Μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Άκη Πάνου σειρά έχει ο «Βασιλιάς»
Το βιβλίο του Θανάση Λάλα «Γιώργος Νταλάρας… και το καλοκαίρι κρυώνω! Μισός αιώνας ελληνικό τραγούδι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός περιλαμβάνει πολύτιμες μαρτυρίες του ερμηνευτή για τη διαδρομή, τις συνεργασίες, τις απόψεις του, προσωπικές στιγμές και επιλογές και άλλα ιδιαίτερα.
Ο Λάλας ρωτάει τον Νταλάρα αν του άρεσε ο Elvis κι εκείνος απαντά:
Στην αρχή με εντυπωσίασε. Μ’ άρεσε και δεν μ’ άρεσε. Φαίνεται ότι από άποψη μουσικών βιωμάτων ήμουν πιο κοντά στο χώρο της Ανατολής, με ήχους που είναι χτισμένοι για να εκφράσουν μια περιοχή και ένα χαρακτήρα μουσικής.
Μου άρεσε όμως η φωνή του, ήταν ανθρώπινη. Μου άρεσαν μερικά κομμάτια του πολύ. Άλλα κομμάτια του τα έβρισκα πολύ εμπορικά, πολύ καταναλώσιμα.
Στο μεταξύ άκουγα Rolling Stones και βέβαια Beatles και αυτοί έβλεπα ότι αναζητούσαν κάτι άλλο από τη μουσική, και νοηματικά και μουσικά.
Ο Presley αργότερα μόνο, όταν είχα ακούσει πια πολλά τραγούδια του, άρχισα να καταλαβαίνω ποιος είναι. Κατάλαβα ότι πίσω από αυτόν τον εμπορικό καταιγισμό, υπάρχει κάτι που ζει και ξεπερνάει την εμπορική σκοπιμότητα. Έτσι έπαθα με τον Presley αυτό που λένε μονομανία.
Το έργο «Διακοπές στο Ακαπούλκο» το είδα εφτά φορές. Μου άρεσε από εκεί μια μποσανόβα και ο καταπληκτικός τρόπος που την έλεγε, είχε μέσα latin στοιχεία και το ερμήνευε πολύ μαστόρικα…Είχε επίσης και μια κιθάρα που σε κάποια σημεία γινόταν τζαζ-ροκ. Αυτό το κομμάτι είναι τρέλα, μου αρέσει ακόμα πάρα πολύ…
Αυτά είπε ο Γιώργος Νταλάρας για τον Elvis Presley κι εμείς, κάπως αυθαίρετα σας μεταφέρουμε στο… Ακαπούλκο.
Το βιβλίο του Θανάση Λάλα «Γιώργος Νταλάρας… και το καλοκαίρι κρυώνω! Μισός αιώνας ελληνικό τραγούδι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός περιλαμβάνει πολύτιμες μαρτυρίες του ερμηνευτή για τη διαδρομή, τις συνεργασίες, τις απόψεις του, προσωπικές στιγμές και επιλογές και άλλα ιδιαίτερα.
Ο Λάλας ρωτάει τον Νταλάρα αν του άρεσε ο Elvis κι εκείνος απαντά:
Στην αρχή με εντυπωσίασε. Μ’ άρεσε και δεν μ’ άρεσε. Φαίνεται ότι από άποψη μουσικών βιωμάτων ήμουν πιο κοντά στο χώρο της Ανατολής, με ήχους που είναι χτισμένοι για να εκφράσουν μια περιοχή και ένα χαρακτήρα μουσικής.
Μου άρεσε όμως η φωνή του, ήταν ανθρώπινη. Μου άρεσαν μερικά κομμάτια του πολύ. Άλλα κομμάτια του τα έβρισκα πολύ εμπορικά, πολύ καταναλώσιμα.
Στο μεταξύ άκουγα Rolling Stones και βέβαια Beatles και αυτοί έβλεπα ότι αναζητούσαν κάτι άλλο από τη μουσική, και νοηματικά και μουσικά.
Ο Presley αργότερα μόνο, όταν είχα ακούσει πια πολλά τραγούδια του, άρχισα να καταλαβαίνω ποιος είναι. Κατάλαβα ότι πίσω από αυτόν τον εμπορικό καταιγισμό, υπάρχει κάτι που ζει και ξεπερνάει την εμπορική σκοπιμότητα. Έτσι έπαθα με τον Presley αυτό που λένε μονομανία.
Το έργο «Διακοπές στο Ακαπούλκο» το είδα εφτά φορές. Μου άρεσε από εκεί μια μποσανόβα και ο καταπληκτικός τρόπος που την έλεγε, είχε μέσα latin στοιχεία και το ερμήνευε πολύ μαστόρικα…Είχε επίσης και μια κιθάρα που σε κάποια σημεία γινόταν τζαζ-ροκ. Αυτό το κομμάτι είναι τρέλα, μου αρέσει ακόμα πάρα πολύ…
Αυτά είπε ο Γιώργος Νταλάρας για τον Elvis Presley κι εμείς, κάπως αυθαίρετα σας μεταφέρουμε στο… Ακαπούλκο.
