Δεν συμβαδίζει με τα στερεότυπα και αποφεύγει τους συμβιβασμούς. Οι επτανησιακές, κλασσικές, τζαζ και ποπ επιρροές της είναι οδηγός στην μουσική της, αλλά ταυτόχρονα είναι και απρόβλεπτη. Ανήσυχη από τη φύση της, διανύει μια περίοδο αναζήτησης και εξέλιξης. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε σύντομα.
Το πρώτο άλμπουμ της «Σαμπουάν» έδωσε ένα όμορφο στίγμα στην ελληνική τραγουδοποιία, κάτι δροσερό, με vintage αισθητική τραγουδά το παρών.
Η Αλεξάνδρα Κλάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε μουσικολογία στο παν/μιο Αθηνών και ανώτερα θεωρητικά της μουσικής στο ωδείο Φ. Νάκας. Έκανε σπουδές στο τραγούδι και το πιάνο ενώ ασχολήθηκε με διάφορα μουσικά όργανα όπως το όμποε, το ακορντεόν, το μαντολίνο και την κιθάρα.
Αυτό που την κέρδισε όμως ήταν η σύνθεση και έτσι συνέχισε τις σπουδές της στη σύνθεση σύγχρονης μουσικής και τη μουσική για κινηματογράφο. Στα τραγούδια της είναι έντονες οι επιρροές από την επτανησιακή, την κλασική, την τζαζ και την ποπ μουσική ενώ στιχουργικά φλερτάρει με την απλότητα και την αμεσότητα. Η ερμηνεία της είναι ανεπιτήδευτη θέλοντας έτσι να εκφράσει τη σημασία της αυθεντικότητας που επιζητεί να αποπνέουν τα τραγούδια της.
Η έντονη και πολύπλευρη δημιουργικότητά της δεν περιορίζεται μόνο στην τραγουδοποιία. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως καθηγήτρια μουσικής, διευθύνει την παιδική χορωδία του ωδείου Φ. Νάκας, συγγράφει εκπαιδευτικά βιβλία μουσικής, παιδικά μουσικά παραμύθια, συνθέτει παιδικά μιούζικαλ ενώ παράλληλα γράφει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Οι μέρες της μοιράζονται ανάμεσα στη διδασκαλία, τη δημιουργία, τις ηχογραφήσεις και το performing. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη γιόγκα και τα μαθηματικά, ενώ είναι ενεργά ευαισθητοποιημένη με τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των ζώων και την οικολογία. Έχει ιδρύσει το Zero Waste Athens και τον εκδοτικό οίκο Μαγική Πυξίδα.
Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα να μπεις στην μουσική;
Εκείνο το καφέ πιάνο στο σπίτι της θείας μου που έβλεπα κάθε φορά που πηγαίναμε επίσκεψη.
Ποιος σε έβαλε στον μουσική;
Μόνη μου μπήκα. Είδα μια παρτιτούρα και ρώτησα την ξαδέλφη μου, που ήξερε μουσική, πώς έλεγαν μια από τις πολλές νότες που υπήρχαν στο χαρτί και σε ποιο πλήκτρο του πιάνου αντιστοιχούσε. Στη συνέχεια αποκωδικοποίησα μόνη μου τις υπόλοιπες νότες και όλη τη μουσική σημειογραφία και άρχισα να παίζω. Ήμουν περίπου δέκα χρονών. Η παρτιτούρα ήταν η σονάτα υπό το σεληνόφως του Μπετόβεν.
Τι είναι αυτό ακριβώς που παρουσιάζεις μέσα από τα τραγούδια σου;
Τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο και τη ζωή.
Πιστεύεις ότι οι περιστάσεις της εποχής ευνοούν την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη;
Ένας καλλιτέχνης για να εξελιχθεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, χρειάζεται να αφιερώσει πολύ χρόνο στην τέχνη του, πολλή ενέργεια και συνήθως αρκετά χρήματα. Είναι απαραίτητο να της δοθεί ολοκληρωτικά. Αν όμως η ίδια η τέχνη του δεν του αποφέρει τα απαραίτητα για να επενδύσει σε αυτήν και για να βιοποριστεί, αναγκάζεται να ξοδέψει την ενέργειά του και το χρόνο του σε άλλες εργασίες και τότε είναι πολύ δύσκολο να εξελιχθεί στο μέγιστο. Οι περιστάσεις της εποχής λοιπόν, όχι μόνο δεν ευνοούν την εξέλιξή του, αλλά σχεδόν τη σαμποτάρουν καθώς είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει να ζήσει κάποιος μόνο από την τέχνη του στη χώρα μας. Φανταστείτε τον Μότσαρτ σήμερα να ζει σε μια γκαρσονιέρα στο Παγκράτι, να δουλεύει σερβιτόρος δέκα ώρες τη μέρα, να βγάζει το νοίκι με το ζόρι και τα βράδια να μένει άυπνος για να γράφει σονάτες... Ο Πικάσο είχε πλούσιους φίλους που του έδιναν χρήματα για να μπορεί να ζωγραφίζει ανενόχλητος. Γενικά, στην ιστορία της τέχνης, όλοι οι καλλιτέχνες είχαν σπόνσορες. Είχαν ανθρώπους που επένδυαν στην τέχνη τους. Σήμερα αυτό δε συμβαίνει. Παρ’ όλο όμως που η εποχή αυτή δεν ευνοεί την εξέλιξη των καλλιτεχνών, δεν μπορεί με τίποτα να εμποδίσει τη δημιουργία τους. Όλες οι εποχές γεννούν καλλιτέχνες, ανεξάρτητα με το εάν μπορούν να επιβιώσουν από την τέχνη τους ή όχι. Όταν αγαπήσει κανείς μια τέχνη, θα της δώσει ό,τι έχει. Θα μείνει άυπνος να γράφει σονάτες κι ας μην τις ακούσει ποτέ κανείς.
Τι ενοχλεί την αισθητική σου σε όσα συμβαίνουν γύρω σου;
Η αγένεια και η βλακεία.
Το τραγούδι σου «Σαμπουάν» εκτός από την επιτυχία που γνωρίζει, βραβεύτηκε και ως βίντεο κλιπ, σε τι αναφέρεται κατά βάθος;
Το «Σαμπουάν» είναι αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα της επιλογής για το πώς θα ζήσουν τις ζωές τους, απαλλαγμένες από κοινωνικά στερεότυπα και συμβιβασμούς.
Ακολουθείς τη δική σου αυτόνομη πορεία, χωρίς να συμμετέχεις ιδιαίτερα σε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες. Ποια είναι η άποψή σου σε αυτό το θέμα;
Στην παρούσα χρονική περίοδο, αυτό που έχω να πω είναι πολύ προσωπικό και πολύ συγκεκριμένο. Αυτή η ιδιαιτερότητα αναπόφευκτα οδηγεί σε μια «καλλιτεχνική μοναξιά». Είναι κάτι που το αποζητώ και εγώ αυτόν τον καιρό. Η μοναξιά αυτή δημιουργεί την απαραίτητη ησυχία για να μπορέσω να ακούσω τη δική μου «φωνή» και να την αναγνωρίσω.
Τι πιστεύεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών;
Προσπαθώ να μην τα τοποθετώ σε μια ευθεία γραμμή. Τα φαντάζομαι σαν ένα μπερδεμένο κουβάρι που όλα τα σημεία του κάπως τέμνονται και υπό αυτή την έννοια, ναι, υπάρχει αλληλεπίδραση. Τίποτα δεν είναι στατικό. Το παρελθόν συνεχώς μεταμορφώνεται, γιατί όσο εγώ αλλάζω, το βλέπω αλλιώς. Το μέλλον είναι συναρπαστικό γιατί μπορώ να το ονειρεύομαι και να το πλάθω. Το παρόν το γεύομαι μόνο όταν βυθίζομαι σε κάτι που με κάνει να ξεχνάω τη ροή του χρόνου. Όταν βρίσκομαι σε αυτό που ονομάζουν «in the zone». Τον υπόλοιπο καιρό ασχολούμαι κυρίως με το μέλλον, γιατί, αλήθεια, τί να είναι το παρόν και πόσο άραγε να διαρκεί το τώρα;
Ποια είναι η πολιτική σου θέση σε μια ζωή περικοπών και φόρων;
Η πολιτική μου θέση είναι ο τρόπος που ζω και οι επιλογές μου. Το να αναλαμβάνω την ευθύνη της δικής μου ζωής. Τυχαίνει να ζω σε μια χώρα με αρκετά προβλήματα. Με αυτά τα προβλήματα ως δεδομένο, κάνω το καλύτερο που μπορώ για να αλλάξω προς το καλύτερο το περιβάλλον στο οποίο ζω.
Πώς επιβιώνεις στην Αθήνα;
Εργάζομαι πολλές ώρες την ημέρα και κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα, τα οποία όμως ευτυχώς έχουν να κάνουν με τη μουσική και τη δημιουργία. Κυρίως διδάσκω. Τη διδασκαλία την αγαπώ, αλλά καλύπτει ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μου. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώνω στη μουσική μου.
Ποια είναι τα καλύτερα ερεθίσματα στην πόλη;
Η ποικιλία. Το ότι γνωρίζω νέους ανθρώπους και νέα μέρη. Δεν τη βαριέμαι ποτέ την πόλη.
Ποια η γνώμη σου για τη ζωοφιλία και πώς την βιώνεις;
Μου φαίνεται εντελώς παράλογο και περίεργο να μην αγαπά κάποιος τα ζώα. Πολλές φορές νιώθω ότι τα αγαπώ πιο πολύ από τους ανθρώπους. Γιατί είναι ανυπεράσπιστα σε έναν κόσμο αφιλόξενο. Στο πορτμπαγκάζ μου έχω πάντα τροφή και νερό για να ταΐζω τα αδέσποτα στο δρόμο. Στο νησί μου, τη Ζάκυνθο, συναντάς στα βουνά παρατημένα σκυλιά έτοιμα να πεθάνουν από την πείνα. Είναι ένα θέαμα που με τσακίζει. Με τον μπαμπά μου έχουμε σώσει πολλά αδέσποτα. Γυρνάμε στα βουνά και τα μαζεύουμε. Όσα είναι φοβισμένα και δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, απλά τους αφήνουμε τροφή και νερό. Η ιδιωτική πρωτοβουλία όμως δεν είναι αρκετή για να λυθεί το πρόβλημα. Εύχομαι αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει να καταναλώνω ζωικές τροφές γιατί συνειδητοποίησα ότι ζώα δεν είναι μόνο τα σκυλιά και οι γάτες. Ζωοφιλία για μένα πια σημαίνει να αγαπώ όλα τα ζώα.
Έχει αλλάξει η ζωή σου από όσα έκανες στην Ζάκυνθο; Τι κρατάς από τη ζωή σου εκεί;
Εννοείται πως έχει αλλάξει. Δεν είναι μόνο η αλλαγή του τόπου. Είναι και η χρονική απόσταση που με χωρίζει από την εκεί ζωή μου. Έχουν περάσει πολλά χρόνια που έχω φύγει από το νησί. Η ζωή μου αλλάζει συνεχώς, είναι πιστεύω μια φυσιολογική διαδικασία. Κρατάω όμως τους ανθρώπους. Την οικογένειά μου και άλλα αγαπημένα πρόσωπα. Κρατώ τη φύση και την ομορφιά του τόπου πάντα μέσα μου.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους λεγόμενους «έντεχνους»;
Ο όρος «έντεχνος» έχει πάρει μια πολύ αρνητική χροιά πια. Χρησιμοποιείται για να χλευάσει εκείνους που προσπάθησαν να μιμηθούν το λόγιο ύφος των μεγάλων μας συνθετών και τραγουδοποιών. Και απέτυχαν. Η γνώμη μου είναι ότι δύσκολα θα ξανακούσουμε έναν «Μεγάλο Ερωτικό».
Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου;
Ακούω πολλά πράγματα και κατά καιρούς εκ διαμέτρου αντίθετα. Εκτιμώ τις μουσικές από πολλούς χώρους. Οι καλλιτέχνες «σταθμοί» όμως για εμένα υπήρξαν οι: Pink Floyd, Beatles, Bjork, Peter Gabriel, George Gershwin, Λένα Πλάτωνος, Χατζιδάκις.
Με τι τρόπο ακούς μουσική;
Φτιάχνω playlists στο YouTube για να ακούω στο σπίτι, αλλά κυρίως ακούω στο αμάξι. Έχω πολλά γίγα μουσικής που τα ακούω με ευλάβεια στις καθημερινές μου διαδρομές. Όταν ακούω μουσική κάνω την πιο σοβαρή μελέτη.
Σε τι φάση είσαι τώρα; Υπάρχουν μουσικές αναζητήσεις ή επιλογές που θέλεις να κάνεις που αφορούν την μουσική σου πορεία;
Μετά την παρουσίαση του άλμπουμ μου «Σαμπουάν» ένιωσα ότι έκλεισε ένας κύκλος. Ο νέος που ανοίγεται μπροστά μου δεν έχει πάρει ακόμα μορφή. Πειραματίζομαι σε νέους δρόμους και αυτό είναι συναρπαστικό. Δεν έχω ιδέα που θα βγει. Έχω αφοσιωθεί σε άλλα πρότζεκτ που ήθελα από καιρό να κάνω. Γράφω δύο βιβλία, ένα εκπαιδευτικό βιβλίο μουσικής και ένα παιδικό μουσικό παραμύθι, ενώ παράλληλα ετοιμάζω κάποιες συναυλίες με την παιδική μου χορωδία.
Τι θα παρουσιάσεις στο Vinyl is Back;
Θα παρουσιάσω κυρίως δικά μου τραγούδια και μερικές διασκευές έκπληξη που θα τις ακούσετε εκεί. Μαζί μου θα έχω το γυναικείο φωνητικό σύνολο «The Darlings». Είναι ένα σχήμα που δημιούργησα πριν ένα χρόνο και το οποίο προέκυψε από την ανάγκη μου να αποδίδεται στα λάιβ μου το arrangement των φωνών που έχω και στις ηχογραφήσεις μου. Δίνω μεγάλο βάρος στην αρμονία που δημιουργούν οι φωνές.
Δουλεύεις αυτό τον καιρό πάνω σε κάποιο καινούργιο υλικό;
Δε γράφω πολύ αυτόν τον καιρό. Περισσότερο πειραματίζομαι. Νιώθω ότι η περίοδος αυτή είναι σαν εκείνη της κάμπιας που έχει κλειστεί στο κουκούλι της.
*Η Αλεξάνδρα Κλάδη & The Darlings θα εμφανιστούν στο Vinyl is Back την Κυριακή 18/3 στις 2:30 μ.μ στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου (Γ Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού), ελεύθερη είσοδος
Το πρώτο άλμπουμ της «Σαμπουάν» έδωσε ένα όμορφο στίγμα στην ελληνική τραγουδοποιία, κάτι δροσερό, με vintage αισθητική τραγουδά το παρών.
Η Αλεξάνδρα Κλάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε μουσικολογία στο παν/μιο Αθηνών και ανώτερα θεωρητικά της μουσικής στο ωδείο Φ. Νάκας. Έκανε σπουδές στο τραγούδι και το πιάνο ενώ ασχολήθηκε με διάφορα μουσικά όργανα όπως το όμποε, το ακορντεόν, το μαντολίνο και την κιθάρα.
Αυτό που την κέρδισε όμως ήταν η σύνθεση και έτσι συνέχισε τις σπουδές της στη σύνθεση σύγχρονης μουσικής και τη μουσική για κινηματογράφο. Στα τραγούδια της είναι έντονες οι επιρροές από την επτανησιακή, την κλασική, την τζαζ και την ποπ μουσική ενώ στιχουργικά φλερτάρει με την απλότητα και την αμεσότητα. Η ερμηνεία της είναι ανεπιτήδευτη θέλοντας έτσι να εκφράσει τη σημασία της αυθεντικότητας που επιζητεί να αποπνέουν τα τραγούδια της.
Η έντονη και πολύπλευρη δημιουργικότητά της δεν περιορίζεται μόνο στην τραγουδοποιία. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως καθηγήτρια μουσικής, διευθύνει την παιδική χορωδία του ωδείου Φ. Νάκας, συγγράφει εκπαιδευτικά βιβλία μουσικής, παιδικά μουσικά παραμύθια, συνθέτει παιδικά μιούζικαλ ενώ παράλληλα γράφει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Οι μέρες της μοιράζονται ανάμεσα στη διδασκαλία, τη δημιουργία, τις ηχογραφήσεις και το performing. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη γιόγκα και τα μαθηματικά, ενώ είναι ενεργά ευαισθητοποιημένη με τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των ζώων και την οικολογία. Έχει ιδρύσει το Zero Waste Athens και τον εκδοτικό οίκο Μαγική Πυξίδα.
Πάμε να την γνωρίσουμε καλύτερα. Η Αλεξάνδρα Κλάδη έχει πολύ ενδιαφέρον και άποψη…
Ποιο ήταν το πρώτο ερέθισμα να μπεις στην μουσική;
Εκείνο το καφέ πιάνο στο σπίτι της θείας μου που έβλεπα κάθε φορά που πηγαίναμε επίσκεψη.
Ποιος σε έβαλε στον μουσική;
Μόνη μου μπήκα. Είδα μια παρτιτούρα και ρώτησα την ξαδέλφη μου, που ήξερε μουσική, πώς έλεγαν μια από τις πολλές νότες που υπήρχαν στο χαρτί και σε ποιο πλήκτρο του πιάνου αντιστοιχούσε. Στη συνέχεια αποκωδικοποίησα μόνη μου τις υπόλοιπες νότες και όλη τη μουσική σημειογραφία και άρχισα να παίζω. Ήμουν περίπου δέκα χρονών. Η παρτιτούρα ήταν η σονάτα υπό το σεληνόφως του Μπετόβεν.
Τι είναι αυτό ακριβώς που παρουσιάζεις μέσα από τα τραγούδια σου;
Τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο και τη ζωή.
Πιστεύεις ότι οι περιστάσεις της εποχής ευνοούν την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη;
Ένας καλλιτέχνης για να εξελιχθεί στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, χρειάζεται να αφιερώσει πολύ χρόνο στην τέχνη του, πολλή ενέργεια και συνήθως αρκετά χρήματα. Είναι απαραίτητο να της δοθεί ολοκληρωτικά. Αν όμως η ίδια η τέχνη του δεν του αποφέρει τα απαραίτητα για να επενδύσει σε αυτήν και για να βιοποριστεί, αναγκάζεται να ξοδέψει την ενέργειά του και το χρόνο του σε άλλες εργασίες και τότε είναι πολύ δύσκολο να εξελιχθεί στο μέγιστο. Οι περιστάσεις της εποχής λοιπόν, όχι μόνο δεν ευνοούν την εξέλιξή του, αλλά σχεδόν τη σαμποτάρουν καθώς είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει να ζήσει κάποιος μόνο από την τέχνη του στη χώρα μας. Φανταστείτε τον Μότσαρτ σήμερα να ζει σε μια γκαρσονιέρα στο Παγκράτι, να δουλεύει σερβιτόρος δέκα ώρες τη μέρα, να βγάζει το νοίκι με το ζόρι και τα βράδια να μένει άυπνος για να γράφει σονάτες... Ο Πικάσο είχε πλούσιους φίλους που του έδιναν χρήματα για να μπορεί να ζωγραφίζει ανενόχλητος. Γενικά, στην ιστορία της τέχνης, όλοι οι καλλιτέχνες είχαν σπόνσορες. Είχαν ανθρώπους που επένδυαν στην τέχνη τους. Σήμερα αυτό δε συμβαίνει. Παρ’ όλο όμως που η εποχή αυτή δεν ευνοεί την εξέλιξη των καλλιτεχνών, δεν μπορεί με τίποτα να εμποδίσει τη δημιουργία τους. Όλες οι εποχές γεννούν καλλιτέχνες, ανεξάρτητα με το εάν μπορούν να επιβιώσουν από την τέχνη τους ή όχι. Όταν αγαπήσει κανείς μια τέχνη, θα της δώσει ό,τι έχει. Θα μείνει άυπνος να γράφει σονάτες κι ας μην τις ακούσει ποτέ κανείς.
Τι ενοχλεί την αισθητική σου σε όσα συμβαίνουν γύρω σου;
Η αγένεια και η βλακεία.
Το τραγούδι σου «Σαμπουάν» εκτός από την επιτυχία που γνωρίζει, βραβεύτηκε και ως βίντεο κλιπ, σε τι αναφέρεται κατά βάθος;
Το «Σαμπουάν» είναι αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα της επιλογής για το πώς θα ζήσουν τις ζωές τους, απαλλαγμένες από κοινωνικά στερεότυπα και συμβιβασμούς.
Ακολουθείς τη δική σου αυτόνομη πορεία, χωρίς να συμμετέχεις ιδιαίτερα σε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες. Ποια είναι η άποψή σου σε αυτό το θέμα;
Στην παρούσα χρονική περίοδο, αυτό που έχω να πω είναι πολύ προσωπικό και πολύ συγκεκριμένο. Αυτή η ιδιαιτερότητα αναπόφευκτα οδηγεί σε μια «καλλιτεχνική μοναξιά». Είναι κάτι που το αποζητώ και εγώ αυτόν τον καιρό. Η μοναξιά αυτή δημιουργεί την απαραίτητη ησυχία για να μπορέσω να ακούσω τη δική μου «φωνή» και να την αναγνωρίσω.
Τι πιστεύεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών;
Προσπαθώ να μην τα τοποθετώ σε μια ευθεία γραμμή. Τα φαντάζομαι σαν ένα μπερδεμένο κουβάρι που όλα τα σημεία του κάπως τέμνονται και υπό αυτή την έννοια, ναι, υπάρχει αλληλεπίδραση. Τίποτα δεν είναι στατικό. Το παρελθόν συνεχώς μεταμορφώνεται, γιατί όσο εγώ αλλάζω, το βλέπω αλλιώς. Το μέλλον είναι συναρπαστικό γιατί μπορώ να το ονειρεύομαι και να το πλάθω. Το παρόν το γεύομαι μόνο όταν βυθίζομαι σε κάτι που με κάνει να ξεχνάω τη ροή του χρόνου. Όταν βρίσκομαι σε αυτό που ονομάζουν «in the zone». Τον υπόλοιπο καιρό ασχολούμαι κυρίως με το μέλλον, γιατί, αλήθεια, τί να είναι το παρόν και πόσο άραγε να διαρκεί το τώρα;
Ποια είναι η πολιτική σου θέση σε μια ζωή περικοπών και φόρων;
Η πολιτική μου θέση είναι ο τρόπος που ζω και οι επιλογές μου. Το να αναλαμβάνω την ευθύνη της δικής μου ζωής. Τυχαίνει να ζω σε μια χώρα με αρκετά προβλήματα. Με αυτά τα προβλήματα ως δεδομένο, κάνω το καλύτερο που μπορώ για να αλλάξω προς το καλύτερο το περιβάλλον στο οποίο ζω.
Πώς επιβιώνεις στην Αθήνα;
Εργάζομαι πολλές ώρες την ημέρα και κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα, τα οποία όμως ευτυχώς έχουν να κάνουν με τη μουσική και τη δημιουργία. Κυρίως διδάσκω. Τη διδασκαλία την αγαπώ, αλλά καλύπτει ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μου. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώνω στη μουσική μου.
Ποια είναι τα καλύτερα ερεθίσματα στην πόλη;
Η ποικιλία. Το ότι γνωρίζω νέους ανθρώπους και νέα μέρη. Δεν τη βαριέμαι ποτέ την πόλη.
Ποια η γνώμη σου για τη ζωοφιλία και πώς την βιώνεις;
Μου φαίνεται εντελώς παράλογο και περίεργο να μην αγαπά κάποιος τα ζώα. Πολλές φορές νιώθω ότι τα αγαπώ πιο πολύ από τους ανθρώπους. Γιατί είναι ανυπεράσπιστα σε έναν κόσμο αφιλόξενο. Στο πορτμπαγκάζ μου έχω πάντα τροφή και νερό για να ταΐζω τα αδέσποτα στο δρόμο. Στο νησί μου, τη Ζάκυνθο, συναντάς στα βουνά παρατημένα σκυλιά έτοιμα να πεθάνουν από την πείνα. Είναι ένα θέαμα που με τσακίζει. Με τον μπαμπά μου έχουμε σώσει πολλά αδέσποτα. Γυρνάμε στα βουνά και τα μαζεύουμε. Όσα είναι φοβισμένα και δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε, απλά τους αφήνουμε τροφή και νερό. Η ιδιωτική πρωτοβουλία όμως δεν είναι αρκετή για να λυθεί το πρόβλημα. Εύχομαι αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει να καταναλώνω ζωικές τροφές γιατί συνειδητοποίησα ότι ζώα δεν είναι μόνο τα σκυλιά και οι γάτες. Ζωοφιλία για μένα πια σημαίνει να αγαπώ όλα τα ζώα.
Έχει αλλάξει η ζωή σου από όσα έκανες στην Ζάκυνθο; Τι κρατάς από τη ζωή σου εκεί;
Εννοείται πως έχει αλλάξει. Δεν είναι μόνο η αλλαγή του τόπου. Είναι και η χρονική απόσταση που με χωρίζει από την εκεί ζωή μου. Έχουν περάσει πολλά χρόνια που έχω φύγει από το νησί. Η ζωή μου αλλάζει συνεχώς, είναι πιστεύω μια φυσιολογική διαδικασία. Κρατάω όμως τους ανθρώπους. Την οικογένειά μου και άλλα αγαπημένα πρόσωπα. Κρατώ τη φύση και την ομορφιά του τόπου πάντα μέσα μου.
Ποια είναι η γνώμη σου για τους λεγόμενους «έντεχνους»;
Ο όρος «έντεχνος» έχει πάρει μια πολύ αρνητική χροιά πια. Χρησιμοποιείται για να χλευάσει εκείνους που προσπάθησαν να μιμηθούν το λόγιο ύφος των μεγάλων μας συνθετών και τραγουδοποιών. Και απέτυχαν. Η γνώμη μου είναι ότι δύσκολα θα ξανακούσουμε έναν «Μεγάλο Ερωτικό».
Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σου;
Ακούω πολλά πράγματα και κατά καιρούς εκ διαμέτρου αντίθετα. Εκτιμώ τις μουσικές από πολλούς χώρους. Οι καλλιτέχνες «σταθμοί» όμως για εμένα υπήρξαν οι: Pink Floyd, Beatles, Bjork, Peter Gabriel, George Gershwin, Λένα Πλάτωνος, Χατζιδάκις.
Με τι τρόπο ακούς μουσική;
Φτιάχνω playlists στο YouTube για να ακούω στο σπίτι, αλλά κυρίως ακούω στο αμάξι. Έχω πολλά γίγα μουσικής που τα ακούω με ευλάβεια στις καθημερινές μου διαδρομές. Όταν ακούω μουσική κάνω την πιο σοβαρή μελέτη.
Σε τι φάση είσαι τώρα; Υπάρχουν μουσικές αναζητήσεις ή επιλογές που θέλεις να κάνεις που αφορούν την μουσική σου πορεία;
Μετά την παρουσίαση του άλμπουμ μου «Σαμπουάν» ένιωσα ότι έκλεισε ένας κύκλος. Ο νέος που ανοίγεται μπροστά μου δεν έχει πάρει ακόμα μορφή. Πειραματίζομαι σε νέους δρόμους και αυτό είναι συναρπαστικό. Δεν έχω ιδέα που θα βγει. Έχω αφοσιωθεί σε άλλα πρότζεκτ που ήθελα από καιρό να κάνω. Γράφω δύο βιβλία, ένα εκπαιδευτικό βιβλίο μουσικής και ένα παιδικό μουσικό παραμύθι, ενώ παράλληλα ετοιμάζω κάποιες συναυλίες με την παιδική μου χορωδία.
Τι θα παρουσιάσεις στο Vinyl is Back;
Θα παρουσιάσω κυρίως δικά μου τραγούδια και μερικές διασκευές έκπληξη που θα τις ακούσετε εκεί. Μαζί μου θα έχω το γυναικείο φωνητικό σύνολο «The Darlings». Είναι ένα σχήμα που δημιούργησα πριν ένα χρόνο και το οποίο προέκυψε από την ανάγκη μου να αποδίδεται στα λάιβ μου το arrangement των φωνών που έχω και στις ηχογραφήσεις μου. Δίνω μεγάλο βάρος στην αρμονία που δημιουργούν οι φωνές.
Δουλεύεις αυτό τον καιρό πάνω σε κάποιο καινούργιο υλικό;
Δε γράφω πολύ αυτόν τον καιρό. Περισσότερο πειραματίζομαι. Νιώθω ότι η περίοδος αυτή είναι σαν εκείνη της κάμπιας που έχει κλειστεί στο κουκούλι της.
*Η Αλεξάνδρα Κλάδη & The Darlings θα εμφανιστούν στο Vinyl is Back την Κυριακή 18/3 στις 2:30 μ.μ στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου (Γ Σεπτεμβρίου και Ιουλιανού), ελεύθερη είσοδος
