Η πρώτη συνάντηση της Νάνας Μούσχουρη με τον Μπομπ Ντίλαν και όσα είπαν μεταξύ τους και όχι μόνο.
Η Νάνας Μούσχουρη παραχώρησε συνέντευξη στην Γιώτα Συκκά που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή.
Εκεί μεταξύ άλλων η Μούσχουρη αναφέρθηκε και στον Μπομπ Ντίλαν:
«Ο Λέοναρντ Κοέν μου θύμιζε τον Γκάτσο, ήταν μεγάλος ασκητής. Ενα βράδυ της δεκαετίας του ’70 στον Καναδά ήρθε να με ακούσει. Μεταξύ των δυο παραστάσεων πήγαμε σπίτι του. Ζούσε σαν καλόγερος, καθίσαμε στην κουζίνα του, μου έβαλε να ακούσω μια κασέτα, συζητήσαμε για κάποια τραγούδια του. “Ισως πεινάς” μου ’πε κάποια στιγμή, κι έβγαλε μια παγωμένη πίτσα, αυτό είχε όλο κι όλο στο ψυγείο. Μια βραδιά του 1979 στο Λος Αντζελες ήρθαν με μια κοινή Ισραηλινή μας φίλη, τη Μάλκα Χίμελ, και μου είπε πως θα έφερναν και τον Μπομπ Ντίλαν. Θα έμενε για λίγο γιατί είχε κάποιο ραντεβού – μου το είπε και ο ίδιος όταν συστηθήκαμε. Στάθηκε στις κουίντες – ήταν αγρίμι ο Ντίλαν, δύσκολος. Ομως, στο διάλειμμα τον είδα ακόμα εκεί. Εμεινε έως το τέλος. Αργότερα συναντηθήκαμε όλοι σε ένα μικρό εστιατόριο. Με ρώτησε για τη χώρα μου, ποιες τραγουδίστριες αγαπάω. Του είπα για τη Μαρία Κάλλας, μάλλον δεν τη γνώριζε τότε. Πρόσθεσα την Ουμ Κουλσούμ. “Είναι η αγαπημένη μου”, είπε. Λίγες μέρες μετά, το είπε και σε μια συνέντευξή του στο Rolling Stone αλλά δίπλα της ανέφερε και το δικό μου όνομα. Ενιωσα υπερηφάνεια.
Ο Κοέν, ο Ντίλαν, η Μπαέζ, είναι η αγία τριάδα του τραγουδιού. Πρόσφατα, η Τζόαν ανακοίνωσε την παγκόσμια αποχαιρετιστήρια περιοδεία της. Θα πάω σίγουρα να τη δω, μάλλον στο Παρίσι. Ο χρόνος λαβώνει τη φωνή, κανένας δεν έχει τη φωνή που είχε, τη φρεσκάδα των πρώτων χρόνων. Και η δική μου φωνή έχει κατέβει, δεν είναι όπως παλιά. Ομως, έκανα καθημερινά ασκήσεις. Νιώθω πως, αν χάσω τη φωνή μου, θα πεθάνω. Αυτό που τραυματίζει πάνω απ’ όλα τη φωνή, είναι όταν χάσεις την αγάπη, τα ψυχολογικά προβλήματα. Οταν χωρίσαμε με τον πρώτο μου σύζυγο, τον Γιώργο Πετσίλα, έχανα την φωνή μου. Εκλεινε από τη στεναχώρια. Το μεγαλύτερο παράδειγμα ήταν η Κάλλας. Δεν νομίζω ότι έχασε τη φωνή της, αλλά ότι την είχε καταβάλει η θλίψη».
