O Λάκης Λαζόπουλος παραχώρησε συνέντευξη στον Βασίλη Μπουζιώτη και την Real News.
Αφορμή το ξεκίνημα του «Τσαντιριού» στο Open TV.
Σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα της συνομιλίας του ηθοποιού και σκηνοθέτη με τον έμπειρο και ικανό δημοσιογράφο και εκ των αρχισυντακτών της εφημερίδας.
Το ξέρεις ότι υπάρχει ένα κλίμα να χτυπηθείς στην πρεμιέρα σου. Ηδη έχουν αρχίσει τα... προεόρτια, Λάκη!
Ξέρω τα πάντα! Ξέρω πως στήνονται τα... προεόρτια, βλέπω τα... πολυβόλα πάνω μου από τους ελεύθερους σκοπευτές μόνο... ελεύθερους δεν τους λες τους εγκάθετους δημοσιογράφους, βέβαια. Το ξέρω το έργο.
Αν δεν πάει καλά το «Τσαντίρι», θα πέσουν να σε... φάνε. Θα το ξέρεις κι αυτό, υποθέτω.
Ολα τα ξέρω, το επαναλαμβάνω. Ας πουν κι ας γράψουν ό,τι θέλουν. Δεν είμαι αυτά που λένε. Είμαι αυτό που είμαι! Κι αυτό που εισπράττω όταν περπατάω στον δρόμο ή βρίσκομαι σε μαγαζιά, όπως πρόσφατα στη Μαρινέλλα, είναι πως ο κόσμος έρχεται να με αγκαλιάσει, να μου πει έναν καλό λόγο... Είμαι αυτός ο κόσμος. Δεν είμαι τα λόγια των εγκάθετων. Είναι πάθηση η εγκαθετίλα.
Νέος όρος! Εξαιρετικά δόκιμος. Θα τον... ασπαστώ κι εγώ. Λένε πως θύμωσε ο κόσμος μαζί σου. Ισχύει;
Δεν εισπράττω θυμό, αλλά να σου πω κάτι άλλο; Θυμώνεις μόνο με κάποιον που αγαπάς, όχι με κάποιον που δεν σε αφορά. Ακόμα και ο –όποιος- θυμός είναι δείγμα αγάπης, νομίζω. Γύρισα γιατί ο κόσμος με αγαπά. Κάποιοι θέλουν να... βγάλω τον σκασμό. Δεν το κάνω. Δεν το έκανα, δεν το κάνω, δεν θα το κάνω ποτέ! Θα τα λέω τα πράγματα με το όνομά τους, όποιο κι αν είναι το κόστος. Οσο κι αν τους... μπαίνω στη μύτη, όσο κι αν τους... ενοχλώ! Ας μου επιτεθούν. Ας με χτυπήσουν. Αυτές είναι οι εντολές που τους έχουν δώσει. Θα φοβηθώ; Θα κάνω πίσω; Οχι! Θα κάνω αυτό που πιστεύω όπως έκανα πάντοτε. Το οφείλω στον εαυτό μου και στον κόσμο.
Αφορμή το ξεκίνημα του «Τσαντιριού» στο Open TV.
Σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα της συνομιλίας του ηθοποιού και σκηνοθέτη με τον έμπειρο και ικανό δημοσιογράφο και εκ των αρχισυντακτών της εφημερίδας.
Το ξέρεις ότι υπάρχει ένα κλίμα να χτυπηθείς στην πρεμιέρα σου. Ηδη έχουν αρχίσει τα... προεόρτια, Λάκη!
Ξέρω τα πάντα! Ξέρω πως στήνονται τα... προεόρτια, βλέπω τα... πολυβόλα πάνω μου από τους ελεύθερους σκοπευτές μόνο... ελεύθερους δεν τους λες τους εγκάθετους δημοσιογράφους, βέβαια. Το ξέρω το έργο.
Αν δεν πάει καλά το «Τσαντίρι», θα πέσουν να σε... φάνε. Θα το ξέρεις κι αυτό, υποθέτω.
Ολα τα ξέρω, το επαναλαμβάνω. Ας πουν κι ας γράψουν ό,τι θέλουν. Δεν είμαι αυτά που λένε. Είμαι αυτό που είμαι! Κι αυτό που εισπράττω όταν περπατάω στον δρόμο ή βρίσκομαι σε μαγαζιά, όπως πρόσφατα στη Μαρινέλλα, είναι πως ο κόσμος έρχεται να με αγκαλιάσει, να μου πει έναν καλό λόγο... Είμαι αυτός ο κόσμος. Δεν είμαι τα λόγια των εγκάθετων. Είναι πάθηση η εγκαθετίλα.
Νέος όρος! Εξαιρετικά δόκιμος. Θα τον... ασπαστώ κι εγώ. Λένε πως θύμωσε ο κόσμος μαζί σου. Ισχύει;
Δεν εισπράττω θυμό, αλλά να σου πω κάτι άλλο; Θυμώνεις μόνο με κάποιον που αγαπάς, όχι με κάποιον που δεν σε αφορά. Ακόμα και ο –όποιος- θυμός είναι δείγμα αγάπης, νομίζω. Γύρισα γιατί ο κόσμος με αγαπά. Κάποιοι θέλουν να... βγάλω τον σκασμό. Δεν το κάνω. Δεν το έκανα, δεν το κάνω, δεν θα το κάνω ποτέ! Θα τα λέω τα πράγματα με το όνομά τους, όποιο κι αν είναι το κόστος. Οσο κι αν τους... μπαίνω στη μύτη, όσο κι αν τους... ενοχλώ! Ας μου επιτεθούν. Ας με χτυπήσουν. Αυτές είναι οι εντολές που τους έχουν δώσει. Θα φοβηθώ; Θα κάνω πίσω; Οχι! Θα κάνω αυτό που πιστεύω όπως έκανα πάντοτε. Το οφείλω στον εαυτό μου και στον κόσμο.
