Τον γνωρίσαμε πλατιά μέσα από τα περίφημα «Μεροκάματα» και το δίσκο «Ο χορός των ημερών». Έκτοτε έγινε περιζήτητος, καθώς συνθέσεις του ερμήνευσαν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μέχρι και ο Πασχάλης Τερζής, ενώ ετοιμάζει και άλλα που θα μας απασχολήσουν.
Ήδη λάμπουν «Τα φώτα στην πλατεία». Πιστεύω πως ανήκει στην κατηγορία των εκλεκτών, που φέρει τον τίτλο «τα καλύτερα έρχονται».
Πηγαίος και ατμοσφαιρικός μουσικός, λυρικός αλλά και δυναμικός συνάμα. Ουσιαστικός παίκτης δίχως ψεύτικες φιοριτούρες και μανιερίστικους εντυπωσιασμούς.
Αντιστοίχως κινείται και ως συνθέτης. Η μουσική του Χρυσόστομου Καραντωνίου είναι κεντημένη διπλοβελονιά σε κάθε νότα και φράση. Υπογραμμίζει και φωτίζει το λόγο. Κι από μόνη της ακόμη έχει κάτι το θελκτικό που σε τραβάει. Γλυκές αλλαγές, περάσματα, γέφυρες, ομορφιές με τέχνη και τεχνική.
Η μικρή γνωριμία μαζί του, μου έχει φανερώσει και έναν ωραίο, καλοσμιλεμένο άνθρωπο.
Οι επιλογές του Χρυσόστομου Καραντωνίου για τη λίστα των 8 υπογραμμίζουν την παιδεία, την εκλεκτικότητα, τον πλούτο, την πλατιά γκάμα του.
1) Ορφέας Περίδης «Αχ ψυχή μου φαντασμένη»
Αυτός ο δίσκος έπεσε στα χέρια μου «πειρατικός» εκεί γύρω στο μακρινό πια 1997. Άλλαξε την καλλιτεχνική μου οντότητα. Αφορμή για την επιλογή μου να γράψω κι εγώ. Θυμάμαι στο βανάκι του πατέρα μου να μπαίνω κρυφά μόλις κοιμόντουσαν όλοι, γιατί μόνο εκεί είχαμε cd player παραδόξως και να παίζει ο δίσκος μέχρι το ξημέρωμα… την επόμενη χρονιά, τον αγόρασα.
2) Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Αγρύπνια»
Τον θεωρώ από τους πιο σημαντικούς δίσκους του και δίσκους γενικότερα. Οι πειραματισμοί σε όλα τα επίπεδα απολύτως πετυχημένοι. Ηχητικά οφείλουμε πολλά κατά κύριο λόγο στον Μπάμπη Παπαδόπουλο. Ο Θανάσης μας καταθέτει ψυχή, ανοίγοντας νέους δρόμους στα αυτιά μας και στο μυαλό μας με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε το cd να πάψει να γυρνάει.
3) Κατσιμιχαίοι «Ζεστά Ποτά»
Το βινύλιο που έλιωνε… την περίοδο που είχα αποφασίσει πως η μουσική για εμένα θα ήταν όλη μου η ζωή. Αφορμή για την πρώτη μου απόπειρα να ακούσω ένα τραγούδι και να γράψω τις συγχορδίες πάνω στο χαρτί.
4) Διονύσης Σαββόπουλος «Το φορτηγό»
Χωρίς σχόλια… τι να πεις;
5) Δημήτρης Παπαδημητρίου «Τραγούδια για τους μήνες»
Ο δίσκος που ζήλεψα και συνεχίζω να ζηλεύω για όλα του. Από τις κορυφαίες και πιο όμορφες δουλειές στην ελληνική δισκογραφία.
6) «Η εκδίκηση της γυφτιάς»
Πιστεύω ότι μετά από αυτόν τον δίσκο αναθεωρήθηκε όλο το έως τότε ελληνικό τραγούδι. Ο Ρασούλης λέει τα πράγματα που σκέφτεται χωρίς να σκέφτεται να τα πει. Ο Παπάζογλου συγκινεί διδάσκοντας τι θα πει τραγούδι. Ο Νίκος Ξυδάκης ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και το κάνει ως μέλος μιας μοναδικής και αξέχαστης παρέας.
7) Νίκος Μαμαγκάκης «Κέντρο διερχομένων»
Ο Μαμαγκάκης υπήρξε δάσκαλός μου και δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Όχι τόσο γι’ αυτό, αλλά πιο πολύ για τη σημαντικότητά του. Όπως και άλλοι δίσκοι του φυσικά. Ξεχωρίζω όμως αυτόν γιατί θεωρώ ότι και ενορχηστρωτικά ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του ακροβατώντας στην ιδιοσυγκρασία του ως κλασσικός συνθέτης με τη λαϊκή φόρμα, μπλέκοντάς τα τόσο έξυπνα και άμεσα.
8) Μίκης Θεοδωράκης «Άξιον εστί»
Θυμάμαι στο δημοτικό να ανεβαίνω να τραγουδήσω στη γιορτή με την κιθάρα μου «Ένα το χελιδόνι» και να τρέμουν τα πόδια και τα χέρια μου. Το θεωρούσα τότε παραδοσιακό τραγούδι μέχρι να μου πει ο πατέρας μου ότι δεν είναι…
Νίκος Μαμαγκάκης
Ξεκινώ με τον δάσκαλο που σε αυτόν οφείλω αυτά που ξέρω. Γνώση συσσωρευμένη στο κεφάλι του χωρίς βαλβίδα ασφαλείας. Πολλές φορές με άφηνε έκπληκτο ο τρόπος που έγραφε. Δεν ξέρω πότε το έργο του θα γυρίσει σε μας, μα είμαι πεπεισμένος ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Σωκράτης Μάλαμας
Με στιγμάτισε με τον φύλακα και τον βασιλιά. Με πονήρεψε στο ένα. Με παρακίνησε να βρω τις ασπρόμαυρές του ιστορίες. Ο Σωκράτης έγινε συνέχεια… από μόνος του. Καθόρισε χρονικό στίγμα για μένα. Την πριν και την μετά Σωκράτη εποχή.
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Η προσωποποίηση του ήρεμου του γλυκού του ωραίου. Ο άνθρωπος που με έκανε να ερωτευτώ. Χρόνια τώρα τραγουδώ εγώ τα τραγούδια του στα λάιβ μας γιατί ταυτίζομαι απόλυτα. Πολύ σημαντικός καλλιτέχνης.
Στέλιος Καζαντζίδης
Ο μεγαλύτερος τραγουδιστής που γέννησε αυτός ο τόπος.
Μάνος Χατζιδάκις
Πόσα πράγματα ήθελα να τον ρωτήσω. Νιώθω άτυχος που δεν τον γνώρισα. Αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρξε ο Μάνος πιστεύω οι μισοί από τους σημερινούς συνθέτες θα έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους.
Νίκος Καζαντζάκης
Νιώθω ευλογημένος που ο πατέρας μου μου διάβαζε τα βιβλία του πριν κοιμηθώ, γιατί μου τον γνώρισε. Έπειτα το έκανα μόνος μου και το κάνω ακόμα.
Μίκης Θεοδωράκης
Θεριό… εμπνευστής, παρακινητής, επαναστάτης, άρχοντας. Χωρίς να τον έχω γνωρίσει τον ευχαριστώ που υπάρχει. Καθόρισε γενιές Ελλήνων και τόνωσε το ηθικοί αμέτρητες φορές. Ακόμα και σήμερα το κάνει.
Βασίλης Τσιτσάνης
Στιγμάτισε το λαϊκό τραγούδι. Το έφερε στα σαλόνια. Χωρίς υπερβολές… δεν ξαναβγαίνει Τσιτσάνης.
Ήδη λάμπουν «Τα φώτα στην πλατεία». Πιστεύω πως ανήκει στην κατηγορία των εκλεκτών, που φέρει τον τίτλο «τα καλύτερα έρχονται».
Πηγαίος και ατμοσφαιρικός μουσικός, λυρικός αλλά και δυναμικός συνάμα. Ουσιαστικός παίκτης δίχως ψεύτικες φιοριτούρες και μανιερίστικους εντυπωσιασμούς.
Αντιστοίχως κινείται και ως συνθέτης. Η μουσική του Χρυσόστομου Καραντωνίου είναι κεντημένη διπλοβελονιά σε κάθε νότα και φράση. Υπογραμμίζει και φωτίζει το λόγο. Κι από μόνη της ακόμη έχει κάτι το θελκτικό που σε τραβάει. Γλυκές αλλαγές, περάσματα, γέφυρες, ομορφιές με τέχνη και τεχνική.
Η μικρή γνωριμία μαζί του, μου έχει φανερώσει και έναν ωραίο, καλοσμιλεμένο άνθρωπο.
Οι επιλογές του Χρυσόστομου Καραντωνίου για τη λίστα των 8 υπογραμμίζουν την παιδεία, την εκλεκτικότητα, τον πλούτο, την πλατιά γκάμα του.
8 δίσκοι
1) Ορφέας Περίδης «Αχ ψυχή μου φαντασμένη»
Αυτός ο δίσκος έπεσε στα χέρια μου «πειρατικός» εκεί γύρω στο μακρινό πια 1997. Άλλαξε την καλλιτεχνική μου οντότητα. Αφορμή για την επιλογή μου να γράψω κι εγώ. Θυμάμαι στο βανάκι του πατέρα μου να μπαίνω κρυφά μόλις κοιμόντουσαν όλοι, γιατί μόνο εκεί είχαμε cd player παραδόξως και να παίζει ο δίσκος μέχρι το ξημέρωμα… την επόμενη χρονιά, τον αγόρασα.
2) Θανάσης Παπακωνσταντίνου «Αγρύπνια»
Τον θεωρώ από τους πιο σημαντικούς δίσκους του και δίσκους γενικότερα. Οι πειραματισμοί σε όλα τα επίπεδα απολύτως πετυχημένοι. Ηχητικά οφείλουμε πολλά κατά κύριο λόγο στον Μπάμπη Παπαδόπουλο. Ο Θανάσης μας καταθέτει ψυχή, ανοίγοντας νέους δρόμους στα αυτιά μας και στο μυαλό μας με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε το cd να πάψει να γυρνάει.
3) Κατσιμιχαίοι «Ζεστά Ποτά»
Το βινύλιο που έλιωνε… την περίοδο που είχα αποφασίσει πως η μουσική για εμένα θα ήταν όλη μου η ζωή. Αφορμή για την πρώτη μου απόπειρα να ακούσω ένα τραγούδι και να γράψω τις συγχορδίες πάνω στο χαρτί.
4) Διονύσης Σαββόπουλος «Το φορτηγό»
Χωρίς σχόλια… τι να πεις;
5) Δημήτρης Παπαδημητρίου «Τραγούδια για τους μήνες»
Ο δίσκος που ζήλεψα και συνεχίζω να ζηλεύω για όλα του. Από τις κορυφαίες και πιο όμορφες δουλειές στην ελληνική δισκογραφία.
6) «Η εκδίκηση της γυφτιάς»
Πιστεύω ότι μετά από αυτόν τον δίσκο αναθεωρήθηκε όλο το έως τότε ελληνικό τραγούδι. Ο Ρασούλης λέει τα πράγματα που σκέφτεται χωρίς να σκέφτεται να τα πει. Ο Παπάζογλου συγκινεί διδάσκοντας τι θα πει τραγούδι. Ο Νίκος Ξυδάκης ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και το κάνει ως μέλος μιας μοναδικής και αξέχαστης παρέας.
7) Νίκος Μαμαγκάκης «Κέντρο διερχομένων»
Ο Μαμαγκάκης υπήρξε δάσκαλός μου και δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Όχι τόσο γι’ αυτό, αλλά πιο πολύ για τη σημαντικότητά του. Όπως και άλλοι δίσκοι του φυσικά. Ξεχωρίζω όμως αυτόν γιατί θεωρώ ότι και ενορχηστρωτικά ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του ακροβατώντας στην ιδιοσυγκρασία του ως κλασσικός συνθέτης με τη λαϊκή φόρμα, μπλέκοντάς τα τόσο έξυπνα και άμεσα.
8) Μίκης Θεοδωράκης «Άξιον εστί»
Θυμάμαι στο δημοτικό να ανεβαίνω να τραγουδήσω στη γιορτή με την κιθάρα μου «Ένα το χελιδόνι» και να τρέμουν τα πόδια και τα χέρια μου. Το θεωρούσα τότε παραδοσιακό τραγούδι μέχρι να μου πει ο πατέρας μου ότι δεν είναι…
8 καλλιτέχνες
Νίκος Μαμαγκάκης
Ξεκινώ με τον δάσκαλο που σε αυτόν οφείλω αυτά που ξέρω. Γνώση συσσωρευμένη στο κεφάλι του χωρίς βαλβίδα ασφαλείας. Πολλές φορές με άφηνε έκπληκτο ο τρόπος που έγραφε. Δεν ξέρω πότε το έργο του θα γυρίσει σε μας, μα είμαι πεπεισμένος ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Σωκράτης Μάλαμας
Με στιγμάτισε με τον φύλακα και τον βασιλιά. Με πονήρεψε στο ένα. Με παρακίνησε να βρω τις ασπρόμαυρές του ιστορίες. Ο Σωκράτης έγινε συνέχεια… από μόνος του. Καθόρισε χρονικό στίγμα για μένα. Την πριν και την μετά Σωκράτη εποχή.
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Η προσωποποίηση του ήρεμου του γλυκού του ωραίου. Ο άνθρωπος που με έκανε να ερωτευτώ. Χρόνια τώρα τραγουδώ εγώ τα τραγούδια του στα λάιβ μας γιατί ταυτίζομαι απόλυτα. Πολύ σημαντικός καλλιτέχνης.
Στέλιος Καζαντζίδης
Ο μεγαλύτερος τραγουδιστής που γέννησε αυτός ο τόπος.
Μάνος Χατζιδάκις
Πόσα πράγματα ήθελα να τον ρωτήσω. Νιώθω άτυχος που δεν τον γνώρισα. Αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρξε ο Μάνος πιστεύω οι μισοί από τους σημερινούς συνθέτες θα έκαναν κάτι άλλο στη ζωή τους.
Νίκος Καζαντζάκης
Νιώθω ευλογημένος που ο πατέρας μου μου διάβαζε τα βιβλία του πριν κοιμηθώ, γιατί μου τον γνώρισε. Έπειτα το έκανα μόνος μου και το κάνω ακόμα.
Μίκης Θεοδωράκης
Θεριό… εμπνευστής, παρακινητής, επαναστάτης, άρχοντας. Χωρίς να τον έχω γνωρίσει τον ευχαριστώ που υπάρχει. Καθόρισε γενιές Ελλήνων και τόνωσε το ηθικοί αμέτρητες φορές. Ακόμα και σήμερα το κάνει.
Βασίλης Τσιτσάνης
Στιγμάτισε το λαϊκό τραγούδι. Το έφερε στα σαλόνια. Χωρίς υπερβολές… δεν ξαναβγαίνει Τσιτσάνης.
