Τα παραπάνω δηλώνει μεταξύ άλλων ο Διονύσης Σαββόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιώργο Σκίντσα και Το Βήμα της Κυριακής με αφορμή τη συναυλία του στο Καλλιμάρμαρο στις 12 Ιουλίου με τίτλο «ΖΗ το ελληνικό τραγούδι» αλλά και τη «Συννεφούλα» του, που «κόπηκε» από την ύλη των Θρησκευτικών στα σχολεία.
Είπε χαρακτηριστικά ο Σαββόπουλος για το «σώμα» του τραγουδιού:
«Πολλά έχουν αλλάξει. Πρώτα-πρώτα, δεν έχουμε λεφτά και ζητιανεύουμε, αλλά ζητιανεύουμε με τουπέ, σε αυτό δεν έχουμε αλλάξει. Και το τραγούδι δεν είναι πια το ίδιο. Κάποτε το τραγούδι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και τώρα είναι ένας καθησυχαστικός ήχος στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου. Ένα με την ταπετσαρία. Πάει και η δισκογραφία. Για να βρεις αληθινό τραγούδι πια πρέπει να ψάξεις. Υπάρχουν. Πήγατε στην Ταράτσα του Φοίβου; Εντοπίσατε τη Μαρίνα Σάττι στο Διαδίκτυο; Έτυχε να ακούσετε το συγκρότημα ΑΛΚΜΑΝ; Τα απολαμβάνω όλα αυτά».
Για το «κόψιμο της «Συννεφούλας», ο Σαββόπουλος δήλωσε:
«Το είχε κόψει και η χούντα. Πρέπει να υπάρχει στο αρχείο της ΕΡΤ η απαγόρευση της μετάδοσής του. Θα το είδαν ως "Σόδομα και Γόμορρα", σαν την αξέχαστη Σαπφώ Νοταρά στην ταινία. Ακούστε, σέβομαι την Εκκλησία αλλά δεν συμφωνώ πάντα με τους ιεράρχες της… Κάθε τραγούδι που τραγουδιέται ανελλιπώς επί πενήντα χρόνια είναι κατάλληλο για να συζητηθεί μέσα σε μια τάξη δεκαπεντάχρονων και δεκαεξάχρονων. Κι εγώ άλλωστε δεκαέξι χρόνων ήμουν όταν το έγραψα. Μαθητής της τετάρτης εξατάξιου, δηλαδή της Α' Λυκείου τώρα».
Ο Σαββόπουλος τοποθετήθηκε και για τα όρια της Εκκλησίας:
«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Είμαι υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους. Δεν ξέρω για το Κράτος, αλλά η Εκκλησία θα γίνει σίγουρα καλύτερη. Υπάρχει πάντως ένα λεπτό ζήτημα. Η Εκκλησία είχε τεράστια περιουσία από τους πιστούς που επί αιώνες της άφηναν κληρονομιές, έκαναν δωρεές κ.λπ. για να συγχωρεθούν π.χ. τα πεθαμένα τους. Στις αρχές του περασμένου αιώνα η Εκκλησία χάρισε την περιουσία της στο Κράτος με αντάλλαγμα να πληρώνει το Κράτος τον μισθό των ιερέων. Έγιναν κάπως σαν δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή οι παπάδες. Επομένως ένα τέτοιο διαζύγιο είναι αρκετά δύσκολο και σίγουρα πρέπει να γίνει με σεβασμό, αγάπη και λίγη αρχοντιά, αν είναι δυνατόν».
Για το «αμανάτι» στο τέλος της βραδιάς στο Καλλιμάρμαρο ο Σαββόπουλος ξεκαθάρισε:
«Έχετε προσέξει που όταν τελειώνει κάτι ωραίο που είδατε, νιώθετε μέσα σας ευγενέστερος; Στη διάρκεια μιας ωραίας συναυλίας έρχεται στην επιφάνεια ένας βαθύτερος εαυτός μας, πιο πλούσιος, πιο μαγικός. Έτσι θα ήθελα να φύγει ο κόσμος από το Καλλιμάρμαρο. Με αυτόν, τον βαθύτερο εαυτό».
Είπε χαρακτηριστικά ο Σαββόπουλος για το «σώμα» του τραγουδιού:
«Πολλά έχουν αλλάξει. Πρώτα-πρώτα, δεν έχουμε λεφτά και ζητιανεύουμε, αλλά ζητιανεύουμε με τουπέ, σε αυτό δεν έχουμε αλλάξει. Και το τραγούδι δεν είναι πια το ίδιο. Κάποτε το τραγούδι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και τώρα είναι ένας καθησυχαστικός ήχος στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου. Ένα με την ταπετσαρία. Πάει και η δισκογραφία. Για να βρεις αληθινό τραγούδι πια πρέπει να ψάξεις. Υπάρχουν. Πήγατε στην Ταράτσα του Φοίβου; Εντοπίσατε τη Μαρίνα Σάττι στο Διαδίκτυο; Έτυχε να ακούσετε το συγκρότημα ΑΛΚΜΑΝ; Τα απολαμβάνω όλα αυτά».
Για το «κόψιμο της «Συννεφούλας», ο Σαββόπουλος δήλωσε:
«Το είχε κόψει και η χούντα. Πρέπει να υπάρχει στο αρχείο της ΕΡΤ η απαγόρευση της μετάδοσής του. Θα το είδαν ως "Σόδομα και Γόμορρα", σαν την αξέχαστη Σαπφώ Νοταρά στην ταινία. Ακούστε, σέβομαι την Εκκλησία αλλά δεν συμφωνώ πάντα με τους ιεράρχες της… Κάθε τραγούδι που τραγουδιέται ανελλιπώς επί πενήντα χρόνια είναι κατάλληλο για να συζητηθεί μέσα σε μια τάξη δεκαπεντάχρονων και δεκαεξάχρονων. Κι εγώ άλλωστε δεκαέξι χρόνων ήμουν όταν το έγραψα. Μαθητής της τετάρτης εξατάξιου, δηλαδή της Α' Λυκείου τώρα».
Ο Σαββόπουλος τοποθετήθηκε και για τα όρια της Εκκλησίας:
«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Είμαι υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας - Κράτους. Δεν ξέρω για το Κράτος, αλλά η Εκκλησία θα γίνει σίγουρα καλύτερη. Υπάρχει πάντως ένα λεπτό ζήτημα. Η Εκκλησία είχε τεράστια περιουσία από τους πιστούς που επί αιώνες της άφηναν κληρονομιές, έκαναν δωρεές κ.λπ. για να συγχωρεθούν π.χ. τα πεθαμένα τους. Στις αρχές του περασμένου αιώνα η Εκκλησία χάρισε την περιουσία της στο Κράτος με αντάλλαγμα να πληρώνει το Κράτος τον μισθό των ιερέων. Έγιναν κάπως σαν δημόσιοι υπάλληλοι δηλαδή οι παπάδες. Επομένως ένα τέτοιο διαζύγιο είναι αρκετά δύσκολο και σίγουρα πρέπει να γίνει με σεβασμό, αγάπη και λίγη αρχοντιά, αν είναι δυνατόν».
Για το «αμανάτι» στο τέλος της βραδιάς στο Καλλιμάρμαρο ο Σαββόπουλος ξεκαθάρισε:
«Έχετε προσέξει που όταν τελειώνει κάτι ωραίο που είδατε, νιώθετε μέσα σας ευγενέστερος; Στη διάρκεια μιας ωραίας συναυλίας έρχεται στην επιφάνεια ένας βαθύτερος εαυτός μας, πιο πλούσιος, πιο μαγικός. Έτσι θα ήθελα να φύγει ο κόσμος από το Καλλιμάρμαρο. Με αυτόν, τον βαθύτερο εαυτό».
