στη Ζωή Λιάκα για τα Νέα, με αφορμή την εμφάνισή του με τους The B-Movies στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, την Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που του έχουν συμβεί ήταν ένα live, όπου τραγούδησε μόνο με τη συνοδεία ενός πιάνου. «Το έκανα όταν μου το ζήτησαν κάποιοι φίλοι από τη Βέροια για μια εμφάνιση σε ένα μικρό θεατράκι και δεν το πολυσκέφτηκα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Αυτό που προέκυψε το αγάπησα και θα το επαναλάβω σίγουρα. Ανακαλύψαμε με τον πιανίστα Ορέστη Μπενέκα ότι υπάρχουν κομμάτια που δεν φανταζόμασταν ότι μπορούν να βγουν τόσο ωραία», ανέφερε.
Σχετικά με τις φετινές συμμετοχές του στο Up festival στο Κουφονήσι και στο Saristra στην Κεφαλονιά που τού θύμισαν παλιές καλές εποχές, είπε: «Μπήκαν πάλι καινούργια ήθη σε αυτές τις μουσικές γιορτές. Έχουν βήμα στη σκηνή καλλιτέχνες που δεν έχουν τόσο μεγάλο ακροατήριο. Κατάφεραν να ενώσουν τρεις γενιές, αυτό αισθάνθηκα. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος των φεστιβάλ αλλά τα περισσότερα έχουν εξελιχθεί σε μπουζουξίδικα».
Και η θέση των καλλιτεχνών απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις; Άλλοι επιλέγουν να τοποθετηθούν μέσα από δημόσιες επιστολές και άλλοι μέσα από τη δημιουργία τους. «Αν αισθάνεται κάποιος την ανάγκη να μιλήσει μέσα από μια επιστολή ή επιλέγει τα τραγούδια έχει καλώς. Σημασία έχει τι περιλαμβάνουν και τι περιέχουν το καθένα από αυτά. Έχω ακούσει περισσότερα μέτρια τραγούδια και περισσότερες άριστες επιστολές. Θα προτιμούσα να συνέβαινε το αντίθετο. Μιλάμε περισσότερο για την κρίση αντί να κάνουμε κάτι».
Για τον Παύλο Παυλίδη είναι αυτονόητο ότι από τα σπλάχνα της δύσκολης αυτής οικονομικής συγκυρίας βγήκε και η Χρυσή Αυγή. «Είναι μια νέα πολιτική ασθένεια. Θρέφεται από τη φτώχεια και την ανάγκη. Περιμένει να γονατίσουν οι άνθρωποι για να φορέσει την προβιά του καλού Σαμαρείτη. Χρειάζονται καινούργια πρόσωπα και συμπεριφορές στην πολιτική για να πείσουν τον κόσμο ότι μπορούν να σταματήσουν να λειτουργούν ανήθικα και διεφθαρμένα».
Αυτός ο άξονας της αμφιβολίας και της ταλάντευσης χαρακτηρίζει και το προσωπικό του ρεπερτόριο. Σίγουρα όμως με όρους που εξυπηρετούν και διευκολύνουν τη δημιουργία. Ο τελευταίος του δίσκος έχει τίτλο «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί» αλλά για τον γνωστό τραγουδοποιό καθρεφτίζουν το σμίξιμο της φαντασίας με την πραγματικότητα. Κάπως έτσι γεννιούνται τα τραγούδια. Υπάρχει δυσκολία; «Όταν ακούω αυτήν τη λέξη σε σχέση με το τραγούδι μού έρχεται να γελάσω και πάντα θέλω να πω ότι δύσκολο είναι να πας στις έξι ώρα το πρωί και να δουλέψεις στην οικοδομή. Για μένα όλη αυτή η διαδικασία είναι κάτι απολαυστικό».
Ποιο είναι όμως το στοίχημα για έναν τραγουδοποιό; «Όσο μεγαλώνω γράφω τραγούδια συνεχώς και πιο αυθόρμητα. Αυτός είναι και ο στόχος μου. Αφήνομαι περισσότερο σε αυτό το πράγμα, δεν το μελετώ και δεν το διυλίζω». Κάπου εδώ έρχεται και άλλη μια απομυθοποίηση για τον πολυσυζητημένο κόσμο του καλλιτέχνη: «Το πιο εύκολο πράγμα είναι να χάνεσαι στην κοσμάρα σου. Το δύσκολο είναι να επιστρέφεις και να συνδυάζεις όλη την αφηρημάδα που προκύπτει από αυτό το ατμοσφαιρικό ταξίδι με την πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της καθημερινότητας».
Από το ραντάρ του Παύλου Παυλίδη δεν ξέφυγαν οι εξελίξεις – το θρίλερ όπως συχνά αναφέρεται στον Τύπο – γύρω από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. «Συνειδητοποιώ ότι έχει δημιουργηθεί ένας θόρυβος γύρω από το θέμα που νομίζω ότι μυρίζει άσχημα. Θέλουν να τον εκμεταλλευτούν με τον πιο άγαρμπο τρόπο. Είναι προφανές το τι συμβαίνει. Το βέβαιο είναι ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν έχει να κάνει με τον πολιτισμό αλλά με την πολιτική».
Πηγή: http://www.tanea.gr
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που του έχουν συμβεί ήταν ένα live, όπου τραγούδησε μόνο με τη συνοδεία ενός πιάνου. «Το έκανα όταν μου το ζήτησαν κάποιοι φίλοι από τη Βέροια για μια εμφάνιση σε ένα μικρό θεατράκι και δεν το πολυσκέφτηκα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Αυτό που προέκυψε το αγάπησα και θα το επαναλάβω σίγουρα. Ανακαλύψαμε με τον πιανίστα Ορέστη Μπενέκα ότι υπάρχουν κομμάτια που δεν φανταζόμασταν ότι μπορούν να βγουν τόσο ωραία», ανέφερε.
Σχετικά με τις φετινές συμμετοχές του στο Up festival στο Κουφονήσι και στο Saristra στην Κεφαλονιά που τού θύμισαν παλιές καλές εποχές, είπε: «Μπήκαν πάλι καινούργια ήθη σε αυτές τις μουσικές γιορτές. Έχουν βήμα στη σκηνή καλλιτέχνες που δεν έχουν τόσο μεγάλο ακροατήριο. Κατάφεραν να ενώσουν τρεις γενιές, αυτό αισθάνθηκα. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο ρόλος των φεστιβάλ αλλά τα περισσότερα έχουν εξελιχθεί σε μπουζουξίδικα».
Και η θέση των καλλιτεχνών απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις; Άλλοι επιλέγουν να τοποθετηθούν μέσα από δημόσιες επιστολές και άλλοι μέσα από τη δημιουργία τους. «Αν αισθάνεται κάποιος την ανάγκη να μιλήσει μέσα από μια επιστολή ή επιλέγει τα τραγούδια έχει καλώς. Σημασία έχει τι περιλαμβάνουν και τι περιέχουν το καθένα από αυτά. Έχω ακούσει περισσότερα μέτρια τραγούδια και περισσότερες άριστες επιστολές. Θα προτιμούσα να συνέβαινε το αντίθετο. Μιλάμε περισσότερο για την κρίση αντί να κάνουμε κάτι».
Για τον Παύλο Παυλίδη είναι αυτονόητο ότι από τα σπλάχνα της δύσκολης αυτής οικονομικής συγκυρίας βγήκε και η Χρυσή Αυγή. «Είναι μια νέα πολιτική ασθένεια. Θρέφεται από τη φτώχεια και την ανάγκη. Περιμένει να γονατίσουν οι άνθρωποι για να φορέσει την προβιά του καλού Σαμαρείτη. Χρειάζονται καινούργια πρόσωπα και συμπεριφορές στην πολιτική για να πείσουν τον κόσμο ότι μπορούν να σταματήσουν να λειτουργούν ανήθικα και διεφθαρμένα».
Αυτός ο άξονας της αμφιβολίας και της ταλάντευσης χαρακτηρίζει και το προσωπικό του ρεπερτόριο. Σίγουρα όμως με όρους που εξυπηρετούν και διευκολύνουν τη δημιουργία. Ο τελευταίος του δίσκος έχει τίτλο «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί» αλλά για τον γνωστό τραγουδοποιό καθρεφτίζουν το σμίξιμο της φαντασίας με την πραγματικότητα. Κάπως έτσι γεννιούνται τα τραγούδια. Υπάρχει δυσκολία; «Όταν ακούω αυτήν τη λέξη σε σχέση με το τραγούδι μού έρχεται να γελάσω και πάντα θέλω να πω ότι δύσκολο είναι να πας στις έξι ώρα το πρωί και να δουλέψεις στην οικοδομή. Για μένα όλη αυτή η διαδικασία είναι κάτι απολαυστικό».
Ποιο είναι όμως το στοίχημα για έναν τραγουδοποιό; «Όσο μεγαλώνω γράφω τραγούδια συνεχώς και πιο αυθόρμητα. Αυτός είναι και ο στόχος μου. Αφήνομαι περισσότερο σε αυτό το πράγμα, δεν το μελετώ και δεν το διυλίζω». Κάπου εδώ έρχεται και άλλη μια απομυθοποίηση για τον πολυσυζητημένο κόσμο του καλλιτέχνη: «Το πιο εύκολο πράγμα είναι να χάνεσαι στην κοσμάρα σου. Το δύσκολο είναι να επιστρέφεις και να συνδυάζεις όλη την αφηρημάδα που προκύπτει από αυτό το ατμοσφαιρικό ταξίδι με την πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της καθημερινότητας».
Από το ραντάρ του Παύλου Παυλίδη δεν ξέφυγαν οι εξελίξεις – το θρίλερ όπως συχνά αναφέρεται στον Τύπο – γύρω από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. «Συνειδητοποιώ ότι έχει δημιουργηθεί ένας θόρυβος γύρω από το θέμα που νομίζω ότι μυρίζει άσχημα. Θέλουν να τον εκμεταλλευτούν με τον πιο άγαρμπο τρόπο. Είναι προφανές το τι συμβαίνει. Το βέβαιο είναι ότι όλος αυτός ο θόρυβος δεν έχει να κάνει με τον πολιτισμό αλλά με την πολιτική».
Πηγή: http://www.tanea.gr
