«Θα είμαστε όλα τα Σάββατα του Φεβρουαρίου στη Μουσική Σκηνή Πυρήνας, όπου θα παρουσιάσουμε τραγούδια από τις δύο δισκογραφικές μας δουλειές με το Χρίστο Θεοδώρου και ωραίες διασκευές. Γενικά θέλουμε να βγαίνει αισιοδοξία από το live. Έχω πολύ ανάγκη να είναι έντονο, φωτεινό και με πάθος live».
Ποια είναι η βόλτα που οδηγεί στο φως;
Γενικώς να προσπαθούμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Πιστεύω πως οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει, είναι αρνητικό σε σχέση με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν αποστασιοποιηθείς και τα δεις αλλιώς τα πράγματα, ο, τι στραβό συμβαίνει δε σε παίρνει ποτέ από κάτω.
Πίσω στο 1998, μία ερμηνεύτρια με κλασσική παιδεία εισχωρεί στη νεογέννητη τότε μουσικοθεατρική ομάδα Σπείρα Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη. Πόσο κόντρα ρόλος ήταν για σένα;
Σπούδασα μουσική γιατί την αγαπάω και ήθελα να τη γνωρίσω. Το τραγούδι είναι ο τρόπος που έχω για να εκφράζομαι. Η φωνή μου είναι το εργαλείο μου. Ήθελα να εισχωρήσω στη βαθιά γνώση και κατανόηση της μουσικής. Αυτό βοηθάει όταν μπαίνεις επαγγελματικά στο χώρο και πρέπει να χρησιμοποιείς όλα σου τα μέσα και σε αντίξοες συνθήκες. Η Σπείρα Σπείρα ήταν ένα σημαντικό κομμάτι μου καθώς μέσα από την ομάδα αυτή γνώρισα το θέατρο και βίωσα το συνδυασμό του με τη μουσική. Ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του και ίσως και η πρώτη ομάδα μουσικού θεάτρου. Ήμουν πολύ συνειδητά εκεί.
Ήταν ρίσκο να φύγεις από τον επιτυχημένο πυρήνα της ομάδος και να τζογάρεις μαζί με τον Χρίστο Θεοδώρου σε δικά σας πράγματα;
Τα πάντα είναι ρίσκο και θεωρώ ότι αν δε ρισκάρεις στη ζωή, δε ζεις. Οι κύκλοι κλείνουν και πρέπει να προχωράμε. Αν κάτι έχει τελειώσει και προσπαθείς να το συντηρήσεις με λιγότερη ενέργεια, τότε γυρνάει μπούμερανγκ. Όταν αισθάνθηκα ότι ολοκλήρωσα τον κύκλο μου στην ομάδα έφυγα και άνοιξα ένα νέο κύκλο. Ευτυχώς βρέθηκε ο υπέροχος και ταλαντούχος άνθρωπος που λέγεται Χρίστος Θεοδώρου και μαζί πορευόμαστε τα τελευταία χρόνια.
Το «(Α)» με τη «Φωτοβόλτα» διαφέρουν αρκετά ως προς το ύφος και τις ενορχηστρώσεις τους. Μίλησέ μου για την επιλογή τους και τη διαφορετικότητά τους;
Στο (Α) εμπεριέχονταν τραγούδια που είχαν γραφτεί για άλλους σκοπούς και υπήρχε η ανάγκη να μαζευτεί το υλικό και να βγει προς τα έξω ολοκληρωμένο. Η Φωτοβόλτα ήταν η ανάγκη να γραφτεί εξαρχής ένας δίσκος με στιχουργό και συνθέτη για μία ερμηνεύτρια. Στην ψυχή μου είναι ο πρώτος μου. Το ενδιαφέρον στο δεύτερο λοιπόν δίσκο είναι για μένα η διαφορετικότητα των τραγουδιών, το οποίο αποτελεί και στοιχείο δικό μου και του Χρίστου. Παρόλο όμως που υπάρχει η διαφορετικότητα, υπάρχει κοινή γραμμή, η οποία πηγάζει και από την ενορχήστρωση που έκανε ο Sam Marlieri με τον Χρίστο.
Πόσο σημαντικό είναι να έχεις σταθερή ομάδα μουσικών και συνεργατών στην πορεία σου;
Αν προχωράς παράλληλα και έχεις κοινά θέλω, χτίζεις σχέσεις επικοινωνίας. Κάθε φορά που αλλάζεις συνεργάτες χάνεις χρόνο στο να βρεις κοινό κώδικα. Πιστεύω στις σταθερές συνεργασίες και πορείες. Τα πράγματα χτίζονται όταν επενδύεις σε αυτά και δε βιάζεσαι. Δεν πιστεύω στη γρήγορη επιτυχία. Για να έχεις διάρκεια πρέπει να χτίσεις και αυτό προϋποθέτει χρόνο, υπομονή και πίστη σε αυτό που κάνεις.
Η τεχνολογία εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Η τέχνη;
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ρεύμα πολύ δημιουργικό. Υπάρχει ένα καλό και ένα κακό. Η τεχνολογία έχει δώσει τη δυνατότητα σε πολύ κόσμο να ασχοληθεί με τη μουσική και τη δημιουργία. Το καλό είναι ότι αυτό αποτελεί έναυσμα για πολλούς να πειραματιστούν. Το κακό είναι ότι ασχολούνται και άνθρωποι που δε θα έπρεπε να ασχοληθούν. Παλαιότερα ασχολούνταν όσοι πραγματικά είχαν κάτι να πουν. Ο χρόνος , όμως, δείχνει τελικά τι αξίζει να μείνεις.
Υπάρχουν τραγούδια που είναι διαχρονικά επειδή χορεύονται και άλλα επειδή έχουν κάτι να πουν. Τι ορίζει εντέλει τη διαχρονικότητα και την αξία;
Τα τραγούδια απευθύνονται σε διαφορετικές καταστάσεις. Άλλα έχουν στόχο να διασκεδάσουν και άλλα να ψυχαγωγήσουν. Η ψυχαγωγία δεν είναι απαραίτητα η μαυρίλα και η κατάθλιψη. Έχει να κάνει με το συναίσθημα. Σε κάνει να νιώθεις. Αυτό είναι και το πρόβλημα διότι οι άνθρωποι φοβούνται να αισθανθούν γιατί τότε έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους. Δε μπορεί να κυριαρχεί μόνο η διασκέδαση, πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Δε χρειάζεται να πάμε σε δυσνόητες καταστάσεις και τραγούδια, αρκεί να έχουν αληθινό αίσθημα.
Το έργο του καλλιτέχνη πρέπει να συμβαδίζει με τη ζωή του, την καθημερινότητά του;
Πρέπει να μιλάει με το έργο του και όχι να έχει το ρόλο του να αλλάζει καταστάσεις. Δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός. Ο ρόλος της τέχνης είναι να δημιουργεί συναισθήματα. Το τι αποτέλεσμα θα έχει στο σύνολο θα φανεί στο μέλλον.
Τι θυσίες κάνεις για τα όνειρά σου;
Μέχρι στιγμής έχω σταθεί τυχερή και δεν έχω κάνει εκπτώσεις, όμως δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν στιγμές που απελπίζεσαι. Στις δυσκολίες πρέπει αν στραφείς προς τον εαυτό σου και να δεις για ποιο λόγο κάνεις ό, τι κάνεις. Η λύση έρχεται όταν συνειδητοποιήσεις το λόγο. Δεν πρέπει να κάνεις σπασμωδικές κινήσεις όταν βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο.
Ποια είναι η βόλτα που οδηγεί στο φως;
Γενικώς να προσπαθούμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Πιστεύω πως οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει, είναι αρνητικό σε σχέση με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν αποστασιοποιηθείς και τα δεις αλλιώς τα πράγματα, ο, τι στραβό συμβαίνει δε σε παίρνει ποτέ από κάτω.
Πίσω στο 1998, μία ερμηνεύτρια με κλασσική παιδεία εισχωρεί στη νεογέννητη τότε μουσικοθεατρική ομάδα Σπείρα Σπείρα του Σταμάτη Κραουνάκη. Πόσο κόντρα ρόλος ήταν για σένα;
Σπούδασα μουσική γιατί την αγαπάω και ήθελα να τη γνωρίσω. Το τραγούδι είναι ο τρόπος που έχω για να εκφράζομαι. Η φωνή μου είναι το εργαλείο μου. Ήθελα να εισχωρήσω στη βαθιά γνώση και κατανόηση της μουσικής. Αυτό βοηθάει όταν μπαίνεις επαγγελματικά στο χώρο και πρέπει να χρησιμοποιείς όλα σου τα μέσα και σε αντίξοες συνθήκες. Η Σπείρα Σπείρα ήταν ένα σημαντικό κομμάτι μου καθώς μέσα από την ομάδα αυτή γνώρισα το θέατρο και βίωσα το συνδυασμό του με τη μουσική. Ήταν κάτι πολύ πρωτοποριακό για την εποχή του και ίσως και η πρώτη ομάδα μουσικού θεάτρου. Ήμουν πολύ συνειδητά εκεί.
Ήταν ρίσκο να φύγεις από τον επιτυχημένο πυρήνα της ομάδος και να τζογάρεις μαζί με τον Χρίστο Θεοδώρου σε δικά σας πράγματα;
Τα πάντα είναι ρίσκο και θεωρώ ότι αν δε ρισκάρεις στη ζωή, δε ζεις. Οι κύκλοι κλείνουν και πρέπει να προχωράμε. Αν κάτι έχει τελειώσει και προσπαθείς να το συντηρήσεις με λιγότερη ενέργεια, τότε γυρνάει μπούμερανγκ. Όταν αισθάνθηκα ότι ολοκλήρωσα τον κύκλο μου στην ομάδα έφυγα και άνοιξα ένα νέο κύκλο. Ευτυχώς βρέθηκε ο υπέροχος και ταλαντούχος άνθρωπος που λέγεται Χρίστος Θεοδώρου και μαζί πορευόμαστε τα τελευταία χρόνια.
Το «(Α)» με τη «Φωτοβόλτα» διαφέρουν αρκετά ως προς το ύφος και τις ενορχηστρώσεις τους. Μίλησέ μου για την επιλογή τους και τη διαφορετικότητά τους;
Στο (Α) εμπεριέχονταν τραγούδια που είχαν γραφτεί για άλλους σκοπούς και υπήρχε η ανάγκη να μαζευτεί το υλικό και να βγει προς τα έξω ολοκληρωμένο. Η Φωτοβόλτα ήταν η ανάγκη να γραφτεί εξαρχής ένας δίσκος με στιχουργό και συνθέτη για μία ερμηνεύτρια. Στην ψυχή μου είναι ο πρώτος μου. Το ενδιαφέρον στο δεύτερο λοιπόν δίσκο είναι για μένα η διαφορετικότητα των τραγουδιών, το οποίο αποτελεί και στοιχείο δικό μου και του Χρίστου. Παρόλο όμως που υπάρχει η διαφορετικότητα, υπάρχει κοινή γραμμή, η οποία πηγάζει και από την ενορχήστρωση που έκανε ο Sam Marlieri με τον Χρίστο.
Πόσο σημαντικό είναι να έχεις σταθερή ομάδα μουσικών και συνεργατών στην πορεία σου;
Αν προχωράς παράλληλα και έχεις κοινά θέλω, χτίζεις σχέσεις επικοινωνίας. Κάθε φορά που αλλάζεις συνεργάτες χάνεις χρόνο στο να βρεις κοινό κώδικα. Πιστεύω στις σταθερές συνεργασίες και πορείες. Τα πράγματα χτίζονται όταν επενδύεις σε αυτά και δε βιάζεσαι. Δεν πιστεύω στη γρήγορη επιτυχία. Για να έχεις διάρκεια πρέπει να χτίσεις και αυτό προϋποθέτει χρόνο, υπομονή και πίστη σε αυτό που κάνεις.
Η τεχνολογία εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Η τέχνη;
Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ρεύμα πολύ δημιουργικό. Υπάρχει ένα καλό και ένα κακό. Η τεχνολογία έχει δώσει τη δυνατότητα σε πολύ κόσμο να ασχοληθεί με τη μουσική και τη δημιουργία. Το καλό είναι ότι αυτό αποτελεί έναυσμα για πολλούς να πειραματιστούν. Το κακό είναι ότι ασχολούνται και άνθρωποι που δε θα έπρεπε να ασχοληθούν. Παλαιότερα ασχολούνταν όσοι πραγματικά είχαν κάτι να πουν. Ο χρόνος , όμως, δείχνει τελικά τι αξίζει να μείνεις.
Υπάρχουν τραγούδια που είναι διαχρονικά επειδή χορεύονται και άλλα επειδή έχουν κάτι να πουν. Τι ορίζει εντέλει τη διαχρονικότητα και την αξία;
Τα τραγούδια απευθύνονται σε διαφορετικές καταστάσεις. Άλλα έχουν στόχο να διασκεδάσουν και άλλα να ψυχαγωγήσουν. Η ψυχαγωγία δεν είναι απαραίτητα η μαυρίλα και η κατάθλιψη. Έχει να κάνει με το συναίσθημα. Σε κάνει να νιώθεις. Αυτό είναι και το πρόβλημα διότι οι άνθρωποι φοβούνται να αισθανθούν γιατί τότε έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους. Δε μπορεί να κυριαρχεί μόνο η διασκέδαση, πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Δε χρειάζεται να πάμε σε δυσνόητες καταστάσεις και τραγούδια, αρκεί να έχουν αληθινό αίσθημα.
Το έργο του καλλιτέχνη πρέπει να συμβαδίζει με τη ζωή του, την καθημερινότητά του;
Πρέπει να μιλάει με το έργο του και όχι να έχει το ρόλο του να αλλάζει καταστάσεις. Δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός. Ο ρόλος της τέχνης είναι να δημιουργεί συναισθήματα. Το τι αποτέλεσμα θα έχει στο σύνολο θα φανεί στο μέλλον.
Τι θυσίες κάνεις για τα όνειρά σου;
Μέχρι στιγμής έχω σταθεί τυχερή και δεν έχω κάνει εκπτώσεις, όμως δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν στιγμές που απελπίζεσαι. Στις δυσκολίες πρέπει αν στραφείς προς τον εαυτό σου και να δεις για ποιο λόγο κάνεις ό, τι κάνεις. Η λύση έρχεται όταν συνειδητοποιήσεις το λόγο. Δεν πρέπει να κάνεις σπασμωδικές κινήσεις όταν βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο.
