Δεν είναι εύκολο να γράφεις για φίλους. Εκτός αν είναι αληθινά ταλαντούχοι όπως ο Πάνος Παπαϊωάννου. Τα «Μεροκάματα» τον έβγαλαν μπροστά. Πριν όμως υπήρχε αξιοσημείωτη σπορά και μαθητεία… «Ο χορός των ημερών» επιβεβαίωσε τις αρετές του και «Τα φώτα στην πλατεία» υπογράμμισαν τη δύναμη και φλόγα μιας ομάδας που θέλει και μπορεί να βλέπει τα πράγματα αλλιώς…
Οι επιλογές του Πάνου Παπαϊωάννου χτίζουν ένα στέρεο κόσμο μουσικής ομορφιάς, δίχως σύνορα, ενδεικτικό της καλλιέργειας, της ποιότητας και της συνέπειάς του στο καλό άκουσμα. Μακάρι να γευτεί στην πορεία όσο δικαιούται και του αξίζουν.
Ζεστά ποτά - Κατσιμίχα
Εφηβικό καλοκαίρι στο Πήλιο με την οικογένεια μου και ένα volkswagen caravan. Ο πατέρας μου όργωνε κυριολεκτικά τους δρόμους, πηγαίνοντας παντού! Συνεχώς έπαιζε μια 60λεπτη κασέτα TDK με τα υπέροχα αυτά τραγούδια ξανά και ξανά… Ένα ακατανόητο βαθύ συναίσθημα, ευχάριστο αλλά και μελαγχολικό. Θυμάμαι πήγαινα τα μεσημέρια στο αυτοκίνητο κρυφά για να ακούσω τα «Κορίτσια της συγνώμης»… Έχουν μείνει βαθιά ριζωμένα αυτά τα τραγούδια και δυστυχώς δεν τους έχω δει ποτέ μαζί ζωντανά!
Λαβύρινθος - Σωκράτης Μάλαμας
Με το Χρυσόστομο (Καραντωνίου) όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε παρέα στα μπαράκια της Θεσσαλονίκης το ’99, παίζαμε τα 8 από τα 12 του δίσκου!!! Ένας δίσκος αριστούργημα που διαμόρφωσε ένα ήχο και ένα νέο τρόπο. Ο Σωκράτης Μάλαμας φανερώθηκε και συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένας καλλιτέχνης να πει αυτά που ψάχναμε τρόπο να πούμε «αλλιώς»…
Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης
Δεν μεγάλωσα σε σπίτι με βινύλιο, ούτε ακούγαμε Ελληνική Ραδιοφωνία καθημερινά (παρά μόνο τα καλοκαίρια στη Χαλκιδική). Ωστόσο χάρη στο πατέρα μου έμαθα το τραγούδι καθότι ο ίδιος αυτοδίδακτος μου έδειξε κάποια ακόρντα στη κιθάρα. Έτσι έμαθα και τα περισσότερα τραγούδια… Όταν πια ήρθε εκείνη η εποχή των στερεοφωνικών συστημάτων με τα 3πλα και 5πλα cd’s άκουσα και την Ιστορία της σύγχρονης Ελληνικής Μουσικής που μέχρι πρότινος άκουγα από τον πατέρα μου, να τραγουδά και να δακρύζει. «Που να βρω την ψυχή μου…»
Pulp Fiction Soundtrack
Το πρώτο cd που αγόρασα με δικά μου χρήματα αφού ξεκίνησα να δουλεύω ως τραγουδιστής στη Θεσσαλονίκη. Το «Girl, You WIll be a Woman Soon» φυσικά ήταν ο λόγος. Το είχα ακούσει σε ένα δισκοπωλείο της Ναυαρίνου που τώρα φυσικά έχει κλείσει και πάντα μου μεταφέρει την ατμόσφαιρα εκείνης της περιοχής, τις βόλτες στη Τσιμισκή…
Des visages des figures - Noir Desir
«Le vent nous portera» κι ο «Άνεμος φυσά». Ήρθε ο Μάριος που έβαζε μουσική στη «Μυροβόλο» το 2001 με ένα καινούριο δίσκο. Από τότε προσπαθούσα να βάλω ελληνικό στίχο σε αυτό. Ήρθε ο Δημήτρης Παπαχαραλάμπους το 2015 καθώς γράφαμε το πρώτο μας δίσκο και το ετοίμασε σε μία μέρα. Αγαπημένος ήχος.
Μέσα στην νύχτα των άλλων - Τρύπες
Κανονικά πρέπει να συμπεριλάβω όλη τη δισκογραφία τους, αλλά βάζω αυτόν γιατί ακόμα θυμάμαι να περιμένω το αστικό για το σπίτι γεμάτος χαρά που μόλις τον είχα αγοράσει και παράλληλα στεναχωρημένος που δεν θα ξανάβλεπα το αγαπημένο μου συγκρότημα ζωντανά. Είχαν ανακοινώσει ότι είναι ο τελευταίος και είδα την Νύχτα των άλλων στο ανοιχτό της Νεάπολης. Φοβερή εποχή εκείνη!
Μωρά στη Φωτιά
Άλλο ένα ελληνικό συγκρότημα μύθος! Παράνομη κασέτα από το προαύλιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άγρια εφηβεία. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τι χαμός έγινε όταν ξαναεμφανίστηκαν ζωντανά στο Μύλο.
Τραγούδια του δρόμου - Μάνος Λοΐζος
Η αλήθεια είναι στους δρόμους. Και στα τραγούδια αυτά φυλαγμένα τα όνειρα και οι ελπίδες μας.
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μια φωνή και μια προσωπικότητα που ο χρόνος δεν έχει αλλοιώσει και νομίζω πως δεν θα γίνει ποτέ! Η πρώτη συναυλία που παρακολούθησα σε ηλικία 8 χρονών στο Καυταντζόγλειο Στάδιο το ’89. Υπερπαραγωγή!
Χάρις Αλεξίου
Η μύχια εξομολόγηση της ψυχής μας…
Δήμητρα Γαλάνη
Λίγες ώρες μαζί της και πήρα τόσα πολλά! Σπουδαίος άνθρωπος, μεγάλη φωνή. Με συγκίνησε για τον τρόπο και τη στοργή που έδειξε με τη συμμετοχή της στον πρώτο μας δίσκο.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ώρες μελέτης. Σχολή! Τέλος.
Γιάννης Πουλόπουλος
Πρόλαβα και τον είδα στις τελευταίες του εμφανίσεις στην Πύλη Αξιού στη Θεσσαλονίκη το ’98. Πήγα με κάτι παιδιά μεγαλύτερα, από τη γειτονιά μου, καθότι εγώ ακόμα ανήλικος. Από τους πιο αγαπημένους μου τραγουδιστές.
Γιάννης Αγγελάκας
Όπως έγραψα και πριν, οι Τρύπες είναι ένα συγκρότημα που μου λείπει πολύ. Ωστόσο ο Αγγελάκας καταφέρνει κάθε φορά να πηγαίνει παραπέρα τον ενθουσιασμό και την εκτίμησή μου γι’ αυτόν με ότι κάνει. Από τους Επισκέπτες μέχρι τη σημερινή του μπάντα ότι έχει παρουσιάσει είναι εξαιρετικό!
Οι επιλογές του Πάνου Παπαϊωάννου χτίζουν ένα στέρεο κόσμο μουσικής ομορφιάς, δίχως σύνορα, ενδεικτικό της καλλιέργειας, της ποιότητας και της συνέπειάς του στο καλό άκουσμα. Μακάρι να γευτεί στην πορεία όσο δικαιούται και του αξίζουν.
8 Δίσκοι
Ζεστά ποτά - Κατσιμίχα
Εφηβικό καλοκαίρι στο Πήλιο με την οικογένεια μου και ένα volkswagen caravan. Ο πατέρας μου όργωνε κυριολεκτικά τους δρόμους, πηγαίνοντας παντού! Συνεχώς έπαιζε μια 60λεπτη κασέτα TDK με τα υπέροχα αυτά τραγούδια ξανά και ξανά… Ένα ακατανόητο βαθύ συναίσθημα, ευχάριστο αλλά και μελαγχολικό. Θυμάμαι πήγαινα τα μεσημέρια στο αυτοκίνητο κρυφά για να ακούσω τα «Κορίτσια της συγνώμης»… Έχουν μείνει βαθιά ριζωμένα αυτά τα τραγούδια και δυστυχώς δεν τους έχω δει ποτέ μαζί ζωντανά!
Λαβύρινθος - Σωκράτης Μάλαμας
Με το Χρυσόστομο (Καραντωνίου) όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε παρέα στα μπαράκια της Θεσσαλονίκης το ’99, παίζαμε τα 8 από τα 12 του δίσκου!!! Ένας δίσκος αριστούργημα που διαμόρφωσε ένα ήχο και ένα νέο τρόπο. Ο Σωκράτης Μάλαμας φανερώθηκε και συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένας καλλιτέχνης να πει αυτά που ψάχναμε τρόπο να πούμε «αλλιώς»…
Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης
Δεν μεγάλωσα σε σπίτι με βινύλιο, ούτε ακούγαμε Ελληνική Ραδιοφωνία καθημερινά (παρά μόνο τα καλοκαίρια στη Χαλκιδική). Ωστόσο χάρη στο πατέρα μου έμαθα το τραγούδι καθότι ο ίδιος αυτοδίδακτος μου έδειξε κάποια ακόρντα στη κιθάρα. Έτσι έμαθα και τα περισσότερα τραγούδια… Όταν πια ήρθε εκείνη η εποχή των στερεοφωνικών συστημάτων με τα 3πλα και 5πλα cd’s άκουσα και την Ιστορία της σύγχρονης Ελληνικής Μουσικής που μέχρι πρότινος άκουγα από τον πατέρα μου, να τραγουδά και να δακρύζει. «Που να βρω την ψυχή μου…»
Pulp Fiction Soundtrack
Το πρώτο cd που αγόρασα με δικά μου χρήματα αφού ξεκίνησα να δουλεύω ως τραγουδιστής στη Θεσσαλονίκη. Το «Girl, You WIll be a Woman Soon» φυσικά ήταν ο λόγος. Το είχα ακούσει σε ένα δισκοπωλείο της Ναυαρίνου που τώρα φυσικά έχει κλείσει και πάντα μου μεταφέρει την ατμόσφαιρα εκείνης της περιοχής, τις βόλτες στη Τσιμισκή…
Des visages des figures - Noir Desir
«Le vent nous portera» κι ο «Άνεμος φυσά». Ήρθε ο Μάριος που έβαζε μουσική στη «Μυροβόλο» το 2001 με ένα καινούριο δίσκο. Από τότε προσπαθούσα να βάλω ελληνικό στίχο σε αυτό. Ήρθε ο Δημήτρης Παπαχαραλάμπους το 2015 καθώς γράφαμε το πρώτο μας δίσκο και το ετοίμασε σε μία μέρα. Αγαπημένος ήχος.
Μέσα στην νύχτα των άλλων - Τρύπες
Κανονικά πρέπει να συμπεριλάβω όλη τη δισκογραφία τους, αλλά βάζω αυτόν γιατί ακόμα θυμάμαι να περιμένω το αστικό για το σπίτι γεμάτος χαρά που μόλις τον είχα αγοράσει και παράλληλα στεναχωρημένος που δεν θα ξανάβλεπα το αγαπημένο μου συγκρότημα ζωντανά. Είχαν ανακοινώσει ότι είναι ο τελευταίος και είδα την Νύχτα των άλλων στο ανοιχτό της Νεάπολης. Φοβερή εποχή εκείνη!
Μωρά στη Φωτιά
Άλλο ένα ελληνικό συγκρότημα μύθος! Παράνομη κασέτα από το προαύλιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άγρια εφηβεία. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τι χαμός έγινε όταν ξαναεμφανίστηκαν ζωντανά στο Μύλο.
Τραγούδια του δρόμου - Μάνος Λοΐζος
Η αλήθεια είναι στους δρόμους. Και στα τραγούδια αυτά φυλαγμένα τα όνειρα και οι ελπίδες μας.
8 καλλιτέχνες
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μια φωνή και μια προσωπικότητα που ο χρόνος δεν έχει αλλοιώσει και νομίζω πως δεν θα γίνει ποτέ! Η πρώτη συναυλία που παρακολούθησα σε ηλικία 8 χρονών στο Καυταντζόγλειο Στάδιο το ’89. Υπερπαραγωγή!
Χάρις Αλεξίου
Η μύχια εξομολόγηση της ψυχής μας…
Δήμητρα Γαλάνη
Λίγες ώρες μαζί της και πήρα τόσα πολλά! Σπουδαίος άνθρωπος, μεγάλη φωνή. Με συγκίνησε για τον τρόπο και τη στοργή που έδειξε με τη συμμετοχή της στον πρώτο μας δίσκο.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ώρες μελέτης. Σχολή! Τέλος.
Γιάννης Πουλόπουλος
Πρόλαβα και τον είδα στις τελευταίες του εμφανίσεις στην Πύλη Αξιού στη Θεσσαλονίκη το ’98. Πήγα με κάτι παιδιά μεγαλύτερα, από τη γειτονιά μου, καθότι εγώ ακόμα ανήλικος. Από τους πιο αγαπημένους μου τραγουδιστές.
Γιάννης Αγγελάκας
Όπως έγραψα και πριν, οι Τρύπες είναι ένα συγκρότημα που μου λείπει πολύ. Ωστόσο ο Αγγελάκας καταφέρνει κάθε φορά να πηγαίνει παραπέρα τον ενθουσιασμό και την εκτίμησή μου γι’ αυτόν με ότι κάνει. Από τους Επισκέπτες μέχρι τη σημερινή του μπάντα ότι έχει παρουσιάσει είναι εξαιρετικό!
Μάνος Λοΐζος
Τι κρίμα που η γενιά μας δεν πρόλαβε αυτούς τους ανθρώπους… Μα μόνο μια χειραψία μαζί του θα μου ήταν αρκετή. Και με πόσους ακόμα… Ένα καταφύγιο για την πληγωμένη τρυφερότητα και ένας δρόμος γεμάτος ιδανικά!
Νίκος Μαμαγκάκης
Και να όμως που συνάντησα έναν άνθρωπο να μου μιλήσει για το Λοΐζο, το Χατζιδάκι, το Μίκη, τη Μοσχολιού, τη Μπέλλου, τον Παγιουμτζή… Αστείρευτη πηγή και άοκνος εργάτης της Μουσικής ο Νίκος Μαμαγκάκης. Έμαθα δίπλα του πολλά και του οφείλω τα πάντα!
Τι κρίμα που η γενιά μας δεν πρόλαβε αυτούς τους ανθρώπους… Μα μόνο μια χειραψία μαζί του θα μου ήταν αρκετή. Και με πόσους ακόμα… Ένα καταφύγιο για την πληγωμένη τρυφερότητα και ένας δρόμος γεμάτος ιδανικά!
Νίκος Μαμαγκάκης
Και να όμως που συνάντησα έναν άνθρωπο να μου μιλήσει για το Λοΐζο, το Χατζιδάκι, το Μίκη, τη Μοσχολιού, τη Μπέλλου, τον Παγιουμτζή… Αστείρευτη πηγή και άοκνος εργάτης της Μουσικής ο Νίκος Μαμαγκάκης. Έμαθα δίπλα του πολλά και του οφείλω τα πάντα!
