Ο ποιητής και στιχουργός Κώστας Καρτελιάς παραχώρησε συνέντευξη στη Ναταλί Χατζηαντωνίου και το Έθνος.
Αφορμή η βραδιά που διοργανώνεται για εκείνον στον «Παρνασσό» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν το έργο του θα προλογίσει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου και τραγούδια σε στίχους του θα ερµηνεύσουν η Μαρία Φαραντούρη και ο ∆ώρος ∆ηµοσθένους, συνοδεία των Ντ. Λιντς (πνευστά), Ιρ. Βαλεντίνοβα (πιάνο) και Μ. Παπαδούρη (τσέλο).
Σας μεταφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα της συνομιλίας του Κώστα Καρτελιά με την έμπειρη και ικανή δημοσιογράφο, σχετικό με τη γνωριμία και συνεργασία του ποιητή με τον Μίκη Θεοδωράκη καθώς και την άποψη του για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι…
Τον Μίκη πώς τον γνωρίσατε;
Όταν µε το «άλεκτον» - καλλιτεχνικού σωµατείου, χώρου εκδηλώσεων και στεκιού που είχαν δηµιουργήσει µαζί µε τον Γιώργο Χειµωνά στο Μεταξουργείο- οργανώσαµε µια βραδιά Μεγάλη Τετάρτη στον Σταθµό Λαρίσης, στα τρένα, µουσικοί και εικαστικοί µαζί µε τη Νένα Βενετσάνου και 11 σπουδαίους ζωγράφους πάνω στον Επιτάφιο… Είχε έρθει και εκεί τον γνώρισα. Τότε του έδωσα και τους πρώτους µου στίχους. Έπειτα από αρκετά χρόνια, κατά σύµπτωση πάλι Μεγάλη Τετάρτη, στις 12 τα µεσάνυχτα µου έστειλε στο «άλεκτον» έναν φάκελο µε τις παρτιτούρες από την «Οδύσσεια». Θυµάµαι, όταν τις είδα, ψιθύρισα: «∆εύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός»… Στο στούντιο µετά, όταν ήρθε και τραγούδησε ο ίδιος τα λόγια µου, αποτραβήχτηκα κάπου που δεν τον έβλεπα. Μόνο τον άκουγα και έκλαιγα για τον πατέρα µου που είχε πεθάνει.
Παρακολουθήσατε (και) το ελληνικό τραγούδι εκ των έσω. Σήµερα ο στίχος γιατί δεν έχει κατορθώσει να «συνοψίσει» σε µεγάλη κλίµακα τα όσα δύσκολα ζούµε;
Είναι µια περίεργη εποχή. ∆εν υπάρχει η κοινωνική οµοιογένεια που θα εκφραστεί σύσσωµη µε ένα τραγούδι. Να πω ένα παράδειγµα: Εµένα ο στίχος «Συγχώρα µε που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα computers και οι αριθµοί» µε εκφράζει. ∆εν τα πάω καλά µε τους υπολογιστές. Οι νέοι, όµως, σήµερα είναι όλοι µε έναν υπολογιστή στο χέρι. Και ίσως και να καταλαβαίνουν καλύτερα τι λένε αυτά τα µηχανήµατα. Από την άλλη, πάντα θα γράφονται οι στίχοι που θα εκφράσουν δύο παιδιά που ερωτεύονται για πρώτη φορά σήµερα. Μαζί µε το πρώτο φιλί γι’ αυτούς θα ξαναγεννιέται και το πρώτο τραγούδι.
Αφορμή η βραδιά που διοργανώνεται για εκείνον στον «Παρνασσό» στις 2 Φεβρουαρίου, όταν το έργο του θα προλογίσει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου και τραγούδια σε στίχους του θα ερµηνεύσουν η Μαρία Φαραντούρη και ο ∆ώρος ∆ηµοσθένους, συνοδεία των Ντ. Λιντς (πνευστά), Ιρ. Βαλεντίνοβα (πιάνο) και Μ. Παπαδούρη (τσέλο).
Σας μεταφέρουμε ένα μικρό απόσπασμα της συνομιλίας του Κώστα Καρτελιά με την έμπειρη και ικανή δημοσιογράφο, σχετικό με τη γνωριμία και συνεργασία του ποιητή με τον Μίκη Θεοδωράκη καθώς και την άποψη του για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι…
Τον Μίκη πώς τον γνωρίσατε;
Όταν µε το «άλεκτον» - καλλιτεχνικού σωµατείου, χώρου εκδηλώσεων και στεκιού που είχαν δηµιουργήσει µαζί µε τον Γιώργο Χειµωνά στο Μεταξουργείο- οργανώσαµε µια βραδιά Μεγάλη Τετάρτη στον Σταθµό Λαρίσης, στα τρένα, µουσικοί και εικαστικοί µαζί µε τη Νένα Βενετσάνου και 11 σπουδαίους ζωγράφους πάνω στον Επιτάφιο… Είχε έρθει και εκεί τον γνώρισα. Τότε του έδωσα και τους πρώτους µου στίχους. Έπειτα από αρκετά χρόνια, κατά σύµπτωση πάλι Μεγάλη Τετάρτη, στις 12 τα µεσάνυχτα µου έστειλε στο «άλεκτον» έναν φάκελο µε τις παρτιτούρες από την «Οδύσσεια». Θυµάµαι, όταν τις είδα, ψιθύρισα: «∆εύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός»… Στο στούντιο µετά, όταν ήρθε και τραγούδησε ο ίδιος τα λόγια µου, αποτραβήχτηκα κάπου που δεν τον έβλεπα. Μόνο τον άκουγα και έκλαιγα για τον πατέρα µου που είχε πεθάνει.
Παρακολουθήσατε (και) το ελληνικό τραγούδι εκ των έσω. Σήµερα ο στίχος γιατί δεν έχει κατορθώσει να «συνοψίσει» σε µεγάλη κλίµακα τα όσα δύσκολα ζούµε;
Είναι µια περίεργη εποχή. ∆εν υπάρχει η κοινωνική οµοιογένεια που θα εκφραστεί σύσσωµη µε ένα τραγούδι. Να πω ένα παράδειγµα: Εµένα ο στίχος «Συγχώρα µε που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα computers και οι αριθµοί» µε εκφράζει. ∆εν τα πάω καλά µε τους υπολογιστές. Οι νέοι, όµως, σήµερα είναι όλοι µε έναν υπολογιστή στο χέρι. Και ίσως και να καταλαβαίνουν καλύτερα τι λένε αυτά τα µηχανήµατα. Από την άλλη, πάντα θα γράφονται οι στίχοι που θα εκφράσουν δύο παιδιά που ερωτεύονται για πρώτη φορά σήµερα. Μαζί µε το πρώτο φιλί γι’ αυτούς θα ξαναγεννιέται και το πρώτο τραγούδι.
