξες αντιμετωπίζει δυσκολίες;
Αντιμετωπίζει, ναι. Αλλά αν έχει στη φαρέτρα της γνώση, ήθος και αυτοσεβασμό μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες πολύ σύντομα. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στη μουσική.
Μια ζεστή ευχή για την ιδιαίτερή σου πατρίδα...
Εύχομαι η Κύπρος μας κάποτε να απολαύσει την ελευθερία που της αξίζει.
ΥΓ. Ευχαριστούμε τους Φρόσω Στυλιανού, Πόλυ Κυριάκου και την Σημερινή.
Ολοένα και περισσότεροι Κύπριοι καλλιτέχνες αγαπούν και υπηρετούν τη μουσική. Ολοένα και περισσότεροι ξεκινούν με σημαντικές μουσικές σπουδές και στη συνέχεια ασχολούνται επαγγελματικά με το τραγούδι. Στη δική σου περίπτωση, Φρόσω, πρόκειται για ενασχόληση με ερμηνεία, σύνθεση και στίχο ταυτόχρονα. Πες μας για την τριπλή αυτή ιδιότητά σου και την ανάγκη σου να εκφραστείς μέσα από τα τραγούδια.
Η ενασχόληση μου με τη μουσική ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία με σπουδές στο πιάνο. Σιγά σιγά κατέληξα στην Αγγλία για Βachelor στην μουσική, και στο κλασικό τραγούδι. Μετά το πτυχίο μου συνέχισα τις σπουδές μου στο τραγούδι στο Royal Academy of Music στο Λονδίνο. Μεγάλο μέρος του πτυχίου μου ήταν η κλασική ενορχήστρωση, η διεύθυνση ορχήστρας και η μουσική 20ου αιώνα. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν η ανάγκη να δημιουργήσω τη δική μου μουσική ήταν φυσικό επακόλουθο. Και επειδή αγαπώ ιδιαίτερα το γράψιμο, έχοντας και πατέρα συγγραφέα, τα στιχάκια ήρθαν κι αυτά νεράκι. Τώρα, όσον αφορά το τραγούδι, δεν μπορώ να το διαχωρίσω από την όλη διαδικασία. Η φωνή είναι το όργανό μου και μ’ αυτό λέω τις δικές μου ιστορίες αλλά και άλλων δημιουργών που θαυμάζω
Νέα κοπέλα, γεννημένη στην Κύπρο χρόνια πολλά μετά την τούρκικη εισβολή. Τι σημαίνει για σένα αυτή η μοιρασμένη πατρίδα. Τι σημαίνει να έχεις γονείς που έζησαν το 1974. Ταυτίζεσαι κι εσύ με το πρόβλημα αυτού του τόπου;
Έχω μεγαλώσει έχοντας το αίσθημα ότι δεν είμαι ολόκληρη. Και ακόμα το νιώθω. Σαν να λείπει από τον πυρήνα μου η Κερύνεια, η Αμμόχωστος… Αυτό είναι κάτι που δε φεύγει ποτέ. Κάποια στιγμή θέλω να μιλήσω για όλ’ αυτά μέσα από τη μουσική μου. Έχω συναισθήματα για τον τόπο μου και το πρόβλημά του που δεν έχουν ενηλικιωθεί μέσα μου ακόμα γιατί γεννήθηκα μετά το 1974. Νιώθω σαν να έχασε ο πόνος μου την παιδική του ηλικία. Πρέπει να ωριμάσει μέσα μου για να μπορέσω να τον εκφράσω.
Οι μουσικές σου σπουδές σίγουρα σε έχουν βοηθήσει να περάσεις στον αστερισμό της μουσικής με ένα πιο επαγγελματικό τρόπο. Τι σου πρόσφεραν αυτές οι σπουδές και πως μπορείς να τις κάνεις ακόμα πιο χρήσιμες καθώς απ’ ότι καταλαβαίνω η επιθυμία σου είναι να υπηρετήσεις κυρίως την ελληνική μουσική;
Παρόλο που η πρώτη και πιο καθοριστική επαφή μου με το τραγούδι ήταν η όπερα, δεν μπόρεσα να σταθώ μόνο σ’ αυτό. Η ανάγκη μου να εκφραστώ στη γλώσσα μου, το πάθος μου για τους ποιητές και τους λογοτέχνες μας έκανε την επιλογή μου πολύ ξεκάθαρη. Και νιώθω ευλογημένη γιατί οι σπουδές πάνω στην κλασική μουσική μου έδωσαν τα εχέγγυα για να μπορώ να γράφω τα δικά μου τραγούδια, να τα φτιάχνω από το μηδέν, να τα ενορχηστρώνω. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας φυσικά όργανα και ενορχηστρώνοντας με κλασικό τρόπο, ανακάλυψα πως οι ελληνικές λέξεις αποκτούν μια ελευθερία και ένα «άπλωμα» που τις προάγει ακόμα περισσότερο. Το στοίχημα είναι αν θα μπορέσω να υποστηρίξω ερμηνευτικά αυτό το ταίριασμα.
Μανώλης Μητσιάς, Μάνος Λιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Δημήτρης Μπάσης. Σημαντικοί καλλιτέχνες που βρέθηκαν δίπλα σου κατά καιρούς. Τι μαθαίνει, αλήθεια, μια νέα δημιουργός δίπλα απο αυτούς τους καθιερωμένους πια καλλιτέχνες;
Καταρχήν θα πρέπει να πω πως είχα τη χαρά να συμμετάσχω σε συναυλίες αυτών των καλλιτεχνών όταν ζούσα ακόμη στην Κύπρο, στα πλαίσια της συνεργασίας μου με τον κύπριο μουσικό Άδμητο Πιτσιλλίδη και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Ήταν ίσως η πρώτη ουσιαστική επαφή μου με το ελληνικό ρεπερτόριο. Συνεργασίες σε πιο μόνιμη βάση είχα αργότερα, ως μόνιμη πια κάτοικος Αθήνας. Για αρκετά χρόνια τραγουδούσα με τον Μίλτο Πασχαλίδη, αργότερα με τον Διονύση Σαββόπουλο και λίγο πιο μετά με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Είναι πολλά αυτά που κερδίζει ένας νέος δημιουργός από τέτοιες συνεργασίες. Καταρχήν σου δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάξεις ενέργεια με το μεγάλο κοινό και μάλιστα κάποιες φορές σε χώρους καταλυτικούς όπως το Ηρώδειο και άλλα σπουδαία θέατρα και σκηνές. Έπειτα έρχεσαι σε επαφή με έργα μεγάλων συνθετών όπως ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης κ.α, αφού οι περισσότεροι μεταγενέστεροι τραγουδοποιοί τιμούν τους μεγάλους μας δημιουργούς εντάσσοντας μέρος του έργου τους στο δικό τους, ήδη σημαντικό ρεπερτόριο. Και βέβαια η προσωπική επαφή και συνεργασία με ανθρώπους που έδωσαν το στίγμα τους μέσα στα χρόνια είναι πολύ χρήσιμη ως παράδειγμα για κάποιον που είναι στην αφετηρία. Παρατηρείς το καλλιτεχνικό τους ήθος, μαθαίνεις και πολλές φορές επηρεάζεσαι από τις ερμηνείες τους. Βέβαια εξίσου σημαντική για μένα ήταν και η ευκαιρία να μοιραστώ τη σκηνή με πολύ σπουδαίους μουσικούς, από τους οποίους έμαθα πολλά πράγματα. Αυτοί ευθύνονται για το πόσο ψηλά ανέβασα τον πήχη μέσα στα χρόνια.
Ποια ήταν η χρονική στιγμή που ξεπέρασες το δίλημμα Κύπρος ή Ελλάδα. Όπως ξέρεις πολλά παιδιά παραμένουν στην Κύπρο και λιγότερα επιλέγουν τον δρόμο της Αθήνας. Ένας δρόμος που ίσως έχει περισσότερες δυσκολίες αλλά έχει και την πιθανότητα μιας πιο σημαντικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας.
Δεν ήταν ποτέ θέμα διλλήματος. Κάποια στιγμή έκανα μια ακρόαση στον Σταυρό του Νότου και όταν εντάχθηκα στην μπάντα δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Πάω όπου με πάει η μουσική. Έτσι κι αλλιώς για μένα η Κύπρος είναι Αθήνα και η Αθήνα είναι Κύπρος. Είναι σαν να έχω δύο σπίτια.
Κάθεσαι στο ερημητήριό σου και ασχολείσαι με την άγια, όπως την ονομάζω, ενασχόληση, της δημιουργίας ενός τραγουδιού. Ποιά θέματα σε απασχολούν κυρίως, ποια θέματα ζουν μέσα σου που εξωτερικεύονται πιο εύκολα με λέξεις και μουσικές;
Τα τραγούδια που γράφω τα τελευταία χρόνια πραγματεύονται περισσότερο την ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από την εικονική πραγματικότητα που ζούμε. Είναι μια αλλαγή την οποία δυσκολεύομαι να διαχειριστώ. Έχουμε χάσει τον εαυτό μας γιατί όλα κινούνται με μια ταχύτητα την οποία δεν είμαστε φτιαγμένοι να ακολουθούμε. Δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε την ίδια μας τη ζωή. Σίγουρα οι επόμενες γενιές θα συνυπάρξουν πιο αρμονικά με το όργιο της τεχνολογίας, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κλπ αλλά μέσα μου φοβάμαι πως όλο αυτό έχει ήδη γυρίσει εναντίον μας. Η ευκολία και το περιτύλιγμα έχουν αδρανοποιήσει τα αντανακλαστικά μας. Η ψευδαίσθηση του ότι έχουμε τα πάντα, ενώ ουσιαστικά δεν έχουμε τίποτα με τρομάζει. Το βιώνω ως ανελευθερία και ακριβώς επειδή με πνίγει έχω πολύ έντονα την ανάγκη να το εκφράσω.
Νέος δίσκος εν όψη, τραγούδια σε δική σου μουσική και δικούς σου στίχους. Πάρε μας σε τούτο το ταξίδι σου που σύντομα πραγματοποιείται με την έκδοση του δίσκου σου. Οι σταθμοί για αυτό το ταξίδι είχαν όλα τα τοπία που ήθελες να βιώσεις;
Όπως ανέφερα και πριν, κάποια στιγμή όλα αυτά που ήθελα να πω έγιναν τραγούδια. Όταν μπήκα στούντιο, δεν είχα καμία εμπειρία στο πως γίνεται ένας δίσκος. Έπρεπε να επιστρατεύσω όλες τις ακαδημαϊκές μου γνώσεις και όλο μου το θάρρος για να γίνω ενορχηστρωτής και παραγωγός του εαυτού μου από το μηδέν. Από τη διαδικασία βγήκα πιο πλούσια σε γνώσεις και πλήρης καλλιτεχνικά. Ο δίσκος «Άλλες μέρες» περιέχει δέκα τραγούδια που εκφράζουν στο εκατό τοις εκατό τον βαθύτερο πυρήνα μου. Παίρνω την απόλυτη ευθύνη για το αποτέλεσμα και χρωστάω ευγνωμοσύνη στους γονείς μου που μου χάρισαν τη μουσική από παιδί, στους δικούς μου ανθρώπους που με στήριξαν στα πολύ δύσκολα και στους σπουδαίους μουσικούς που ενσάρκωσαν με το ταλέντο τους τις παρτιτούρες μου. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε και ολοκληρώθηκε στο Vintage Studio. Το ομότιτλο τραγούδι «Άλλες μέρες» ήδη κυκλοφόρησε, ενώ ολόκληρος ο δίσκος θα κυκλοφορήσει αρχές του 2017 από την Μικρός Ήρως. Ήδη ξεκινήσαμε πρόβες για την ζωντανή παρουσίαση του δίσκου στην Αθήνα, και θα ακολουθήσει μια μικρή περιοδεία σε επαρχία και Κύπρο.
Πέρα από τις μουσικές σου ενασχολήσεις, διδάσκεις φωνητική. Πόσο συχνά μπορείς να πεις ότι είσαι ευτυχισμένη όταν -με τη δική σου βοήθεια- μια φωνή αλλάζει εντελώς και είναι έτοιμη για να ερμηνεύσει μπροστά στο κοινό;
Δεν επιθυμώ να αλλάξω τη φωνή των μαθητών μου αλλά να την προάγω, και μαζί μ’ αυτήν να προάγω και το καλλιτεχνικό τους ήθος. Είμαι ευτυχισμένη όταν εξελίσσονται σε ολοκληρωμένες καλλιτεχνικές προσωπικότητες.
Πώς αισθάνεσαι όταν ερμηνεύεις σε μουσικές σκηνές στην Κύπρο; Θα ήθελες να έχεις μια πιο έντονη παρουσία στην ιδιαίτερη πατρίδα σου;
Νομίζω πως όταν ερμηνεύω μπροστά σε κυπριακό κοινό νιώθω το βάρος της ευθύνης. Σαν να λείπω από το σπίτι μου καιρό και πρέπει τώρα να κοιτάξω τους γονείς μου στα μάτια και να τους μιλήσω για όλα, με απόλυτη ειλικρίνεια! Κάπως έτσι. Η παρουσία μου, όσο μου το επιτρέπουν οι πρακτικές δυσκολίες, θέλω να είναι όσο το δυνατόν εντονότερη.
Ονόμασέ μας τα επόμενα σου όνειρα, ένα προς ένα. Θυμίσουν τον εαυτό σου στην ηλικία των 18 ετών, σημείωσέ μας όλους τους σταθμούς του δικού σου τρένου και πήγαινέ μας στα επόμενα ταξίδια που θα ήθελες να σταθμεύσεις.
Στα 18 μου ήθελα να σπουδάσω μουσική. Στα 22 ήθελα να γυρίσω όλη την Ελλάδα τραγουδώντας με καλλιτέχνες και μουσικούς που θαυμάζω. Τώρα θέλω να την ξαναγυρίσω τραγουδώντας τα τραγούδια μου!
Μια νέα γυναίκα μέσα στον δύσκολο χώρο της τέχνης που επέλεξες αντιμετωπίζει δυσκολίες;
Αντιμετωπίζει, ναι. Αλλά αν έχει στη φαρέτρα της γνώση, ήθος και αυτοσεβασμό μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες πολύ σύντομα. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στη μουσική.
Μια ζεστή ευχή για την ιδιαίτερή σου πατρίδα...
Εύχομαι η Κύπρος μας κάποτε να απολαύσει την ελευθερία που της αξίζει.
ΥΓ. Ευχαριστούμε τους Φρόσω Στυλιανού, Πόλυ Κυριάκου και την Σημερινή.
