Σε μια εποχή, που από παντού ξεφυτρώνουν πολιτικοί σχηματισμοί και κόμματα σωτηρίας, ιδού και ένα σχήμα της Φαντασίας. Οι Barayanka - προφέρονται Μπαραγιάνκα. Τους ψηφίζουμε δαγκωτό!
Καθοδηγούνται από ένα ξωτικό. Πιστεύουν ότι το είχαν πάντα μαζί τους όταν ήταν παιδιά και ζούσαν σε κόσμους ελευθερίας. Το ξωτικό αυτό είναι ο Barayanka που προστατεύει παιδιά και φεύγει όταν μεγαλώσουν. Με τη μουσική τους το φέρνουν, έστω πρόσκαιρα, πάλι κοντά τους.
Πρόσφατα, το σχήμα κυκλοφόρησε το τραγούδι «Ελεύθεροι σαν τα Πουλιά», δίνοντας ορισμό στην έννοια της Ελευθερίας...
Έφτιαξα κόσμους χωρίς κυβερνήτες
με συναισθήματα κι όχι λεφτά
δεν θέλει η καρδιά μου, η ψυχή μου ασφαλίτες
θα ζούμε ελεύθεροι σαν τα πουλιά...
Στιχουργός είναι ο Δημήτρης Δημητριάδης (ψευδώνυμο Pixel), ο οποίος και δημιουργεί τους ηλεκτρονικούς ήχους, του φαντασιακού αυτού, φολκ συγκροτήματος. Σχολιάζοντας το τραγούδι, που έγραψε, μας είπε...
«Πιστεύουμε σε μια Ουτοπία. Αλλά από την Ουτοπία, από αυτό που μπορείς να φανταστείς, δημιουργείται μια άλλη Πραγματικότητα, πολύ διαφορετική από αυτή που τώρα ζούμε. Χρειάζεται βέβαια να το συνειδητοποιήσεις. Μέσα μας, ζούνε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, πολλά συστήματα, στερεότυπα, παραστάσεις, προκαταλήψεις. Οπότε με το «Ελεύθεροι σαν τα Πουλιά» δηλώνουμε ότι είμαστε σκλαβωμένοι σε αυτά τα συστήματα, και ότι διεξάγεται εναντίον μας, ένας πόλεμος, πολύ ύπουλος... κάποιοι μας βάζουν σε μια κατάσταση σκλαβιάς με αόρατες αλυσίδες».
Ο Δημητριάδης (Pixel) είναι εξαιρετική περίπτωση φαντασιομέτρη. Όταν τον συνάντησα, μου έκανε εντύπωση η αμφίεση, τα τατού και το ύφος του, όλα συμβολικά για όσα πιστεύει. Φορούσε μπλουζάκι που έγραφε «Μην σπρώχνετε... είμαι γεροντοκόρη». Μου είπε πως το φιλοτέχνησε ο ίδιος, ύστερα από την οργισμένη κραυγή μεγαλοκοπέλας που άκουσε σε γεμάτο από κόσμο λεωφορείο. Φορά διάφορα μπιχλιμπίδια και στα πολλά τατουάζ που βλέπεις στα χέρια του, αναγνωρίζεις και εκείνο του Dopey, του μικρότερου των επτά μικρών νάνων.
Άλλο τραγούδι των Barayanka, που δείχνει επίσης καλά την πίστη τους στη δύναμη της Φαντασίας, είναι «H Ντουλάπα»...
Μιλήσαμε με τα τρία μέλη του συγκροτήματος, Δημήτρη Δημητριάδη, Βάσω Μηχαηλίδου και Πέτρο Τσοπανάκη. Το τέταρτο μέλος, ο Νίκος Γιακουμάκης, την μέρα της συνέντευξης έλειπε για τις σπουδές του στην Πάτρα.
Μεταφέρουμε αποσπάσματα της συζήτησης...
Τι σημαίνει λοιπόν Barayanka;
Δημήτρης: Ήρθε σαν κουβέντα στο στόμα του τραγουδιστή μας και υποθέσαμε ότι είναι ένα ξωτικό το οποίο φεύγει όταν μεγαλώνουμε και έρχεται μόνο όταν παίζουμε την μουσική μας. Έχουμε γράψει και τραγούδι, που είναι ύμνος επίκληση σε αυτό το ξωτικό.
Ποιές είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Βάσω: Όλοι έχουμε διαφορετικές μουσικές καταβολές. Το γκρουπ όμως, έχει απόλυτη ελευθερία και ο καθένας βρίσκει τον τρόπο να βάλει τη δική του μουσική λεπτομέρεια. Εγώ, προέρχομαι από τον χώρο του ροκ και του μέταλ.
Και παίζεις ακορντεόν!
Βάσω: Ναι, από τα οκτώ μου χρόνια.
Υπάρχουν έντονα θεατρικά στοιχεία σε σας. Αυτό φαίνεται και στα βίντεο και στην σκηνική σας παρουσία...
Δημήτρης: Είναι κυρίως ιδέες δικές μου, που υλοποιώ με την βοήθεια των παιδιών. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία, και τώρα τελειώνω το διδακτορικό μου. Ασχολούμαι με το Θέατρο και την Ιστορία, το Θέατρο στην Εκπαίδευση είναι και η εργασία που κάνω, πώς δηλαδή, το Θέατρο μπορεί να χρησιμεύσει στην Εκπαίδευση, σαν παιχνίδι, το Theater Education... Έκανα και σαν μίμος στο δρόμο διάφορες παραστάσεις, με μάσκες, χόρευα και τραγουδούσα... Όλα αυτά για να δοκιμάσω τις αντοχές μου... Εκτέθηκα και είδα πώς είναι να μη λογαριάζεις τον εαυτό σου και αυτό ήταν ένα μάθημα για μένα...
Θέλω να ρωτήσω τον Πέτρο τώρα, το κιθαρίστα του συγκροτήματος... Πες μου έναν κιθαρίστα που γουστάρεις πολύ και σε έχει επηρεάσει.
Πέτρος: Θα πω τον Μάλαμα! Ναι, κάποιος άλλος θα έλεγε ίσως τον Χέντριξ ή κάποιον από τους κλασικούς, αλλά εγώ αγαπώ τον Μάλαμα!
Όλες οι φωτογραφίες: Μανώλης Νταλούκας, 2017
Καθοδηγούνται από ένα ξωτικό. Πιστεύουν ότι το είχαν πάντα μαζί τους όταν ήταν παιδιά και ζούσαν σε κόσμους ελευθερίας. Το ξωτικό αυτό είναι ο Barayanka που προστατεύει παιδιά και φεύγει όταν μεγαλώσουν. Με τη μουσική τους το φέρνουν, έστω πρόσκαιρα, πάλι κοντά τους.
Πρόσφατα, το σχήμα κυκλοφόρησε το τραγούδι «Ελεύθεροι σαν τα Πουλιά», δίνοντας ορισμό στην έννοια της Ελευθερίας...
Έφτιαξα κόσμους χωρίς κυβερνήτες
με συναισθήματα κι όχι λεφτά
δεν θέλει η καρδιά μου, η ψυχή μου ασφαλίτες
θα ζούμε ελεύθεροι σαν τα πουλιά...
Στιχουργός είναι ο Δημήτρης Δημητριάδης (ψευδώνυμο Pixel), ο οποίος και δημιουργεί τους ηλεκτρονικούς ήχους, του φαντασιακού αυτού, φολκ συγκροτήματος. Σχολιάζοντας το τραγούδι, που έγραψε, μας είπε...
«Πιστεύουμε σε μια Ουτοπία. Αλλά από την Ουτοπία, από αυτό που μπορείς να φανταστείς, δημιουργείται μια άλλη Πραγματικότητα, πολύ διαφορετική από αυτή που τώρα ζούμε. Χρειάζεται βέβαια να το συνειδητοποιήσεις. Μέσα μας, ζούνε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, πολλά συστήματα, στερεότυπα, παραστάσεις, προκαταλήψεις. Οπότε με το «Ελεύθεροι σαν τα Πουλιά» δηλώνουμε ότι είμαστε σκλαβωμένοι σε αυτά τα συστήματα, και ότι διεξάγεται εναντίον μας, ένας πόλεμος, πολύ ύπουλος... κάποιοι μας βάζουν σε μια κατάσταση σκλαβιάς με αόρατες αλυσίδες».
Ο Δημητριάδης (Pixel) είναι εξαιρετική περίπτωση φαντασιομέτρη. Όταν τον συνάντησα, μου έκανε εντύπωση η αμφίεση, τα τατού και το ύφος του, όλα συμβολικά για όσα πιστεύει. Φορούσε μπλουζάκι που έγραφε «Μην σπρώχνετε... είμαι γεροντοκόρη». Μου είπε πως το φιλοτέχνησε ο ίδιος, ύστερα από την οργισμένη κραυγή μεγαλοκοπέλας που άκουσε σε γεμάτο από κόσμο λεωφορείο. Φορά διάφορα μπιχλιμπίδια και στα πολλά τατουάζ που βλέπεις στα χέρια του, αναγνωρίζεις και εκείνο του Dopey, του μικρότερου των επτά μικρών νάνων.
Άλλο τραγούδι των Barayanka, που δείχνει επίσης καλά την πίστη τους στη δύναμη της Φαντασίας, είναι «H Ντουλάπα»...
Μιλήσαμε με τα τρία μέλη του συγκροτήματος, Δημήτρη Δημητριάδη, Βάσω Μηχαηλίδου και Πέτρο Τσοπανάκη. Το τέταρτο μέλος, ο Νίκος Γιακουμάκης, την μέρα της συνέντευξης έλειπε για τις σπουδές του στην Πάτρα.
Μεταφέρουμε αποσπάσματα της συζήτησης...
Τι σημαίνει λοιπόν Barayanka;
Δημήτρης: Ήρθε σαν κουβέντα στο στόμα του τραγουδιστή μας και υποθέσαμε ότι είναι ένα ξωτικό το οποίο φεύγει όταν μεγαλώνουμε και έρχεται μόνο όταν παίζουμε την μουσική μας. Έχουμε γράψει και τραγούδι, που είναι ύμνος επίκληση σε αυτό το ξωτικό.
Ποιές είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Βάσω: Όλοι έχουμε διαφορετικές μουσικές καταβολές. Το γκρουπ όμως, έχει απόλυτη ελευθερία και ο καθένας βρίσκει τον τρόπο να βάλει τη δική του μουσική λεπτομέρεια. Εγώ, προέρχομαι από τον χώρο του ροκ και του μέταλ.
Και παίζεις ακορντεόν!
Βάσω: Ναι, από τα οκτώ μου χρόνια.
Υπάρχουν έντονα θεατρικά στοιχεία σε σας. Αυτό φαίνεται και στα βίντεο και στην σκηνική σας παρουσία...
Δημήτρης: Είναι κυρίως ιδέες δικές μου, που υλοποιώ με την βοήθεια των παιδιών. Σπούδασα Ιστορία - Αρχαιολογία, και τώρα τελειώνω το διδακτορικό μου. Ασχολούμαι με το Θέατρο και την Ιστορία, το Θέατρο στην Εκπαίδευση είναι και η εργασία που κάνω, πώς δηλαδή, το Θέατρο μπορεί να χρησιμεύσει στην Εκπαίδευση, σαν παιχνίδι, το Theater Education... Έκανα και σαν μίμος στο δρόμο διάφορες παραστάσεις, με μάσκες, χόρευα και τραγουδούσα... Όλα αυτά για να δοκιμάσω τις αντοχές μου... Εκτέθηκα και είδα πώς είναι να μη λογαριάζεις τον εαυτό σου και αυτό ήταν ένα μάθημα για μένα...
Θέλω να ρωτήσω τον Πέτρο τώρα, το κιθαρίστα του συγκροτήματος... Πες μου έναν κιθαρίστα που γουστάρεις πολύ και σε έχει επηρεάσει.
Πέτρος: Θα πω τον Μάλαμα! Ναι, κάποιος άλλος θα έλεγε ίσως τον Χέντριξ ή κάποιον από τους κλασικούς, αλλά εγώ αγαπώ τον Μάλαμα!
Όλες οι φωτογραφίες: Μανώλης Νταλούκας, 2017
