Ερμηνεύτρια, μουσικός και τραγουδοποιός, με μουσικές και θεατρικές σπουδές, διαλεκτές συνεργασίες και ενδιαφέρουσες καταθέσεις μέσα από δύο ολοκληρωμένους δίσκους (Μικρά μυστικά – 2008, Άλλη μια ώρα – 2012), η Κατερίνα Μακαβού μας επισκέφτηκε στα γραφεία του Ogdoo Music Group και μας χάρισε την προσωπική της λίστα των 8.
Οι καλλιτέχνες συμπλέουν στις περισσότερες περιπτώσεις με αντίστοιχους δίσκους, οι επιλογές εκλεκτικές με έντεχνη, «τραγουδοποιητική» και ροκ ματιά, ενώ δε λείπουν «ψαγμένες», αλλά και απρόσμενες, καλοδεχούμενες πάντα, εκπλήξεις.
Κάτι σαν «προπομπός» της συνέντευξής της στην Κίκα Α. Ρόκα που… έρχεται, αλλά και της εμφάνισής της στο Σταυρό του Νότου Plus, την Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015 (διάβασε ΕΔΩ).
1. «Hail to the thief» των Radiohead. Τους λάτρευα πάντα, αλλά με αυτόν το δίσκο πραγματικά μου άλλαξαν τη ζωή. Μπορεί φυσικά να ήμουνα έτοιμη για κάτι τέτοιο, σίγουρα πάντως ο συγκεκριμένος δίσκος λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη.
2. «Pink Moon» του Nick Drake. Απλότητα, καθαρότητα, ευαισθησία και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Νομίζω ότι αυτός ο δίσκος έχει γίνει το σημείο αναφοράς μου για ό,τι πάω να κάνω, όχι μόνο ως μουσικός, αλλά γενικότερα και όταν μπερδεύομαι ή κάνω τα «στραβά μάτια», πάντα νιώθω ότι υπόγεια με μαλώνει.
3. «Songs of Leonard Cohen» του L. Cohen. O δίσκος που ό,τι και να γίνει, ό,τι καινούργιο και να ακούσω και να «κολλήσω», πάντα επιστρέφω σε αυτόν.
4. «Songs from a room» του L. Cohen. Ναι ούτε εμένα μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μου. Να με συγχωράτε.
5. «Μεγάλος ερωτικός» του Μάνου Χατζιδάκι. Τα λόγια περιττά…
6. «S/S Ionion 1934» των Ξέμπαρκων. Από τις καλύτερες μελοποιήσεις του Καββαδία κατά τη γνώμη μου. Εκείνη η κασέτα είχε λιώσει να παίζει στο παλιό Skoda της μεγάλης μου αδερφής και εγώ ως παιδάκι μάθαινα ποιος είναι ο Καββαδίας. Αξία ανεκτίμητη.
7. «Sticky Fingers» των Rolling Stones. Με είχε τόσο επηρεάσει ο δίσκος ως πιτσιρίκα, που μέσα μου νόμιζα ότι είμαι ο Jagger. Δεν το έλεγα τότε πουθενά, γιατί ντρεπόμουνα.
8. Για το τέλος θα αφήσω ένα από τα πιο αγαπημένα μου. «Αττίκ για το Κατερινάκι». Δε λεγόταν φυσικά έτσι ο δίσκος, αλλά η κασέτα που μου είχε φτιάξει μια παλιά μου φίλη με επιλογές από τον Αττίκ. Ακόμα δεν έχω «ξεμπερδέψει» με αυτά τα κομμάτια, με ακολουθούν μέχρι σήμερα!
Οι καλλιτέχνες συμπλέουν στις περισσότερες περιπτώσεις με αντίστοιχους δίσκους, οι επιλογές εκλεκτικές με έντεχνη, «τραγουδοποιητική» και ροκ ματιά, ενώ δε λείπουν «ψαγμένες», αλλά και απρόσμενες, καλοδεχούμενες πάντα, εκπλήξεις.
Κάτι σαν «προπομπός» της συνέντευξής της στην Κίκα Α. Ρόκα που… έρχεται, αλλά και της εμφάνισής της στο Σταυρό του Νότου Plus, την Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015 (διάβασε ΕΔΩ).
8 καλλιτέχνες
1. Radiohead
2. Leonard Cohen
3. Nick Drake
4. Nina Simone
5. Μάνος Χατζιδάκις
6. Tom Waits
7. Δήμος Μούτσης
8. Rolling Stones
8 άλμπουμ:
1. «Hail to the thief» των Radiohead. Τους λάτρευα πάντα, αλλά με αυτόν το δίσκο πραγματικά μου άλλαξαν τη ζωή. Μπορεί φυσικά να ήμουνα έτοιμη για κάτι τέτοιο, σίγουρα πάντως ο συγκεκριμένος δίσκος λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη.
2. «Pink Moon» του Nick Drake. Απλότητα, καθαρότητα, ευαισθησία και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Νομίζω ότι αυτός ο δίσκος έχει γίνει το σημείο αναφοράς μου για ό,τι πάω να κάνω, όχι μόνο ως μουσικός, αλλά γενικότερα και όταν μπερδεύομαι ή κάνω τα «στραβά μάτια», πάντα νιώθω ότι υπόγεια με μαλώνει.
3. «Songs of Leonard Cohen» του L. Cohen. O δίσκος που ό,τι και να γίνει, ό,τι καινούργιο και να ακούσω και να «κολλήσω», πάντα επιστρέφω σε αυτόν.
4. «Songs from a room» του L. Cohen. Ναι ούτε εμένα μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μου. Να με συγχωράτε.
5. «Μεγάλος ερωτικός» του Μάνου Χατζιδάκι. Τα λόγια περιττά…
6. «S/S Ionion 1934» των Ξέμπαρκων. Από τις καλύτερες μελοποιήσεις του Καββαδία κατά τη γνώμη μου. Εκείνη η κασέτα είχε λιώσει να παίζει στο παλιό Skoda της μεγάλης μου αδερφής και εγώ ως παιδάκι μάθαινα ποιος είναι ο Καββαδίας. Αξία ανεκτίμητη.
7. «Sticky Fingers» των Rolling Stones. Με είχε τόσο επηρεάσει ο δίσκος ως πιτσιρίκα, που μέσα μου νόμιζα ότι είμαι ο Jagger. Δεν το έλεγα τότε πουθενά, γιατί ντρεπόμουνα.
8. Για το τέλος θα αφήσω ένα από τα πιο αγαπημένα μου. «Αττίκ για το Κατερινάκι». Δε λεγόταν φυσικά έτσι ο δίσκος, αλλά η κασέτα που μου είχε φτιάξει μια παλιά μου φίλη με επιλογές από τον Αττίκ. Ακόμα δεν έχω «ξεμπερδέψει» με αυτά τα κομμάτια, με ακολουθούν μέχρι σήμερα!
