Η Γιώτα Νέγκα παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Gala που κυκλοφορεί με το Πρώτο Θέμα.
Εκεί η προικισμένη ερμηνεύτρια στάθηκε στο ξεκίνημά της αλλά και στον αγώνα που έκανε για να σπουδάσει μουσική, δουλεύοντας παράλληλα σε ρεμπετάδικα και μουσικές σκηνές.
Απ’ τα λόγια της αντιλαμβανόμαστε πως η φράση «τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο» κάθε άλλο παρά «τυχαία» είναι. Και μιλάμε για μια ερμηνεύτρια υψηλών προδιαφραφών…
Είπε μεταξύ άλλων η Νέγκα:
«Στη Β' Λυκείου με πήγε ο πατέρας μου να πιάσω την πρώτη μου δουλειά ως τραγουδίστρια. Μπουζούκι έπαιζε εκεί ο Μανώλης Καραντίνης. Δεν είχα σπουδάσει μουσική. Στα 32 μου ήρθαν οι σπουδές. Παρουσιάστηκε πρόβλημα στον λαιμό μου και μπήκα στο ωδείο για να θεραπεύσω την ταλαιπωρημένη μου φωνή.
Άρχισα να μελετώ αρμονίες και θεωρίες. Το έκανα συνειδητά. Μου έδινε χαρά και προχωρούσα. Εννοείται ότι παράλληλα δούλευα, αλλά όποτε είχα λίγο κενό στο σπίτι μελετούσα για ώρες. Απέκτησα με τους μουσικούς μου άλλους κώδικες επικοινωνίας. Μπορούσα να καταλάβω τι λένε. Μελετούσα πέντε ώρες την ημέρα ένα κομμάτι από τότε που ήμουν 8 χρονών. Το τραγούδι ήταν το δικό μου παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολο να ξεκινήσω σπουδές στα 30 και... Δούλευα Παρασκευή σε μαγαζί και τελείωνα στις 4 τα ξημερώματα και 10 το πρωί του Σαββάτου έκανα μάθημα σολφέζ με 12χρονα παιδιά. Και τα ήξεραν καλύτερα από μένα γιατί δεν είχα προλάβει να μελετήσω εγώ όμως και πείσμωνα και μελετούσα για ώρες. Ντρεπόμουν που δεν πήγαινα διαβασμένη. Ξέρετε, έχω ζήσει πώς είναι να μη σε αντιμετωπίζουν σοβαρά μουσικοί επειδή δεν ξέρεις να διαβάζεις παρτιτούρα.
Ένιωσα ασφάλεια στη δουλειά μου όταν τα κατάφερα. Η Άννα Διαμαντοπούλου, η δασκάλα της φωνητικής μου από το Εθνικό Ωδείο, μου έμαθε με προπόνηση να διαχειρίζομαι τη φωνή μου. Με βοήθησε να αντιληφθώ ότι ο τραγουδιστής είναι σαν τον αθλητή. Είχα μάθει πολλά από τη θητεία μου σε ρεμπετάδικα και μουσικές σκηνές. Με τις σπουδές έμαθα να σέβομαι τη μουσική περισσότερο».
Εκεί η προικισμένη ερμηνεύτρια στάθηκε στο ξεκίνημά της αλλά και στον αγώνα που έκανε για να σπουδάσει μουσική, δουλεύοντας παράλληλα σε ρεμπετάδικα και μουσικές σκηνές.
Απ’ τα λόγια της αντιλαμβανόμαστε πως η φράση «τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο» κάθε άλλο παρά «τυχαία» είναι. Και μιλάμε για μια ερμηνεύτρια υψηλών προδιαφραφών…
Είπε μεταξύ άλλων η Νέγκα:
«Στη Β' Λυκείου με πήγε ο πατέρας μου να πιάσω την πρώτη μου δουλειά ως τραγουδίστρια. Μπουζούκι έπαιζε εκεί ο Μανώλης Καραντίνης. Δεν είχα σπουδάσει μουσική. Στα 32 μου ήρθαν οι σπουδές. Παρουσιάστηκε πρόβλημα στον λαιμό μου και μπήκα στο ωδείο για να θεραπεύσω την ταλαιπωρημένη μου φωνή.
Άρχισα να μελετώ αρμονίες και θεωρίες. Το έκανα συνειδητά. Μου έδινε χαρά και προχωρούσα. Εννοείται ότι παράλληλα δούλευα, αλλά όποτε είχα λίγο κενό στο σπίτι μελετούσα για ώρες. Απέκτησα με τους μουσικούς μου άλλους κώδικες επικοινωνίας. Μπορούσα να καταλάβω τι λένε. Μελετούσα πέντε ώρες την ημέρα ένα κομμάτι από τότε που ήμουν 8 χρονών. Το τραγούδι ήταν το δικό μου παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολο να ξεκινήσω σπουδές στα 30 και... Δούλευα Παρασκευή σε μαγαζί και τελείωνα στις 4 τα ξημερώματα και 10 το πρωί του Σαββάτου έκανα μάθημα σολφέζ με 12χρονα παιδιά. Και τα ήξεραν καλύτερα από μένα γιατί δεν είχα προλάβει να μελετήσω εγώ όμως και πείσμωνα και μελετούσα για ώρες. Ντρεπόμουν που δεν πήγαινα διαβασμένη. Ξέρετε, έχω ζήσει πώς είναι να μη σε αντιμετωπίζουν σοβαρά μουσικοί επειδή δεν ξέρεις να διαβάζεις παρτιτούρα.
Ένιωσα ασφάλεια στη δουλειά μου όταν τα κατάφερα. Η Άννα Διαμαντοπούλου, η δασκάλα της φωνητικής μου από το Εθνικό Ωδείο, μου έμαθε με προπόνηση να διαχειρίζομαι τη φωνή μου. Με βοήθησε να αντιληφθώ ότι ο τραγουδιστής είναι σαν τον αθλητή. Είχα μάθει πολλά από τη θητεία μου σε ρεμπετάδικα και μουσικές σκηνές. Με τις σπουδές έμαθα να σέβομαι τη μουσική περισσότερο».
