Ο Σταμάτης Κραουνάκης προλογίζει την όμορφη «κόμικ» έκδοση για τον Γιώργο Ζαμπέτα, «Ο πιο καλός ο μαθητής».
Μια ξεχωριστή κυκλοφορία με ατάκες, συνεντεύξεις και ευτράπελα από τη ζωή του μεγάλου Έλληνα δημιουργού και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Γιώργου Ζαμπέτα σε μορφή κόμικ.
Ιστορίες που συγκέντρωσαν με πολλή αγάπη ο εγγονός του και συνονόματος, Γιώργος Ζαμπέτας, μαζί με τον Σωκράτη Μιχαηλίδη, και τις σχεδίασε ο Νικόλας Στεφαδούρος.
Δεν σας κρύβω πως πέρασα γλυκές στιγμές διαβάζοντας το βιβλίο, το οποίο και συνιστώ στους φίλους του τραγουδιού και όχι μόνο.
Παραθέτω τον πρόλογο του Σταμάτη Κραουνάκη:
Είχα την τύχη να γνωριστώ με τον τεράστιο αυτό συνθέτη, που η μουσική του είναι ένα σώμα με το Ελληνικό μεσημέρι, που δεν θα βρεις ούτε ένα στίχο να μην είναι ποίημα μέσα στα τραγούδια του, που ο ίδιος ήταν performer, ήταν όλος ο λαός.
Είχα την τύχη, λόγω στίχου, να κληθεί να τραγουδήσει τα refrain από το «Επεμβαίνεις», παρακίνηση εμού, πιτσιρικάς τότε προς τον κύριο Αλέκο Πατσιφά, της ιστορικής δισκογραφικής Λύρα, μαζί με την ύψιστη Βίκυ Μοσχολιού.
Είχα την τύχη να τον ξανασυναντήσω κάμποσες φορές, να γελάμε, να τον αγαπώ, να συνοδεύσω τη Μοσχολιού, κατ’ απαίτησή της στον αποχαιρετισμό του. «Έφυγε πικραμένος…» μου είπε η Βίκυ τότε.
Κι όμως μετά από τόσα χρόνια το έργο και η ψυχή του παραμένουν αιώνια. Θα στέκονται πάντα οι πενιές του, οι εισαγωγές του, οι πρόζες του, τα μνημειώδη αστεία του παραδείγματα ελευθερίας καλλιτέχνη και πάνω απ’ όλα ο Μέγας Μελωδός.
Καλωσορίζω την έκδοση αυτή του λατρευτού φίλου Νίκου Σταφαδούρου, που τον γνώρισα τυχαία από τα ιντερνέτια και κάναμε τόσα πράγματα μαζί έως και το σκίτσο του Ντάριο Φο με εμένα και τη Λίνα Νικολακοπούλου. Κιανούρια περιπέτεια ή μάλλον ο τεράστιος «Ζαμπ» σε κανούριες περιπέτειες.
Έχω στ’ αυτιά μου ένα ηχητικό που μου είχα χαρίσει ο γιος του, όπου με τη γνωστή κανιβαλική βράχνα του κράζει με απελπισμένη αριστοφανική ύβρη «ξυπνάτε πουτάνες, ξυπνάτε πούστηδες». Έκρηξη. Κρατάμε το «Ξυπνάτε!».
Καλορίζικος και σε κόμικς, τιμή μου που προλογίζω, να πουλήσει σαν ζεστό ψωμάκι. Νίκο, Γιώργο, αγαπώ!
ΥΓ. Ένας από τους Μεγάλους Δασκάλους μου στη μελωδία και στη σκηνική συμπεριφορά.
Σταμάτης Κραουνάκης
