Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με δυο λόγια για τα πρώτα βήματα της ενασχόλησής σας με τη μουσική. Πού και πώς ξεκινήσατε; Ποια ήταν τα πρώτα σας ακούσματα;
Χρήστος: Το πρώτο μουσικό όργανο που έπιασα στα χέρια μου, ήταν ένα παλιό τετράχορδο μπουζούκι του παππού μου του Βασίλη, σχεδόν φαγωμένο από σαράκι. Τότε πρέπει να ήμουν επτά-οκτώ χρονών. Αργότερα στην εφηβεία αγόρασα τη πρώτη μου ηλεκτρική κιθάρα. Το πρώτο μου cd, μου το αγόρασε ο πατέρας μου. Ήταν το «The wall» των Pink Floyd. Έπειτα ακολούθησαν οι Deep Purple, οι Rolling Stones και «H εκδίκηση της γυφτιάς».
Βασίλης: Συνήθως ότι ακούγεται στο σπίτι, ακούνε και τα παιδιά. Είμαστε και οι δύο αρκετά επηρεασμένοι απ’ τα ακούσματα των γονιών μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στο αυτοκίνητο έπαιζε συνέχεια μία κασέτα. Η μία της πλευρά είχε τραγούδια του Παπάζογλου και η άλλη, της Αλεξίου και της Αρβανιτάκη. Όσο αφορά την πρώτη μου επαφή με μουσικό όργανο είναι το ίδιο ακριβώς μπουζούκι που είχε ξετρυπώσει ο Χρήστος από την αποθήκη του παππού. Αργότερα γύρω στα δέκα μου χρόνια, γράφτηκα στην φιλαρμονική του Δήμου όπου έμαθα τρομπέτα και βαρύτονο. Έχοντας την ηλεκτρική κιθάρα στο σπίτι, με τον Χρήστο όλη μέρα να προσπαθεί να βγάλει δικά του σολάκια , ήθελε κάποιον να τον συνοδεύει με ακόρντα. Έτσι μου έμαθε τις πρώτες μου δύο συγχορδίες και στην συνέχεια όλα ήρθαν από μόνα τους. Δεκαέξι ετών έπαιξα και τραγούδησα για πρώτη φορά επαγγελματικά σε ρεμπετάδικο της Κομοτηνής και έπειτα στην Θεσσαλονίκη στα φοιτητικά μου χρόνια συνέχισα το τραγούδι σε διάφορα μουσικά στέκια.
Πότε αρχίσατε να ασχολείστε πιο επαγγελματικά με τη σύνθεση και το τραγούδι;
Βασίλης: Στην Αθήνα πλέον το 2010, ο Χρήστος μου έστειλε τους στίχους από το «Δυο ψυχές ταραγμένες». Για κάποιο λόγο οι στίχοι του με άγγιξαν και το ίδιο βράδυ πήρα τη κιθάρα και προσπάθησα να τους μελοποιήσω. Έγινε τόσο γρήγορα και αυθόρμητα που μέσα σε μία ώρα, το ηχογράφησα με το κινητό μου και αμέσως του το έστειλα να το ακούσει.
Χρήστος: Από μικροί, πάντα με τον Βασίλη, προσπαθούσαμε να γράψουμε τα δικά μας τραγούδια. Όμως το αποτέλεσμα μας φαινόταν κάπως παιδικό. Το βράδυ που μου έστειλε το «Δυο ψυχές ταραγμένες», του αποκάλυψα πως υπάρχουν κι άλλοι στίχοι που περιμένουν τη μουσική του. Τότε ακόμη βέβαια, δεν είχε περάσει απ’ το μυαλό μας ότι τρία χρόνια μετά θα κυκλοφορούσαμε τον πρώτο μας δίσκο.
Βασίλης: Γενικά πιστεύω πως οι επιρροές μας παίζουν μεγάλο ρόλο στο ποιοι είμαστε. Οι δικές μου επιρροές και πρότυπα προέρχονται από την ροκ σκηνή μέχρι την ρεμπέτικη, αλλα και την παραδοσιακή που, λόγω της καταγωγής μου, έχω και μία αδυναμία περισσότερο στην θρακιώτικη γκάιντα. Όταν ξεκινώ την σύνθεση ενός τραγουδιού, το πρώτο που θέλω είναι να αρέσει σε εμένα.
Χρήστος: Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο μουσικό πρότυπο όταν σκέφτομαι τη μελοποίηση των δικών μου στίχων. Όμως είναι σαν να φιλτράρω όλες τις μουσικές που έχω ακούσει και έχω ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια και να κρατάω αυτό που εκφράζει εμένα καλύτερα. Το καλό της υπόθεσης είναι οτί με τον Βασίλη ταιριάζουμε πάρα πολύ στο γούστο της μουσικής, οπότε όταν μελοποιεί εγώ μένω πάντα ευχαριστημένος.
Πείτε μας δυο λόγια για τον πρώτο σας δίσκο που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.
Βασίλης: Ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2013, όταν πρωτομπήκαμε στο στούντιο του φίλου μας Νίκου Ασημάκη, στο «Μusic art lab». Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, που επιτέλους βλέπω τον πρώτο μου δίσκο να κυκλοφορεί. Οι στίχοι είναι του Χρήστου, όπως και η μουσική σε τρία από τα δώδεκα τραγούδια. Εγώ έχω γράψει τη μουσική στα υπόλοιπα εννέα. Την ενορχήστρωση, την μίξη αλλά και την παραγωγή του δίσκου την κάναμε μαζί και σίγουρα η όλη διαδικασία ήταν μία πρωτόγνωρη και καλή εμπειρία. Μας βοήθησαν πολύ οι έμπειροι μουσικοί που συμμετείχαν στη προσπάθειά μας, αλλά και η Έλενα Δεληχρήστου που μας χάρισε την όμορφη φωνή της σε τρία τραγούδια. Τους ευχαριστώ όλους μέσα απ’ την καρδιά μου.
Χρήστος: Επιτέλους κυκλοφόρησε γιατί είχαμε χάσει τον ύπνο μας. Το καλό είναι ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα και ελπίζω τα τραγούδια μας να βρούνε τον δρόμο τους και να φτάσουν σε ανθρώπους που θα τα αγκαλιάσουν.
Βασίλης: Όπως είπα και πρίν, το 2010 μελοποίησα το «Δυο ψυχές ταραγμένες». Εγώ έμενα ήδη στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Κουκάκι. Τότε ήταν που πίεσα τον Χρήστο να κατέβει στην Αθήνα. Τα κατάφερα τελικά. Μείναμε μαζί κάποιους μήνες στην Δάφνη και στην συνέχεια στο Γκάζι. Σε αυτά τα δύο χρόνια γράφτηκαν περισσότερα από τριάντα τραγούδια, οπότε πιστεύω πως δίκαια τον ονομάσαμε έτσι.
Στον ήχο σας διακρίνω επιρροές, αλλά και μια επιστροφή στον ήχο με τον οποίο καθιερώθηκε ο Νίκος Παπάζογλου στη δεκαετία του ’80. Είναι έτσι;
Χρήστος: Προσωπικά ήμουν από μικρός μεγάλος θαυμαστής του. Στα μέσα του ‘90 όταν είχε έρθει στην Κομοτηνή για μία συναυλία του, είχαμε βρεθεί εκεί οικογενειακώς. Είχαμε ήδη στο σπίτι, όλη του τη δισκογραφία. Έτσι όταν έφτασε η ώρα να βρούμε τους μουσικούς που θα παίξουν στον «2 χρόνια συγκατοίκηση», οι πρώτοι που σκεφτήκαμε ήταν οι μουσικοί που είχαν συνεργαστεί με τον Παπάζογλου. Γιατί απλά αυτούς θαυμάζαμε και θαυμάζουμε ακόμη. Και είμαστε περήφανοι που συμμετείχαν στον δίσκο μας κάποιοι από αυτούς. Βέβαια όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν στις Σέρρες φοιτητής και στο μαγαζί που δούλευα είχε έρθει για ένα Live ο Νίκος Καπηλίδης με το jazz συγκρότημα, στο οποίο έπαιζε και έτσι γνωριστήκαμε. Τότε σκέφτηκα πως αν ποτέ κάνω το δικό μου cd, θα’ θελα τα ντραμς να τα παίξει ο ίδιος. Τελικά συνέβη. Επιρροές και βέβαια υπάρχουν λοιπόν. Όσο για την επιστροφή που λέτε, εγώ δεν την διακρίνω. Δεν «επιστρέφεις» σε έναν ήχο, ο οποίος είναι διαχρονικός.
Βασίλης: Για μένα ο Παπάζογλου, ο Σαββόπουλος, ο Ξυδάκης και ο Ρασούλης κάνανε μία μεγάλη ανατροπή στο ελληνικό τραγούδι και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Δημιουργήσανε την περιβόητη σχολή Θεσσαλονίκης και αν θυμίζει ο ήχος μας κάτι από αυτήν, είναι τιμή μου. Είμαστε τυχεροί λοιπόν, όλοι οι νέοι δημιουργοί , γιατί έχουμε γερές βάσεις να πατήσουμε και πάνω σε αυτές να χτίσουμε.
Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να αναλαμβάνει κανείς μια δισκογραφική παραγωγή;
Βασίλης: Με τα τωρινά δεδομένα της οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε, και με την δισκογραφία στην Ελλάδα να παραπαίει, είναι πάρα πολύ δύσκολο για νέους καλλιτέχνες να βγάλουν τη δουλειά τους στην επιφάνεια. Θέλει υπομονή, επιμονή και θυσίες.
Βασίλης: Σίγουρα δεν περιμένει κέρδη ούτε στο ελάχιστο, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια που η δισκογραφία ήταν στο άνθος της, αλλά έτσι κι αλλιώς ο βασικός σκοπός ενός καλλιτέχνη είναι πάντα να παρουσιάσει το έργο του.
Υπάρχει χώρος στην Ελλάδα για μουσικούς που θέλουν να κινηθούν πιο αυτόνομα;
Χρήστος: Από τη στιγμή που ένας καλλιτέχνης, όπως και εμείς, αναλαμβάνει όλα τα έξοδα της παραγωγής του δίσκου του και βέβαια θεωρείται αυτόνομος. Για εμάς που τώρα ξεκινάμε, θέλουμε να πιστεύουμε πως υπάρχει χώρος.
Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι αιτίες που οδήγησαν τη δισκογραφία σ ’αυτή την κατάσταση;
Βασίλης: Ο κυριότερος λόγος που δεν αγοράζει ο κόσμος τους δίσκους όπως παλιά, είναι γιατί μπορεί να βρίσκει τη μουσική που θέλει στο διαδίκτυο. Έχουμε συμβιβαστεί με αυτό όλοι μας εδώ και καιρό.
Εσείς έχετε σχέση με το διαδίκτυο; Και, εν τέλει, πιστεύετε πως λειτούργησε θετικά ή αρνητικά για το τραγούδι;
Χρήστος: Είναι ευκολότερο να παρακολουθείς τη πορεία των καλλιτεχνών μέσω του διαδικτύου, αφού μπορείς να βρεις εύκολα, φωτογραφικό και ακουστικό υλικό από τις δουλειές τους. Το αρνητικό το προανέφερε ο Βασίλης. Οι καλλιτέχνες πλέον δεν έχουν κέρδη από τη δουλειά τους.
Αν σας το προτείνανε, θα κυκλοφορούσατε μια νέα δουλειά με μια εφημερίδα;
Χρήστος: Ειλικρινά δεν έχουμε σκεφτεί κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής. Δεν είναι κάτι το οποίο μας απασχολεί προς το παρόν.
Πού εμφανίζεστε αυτό το διάστημα; Υπάρχουν κάποια μελλοντικά σχέδια όσον αφορά εμφανίσεις και δισκογραφία;
Βασίλης: Αυτή τη περίοδο δεν εμφανιζόμαστε κάπου, όμως προετοιμαζόμαστε για την παρουσίαση δίσκου που θα κάνουμε την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου στον «Σταυρό του νότου» στην Αθήνα. Στα σχέδιά μας είναι να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας και σε άλλες πόλεις και πιο συγκεκριμένα στη Βόρεια Ελλάδα.
Χρήστος: Όσον αφορά την δισκογραφία, δεν θα γίνει σύντομα κάποια νέα δουλειά. Υπάρχουν όμως ήδη νέα τραγούδια μας που σίγουρα δεν θέλουμε να μείνουν στο σπίτι. Θα γίνει ο δεύτερος δίσκος όταν θα είναι η ώρα του.
Σας ευχαριστούμε πολύ. Καλή αρχή και καλή επιτυχία σε όλα τα σχέδιά σας.
Βασίλης-Χρήστος: Να είστε καλά. Εμείς ευχαριστούμε.
Video: Στιγμές από την ηχογράφηση του δίσκου "Δυο χρόνια συγκατοίκηση" του Βασίλη και Χρήστου Πασλίδη στο Music Art Lab studio με τον Νίκο Ασημάκη, τον Βαγγέλη Λιόλιο, τον Νίκο Καπηλίδη και τον Μανώλη Σιδερίδη.
Video: Νάσος Πλατής.
