Ονομάζεται Ανδρέας Κοντογεώργης και δεκαπέντε χρόνια ταξιδεύει στις πιο μακρινές θάλασσες. Είναι όμως ροκ, και το απέδειξε:
Κλεισμένος στην καμπίνα του καραβιού, πάντα εν πλω και παίζοντας μόνος όλα τα όργανα, ηχογράφησε έναν εκπληκτικό δίσκο.
Ο δίσκος έχει τίτλο Νέηλυς (νεοφερμένος) και εξώφυλλο την κουκέτα της καμπίνας.
Ένα αριστοτεχνικό κοκτέιλ ήχων, σουρεαλιστικών στίχων, ροκ και trance μουσικών! Συνθέτης, στιχουργός, οργανοπαίκτης, ηχολήπτης, παραγωγός, ο ίδιος. Το απόλυτο one man show!
Εκπληκτική δουλειά!
Ο Ανδρέας Κοντογεώργης στα δέκα τραγούδια περιγράφει ξενύχτια σε εξωτικά μπαρ, αναφέρει ζόρικους χορούς, οπτασίες, εκφέρει πολιτικό λόγο και θυμάται ακόμα και την εξέγερση των Μάου Μάου.
Πριν λίγες μέρες, ανέβασε τον δίσκο στο bandcamp και τον διαθέτει για free download.
Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, και ενώ βρίσκεται τώρα εν πλω στον Ινδικό Ωκεανό, περιγράφει την απίστευτη ζωή του...
Πότε άρχισες να δουλεύεις στα καράβια;
Πριν δεκαπέντε χρόνια, όταν ήμουν 19 ετών
Πριν μπαρκάρεις, ασχολιόσουν με την μουσική;
Ναι. Πριν μπαρκάρω, είχα κάνει μια μπάντα, με το όνομα Δέλτα του Μάγου, είχαμε παίξει κάποια live και πηγαίναμε καλά, αλλά λόγω οικονομικού θέματος έπρεπε να βρω μια δουλειά, και έτσι έγινα ναυτικός, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα μου, που ήταν μηχανικός στα καράβια
Προσαρμόστηκες εύκολα;
Όχι, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα όσο τα φανταζόμουνα... ύστερα από εξετάσεις στο υπουργείο έγινα οικονομικός αξιωματικός εμπορικού ναυτικού, αλλά η δουλειά στην θάλασσα για έναν ασυμβίβαστο 19αρι ήταν δύσκολη κατάσταση... Με αρκετή ψυχολογική υποστήριξη από τους γονείς μου, δεν τα παράτησα, αν και ήμουν στο τσακ αφού ένιωθα φυλακισμένος μέσα σε μια καμπίνα 10τμ με άλλα 3 άτομα.
Και στα καράβια λοιπόν, στην καμπίνα σου αρχίζεις να γράφεις μουσική...
Ναι. Πολλές εικόνες, ταξίδια σχεδόν σε όλο τον κόσμο, έγραφα για όλα αυτά, πάντα με το λαπτοπ, την ηλεκτρική μου κιθάρα κλπ. Στην αρχή, με Cubase και φυσικά αυτοδίδακτος... Ήταν τα πρώτα στάδια του μουσικού μου πειράματος ας το πούμε... Έγραφα τότε αγγλικούς στίχους και είχα μεράκι, με την μουσική...
Σκέφτηκες να παρατήσεις τα καράβια και να γίνεις μουσικός;
Ναι. Πίστευα τόσο πολύ στη μουσική μου τότε, που αποφάσισα να σταματήσω τα καράβια (είχα βρει μια Καναδέζα) και πήγα στο Βανκουβερ με την επιθυμία να βγάλω τη μουσική μου προς τα έξω και γενικώς να την ψάξω πιο επαγγελματικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η Καναδέζα βαρέθηκε, όποτε αποφασίζω να πάω στο Λονδίνο στο Waterloo να παρακολουθήσω ένα 2μηνο σεμινάριο για music production. Ήταν και η χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα και εγώ "καιγόμουνα" στην Αγγλία με την μουσική παραγωγή. Ήταν και τότε που πέταξα πια το pc και άρχισα να δουλεύω με Mac και logic.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στην Αγγλία;
Απίστευτη εμπειρία! Ένας από τους καθηγητές μου στο σεμινάριο, ήταν ο παραγωγός των Placebo τοτε και των Gorillaz.
Και μετά;
Μετά την Αγγλία και με τον τραπεζικό μου λογαριασμό να έχει πάει κοντά στο μηδέν, αποφασίζω να ξαναμπαρκαρω. Έτσι από το τέλος του 2004 μέχρι μέσα του 2006 είμαι πάλι στα καράβια σε καλύτερη θέση λόγω εμπειρίας και συνεχίζω να γράφω τραγουδάκια, αλλά εξασκώντας πια αυτά που είχα μάθει στην Αγγλία. Μπλέκω ξανά με μια κοπέλα από την Βραζιλία αυτή τη φορά και αποφασίζω να σταματήσω τα καράβια έτσι ώστε να τελειώσω και την στρατιωτική μου θητεία που συνεχώς ανέβαλα. Πάω για λίγο Βραζιλία αλλά μετά μπαίνω στο ναυτικό και κάνω ένα χρόνο θητεία. Λόγω καψούρας με την Βραζιλιάνα και της σκέψης να κάνω οικογένεια, αποφασίζω να βρω δουλειά στη στεριά. Αρχίζω να δουλεύω στην Σαντορίνη σε ξενοδοχείο, αλλά παράλληλα, και με την τρέλα της μουσικής πάντα να με χτυπάει, βγάζω ένα μουσικό περιοδικό free press με το όνομα free music magazine με σκοπό να προμοτάρει μόνον νέους καλλιτέχνες. Το περιοδικό το δίναμε δωρεάν με δωρεάν cd νέων καλλιτεχνών καθώς είχαμε και ενα σάιτ που όλοι οι μουσικοί ανεβάζανε την μουσική τους και την προμοταρανε (κάτι σαν jumpingfish) όλα αυτά την περίοδο απο το 2007 με μέσα 2009. Μιας και το free press me cd ήταν πολύ δύσκολο να το κυκλοφορούμε συνέχεια λόγω κόστους βγάζουμε και ένα περιοδικό με το ίδιο concept με το όνομα LSD life sounds different. Το διανέμουμε στα περίπτερα και το πουλάμε 4.5 ευρώ με cd πάντα όμως νέων καλλιτεχνών. Έβγαλα μόνο ένα τεύχος με εξώφυλλο την Monica. Τότε ερχόταν η εποχή του online και ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει περιοδικά. Έτσι μου έχουν περισσέψει γύρω στα 500 αντίτυπα που τα φυλάω στο γκαράζ ακόμα...
Και μετά την αποτυχημένη εκδοτική σου απόπειρα, τι σκέφτηκες;
Σαν να μην έφτανε που τα πράγματα δεν πήγαν καλά με την publishing business, χώρισα και με την Βραζιλιάνα! Αποφασίζω να μπαρκάρω πάλι. Άλλη εταιρία και άλλος προορισμός, Γαλλική Πολυνησία!... Άλλος πλανήτης. Μπαρκάρω και ηχογραφώ 12 tracks καθαρά με ηλεκτρονικό ήχο, φωνητικά φάση Bowie, David Gahan και το ονομάζω international nationality. Ταξίδευα τότε στα νησιά Μπόρα Μπόρα, σε έναν πραγματικό παράδεισο... Εκεί στην Πολυνησία γνωρίζω μια ντόπια και ερωτεύομαι τρελά. Χορεύτρια όποτε καταλαβαίνεις... Κάθομαι σε αυτήν την εταιρία σχεδόν δυο χρόνια, αλλά λόγω αλλαγής πρακτορείου πληρωμάτων μας πετάνε έξω και βρίσκομαι να ψάχνω δουλειά σε άλλη εταιρία. Τώρα όμως έχω και στην πλάτη την Πολυνησιάνα... Βρίσκω δουλειά σε άλλη εταιρία και λόγω της καλής μου θέσης αποφασίζω να φέρω τη κοπέλα μου να είναι μαζί μου στο καράβι σαν επιβάτης και να μένει στην καμπίνα μου. Μένει έγκυος κάνουμε και ένα κοριτσάκι και τους φέρνω κρουαζιέρα για 2μιση χρόνια μαζί μου στο καράβι την ώρα που δουλεύω. Όμως...
Όμως, τι, άλλο πρόβλημα;
Όμως... σε μια περίοδο των διακοπών μου που μέναμε στην Ελλάδα, ένα πρωί ξυπνάω και η Πολυνησιάνα έχει φύγει μαζί με την ενάμιση χρόνων κόρη μου, έχει πάρει το αεροπλάνο και 2000 ευρώ μετρητά δικά μου και έχει πάει πίσω στο νησί Moorea της Γαλλικής Πολυνησίας. Παθαίνω μεγάλο σοκ και αρχίζω να υποψιάζομαι μέχρι και αμφισβήτηση πατρότητας. Όποτε καταφέρνω να την γυρίσω πάλι Ελλάδα λέγοντας ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και κάνω DNA test, με αποτέλεσμα να μάθω ότι η κόρη μου δεν ήταν τελικά κόρη μου... Μεγάλη θλίψη και πόνος... Όλα αυτά συμβαίνουν τον Ιούλιο του 2015. Φυσικά φρικάρω, η Πολυνησιάνα πάει πίσω στη χώρα της και εγώ να τρέχω με δικαστήρια για αμφισβήτηση πατρότητας. Έτσι μετά από όλα αυτά μπαρκάρω ξανά τον Νοέμβριο του 2015, αυτή την φορά Αυστραλία. Μετά από τόσα χρόνια τρώω μεγάλο φλας και αποφασίζω να γράψω το άλμπουμ μου με ελληνικό στίχο. Ήθελα και εγώ επιτέλους να γράψω την μουσική που πάντα αγάπησα από τα παιδικά μου χρόνια όταν μεγάλωσα ακούγοντας Joy Division, Bauhaus, Cure, Τρύπες, Παπακωνσταντίνου, Σιδηρόπουλο, Dead Can Dance αλλα και Cherouvim και Infected Mushroom από trance. Είχα πολλά μέσα μου που έπρεπε να βγάλω μιας και ποτέ δεν είχα ηχογραφήσει με ελληνικό στίχο. Όποτε το ονόμασα Νέηλυς (νεοφερμένος). Πάμε από την αρχή πάλι, έτσι όπως τότε όταν ήμουνα 16 που μεγάλωνα με άλλες μουσικές... Γενικώς το άλμπουμ αυτό είναι η ακτινογραφία του εγκεφάλου μου... Σε έναν μικρό χώρο με φουρτουνιασμένες θάλασσες πολλές φορές με ένα μπουκάλι ρούμι και με την κοπέλα μου τώρα από την Βενεζουέλα να γουστάρω και να τζαμάρω και να γράφω μουσικές τρελές, γιατί το ελληνικό ροκ χρειάζεται να ανανεωθεί και να αρχίσει έναν καινούργιο δρόμο.
Κλεισμένος στην καμπίνα του καραβιού, πάντα εν πλω και παίζοντας μόνος όλα τα όργανα, ηχογράφησε έναν εκπληκτικό δίσκο.
Ο δίσκος έχει τίτλο Νέηλυς (νεοφερμένος) και εξώφυλλο την κουκέτα της καμπίνας.
Ένα αριστοτεχνικό κοκτέιλ ήχων, σουρεαλιστικών στίχων, ροκ και trance μουσικών! Συνθέτης, στιχουργός, οργανοπαίκτης, ηχολήπτης, παραγωγός, ο ίδιος. Το απόλυτο one man show!
Εκπληκτική δουλειά!
Ο Ανδρέας Κοντογεώργης στα δέκα τραγούδια περιγράφει ξενύχτια σε εξωτικά μπαρ, αναφέρει ζόρικους χορούς, οπτασίες, εκφέρει πολιτικό λόγο και θυμάται ακόμα και την εξέγερση των Μάου Μάου.
Πριν λίγες μέρες, ανέβασε τον δίσκο στο bandcamp και τον διαθέτει για free download.
Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε, και ενώ βρίσκεται τώρα εν πλω στον Ινδικό Ωκεανό, περιγράφει την απίστευτη ζωή του...
Πότε άρχισες να δουλεύεις στα καράβια;
Πριν δεκαπέντε χρόνια, όταν ήμουν 19 ετών
Πριν μπαρκάρεις, ασχολιόσουν με την μουσική;
Ναι. Πριν μπαρκάρω, είχα κάνει μια μπάντα, με το όνομα Δέλτα του Μάγου, είχαμε παίξει κάποια live και πηγαίναμε καλά, αλλά λόγω οικονομικού θέματος έπρεπε να βρω μια δουλειά, και έτσι έγινα ναυτικός, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα μου, που ήταν μηχανικός στα καράβια
Προσαρμόστηκες εύκολα;
Όχι, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα όσο τα φανταζόμουνα... ύστερα από εξετάσεις στο υπουργείο έγινα οικονομικός αξιωματικός εμπορικού ναυτικού, αλλά η δουλειά στην θάλασσα για έναν ασυμβίβαστο 19αρι ήταν δύσκολη κατάσταση... Με αρκετή ψυχολογική υποστήριξη από τους γονείς μου, δεν τα παράτησα, αν και ήμουν στο τσακ αφού ένιωθα φυλακισμένος μέσα σε μια καμπίνα 10τμ με άλλα 3 άτομα.
Και στα καράβια λοιπόν, στην καμπίνα σου αρχίζεις να γράφεις μουσική...
Ναι. Πολλές εικόνες, ταξίδια σχεδόν σε όλο τον κόσμο, έγραφα για όλα αυτά, πάντα με το λαπτοπ, την ηλεκτρική μου κιθάρα κλπ. Στην αρχή, με Cubase και φυσικά αυτοδίδακτος... Ήταν τα πρώτα στάδια του μουσικού μου πειράματος ας το πούμε... Έγραφα τότε αγγλικούς στίχους και είχα μεράκι, με την μουσική...
Σκέφτηκες να παρατήσεις τα καράβια και να γίνεις μουσικός;
Ναι. Πίστευα τόσο πολύ στη μουσική μου τότε, που αποφάσισα να σταματήσω τα καράβια (είχα βρει μια Καναδέζα) και πήγα στο Βανκουβερ με την επιθυμία να βγάλω τη μουσική μου προς τα έξω και γενικώς να την ψάξω πιο επαγγελματικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η Καναδέζα βαρέθηκε, όποτε αποφασίζω να πάω στο Λονδίνο στο Waterloo να παρακολουθήσω ένα 2μηνο σεμινάριο για music production. Ήταν και η χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα και εγώ "καιγόμουνα" στην Αγγλία με την μουσική παραγωγή. Ήταν και τότε που πέταξα πια το pc και άρχισα να δουλεύω με Mac και logic.
Πώς ήταν η εμπειρία σου στην Αγγλία;
Απίστευτη εμπειρία! Ένας από τους καθηγητές μου στο σεμινάριο, ήταν ο παραγωγός των Placebo τοτε και των Gorillaz.
Και μετά;
Μετά την Αγγλία και με τον τραπεζικό μου λογαριασμό να έχει πάει κοντά στο μηδέν, αποφασίζω να ξαναμπαρκαρω. Έτσι από το τέλος του 2004 μέχρι μέσα του 2006 είμαι πάλι στα καράβια σε καλύτερη θέση λόγω εμπειρίας και συνεχίζω να γράφω τραγουδάκια, αλλά εξασκώντας πια αυτά που είχα μάθει στην Αγγλία. Μπλέκω ξανά με μια κοπέλα από την Βραζιλία αυτή τη φορά και αποφασίζω να σταματήσω τα καράβια έτσι ώστε να τελειώσω και την στρατιωτική μου θητεία που συνεχώς ανέβαλα. Πάω για λίγο Βραζιλία αλλά μετά μπαίνω στο ναυτικό και κάνω ένα χρόνο θητεία. Λόγω καψούρας με την Βραζιλιάνα και της σκέψης να κάνω οικογένεια, αποφασίζω να βρω δουλειά στη στεριά. Αρχίζω να δουλεύω στην Σαντορίνη σε ξενοδοχείο, αλλά παράλληλα, και με την τρέλα της μουσικής πάντα να με χτυπάει, βγάζω ένα μουσικό περιοδικό free press με το όνομα free music magazine με σκοπό να προμοτάρει μόνον νέους καλλιτέχνες. Το περιοδικό το δίναμε δωρεάν με δωρεάν cd νέων καλλιτεχνών καθώς είχαμε και ενα σάιτ που όλοι οι μουσικοί ανεβάζανε την μουσική τους και την προμοταρανε (κάτι σαν jumpingfish) όλα αυτά την περίοδο απο το 2007 με μέσα 2009. Μιας και το free press me cd ήταν πολύ δύσκολο να το κυκλοφορούμε συνέχεια λόγω κόστους βγάζουμε και ένα περιοδικό με το ίδιο concept με το όνομα LSD life sounds different. Το διανέμουμε στα περίπτερα και το πουλάμε 4.5 ευρώ με cd πάντα όμως νέων καλλιτεχνών. Έβγαλα μόνο ένα τεύχος με εξώφυλλο την Monica. Τότε ερχόταν η εποχή του online και ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει περιοδικά. Έτσι μου έχουν περισσέψει γύρω στα 500 αντίτυπα που τα φυλάω στο γκαράζ ακόμα...
Και μετά την αποτυχημένη εκδοτική σου απόπειρα, τι σκέφτηκες;
Σαν να μην έφτανε που τα πράγματα δεν πήγαν καλά με την publishing business, χώρισα και με την Βραζιλιάνα! Αποφασίζω να μπαρκάρω πάλι. Άλλη εταιρία και άλλος προορισμός, Γαλλική Πολυνησία!... Άλλος πλανήτης. Μπαρκάρω και ηχογραφώ 12 tracks καθαρά με ηλεκτρονικό ήχο, φωνητικά φάση Bowie, David Gahan και το ονομάζω international nationality. Ταξίδευα τότε στα νησιά Μπόρα Μπόρα, σε έναν πραγματικό παράδεισο... Εκεί στην Πολυνησία γνωρίζω μια ντόπια και ερωτεύομαι τρελά. Χορεύτρια όποτε καταλαβαίνεις... Κάθομαι σε αυτήν την εταιρία σχεδόν δυο χρόνια, αλλά λόγω αλλαγής πρακτορείου πληρωμάτων μας πετάνε έξω και βρίσκομαι να ψάχνω δουλειά σε άλλη εταιρία. Τώρα όμως έχω και στην πλάτη την Πολυνησιάνα... Βρίσκω δουλειά σε άλλη εταιρία και λόγω της καλής μου θέσης αποφασίζω να φέρω τη κοπέλα μου να είναι μαζί μου στο καράβι σαν επιβάτης και να μένει στην καμπίνα μου. Μένει έγκυος κάνουμε και ένα κοριτσάκι και τους φέρνω κρουαζιέρα για 2μιση χρόνια μαζί μου στο καράβι την ώρα που δουλεύω. Όμως...
Όμως, τι, άλλο πρόβλημα;
Όμως... σε μια περίοδο των διακοπών μου που μέναμε στην Ελλάδα, ένα πρωί ξυπνάω και η Πολυνησιάνα έχει φύγει μαζί με την ενάμιση χρόνων κόρη μου, έχει πάρει το αεροπλάνο και 2000 ευρώ μετρητά δικά μου και έχει πάει πίσω στο νησί Moorea της Γαλλικής Πολυνησίας. Παθαίνω μεγάλο σοκ και αρχίζω να υποψιάζομαι μέχρι και αμφισβήτηση πατρότητας. Όποτε καταφέρνω να την γυρίσω πάλι Ελλάδα λέγοντας ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και κάνω DNA test, με αποτέλεσμα να μάθω ότι η κόρη μου δεν ήταν τελικά κόρη μου... Μεγάλη θλίψη και πόνος... Όλα αυτά συμβαίνουν τον Ιούλιο του 2015. Φυσικά φρικάρω, η Πολυνησιάνα πάει πίσω στη χώρα της και εγώ να τρέχω με δικαστήρια για αμφισβήτηση πατρότητας. Έτσι μετά από όλα αυτά μπαρκάρω ξανά τον Νοέμβριο του 2015, αυτή την φορά Αυστραλία. Μετά από τόσα χρόνια τρώω μεγάλο φλας και αποφασίζω να γράψω το άλμπουμ μου με ελληνικό στίχο. Ήθελα και εγώ επιτέλους να γράψω την μουσική που πάντα αγάπησα από τα παιδικά μου χρόνια όταν μεγάλωσα ακούγοντας Joy Division, Bauhaus, Cure, Τρύπες, Παπακωνσταντίνου, Σιδηρόπουλο, Dead Can Dance αλλα και Cherouvim και Infected Mushroom από trance. Είχα πολλά μέσα μου που έπρεπε να βγάλω μιας και ποτέ δεν είχα ηχογραφήσει με ελληνικό στίχο. Όποτε το ονόμασα Νέηλυς (νεοφερμένος). Πάμε από την αρχή πάλι, έτσι όπως τότε όταν ήμουνα 16 που μεγάλωνα με άλλες μουσικές... Γενικώς το άλμπουμ αυτό είναι η ακτινογραφία του εγκεφάλου μου... Σε έναν μικρό χώρο με φουρτουνιασμένες θάλασσες πολλές φορές με ένα μπουκάλι ρούμι και με την κοπέλα μου τώρα από την Βενεζουέλα να γουστάρω και να τζαμάρω και να γράφω μουσικές τρελές, γιατί το ελληνικό ροκ χρειάζεται να ανανεωθεί και να αρχίσει έναν καινούργιο δρόμο.
